ตอนที่ 25 ก็แค่หมาเลียปาก
ขณะที่เสียงฝีเท้าของหรงเช่อค่อยๆ ห่างหายไป หัวใจหญิงสาวก็กึ่งๆ เจ็บปวดจากการคลาดกันกับไอดอลของเธอ อีกกึ่งหนึ่งก็นึกเกลียดชังจอมปีศาจที่อยู่ต่อหน้าเธอ
เดี๋ยวก่อน นี่มันจูบแรกของเธอนะ!
อันซย่าซย่ารวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดผลักเซิ่งอี่เจ๋อออกไปพลางถูริมฝีปากอย่างวุ่นวายใจ ทั้งอายทั้งโมโห ปากก็ตะโกนว่า “เซิ่งอี่เจ๋อ! ทำงั้นได้ไง!”
เซิ่งอี่เจ๋อหรี่ตาลงเพื่อระงับความรู้สึก เขาหันหลังกลับมาดูเพื่อให้แน่ใจว่าหรงเช่อกลับไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจไยดี อันซย่าซย่าก็ยิ่งทวีความโกรธยิ่งขึ้นไปอีกและตวัดฝ่ามือใส่หน้าเซิ่งอี่เจ๋อ!
ปั้ก
ฝ่ามือของเธอถูกสกัดไว้เพียงแค่ครึ่งทางเมื่อเซิ่งอี่เจ๋อคว้าข้อมือเล็กๆ ของเธอเอาไว้
“โกรธขนาดนั้นเลย? นั่นคงไม่น่าจะใช่จูบแรกของเธอหรอกนะ หรือว่าใช่” ชายหนุ่มถามพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นถาม
นั่นยิ่งจี้ใจดำอันซย่าซย่า แก้มทั้งสองข้างปรากฏสีเลือดฝาดแผ่ซ่านขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยไม่แม้แต่เสียเวลาคิด เธอก็เตะเซิ่งอี่เจ๋อเข้าให้
น่าแปลกใจที่เขาไม่หลบ กลับปล่อยให้เธอเตะเพื่อแก้แค้น
“นี่! นายจะไม่ยอมขอโทษฉันเหรอ!” อันซย่าซย่าโมโหจี๊ดจนหัวแทบระเบิด
รอยยิ้มยั่วเย้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าชายหนุ่ม “เอ้อ… ขอโทษ แล้วยังไงต่อ”
เธอสาบานได้เลยว่าอีกนิดเดียวเส้นเลือดในสมองก็จะแตกแล้ว ทำไมนายคนนี้ที่ในทีวีดูช่างเมินเฉยและถือตัว กลับกลายเป็นคนหยาบคายฉวยโอกาสกับเธอได้ละเนี่ย!
“ลาละ! อย่าเจอกันอีกเลยดีกว่า! ฉันไม่อยากเจอนายอีกเลยตลอดชีวิตนี้!” อันซย่าซย่ารวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดกระชากข้อมือกลับ แต่ดันดึงแรงเกินไปเลยเซไปกระแทกเข้ากับกำแพงข้างหลัง
เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บพลางลูบท้ายทอยป้อยๆ ขณะร้องแหวใส่เขา “ทั้งหมดเป็นความผิดนาย!”
เซิ่งอี่เจ๋ออับจนคำพูด ก็เธอเอาหัวไปกระแทกกำแพงเองไม่ใช่หรือไง
ขณะมองยัยแมวขี้โมโหตัวน้อย เขากระแอมพลางเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เธอชอบหรงเช่องั้นเหรอ”
“แน่นอน ฉันเป็นแฟนตัวยงของเขา! ฮึ โอปป้าหรงเช่อของฉันหล่อกว่านายตั้งเยอะ หนำซ้ำเพลงของเขาก็สุดยอดมากจนอัลบั้มใหม่ของเขาขายจนหมดเกลี้ยง ก่อนที่ฉันจะได้มีโอกาสไปซื้อซะอีก…” พอได้เริ่มพูดถึงไอดอลขวัญใจของเธอ อันซย่าซย่าก็กลายร่างเป็นคนช่างจ้อไปในทันที และตั้งใจดูถูกเซิ่งอี่เจ๋อด้วยการยกย่องหรงเช่อ
ชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่ถือสา ได้แต่มองจ้องเธอด้วยท่าทีสนอกสนใจก่อนจะกดโทรศัพท์ แล้วจึงพาอันซย่าซย่าลงมาชั้นล่าง
ภายในลิฟต์ อันซย่าซย่ายืนห่างจากเขาพร้อมกับบ่นพึมพำเบาๆ “ใครจะไปอยากยืนข้างคนหื่นกัน…”
เซิ่งอี่เจ๋อนิ่งอึ้งไป “นี่ ฉันได้ยินนะ”
หญิงสาวตาเบิกโตและยกมือขึ้นปิดปาก มาคิดๆ ดูแล้ว เธอก็ยังรู้สึกว่าทั้งหมดเป็นความผิดของเซิ่งอี่เจ๋ออยู่ดี เธอเหยียดหลังตรงทันทีพลางพูด “เฮอะ ก็แค่หมาเลียปากเท่านั้นแหละ ฉันจะรักษาจูบทั้งหมดในอนาคตของฉันไว้สำหรับโอปป้าหรงเช่อคนเดียวเท่านั้น!”
“เธอนี่มันเอกมโนโทเพ้อฝันจริงๆ นะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย เขาคงจะต้องเอากล้องดูดาวมาส่องเลยละมั้งถึงจะสังเกตเห็นเธอ” เซิ่งอี่เจ๋อโต้ตอบด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
คำก็หรงเช่อ สองคำก็หรงเช่อ รู้หรือเปล่าเถอะว่าตัวตนที่แท้จริงของไอดอลที่เธอชอบน่ะเป็นคนยังไง
ด้วยความไม่พอใจ อันซย่าซย่ามองไปทางอื่น ตัดสินใจว่าจะไม่พูดกับเขาอีกต่อไป!
หลังจากทั้งคู่ออกจากลิฟต์แล้ว ผู้ชายผมสีเหลืองเป็นลอนคนหนึ่งก็เดินมาหาเซิ่งอี่เจ๋อ เขาคนนั้นพูดไปยิ้มไป “นี่ไงของที่นายอยากได้ นี่สงบศึกกับหรงเช่อแล้วหรือยังไงกัน ฉันไม่เคยคิดว่านายจะสนใจซีดีของเขามาก่อน…”
เซิ่งอี่เจ๋อรับมาพลางตอบอย่างเยือกเย็น “ฉันแค่ใช้เอาใจแมวขี้โมโหน่ะ”
เขาโบกแผ่นซีดีไปมาตรงหน้าอันซย่าซย่า “จะเอาหรือไม่เอา”
หญิงสาวมองดูมันใกล้ๆ และเพิ่งเห็นว่าเป็นแผ่นซีดีแบบลิมิเต็ดอิดิชันของหรงเช่อ มิหนำซ้ำยังมีลายเซ็นต์ของเขาด้วย!
เธอยื่นมือออกไปคว้า ทว่าเซิ่งอี่เจ๋อชูแผ่นซีดีขึ้นในอากาศ คนหนึ่งพยายามคว้า ส่วนอีกคนหนึ่งก็พยายามแกล้งหลบ กลายเป็นฉากซึ่งดูเป็นธรรมชาติอย่างไม่น่าเชื่อ
“นี่…เอามานะ!”
