ตอนที่ 41 อันซย่าซย่า ยัยบื้อ (1)
“อย่าบอกนะว่าในที่สุดแล้วเขาก็เห็นซะทีว่าฉันทั้งฉลาด มีไหวพริบ ซ้ำยังสวยน่ารักอีกด้วย” อันซย่าซย่าหัวเราะอย่างไร้สาระจากความหลงตัวเอง ซูเสี่ยวมั่วถอยหลังไปหลายก้าวก่อนจะหยิบขวดสเปรย์ฆ่าเชื้อออกมาจากไหนไม่รู้ ก่อนจะฉีดใส่อันซย่าซย่า “อย่าหัวเราะสิ ไม่งั้นเธอจะติดเชื้อจากฉันอีกด้วยเชื้อของเธอเอง!”
สีหน้าอันซย่าซย่าเต็มไปด้วยความคับข้องใจเมื่อซูเสี่ยวมั่วเดินจากไป
เธอหยิบทิชชู่แผ่นหนึ่งออกมาแล้วสั่งน้ำมูก ด้วยความโมโห เสียงที่เกิดขึ้นจึงดังเป็นพิเศษ สายตาที่แสดงความรังเกียจส่งตรงมายังหญิงสาว เธอรู้สึกตัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะได้พบกับใบหน้าอันหล่อเหลาเป็นบ้าของเซิ่งอี่เจ๋อ
เธอชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะโยนทิชชู่ใช้แล้วลงถังขยะด้วยท่าทีหงุดหงิด ก่อนจะยืดตัวนั่งหลังตรงราวกับท่านหญิง
เซิ่งอี่เจ๋อหยิบปากกาออกมาเขียนอะไรบางอย่างลงในสมุดของเขา ขณะที่ความคิดของเธอแล่นเตลิดกลับไปยังเรื่องที่ซูเสี่ยวมั่วเพิ่งพูดไป…
พอมาคิดๆ ดูแล้ว เซิ่งอี่เจ๋อก็ดูเหมือนจะเป็นห่วงเธอมาก ครั้งที่แล้วที่เจี่ยนซินเอ๋อร์กับพวกแกล้งเธอ เขาก็ปรากฏตัวช่วยเหลือเธอ ครั้งนี้เขาก็ดูกระตือรือร้น…
ด้วยความปรารถนาแรงกล้า อันซย่าซย่าตัดสินใจว่าจะลองใจเขา
เธอใช้ปากกาของเธอสะกิดแขนเซิ่งอี่เจ๋อ เขาหันมามองเธออย่างงุนงง หญิงสาวใช้มือสางเรือนผมอย่างบรรจงก่อนเอ่ยถามเขาอย่างอ่อนหวาน “ฉันน่ารักไหม”
ถ้าเขาชอบเธอจริง เขาจะต้องชมเธอสิ ใช่ไหม
ฮึ! ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแอนตี้แฟน ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนี่นาถ้านายจะชอบฉัน! อันซย่าซย่าปล่อยให้จินตนาการของเธอโลดแล่นไปเรื่อยขณะกะพริบตาปริบๆ ทำสีหน้าให้ดูน่าหลงใหล
เซิ่งอี่เจ๋อมองมาที่เธอและเงียบอยู่อึดใจหนึ่งก่อนที่จะเอื้อมมือมาหาใบหน้าเธอ…
หัวใจของหญิงสาวเต้นเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ในหัวของเธอกำลังคิดว่าเซิ่งอี่เจ๋อจะทำเหมือนในละครรักโรแมนติก เขาจะลูบผมเธอแล้วพูดว่า “ที่รัก เธอช่างสวยจริงๆ” แต่เขากลับลอกเศษทิชชูซึ่งติดอยู่ใต้จมูกเธอออกพลางล้อเลียน “ฉันแนะนำให้เธอเช็ดน้ำมูกให้เรียบร้อยก่อนที่จะถามคำถามนั้นกับฉันนะ นักเรียนอัน”
อันซย่าซย่าครางเหง็ง รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตายด้วยความอับอายขายหน้า เธอรีบหยิบทิชชู่อีกแผ่นมาเช็ด
น่าขายหน้าจริงๆ … เธอดันเกิดความคิดงี่เง่าแบบนั้นได้ยังไงกัน อันซย่าซย่ายกมือแขกหัวตัวเอง
เซิ่งอี่เจ๋อลอบสังเกตการกระทำของเธอด้วยความสนุกสนาน จากนั้นก็โยนสมุดใส่เธอก่อนสั่งงาน “จดโน้ตวิชาต่อไปให้ด้วย”
“ทำไม” อันซย่าซย่าเบ้ปาก แสดงให้เห็นว่าไม่เต็มใจ
“ก็เพราะ” เขาลากคำก่อนพูดต่อ “เธอเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของฉันน่ะสิ! เธอเคยเห็นว่าพวกดารานักร้องเขาทำอะไรด้วยตัวเองงั้นเหรอ”
หญิงสาวไม่พอใจอย่างแรงก่อนตอบโต้ “อย่างนั้นฉันก็กินข้าวแทนนาย และไปเข้าห้องน้ำแทนนายด้วยสิ…”
เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มเยาะ รอยยิ้มของเขาดูอ่อนโยนและดวงตาก็ดูเรียบง่ายขณะที่ค่อยๆ ยื่นหน้าเข้ามาหาใบหน้าเล็กๆ ของอันซย่าซย่า เขาเปลี่ยนเป็นพูดด้วยเสียงกระซิบแผ่วต่ำ “อันซย่าซย่า เธออยากจะละเมิดสัญญางั้นเรอะ ดี ฉันจะตามใจเธอ เอ้านี่ เดี๋ยวฉันส่งหมายเลขบัญชีให้ เธอจะได้โอนเงินคืนให้ฉัน”
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา อันซย่าซย่าจับแขนเขาเอาไว้ทันที เธอพูดพร้อมยิ้มประจบประแจง “บอสอี่เจ๋อคะ ฉันขอโทษ ทัศนคติฉันนี่แย่มาก! เดี๋ยวทำให้นะ ฉันจะจดโน้ตให้เอง!”
เซิ่งอี่เจ๋อพยักหน้าอย่างพอใจ “ถูกต้องแล้ว ระวังทัศนคติด้วยจากนี้ไป ไม่งั้นเราสามารถฉีกสัญญาทิ้งกันได้เสมอ”
หญิงสาวไม่พอใจอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเรื่องเงินถูกหยิบยกขึ้นมาพูด เธอก็พ่ายแพ้ต้องยอมเชื่อฟังแต่โดยดี
ดวงอาทิตย์ในยามบ่ายช่างอบอุ่นสดใส เสียงสอนหนังสือของอาจารย์ดังไปทั่วห้อง เด็กสาวข้างๆ เขากำลังจดข้อความลงในสมุดโน้ตของเขาด้วยลายมือสวยงาม ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบ
แต่เมื่อเซิ่งอี่เจ๋าหยิบสมุดกลับคืนมา แล้วพลิกดูทีละหน้า ใบหน้าเขาก็เข้มขึ้น
“อันซย่าซย่า ยัยบื้อ! ทำไมจดผิดมากมายขนาดนี้!”
