ฉินสือโอวหวังมากๆ ว่าเบิร์ดจะนั่งบอลลูนมารับเขากลับเกาะแฟร์เวล เสียเงินซื้อของพวกนี้ไม่ใช่เพื่อเอาไว้ใช้หรอกเหรอ?
เบิร์ดเหงื่อออกเต็มหัว ถ้าขับบอลลูนมารับคนจริงๆ คงได้ยุ่งโน่นนี่ทั้งวัน บอสช่างเข้าใจล้อเล่นจริงๆ
กลับมาถึงฟาร์มปลา ฉินสือโอวก็เตรียมบริเวณเพาะเลี้ยงลูกปลา จากนั้นก็ขายให้กับหุ้นส่วนที่รู้จักกันในงานประมูล
งานประมูลในครั้งนี้เขาก็ได้มาไม่น้อย เขาเอาสัตว์น้ำไปทั้งหมดสิบสองชนิดซึ่งโดนแย่งหมดไม่เหลือ ครั้งนี้เงินที่เข้าบัญชีเขามีมากกว่าสี่ล้าน พวกฟาร์มปลาขนาดกลางทำงานทั้งปีก็ได้เงินเท่านี้
ตอนเช้าพอเตรียมของเสร็จฉินสือโอวถามว่าจะเริ่มทำงานแล้วหรือเปล่า ชาร์คถามว่าเขาจะไปด้วยเหรอ ถ้าเขาไปด้วยก็ต้องเปลี่ยนเป็นชุดดำน้ำ งานต้อนลูกปลามาเพาะเลี้ยงไม่ใช่งานสบาย
นอกจากฟาร์มปลาที่เพาะเลี้ยงลูกปลาโดยเฉพาะ โดยปกติเหล่าเจ้าของฟาร์มปลาจะไม่อยากทำงานนี้ เพราะเปลืองแรงมาก ต้องเลือกชนิดปลาเฉพาะจากฝูงปลามากมายในฟาร์มปลา เหมือนอย่างที่ชาร์คบอก งานนี้ไม่ง่าย
นอกจากจะเปลืองแรงแล้ว งานนี้ยังต้องใช้แรงงานคนและทรัพยากรเยอะ เรือประมงที่ออกยิ่งเยอะยิ่งดี เรือแค่ลำสองลำนั้นยังไม่พอ
ดีที่ฟาร์มปลาต้าฉินมีเรือให้ใช้มากพอ เรือกำปั่นทะเลสี่ลำเป็นเรือเร็ว แต่เปลี่ยนสักหน่อยก็เป็นเรือประมงได้ รวมถึงเรือฮาวิซท เรือประมงสองลำที่ชาร์คกับซีมอนสเตอร์ยืมมาจากในเมือง ยังมีเรือนกนางนวลอีก เรือทั้งแปดลำออกทะเลอย่างยิ่งใหญ่
ฉินสือโอวยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือนกนางนวลเพื่อรับลมทะเล อีวิลสันผู้มีหุ่นอ้วนท้วนกำยำยืนอยู่ข้างเขาราวกับเป็นเทพทวารบาล สองมือเขาประสานอยู่ข้างหลังด้วยความรู้สึกดีกับตัวเอง “ฉันเป็นราชาโจรสลัด! ราชาแห่งท้องทะเล! ราชาของราชานับร้อย!”
บูลกับนีลเซ็นที่กำลังยุ่งถกเถียงกันเสียงเบา “บอสกำลังพูดอะไร?” “ไม่รู้สิ เขาเคยเจอเรื่องสะเทือนใจที่ท่าเรือบาสก์ คงจะกำลังระบายมั้ง?”
“ไปทำงานให้ข้าให้หมด!” ฉินสือโอวหันมาตะโกนอย่างน่าเกรงขาม สีหน้าเคืองๆ เขาโกรธอีวิลสันก็โกรธ ยกกำปั้นที่เหมือนไหแล้วตะโกน “ไปๆๆ!”
พออีวิลสันโกรธ บูลก็สะดุ้งโหยง เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “กัปตันมีอะไรก็พูดดีๆ สิ พูดเองนะว่าจะไม่ใช้อีวิลสันก่อน เอะอะก็เอาเขาออกมา แบบนี้จะล้อเล่นกันหรือไง?”
อีวิลสันเห็นว่าเขายังคงอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ แต่ไม่ว่าเขาพูดว่าอะไร ขาราวขาช้างก็ขยับแล้ววิ่งมา ‘ตึกๆ’ ก่อนจะตะโกน “ไม่ฟังคำสั่งฉิน ฉันจะอัดแกให้เละ!”
“อ๊าก กัปตันช่วยด้วย!”
ขั้นตอนแรกของการเพาะเลี้ยงลูกปลาก็คือรวบรวมลูกปลา วิธีก็คล้ายกับการลากอวนจับปลา เพียงแต่ครั้งนี้อวนจะปิดปาก เรือประมงจะลากอวนอันใหญ่แล่นช้าๆ ไปในทะเล
คนบนเรือต้องหว่านอาหารที่ดึงดูดปลาไปที่อวน ปลาต่างชนิดกันชอบอาหารปลาแตกต่างกัน นี่เป็นการให้โอกาสได้เลือก
ตาของอวนมีขนาดเพียงครึ่งฝ่ามือ มีเพียงลูกปลาที่มุดเข้าไปได้ ปลาตัวใหญ่เข้าไม่ได้ พอผ่านไปช่วงหนึ่งในอวนก็จะมีลูกปลา และถูกลากกลับเข้าชายฝั่งพร้อมอวน ลูกปลาก็ถึงมือแล้ว
แน่นอนว่านี่เป็นแค่ขั้นตอนคร่าวๆ ตอนทำจริงนั้นยุ่งยากกว่านี้มาก ชาร์คให้ฉินสือโอวใส่ชุดดำน้ำ เพราะตอนที่ทำงานต้องคอยลงน้ำไปเติมอาหารปลาในอวนเรื่อยๆ
นอกจากนี้ อวนจะล่อปลาได้ไม่ใช่แค่อาหารเท่านั้น ยังต้องมีไฟด้วย
ก่อนจะโยนอวนลงทะเล ฉินสือโอวกับบูลก็เอาไฟล่อปลาที่เตรียมไว้ใส่ลงไป
เขาซื้อไฟล่อปลามาด้วยราคาสูง ตอนที่เขาเพิ่งมาถึงฟาร์มปลา ตอนนั้นสาหร่ายและพืชน้ำในฟาร์มปลายังมีพลังโพไซดอนไม่มาก ความล่อตาล่อใจต่อลูกปลาจึงไม่มากพอ ฉินสือโอวกลัวว่าลูกปลาลงทะเลแล้วจะหนีไป จึงซื้อไฟล่อปลามาดึงดูดให้พวกมันอยู่โดยเฉพาะ
ในอวนหนึ่งใส่ไฟล่อปลาไว้สองพรวน แสงไฟสลัวแต่ส่องสว่างเป็นวงกว้าง อวนปลาใหญ่โตกลายเป็นลูกบอลไฟใต้ทะเล ปลาค็อดชอบแสงจึงถูกล่อเข้ามา
นี่เป็นงานที่ใช้ความอดทน ใจร้อนไม่ได้ ฉินสือโอวนั่งอยู่บนดาดฟ้ากับเบียร์สองกระป๋อง เรือนกนางนวลเดิมเป็นเรือยอชต์สุดหรู แค่มีคุณสมบัติลากอวนได้ ฉะนั้นเลยเหมาะกับการพักผ่อนแบบนี้มาก
นีลเซ็นเข้ามาแบ่งไปหนึ่งกระป๋องด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ฉินสือโอวถาม “ไง เพื่อน นายกับแพรีสไปถึงไหนกันแล้ว? ออกทะเลคราวที่แล้วจีบสาวคนนี้ติดแล้วเหรอ?”
ได้ยินแบบนี้ นีลเซ็นก็แสดงท่าทีจริงจังออกมาแล้วพูดว่า “บอส อะไรคือ ‘จีบติด’?”
บูลเดินเข้ามาพูดเสริม “นั่นสิ บอส ไม่รู้สึกว่าถามแบบนี้จะดูเล่นๆ ไปหน่อยเหรอ? ดูผมนี่ เพื่อน ครั้งที่แล้วที่ออกทะเลแกจัดการสาวน้อยคนนั้นไปแล้วหรือยัง? กี่รอบแล้วล่ะ? ยอมยัง?”
พูดไปบูลก็หัวเราะร่าออกมา ฉินสือโอวมองดูนีลเซ็นที่มีสีหน้าเหมือนท้องผูกก็หัวเราะออกมาเหมือนกัน
นีลเซ็นชูนิ้วกลางให้ทั้งสองคน ด่าว่า ‘งี่เง่า’ แบบโกรธๆ แต่ก็ตอบคำถามแบบจริงจัง “แน่นอนว่าเรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์ปรากฏตัวออกมา แพรีสก็กลัวมาก พวกเราเลยมีอะไรกัน”
ฉินสือโอวถาม “พวกแกได้ป้องกันหรือเปล่า? ถ้าไม่ละก็งั้นฉันก็เป็นตัวอย่างของแก”
นีลเซ็นพูดแบบไม่ใส่ใจ “ผมกับแพรีสรักกันจริงๆ ไม่ต้องป้องกัน พวกเราเตรียมงานแต่งกันแล้ว บางทีหลังบอสแต่งงานไม่นาน ผมก็จะจัดงานเหมือนกัน”
ฉินสือโอวชะงักไป นีลเซ็นเป็นหนึ่งในคนแรกๆ ที่ติดตามเขา ขยันขันแข็งมาตลอด เป็นลูกน้องคู่ใจตามแบบมาตรฐาน ถ้าเขาแต่งงาน ในฐานะเจ้านายก็ต้องสนับสนุนหน่อย
เขาเลยถามว่า “แกเตรียมแหวนแต่งงานไว้พร้อมหรือยัง?”
นีลเซ็นส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ยังเลยครับ ผมกะว่าพอได้โบนัสปลายปีนี้จะใช้เส้นสายซื้อเพชรที่เม็ดใหญ่หน่อย ผมมีเพื่อนร่วมรบที่เป็นยามให้เจ้าของเหมืองที่แอฟริกาใต้ พวกเขามีของดีในมือ บอสจะเอาด้วยไหมครับ?”
ฉินสือโอวตอบ “ฉันไม่ต้องแล้ว แหวนแต่งงานฉันเตรียมแล้ว เพียงแต่ นายก็ไม่ต้องดิ้นรนขนาดนั้น ฉันยังมีหินปะการังก้อนใหญ่อยู่ที่ทิฟฟานี่ นายเอาแบบขนาดนิ้วไปทำคู่หนึ่งก็ได้แล้ว”
พอได้ยินแบบนั้น นีลเซ็นก็ดีใจทันที แต่จากนั้นก็เกาจมูกอย่างเกรงใจแล้วพูดว่า “ไม่ดีกว่า แบบนี้คงไม่ดี ของนั้นแพงเกินไป”
แหวนหมั้นที่ฉินสือโอวให้วินนี่มีมูลค่าเป็นล้าน แม้ว่าราคาต่อหน่วยของปะการังทะเลน้ำลึกไม่แพงมาก แต่เพื่อจะทำแหวนคู่นี้ ก่อนหน้านี้ทางทิฟฟานี่ทำแหวนพังไปสี่คู่จนสุดท้ายถึงได้คู่นี้มา
“ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าเป็นของขวัญแต่งงานจากบอสอย่างฉัน” ฉินสือโอวกล่าว “บูลแต่งงานอีกครั้งฉันก็จะให้วิลล่าหนึ่งหลังกับบูลไม่ใช่เหรอ? มูลค่าขอทั้งสองอย่างนี้ก็พอๆ กัน”
บูลเลียปากแล้วพูดขึ้น “บอส ช่วงนี้ผมกับแอนนาก็ระหองระแหงกัน อาจจะหย่าอีก”
ฉินสือโอวรู้ความหมายของเขาจึงพูดอย่างหน้าชื่นตาบานว่า “ไม่เป็นไร หย่าสิ อย่ากังวลไป ฉันจะแนะนำคนรวยๆ ให้แอนนารู้จัก ต่อไปเธอกับลูกต้องอยู่อย่างสุขสบายแน่”
บูล “…”
