ถ้าจะใช้วิธีทางเคมีมากำจัดหนอนเรือก็ต้องใช้สารเคมี ตอนนี้สารเคมีสองชนิดที่ใช้กันอย่าง แพร่หลายล้วนแต่เป็นสารที่ผลิตโดยอเมริกา เรียกรวมๆ ว่า CCA
ส่วนประกอบหลักของ CCA คือน้ำมันดิน โครเมียมกับซีซีเอจะสามารถปกป้องเนื้อไม้ได้ ตอนที่ใช้งานนอกจากจะสามารถฆ่าหนอนเรือได้แล้วยังทำให้เนื้อไม้แข็งแรงขึ้นด้วย แต่ในขณะเดียวกันความเป็นพิษของมันก็สูงมาก มลพิษที่มีต่อสิ่งแวดล้อมก็ได้แต่บอกว่าน่ากลัว
ที่น่ากลัวที่สุด ซีซีเอย่อยสลายได้ยากในธรรมชาติเหมือนกับดีดีที แล้วยังสามารถสะสมในไขมันของสัตว์ได้ด้วย เพราะปลาจะมีไขมันน้อยจึงไม่สามารถสะสมสารพิษนี้ได้และตายลงในที่สุด!
ต่อให้ปลาไม่ตาย ต่อไปตามหลักการไบโอแมกนิฟิเคชั่นสุดท้ายก็จะเข้าสู่ร่างกายคน หากสะสมเป็นเวลานานก็จะเป็นอันตรายต่อชีวิต!
ฉินสือโอวส่ายหน้า ดูไม่ออกเลยว่าตัวเล็กๆ แบบนั้นจะมีอานุภาพขนาดนี้ ดีที่พวกมันต้องอยู่ในไม้ถึงจะมีชีวิตได้ เหมือนกับเอชไอวีที่ต้องอยู่ในของเหลวในร่างกายถึงจะอยู่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกมันก็สามารถเป็นภัยต่อทั้งโลกได้เลย
ยิ่งไปกว่านั้น ได้พลังโพไซดอนไป หนอนเรือพวกนี้ก็กระตือรือร้นกว่าเดิม ฉินสือโอวไม่รู้ว่าสุดท้ายพวกมันจะแกร่งขึ้นแค่ไหน อ่าวโตเกียวกำลังจะทำให้คนญี่ปุ่นปวดหัวแล้ว
สำรวจไม้ที่หาเจอรอบหนึ่ง ข้างในมีหนอนเรือ ฉินสือโอวก็ถ่ายพลังโพไซดอนเข้าไป ถ้าระหว่างนี้เจอสาหร่ายฮีเทโรซิกม่า อคาชิโวเขาก็จะถ่ายพลังโพไซดอนเข้าไปด้วย
สาหร่ายนี้เป็นสาหร่ายอีกประเภทหนึ่งที่จะทำให้คนญี่ปุ่นแถวอ่าวโตเกียวปวดหัวได้ พวกมันกระจายอยู่ในเขตทะเลน่านน้ำชายฝั่ง เป็นแฟลกเจลเลต และเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตหลักในปรากฏการณ์สาหร่ายสะพรั่งของญี่ปุ่น
สาหร่ายฮีเทโรซิกม่า อคาชิโวไม่ใช่แค่เคยแผลงฤทธิ์ที่อ่าวโตเกียวเท่านั้น ทางชายฝั่งตะวันตกของอเมริกาเหนือ อย่างที่รัฐบริติชโคลัมเบียแคนาดามันก็เคยออกฤทธิ์มาแล้ว เพราะสาหร่ายชนิดนี้ดูดซึมสารอาหารทั้งวันทั้งคืน ดังนั้นเมื่อแพร่กระจายเป็นจำนวนมากก็จะเป็นภัยต่อการเพาะเลี้ยงประมงในท้องถิ่น
แต่ว่าจำนวนของสาหร่ายฮีเทโรซิกม่า อคาชิโวในตอนนี้น้อยมาก คงจะไม่พุ่งขยายจำนวนจนกลายเป็นปรากฏการณ์สาหร่ายสะพรั่งที่ใหญ่ได้ ต่อไปอย่างมากก็แค่แกล้งพวกญี่ปุ่นเบาๆ แต่ไม่ทำให้ปวดหัวเหมือนกับหนอนเรือ
ฉินสือโอวรู้สึกว่าตัวเองใจอ่อนเกินไป ที่จริงเขายังมีวิธีแก้แค้นคนขายเนื้อโลมาชาวญี่ปุ่นที่ดีกว่า นั่นก็คือการแก้แค้นด้วยกำลังทหาร
ครั้งที่แล้วต่อกรกับเรือดำน้ำนิวเคลียร์คอนเนตทิคัตของอเมริกา เขารวบรวมระเบิดน้ำลึกที่ทันสมัยที่สุดไว้จำนวนหนึ่ง มีถึงสิบสองลูก ที่ก้นทะเลของคนญี่ปุ่นมีโกดังเก็บน้ำมัน ถ่านหิน เป็นต้น ขอแค่โยนระเบิดพวกนี้ลงไป โกดังพวกนั้นต้องไม่เหลือซากแน่
แต่วิธีแบบนี้ก็เกินไปหน่อย ฉินสือโอวยังไม่คิดจะใช้วิธีนี้ แล้วอีกอย่างการที่เขาเอาระเบิดน้ำลึกพวกนี้ไว้ก็ยังมีประโยชน์อย่างอื่น อย่างเช่นต่อไปเรือดำน้ำใครมาท้าทายในถิ่นเขาอีก…
ทำงานทั้งหมดนี้เสร็จ ฉินสือโอวก็แค่รอผล เขาแทบจะทนรอไม่ไหว แก้แค้นสิบปีก็ไม่สาย แต่เขารอสิบปีไม่ได้หรอก ทางที่ดีให้เขาได้เห็นหนอนเรือกับสาหร่ายฮีเทโรซิกม่า อคาชิโวขยายจำนวนตอนนี้เลยยิ่งดี
เพียงแต่เขาเองก็รู้ ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดไม่ใช่การแก้แค้น แต่เป็นการดูแลโลมาที่เอามาพวกนั้น
ที่เอามาแรกๆ ก็ยังพอว่า โลมาพวกนั้นเพิ่งจะเข้าไปในอ่าว ยังไม่ได้ถูกทำร้าย ยังสามารถว่ายน้ำในทะเลได้อย่างอิสระ แต่โลมาที่เสียครีบหางไปล่ะจะทำอย่างไร?
ถ้าทิ้งพวกมันไว้ในทะเลตามมีตามเกิด พวกมันก็มีชีวิตได้ไม่นาน เพราะพวกมันเสียความสามารถที่จะหาอาหารและหนีการล่าของฉลามแล้ว
ถ้าเอาพวกมันกลับมาที่ฟาร์มก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน ถ้าเกิดมีคนมาพบพวกมัน ถึงตอนนั้นคนญี่ปุ่นต้องสงสัยแน่ โลมาที่ว่ายน้ำไม่ได้ทำไมถึงสามารถว่ายข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกไปยังมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือได้?
ฉินสือโอวไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาก็เลยหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาอีก
วินนี่จ้องเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ ใช้เท้าเล็กเตะไปที่ขาใหญ่ของเขาแล้วพูดว่า “คืนนี้คุณเป็นอะไรไปคะ? สีหน้าเปลี่ยนอย่างกับใส่หน้ากาก เกิดอะไรขึ้น?”
ฉินสือโอวกระแอมไอแล้วพูดว่า “ความคิดผมตีกันอยู่ ข้างหนึ่งบอกว่ารีบทำน้องให้เถียนกวา ส่วนอีกข้างบอกว่า…”
เขามองไปที่วินนี่ วินนี่ตอบไปตามอัตโนมัติว่า “ว่าอะไรคะ?”
“บอกว่าผมต้องทำน้องให้เถียนกวาสองคน” ฉินสือโอวตอบจริงจัง
วินนี้ถูกเขาหยอกจนยิ้มออกมา ก่อนจะสะบัดผมแบบยั่วยวนแล้วตอบด้วยสายตาเย้ายวน “งั้นสุดท้ายใครชนะล่ะคะ?”
ฉินสือโอวหัวเราะพลางดึงเธอเข้ามากอดในอ้อมอก เสี่ยวเถียนกวายื่นมือแล้วร้องหาพ่อแม่อีก ฉินสือโอวคว้าพี่น้องเฟอเรทยัดเข้าไปในอกเธอ ไปเล่นกับเฟอเรทไป พ่อกับแม่กำลังยุ่งเรื่องสำคัญอยู่
เหล่าเฟอเรทเศร้าอีกครั้ง พวกเราต้องเจ็บตัวอีกแล้ว…
ด้านฉินสือโอวกำลังมีความสุขกับภรรยาในอ้อมอก ส่วนบัตเลอร์กำลังยุ่งจนหัวปั่น
อาหารทะเลต้าฉินเข้าสู่ตลาดโตเกียวได้สำเร็จแล้ว ในด้านนี้อิสึซาโอะ อาโอยาม่ามีความดีความชอบอย่างเถียงไม่ได้ เขากับนิชิมุระ เร็นกลายเป็นมือซ้ายขวาของบัตเลอร์ในการบุกตลาดโตเกียว ทุกวันนี้พวกเขาร่วมมือกันสู้กับเทซึกะ โกดะอย่างเมามัน
ตลาดอาหารทะเลโตเกียวตอนนี้ถือว่าวุ่นวาย บริษัทร่วมทุนคิโยมุระกำลังตีกับไดนิสึ บัตเลอร์นำอาหารทะเลต้าฉินก็มีความขัดแย้งกับตระกูลมอร์รี่มาตลอด นักธุรกิจอาหารทะเลคนอื่นก็อยากได้ส่วนแบ่งด้วยจึงพากันแบ่งทีม จนตลาดโตเกียวแบ่งแยกราวกันแคว้นประเทศ
เดิมทีการร่วมมือระหว่างบริษัทร่วมทุนคิโยมุระกับตระกูลมอร์รี่เป็นพันธมิตรที่แกร่งมาก จะครองตลาดโตเกียวก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ พวกเขาวางแผนไว้อย่างดีด้วยซ้ำ แทบจะกลืนกินบริษัทไดนิสึได้เหมือนเนื้อชิ้นโต
น่าเสียดายที่คนสู้ฟ้าไม่ได้ ที่งานประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินอัมสเตอร์ดัม พวกเขาขาดทุนย่อยยับ
ตอนนั้นเทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่ได้ราชาแห่งปลาไป แน่นอนว่าได้มาด้วยราคา 2.5 ล้านยูโร พวกเขานึกไม่ถึงว่านั่นยังไม่ใช่ต้นทุน ต้นทุนที่แท้จริงคือหลังจากนี้
ในตอนที่เทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่ตั้งใจจะขายปลาตัวโตนี้เพื่อเก็งกำไร บัตเลอร์ก็เอาปลาทูน่าครีบน้ำเงินอีกสองตัวที่มีความยาวและคุณภาพเนื้อคล้ายกันมาที่โตเกียว…
แบบนี้ปลาตัวโตนั้นก็ไม่มีราคาแล้ว จะตั้งราคาพวกนี้สูงๆ ต้องอาศัยความหายาก แต่จู่ๆ ก็มีปลาตัวโตที่คล้ายกันสี่ตัวโผล่มา ยังจะเหลือความหายากอะไรอีก?
การซื้อขายนั้นคิโยมุระกับตระกูลมอร์รี่ขาดทุนค่อนข้างแย่ วงการธุรกิจก็เหมือนกับสนามรบ ก้าวพลาดครั้งเดียวก็พลาดไปหมด
อีกอย่างในฐานะคู่แข่งทั้งชีวิตของเทซึกะ โกดะ อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ เขาถือโอกาสนี้โจมตีบริษัทร่วมทุนคิโยมุระซึ่งเห็นผลอย่างชัดเจน
หลังจากที่อาหารทะเลต้าฉินกับไดนิสึก่อตั้งขึ้น อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็มีความคิดเป็นอื่น ฉินสือโอวกับบัตเลอร์ใช้เขามาตลอด แต่เขาเองก็ใช่ว่าไม่ได้ใช้ฉินสือโอวกับบัตเลอร์เสียหน่อย?
ตอนนี้เขารู้สึกว่าจวนได้เวลาแล้วจึงอยากหลุดพ้นจากการปกครองของบัตเลอร์แล้วทำธุรกิจของตัวเอง พอลุงหนวดรู้สึกได้ก็รีบรุดมาที่โตเกียวเพื่อคุมเอง ใช้ทั้งไม้อ่อนไม้แข็ง ถือว่าคุมอิสึซาโอะ อาโอยาม่าไว้ได้ชั่วคราว
จัดการเรื่องด่วนได้แล้ว บัตเลอร์ก็โทรหาฉินสือโอวเพื่อโอ้อวดฝีมืออันสูงส่งของเขา
ส่วนฉินสือโอวพอรู้ว่าเขาไปคุมงานที่โตเกียวก็ดีใจทันที เขาคิดวิธีที่จะจัดการเรื่องโลมาพิการออกแล้ว
สมองเขาแล่นอย่างรวดเร็ว ฉินสือโอวกับบัตเลอร์คุยกันเรื่องงานธุรกิจครู่หนึ่งค่อยเปลี่ยนไปเรื่องชีวิตประจำวัน เขาพูดว่า “นี่เพื่อน คุณรู้จักผู้เชี่ยวชาญเรื่องการเที่ยวชมดูวาฬบ้างไหม? ทางผมมีวาฬอยู่ อยากจะเริ่มทำการท่องเที่ยวชมวาฬ”
บัตเลอร์มีคอนเนคชั่นมากมาย เขาตกปากรับคำ บอกว่าถ้ากลับอเมริกาแล้วเขาจะหาคนให้
ฉินสือโอวขอบคุณ สุดท้ายก็แสร้งพูดแบบไม่ได้ตั้งใจว่า “ที่จริงผมก็อยากจะเปิดการท่องเที่ยวชมโลมาอยู่เหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่ทางนี้มีโลมาไม่มาก คุณก็รู้ โลมามันว่ายไปทั่ว มันไม่อยู่กับที่”
บัตเลอร์ไม่ได้คิดมาก เขาพูดยิ้มๆ “ใช่ๆๆ โลมาก็เป็นเหมือนม้าพยศแห่งท้องทะเล พวกมันชอบว่ายไปทั่ว…”
……………………………………….
