เมื่ออาหารแต่ละอย่างนำมาเสิร์ฟ ฉินสือโอวก็สามารถมองวัตถุดิบออกได้ เนื้อส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อหมู เนื้อวัวและยังมีผัก เช่นถั่วและผลไม้สดอีกมากมาย แต่ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรและรู้สึกว่าคงจะใช้เครื่องเทศเป็นจำนวนมาก
วินนี่อธิบายให้เขาฟังว่าพายในอาหารคิวบาจะให้ความสำคัญกับการใช้เครื่องเทศ กระเทียม ยี่หร่า วานิลลาอิตาเลียน ผักชี ใบกระวานและเครื่องเทศอื่นๆ ที่ชาวแคนาดาไม่ค่อยใช้เป็นจุดสำคัญ เนื่องจากคิวบาเคยเป็นอาณานิคมของสเปน สิ่งเหล่านี้เป็นลักษณะเฉพาะของสเปน
หลังจากเสิร์ฟอาหารแล้ว ซ่งชิงซานก็ย้ายถังที่มีของเหลวสีเหลืองส้มข้นออกมา ซึ่งมันดูเหมือนกับน้ำมะม่วงที่มีเนื้อเข้มข้น ฉินสือโอวจึงถามว่านี่เป็นน้ำผลไม้หรือเปล่า ซ่งชิงซานหัวเราะแล้วพูดว่า “เปล่า นี่คือเบียร์ เบียร์นี้พี่ชายของคาปาไลเป็นคนกลั่นเองเลยนะ”
ทันใดนั้นฉินสือโอวก็รู้สึกว่าภาพลักษณ์ของคาปาไลดูดีขึ้นมากและเมื่อคาปาไลนำอาหารอีกจานมาเสิร์ฟ เขาก็ถามด้วยความประหลาดใจว่า “เบียร์นี้คุณเป็นคนกลั่นเหรอ? กลั่นเองน่ะ?”
คาปาไลคิดว่าเขาคงจะไม่ชอบจึงอธิบายว่า “นี่กลั่นจากมอลต์บริสุทธิ์ รสชาติจะหอมมากและมีคุณค่าทางโภชนาการสูงมาก รสชาติเมื่ออยู่ในปากผมคิดว่าก็ไม่เลวนะ คุณต้องลองชิมดูสิ”
“กลั่นเบียร์เองที่บ้านก็ได้เหรอ?” ฉินสือโอวพูดด้วยความแปลกใจ
คาปาไลหัวเราะและพูดว่า “แน่นอน มันง่ายมากเลยนะ เพียงแค่เตรียมบรีเวอร์ยีสต์ ฮอปทำเบียร์ มอลต์และน้ำตาล เพียงเท่านี้ก็สามารถกลั่นได้แล้ว”
“แล้วอุปกรณ์ที่ใช้ล่ะ? คุณต้องการเครื่องในการกลั่นเบียร์หรือไม่?” ฉินสือโอวถามอีกครั้ง
“ไม่ๆ แค่เครื่องใช้ในบ้านก็พอ อืม กระติกน้ำอุ่น กระติกน้ำ ขวดแก้ว เทอร์โมมิเตอร์ แอร์วาล์ว กรวยน้ำ สายยาง สิ่งเหล่านี้จะช่วยทำความสะอาด ไม่จำเป็นต้องให้เตรียมอะไรมากมายเลย” คาปาไลกล่าว
เขามองไปที่สีหน้าแปลกๆ ของฉินสือโอวและรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ผมฆ่าเชื้อด้วยอุณหภูมิหลายครั้งแล้ว ถูกสุขอนามัยแน่นอน”
สีหน้าของฉินสือโอวก็แปลกใจทันที เพราะเขาไม่คิดว่าคาปาไลจะมีความสามารถแบบนี้ เขาเห็นคาปาไลกระตือรือร้นที่จะอธิบาย ก็รู้เลยว่าการแสดงออกของตัวเองได้ทำลายความนับถือของผู้อื่นที่มีต่อตนเองเป็นอย่างมาก แต่เขาพูดไปก็เปล่าประโยชน์ เทียบไม่ได้กับการกระทำเพื่อเป็นการยืนยัน
เมื่อเอาแก้วมา ฉินสือโอวก็หยิบมาหนึ่งใบ จากนั้นก็ชิมรสชาติ
เป็นอย่างที่คาปาไลว่า เบียร์นี้มีรสชาติที่หอมและกลมกล่อม แต่จะมีรสขมเล็กน้อย หลังจากลองจิบอีกสองสามครั้งก็จะปรับตัวให้เข้ากับรสขมนี้ได้และรู้สึกว่าเบียร์ที่กลั่นเองแบบนี้มีรสชาติดีมากจริงๆ
หลังจากดื่มเบียร์ไปหนึ่งแก้วแล้ว ฉินสือโอวก็ยกนิ้วหัวแม่มือให้พร้อมกับพูดชมเชยว่า “อร่อย อร่อยมาก”
ชาวคิวบาชอบดื่มไวน์ ผู้ชายจะไม่ค่อยกินข้าวแต่จะมีไวน์เป็นส่วนประกอบหลัก แต่ไวน์ที่มีชื่อเสียงของพวกเขาก็คือค็อกเทล ฉินสือโอวยังไม่รู้ว่าชาวคิวบามีความสามารถในการกลั่นไวน์แบบนี้
ต่อมาคาปาไลจึงได้แนะนำว่า “ในช่วงหลายปีที่คิวบาเริ่มดีขึ้น ผมได้ทำงานเป็นช่างเทคนิคในเวิร์กช็อปการผลิตที่บูคานเนโร จึงเคยเรียนรู้วิธีการทำไวน์หลากหลายประเภท แต่เบียร์และเหล้ารัมคือสิ่งที่ผมถนัดดีที่สุด”
เมื่อได้ยินแบบนั้นฉินสือโอวก็เข้าใจทันที ที่แท้อาชีพเดิมของเขาก็เกี่ยวกับเทคโนโลยี ดังนั้นเขาจึงตกใจและพูดว่า “คาปาไล คุณอยากทำงานพาร์ทไทม์ในช่วงวันหยุดไหม? คนในฟาร์มปลาของผมชอบดื่มไวน์มาก ที่ฟาร์มผมก็มีวัตถุดิบด้วยนะ ถ้าต้องการกลั่นเหล้าเอง ไม่ว่าจะเป็นไวน์ เบียร์หรือเหล้ารัมก็ทำได้หมด”
ดวงตาของคาปาไลก็เปล่งประกายขึ้นทันทีและถามว่า “คุณจะจ้างผมเหรอครับ?”
ฉินสือโอวยักไหล่และพูดว่า “ใช่ ข้อเสนอแรกคือคุณต้องกลั่นไวน์ดีๆ ที่ชอบให้เราดื่ม เงินเดือนพูดง่ายๆ ถ้าคุณไปทำงานในวันหยุดสุดสัปดาห์ คุณจะได้รับเงินเดือนถึงสามเท่าของพนักงานที่ทำความสะอาดทุกวัน”
คาปาไลพยักหน้าอย่างเร่งรีบ “เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก เรื่องเทคนิคของผมไม่มีปัญหา ผมมั่นใจ ที่ผมพูดถึงบริษัทใช้แรงงานที่นั่นก็คือผู้ผลิตไวน์ เบียร์ ไวน์แดง เหล้ารัม ซึ่งผมรู้จักเป็นอย่างดี!”
ซ่งชิงซานพูดด้วยความอิจฉาว่า “ถ้าอย่างนั้นคาปาไล นายช่วยสอนวิธีกลั่นไวน์ให้หน่อยได้ไหม? ต่อไปฉันจะได้หางานพาร์ตไทม์ทำบ้าง”
คาปาไลทุบหน้าอกเบาๆ อย่างกล้าหาญและพูดว่า “นายตามฉันไปเรียนเถอะ ฉันเข้าใจเรื่องนี้ดี แม้ว่าจะไม่เคยเรียนที่มหาวิทยาลัย แต่อาจารย์ของฉันเป็นผู้กลั่นไวน์อาวุโสจากบริษัทบูคานเนโร ฉันถึงได้เรียนรู้มากมาย”
ก่อนรับประทานอาหาร โทรศัพท์ของคาปาไลก็ดังขึ้น เขามองไปที่หมายเลขโทรศัพท์ก็ตัดสายทันที ฉินสือโอวจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่าครอบครัวของเขาโทรมา
ดังนั้นฉินสือโอวจึงให้คาปาไลไปรับโทรศัพท์ก่อน เผื่อว่าจะมีเรื่องอะไรเร่งด่วน
ดูเหมือนว่าคาปาไลก็ต้องการจะติดต่อกับครอบครัวเช่นกัน แต่แทนที่จะใช้โทรศัพท์ เขากลับเชื่อมอินเทอร์เน็ตในแล็ปท็อปแล้ววิดีโอคอลคุยกับครอบครัวผ่านเอ็มเอสเอ็น
ซ่งชิงซานพูดอย่างเขินอายว่า “การโทรทางไกลระหว่างประเทศจะมีราคาแพงมาก ที่บ้านเรามีอินเทอร์เน็ตจึงใช้เอ็มเอสเอ็น เพราะมันสามารถวิดีโอคอลได้ ดังนั้นเราจึงซื้อมาหนึ่งเครื่องและมันถูกมาก แล็ปท็อปเครื่องนี้มีราคาเพียงหนึ่งร้อยกว่าดอลลาร์แคนาดาเท่านั้น”
เด็กสาวคนหนึ่งปรากฏขึ้นบนหน้าจอ คาปาไลคุยกระซิบกระซาบกับเธอเป็นภาษาสเปน ไม่นานเด็กผู้ชายผิวสีเข้มสองคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนก็มาอยู่ข้างๆ เด็กสาว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นคนในครอบครัวของคาปาไล
คาปาไลหันหน้ามาและพูดว่า “คุณฉิน คุณวินนี่ ครอบครัวของผมอยากเจอคุณได้ไหม?”
ฉินสือโอวบอกว่าแน่นอน ไม่มีปัญหา เขาและวินนี่จึงทักทายกล้องและวินนี่ก็พูดภาษาสเปนสองสามประโยค คิดไม่ถึงว่าเธอจะคล่องแคล่วมากขนาดนี้
เรื่องนี้ทำให้ฉินสือโอวตกใจมาก จึงถามว่า “คุณยังเข้าใจภาษาสเปนด้วยเหรอ?”
“นี่คือภาษาที่ใช้สนทนากับพระเจ้า ตอนที่เราอยู่ในโรงเรียนก็ต้องเรียนด้วยค่ะ” วินนี่พูดอย่างเป็นธรรมชาติพร้อมกับดวงตาที่ดูโอ้อวด
ฉินสือโอวพยักหน้าให้ซ่งชิงชานและพูดว่า “ก็ใช่ พวกเขาควรจะเรียนภาษาสเปน ไม่อย่างนั้นต่อไปถ้าได้ไปสวรรค์ เมื่อหลงทางและพบเทวดาเข้าจะได้ใช้ภาษาสเปนถามทาง”
ซ่งชิงซานจึงหัวเราะดังขึ้น ถ้าขัดจังหวะเขาพูดคงจะไม่ดี จึงทำได้เพียงแค่หัวเราะ
เมื่อครอบครัวของคาปาไลได้ยินภาษาสเปนของวินนี่ จึงตื่นเต้นและแย่งกันคุยกับเธอ
ฉินสือโอวไม่สามารถเข้าร่วมได้และถามคาปาไลว่า “พวกเขากำลังคุยอะไรกัน?”
คาปาไลหัวเราะและพูดว่า “เมื่อกี้ลูกของผมกำลังชื่นชมความสวยของวินนี่ ต่อมาเอลิซาลูกสาวคนโตของผมก็ถามเธอเกี่ยวกับความรู้ในการเรียนต่อต่างประเทศ”
หลังจากพูดจบแล้ว เขาก็รอวินนี่พูดให้จบ เธอพูดอย่างเข้มงวดไม่กี่ประโยค จากนั้นก็ปิดวิดีโอลง
“ไม่เป็นไร ฉันไม่รบกวนแล้ว ถ้าลูกสาวของคุณยังอยากรู้อยู่ ฉันจะเอาข้อมูลติดต่อของฉันให้เธอ แล้วฉันจะตอบคำถามเกี่ยวกับการเรียนต่อต่างประเทศให้เธอรู้” วินนี่กล่าว
คาปาไลพูดด้วยความจริงใจว่า “ขอบคุณมากๆ คุณวินนี่ อย่างที่ภรรยาของผมบอกจริงๆ ว่าคุณคือนางฟ้า”
ฉินสือโอวจึงแทรกมุกตลกว่า “แล้วภรรยาคุณไม่ชื่นชมผมบ้างเหรอ?”
“ชื่นชมสิ เขาบอกว่าบุคลิกลักษณะอันห้าวหาญของคุณ ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่มีพรสวรรค์คนหนึ่ง เช่นเดียวกับความสามารถในประเทศของคุณที่ช่วยเหลือเราชาวคิวบา” คาปาไลกล่าว
ฉินสือโอวหัวเราะและพูดว่า “คาปาไลผมไม่ได้พูดนะ ภรรยาของคุณตาถึงจริงๆ ผมเป็นคนแบบนั้นแหละ เป็นคนที่มีความสามารถ ไม่อย่างนั้นวินนี่ก็คงดูถูกผมแล้วใช่มั้ย?”
ซ่งชิงชานและคาปาไลพูดอะไรนอกจากนี้ได้บ้าง? จึงรีบพยักหน้าตอบว่าใช่พร้อมกัน
……………………………………
