หลังจากเข้าไปในโรงพยาบาลชุมชนแล้ว โอดอมก็ต้องถึงกับขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นอาการของหนุ่มชาวประมงพร้อมกับพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น เจอหอยพิษอีกแล้วเหรอ? ”
ทันทีที่เขาพูดออกมา คาร์เตอร์ก็แทบจะลุกขึ้นมาทันทีและรีบพูดขึ้นว่า “ไม่ๆๆ นะหมอ ลูกน้องผมคนนี้จับแมงกะพรุนพิษได้เลยกลายเป็นแบบนี้ ไม่ใช่หอยพิษอะไรสักหน่อย ”
โอดอมมองไปที่คาร์เตอร์และคนอื่นๆ อย่างสงสัย จากนั้นก็มองไปที่ฉินสือโอว
ฉินสือโอวรู้ว่าความจริงของเรื่องเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ร้อนใจและยักไหล่ให้โอดอมพร้อมกับแสดงท่าทางให้เขาเข้าใจเองได้
โอดอมขอให้ชาวประมงหนุ่มนอนลงบนเตียงในโรงพยาบาลเขาแขวนน้ำเกลือและฉีดยาให้ชายหนุ่ม จากนั้นเขาก็พูดว่า “พวกคุณ ตอนนี้ผมต้องการรู้ความจริง ผมมีเซรุ่มมากมาย ผมต้องตัดสินใจว่าจะใช้ตัวไหนดี”
คาร์เตอร์ก็เป็นเจ้าของฟาร์มปลาเก่าเช่นกัน จึงคุ้นเคยกับแมงกะพรุนพิษเป็นอย่างดี เขารีบพูดถึงแมงกะพรุนพิษชนิดที่มีพิษในโปรตีน ซึ่งเป็นแมงกะพรุนไฟหมวกโปรตุเกส สามารถหลั่งพิษในโปรตีนได้
โอดอมพยักหน้า หลังจากตรวจอาการของชายหนุ่มแล้ว เขาก็เอาเลือดไปตรวจวิเคราะห์ตามปกติอีกครั้งและทำการเก็บตัวอย่างบาดแผลบนใบหน้าของเขา จากนั้นไม่นานก็ฉีดยาเซรุ่มให้เขาและพูดว่า “โอเค สิ่งที่จำเป็นในตอนนี้คือเขาต้องพักผ่อนและเขาจะกลับมาเป็นปกติมีชีวิตชีวาเหมือนเดิมในสองวัน”
คาร์เตอร์ถอนหายใจอย่างโล่งอกและกอดอกพร้อมพูดว่าอัลเลลูยา
หลังจากที่เขาขอบคุณพระเจ้าแล้ว โอดอมก็หยิบแบบทดสอบออกมาและเขาเซ็นชื่อโดยไม่ได้ดู จากนั้นก็จับมือขอบคุณโอดอมพร้อมพูดว่า “ขอบคุณครับหมอ ถ้าไม่มีคุณ ครั้งนี้น้องชายของผมคงต้องแย่แน่ๆ”
โอดอมยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พิษของหอยเต้าปูนลายเสือจะกระจายอย่างรวดเร็วในเวลาสั้นๆ อันที่จริงยาในปริมาณเพียงเล็กน้อยจะไม่ทำให้เสียชีวิต ส่วนใหญ่จะทำให้เส้นเลือดและกล้ามเนื้อกระตุกและทำให้เกิดลมพิษ”
คาร์เตอร์หยักหน้าพร้อมเห็นด้วย แต่ไม่นานเขาก็มีปฏิกิริยาเริ่มพยักหน้าช้าลงเรื่อยๆ พร้อมกับมองไปที่โอดอมแล้วพูดว่า “คุณใส่ร้ายผมเหรอ?”
โอดอมขมวดคิ้วและพูดว่า “หมายความว่าอย่างไร?” เขาจึงเอาใบตรวจสอบทางเคมีให้ดู “คุณเซ็นชื่อในเอกสารใบนี้เองไม่ใช่เหรอ? นอกจากนี้ ผมได้ตรวจสอบพิษในบาดแผลของเขาดูแล้ว ซึ่งมันเป็นสารพิษทางชีวภาพที่มีโปรตีน ซึ่งอยู่ในหอยเต้าปูนลายเสือ”
คาร์เตอร์หน้าแดงก่ำพร้อมกับร้องตะโกนพูดว่า “คุณอย่าพูดเหลวไหลนะหมอ ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้น?”
ฉินสือโอวเข้ามาแทรกแซงระหว่างทั้งสองด้วยความงงงวยและถามว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันไม่เข้าใจ เกิดอะไรขึ้น? ผู้ชายคนนี้ถูกพิษอะไรกันแน่?”
“หอยเต้าปูนลายเสือ!” “แมงกะพรุนไฟหมวกโปรตุเกส!”
เสียงของทั้งสองคนดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน
ฉินสือโอวเรียกหู่จือและเป้าจือเข้ามาให้พวกมันมาดมใบหน้าของชายหนุ่ม จากนั้นให้นีลเซ็นพาพวกมันไปที่เรือลาดตระเวน “ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ให้ลูกๆ ของผมได้ลองค้นหาดูก่อนแล้วค่อยกลับมาคุยกันไหม? พวกมันสามารถหาผู้ร้ายที่ทำร้ายผู้ชายคนนี้ได้”
คาร์เตอร์ต้องการที่จะขว้างเจ้าแลบราดอร์ทั้งสองตัวนี้ออกไป แต่ฉินสือโอวกำลังจ้องมองเขาและพูดอย่างไม่พอใจว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมคุณถึงดูลุกลี้ลุกลนขนาดนี้ล่ะ? ท่านประธาน คุณไม่ได้ปิดบังอะไรผมใช่ไหม?”
คาร์เตอร์หายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “เอาล่ะ พูดตรงๆ นะ ลูกน้องของผมคนนี้บาดเจ็บจากหอยเต้าปูนลายเสือจริงๆ ผมต้องขอโทษที่โกหกคุณ? แต่ผมมีความลำบากใจ”
ฉินสือโอวยักไหล่พร้อมกับยิ้ม แล้วพูดว่า “ท่านประธาน ผมอยากฟังรายละเอียดมากกว่านี้”
คาร์เตอร์เปิดปากพูดและสุดท้ายก็พูดอย่างไร้สาระว่า “ไม่มีอะไร ผมแค่ไม่ต้องการให้เกิดความเข้าใจผิดก็เท่านั้น…”
“เข้าใจผิด?” ฉินสือโอวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับกอดแขนทั้งสองข้าง แล้วถามว่า “เข้าใจผิดอะไร? ทำไมยิ่งฟังผมยิ่งสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ?”
ขณะนี้มีรถตำรวจคันหนึ่งขับเข้ามาถึงประตูโรงพยาบาลชุมชน โรเบิร์ตสารวัตรร่างท้วมพาตำรวจสองคนลงจากรถมาด้วยและถามด้วยใบหน้าเคร่งเครียดว่า “หมอ มีเรื่องอะไรกันเหรอ? คุณบอกว่าพบหอยพิษเหรอ?”
คาร์เตอร์มองไปที่ฉินสือโอวด้วยความโกรธและลังเลใจ ฉินสือโอวเองก็แปลกใจ จึงมองไปที่โอดอม ฉินสือโอวอธิบายว่า “ขออภัยคุณคาร์เตอร์ นี่เป็นกฎในเมืองของเรา ถ้ามีการค้นพบหอยพิษจะต้องแจ้งตำรวจ ตำรวจจะเป็นฝ่ายจัดการดูแลเรื่องนี้”
ทันทีที่ตำรวจปรากฏตัวขึ้น ชาวประมงลูกน้องของคาร์เตอร์ก็พากันตื่นตระหนกตกใจ หู่จือและเป้าจือก็ถูกนีลเซ็นพาขึ้นเรือลาดตระเวน ไม่นานก็พบกล่องเพาะพันธุ์ที่มีหอยเต้าปูนลายเสือมากกว่ายี่สิบตัว
คาร์เตอร์พูดด้วยความโกรธว่า “พวกคุณบุกเข้าไปในเรือลาดตระเวนของผมอย่างผิดกฎหมาย พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะค้นเรือของผม! นี่มันผิดกฎหมาย เข้าใจไหม? ผมจะฟ้องพวกคุณ!”
ฉินสือโอวพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่เข้าใจ คุณประธานทำไมคุณถึงกังวลขนาดนี้? มันเป็นแค่หอยเต้าปูนลายเสือเท่านั้นเอง ผมได้รับคำยินยอมจากปากคุณแล้วว่าให้สุนัขของผมไปค้นหาผู้ร้ายที่ทำร้ายลูกน้องของคุณได้”
“ผมไม่ได้ยินยอม!”
โรเบิร์ตส์มองไปที่กล่องใส่หอยเต้าปูนลายเสือใบนี้ จากนั้นก็จ้องไปที่คาร์เตอร์แล้วถามว่า “คุณชาวต่างชาติ นี่มันคืออะไร? ช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้ไหม?”
คาร์เตอร์สงบสติอารมณ์และพูดว่า “ผมจะไม่พูดอะไรจนกว่าทนายความของผมจะมาถึงที่นี่”
มีข้อมูลเล็กน้อยเกี่ยวกับกฎหมายของแคนาดาที่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร นั่นคือหลังจากที่ตำรวจจับคน ตราบใดที่ทนายความยังไม่มา คำพูดของเขาคนนั้นจะไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานได้ แต่เมื่อทนายความมาถึงแล้ว สิ่งที่พูดออกมาก็จะเป็นหลักฐานที่หนักแน่นได้ จากนั้นจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามต้องการ
บางเรื่องไม่ต้องการหลักฐาน ฉินสือโอวแสร้งทำเป็นเข้าใจจึงโกรธแล้วไปฉีกเสื้อคลุมของคาร์เตอร์พร้อมตะโกนว่า “ในเมืองของเรา หอยพิษถูกทิ้งเมื่อสองสามวันก่อน คุณทำใช่ไหม?”
คาร์เตอร์ยืนกรานว่า “ผมจะไม่พูดจนกว่าทนายความของผมจะมา”
“แต่ลูกน้องของคุณสามารถเปิดปากพูดได้ ผมพนันได้เลยว่าพวกเขาคงไม่ต้องการเสี่ยงระหว่างอาชีพชาวประมงกับเสี่ยงติดคุกเพราะปลอมใบรับรองแน่นอน” โรเบิร์ตพูดอย่างมั่นใจ
…………………………………………………………
ชาวประมงหลายคนต่างพากันอ้าปากค้างและตำรวจก็พาพวกเขาออกไป โรเบิร์ตพูดเสริมอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณต้องคิดให้ดี คุณมีพ่อแม่ มีภรรยาลูกชายและลูกสาว เมื่อคุณเข้าคุกชีวิตของพวกเขาจะจบสิ้น และถ้าคุณออกมาจากคุกก็จะยิ่งหางานได้ยากขึ้น ”
ฉินสือโอวจ้องไปที่คาร์เตอร์ด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาพูดด้วยความโมโหว่า “คุณไม่ได้มาหาผมเพราะมีเรื่องจะคุยหรอกใช่ไหม? เดิมทีที่คุณต้องการมาก็เพื่อที่จะทำร้ายเมืองของเราใช่มั้ย? ดีมาก! ”
ในขณะที่พูดอยู่ เขาก็พลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดเบอร์โทรศัพท์ของแมทธิว จินแล้วพูดว่า “เฮ้ รัฐมนตรีจิน? ผมฉินเอง ใช่สิ แน่นอนว่ามีเรื่องที่จะพูด ยังจำเรื่องที่คุณบอกผมเกี่ยวกับพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ได้ไหม? ผมคิดว่าคุณพูดถูก ผมควรเป็นประธานคณะกรรมการ ”
ทางฝั่งแมทธิว จินก็รู้สึกตกใจเมื่อเขารับสายของฉินสือโอวและพูดด้วยความแปลกใจว่า “ทำไมจู่ๆ ถึงคิดเรื่องนี้อย่างมั่นใจแล้วล่ะฉิน? ”
ฉินสือโอวพูดว่า “เพราะผมดื่มมากเกินไปตอนที่ผมแต่งงานน่ะสิ ตอนนี้ก็เลยเพิ่งจะตื่นขึ้นมา ”
แมทธิว จินหัวเราะชอบใจ “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นผมขอแนะนำคุณว่าให้วินนี่ทำซุปแก้เมาค้างให้ ผมลองแล้ว รสชาติดีและได้ผลมาก ในเมื่อคุณยินยอมแล้ว ก็เตรียมพร้อมที่จะรับตำแหน่งเถอะ งานของเราได้เริ่มขึ้นแล้ว ”
หลังจากวางสายแล้ว ฉินสือโอวก็มองไปที่คาร์เตอร์อย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณทำให้ผมโกรธแล้วนะ ผมจะลงเลือกตั้งผู้นำพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์และผมคิดว่าผมได้ตำแหน่งผู้นำนี้แล้ว!”
……………………………………….
