ดื่มเหล้าไปสามรอบ ฉินเผิงที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าก็พูดกับเสียวหม่าว่า “บ้านพี่โซ่วน่ะได้ทำอ่างเก็บน้ำอันหนึ่ง แล้วก็เลี้ยงสุนัขไว้ฝูงหนึ่งเอาไว้เฝ้าที่ ตอนนี้ขาดคนช่วยงาน ฉันเลยแนะนำให้นายไปทำ”
ใบหน้าพี่เสียวหม่าเต็มไปด้วยความกังวล พูดว่า “พี่โซ่วมองฉันสูงเกินไปแล้ว ฉันไม่ไหวหรอก ให้ฉันแค่เลี้ยงสุนัขตัวสองตัวยังไหว แต่ให้ไปสอนสุนัขทั้งฝูงน่ะ คงทำไม่ไหวหรอก”
ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกเกรงกลัวฉินสือโอวอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะภาพที่ฉินสือโอวกดฉินเผิงเมื่อกี้ทำให้เขากังวลหรือเปล่า
ฉินสือโอวตบที่ไหล่เขา แล้วพูดว่า “ไม่ต้องสอนหรอก ความจริงหน้าที่ของนายก็คือให้อาหารสุนัข ดูไว้อย่าให้สุนัขป่วยหรืออะไรพวกนี้เอง อย่างอื่นนายไม่ต้องทำเลย เห็นแก่หน้าพี่เบิร์ดของนาย ฉันรับนายไว้แล้วกัน เดือนละห้าพันหยวน เงินเดือนเท่านี้ถือว่าใจกว้างพอไหม?”
ในเขตตัวเมืองของบ้านเกิดเขา เงินเดือนพนักงานก็แค่สองพันถึงสามพันหยวนเท่านั้น งานเลี้ยงสุนัขพอๆ กับงานยามเฝ้าประตู ยามทั่วไปเงินเดือนยังไม่ถึงสองพันหยวนด้วยซ้ำ ฉินสือโอวถือว่าให้เงินเดือนสูงเลยทีเดียว
พี่เสียวหม่าลังเลขึ้นมา พูดว่า “แต่ผมไม่ใช่คนที่เหมาะสำหรับ…”
“ก็แค่ร็อตไวเลอร์หนึ่งตัวกับสุนัขพื้นเมืองอีกยี่สิบสี่ตัวเอง แถมสุนัขพื้นเมืองพวกนั้นนายยังเป็นคนเลี้ยงอีก จะบอกว่าไม่ใช่คนที่เหมาะกับงานได้อย่างไร?” ฉินเผิงตะคอกใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ใจกล้าๆ หน่อยได้ไหม? นายดูนายสิเอาแต่เตร็ดเตร่ไปวันๆ อายุขนาดนี้แล้วแม้แต่เมียก็หาไม่ได้ ไม่คิดว่าน่าอายเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดเขาแล้ว พี่เสียวหม่าก็เบิกตาโต “พี่ว่าอะไรนะ?”
ฉินสือโอวรีบย้ายเก้าอี้ไปข้างหลัง นี่คือจะเริ่มการทะเลาะกันหลังดื่มเหล้าแล้วใช่ไหม? คำพูดประโยคสุดท้ายของฉินเผิงถือว่าทำร้ายใจคนจริงๆ
ฉินเผิงรู้จักคนอย่างพี่เสียวหม่าดี เขาพูดใหม่ว่า “ฉันบอกว่าที่อ่างเก็บน้ำมีร็อตไวเลอร์ตัวหนึ่ง”
“ได้ ไม่มีปัญหา งานนี้ผมรับทำ!” พี่เสียวหม่าฉีกปากยิ้มออกมา “ร็อตไวเลอร์เลยนะ นั่นน่ะเป็นสุนัขชั้นดีเลยล่ะ!”
ฉินสือโอวเอาเก้าอี้กลับไปใหม่ แล้วก็ยกแก้วขึ้นมา พูดว่า “มาๆๆ ชนแก้วนี้กัน! ทุกคนกินดีดื่มดี กินดีดื่มดี!”
พนักงานเลี้ยงสุนัขกำหนดเสร็จแล้ว เรื่องที่เหลือก็ค่อนข้างง่ายแล้ว เมล็ดพืชน้ำในอ่างเก็บน้ำก็มีแล้ว ต่อไปก็แค่เลี้ยงปลาในนั้นก็ได้แล้ว
คุณภาพน้ำของอ่างเก็บน้ำธรรมดา จำเป็นต้องใช้พืชน้ำมาทำให้สะอาด ดังนั้นฉินสือโอวจึงสั่งปลาน้ำจืดที่สามารถอาศัยอยู่ในน้ำที่คุณภาพต่ำได้ดีเช่นพวกปลาทอง ปลาคาร์ฟ ปลาเฉาฮื้อและปลาดุก ส่วนปลาเศรษฐกิจที่ราคาสูงจำพวกปลาไหล ปลาซ่งและปลาไหลนาไว้ค่อยเลี้ยงปีหน้าแล้วกัน
หลังจากเซ็นสัญญาเช่าอ่างเก็บน้ำแล้ว ฉินสือโอวก็เริ่มเตรียมที่จะซื้อลูกปลาของปลาแต่ละชนิด เมื่อมีอ่างเก็บน้ำเสียวหย่งจวงแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมีบ่อปลาไป๋หลงเจียงอีกต่อไป เขากะว่าปีหน้าจะเอาปลาในบ่อปลาทั้งหมดย้ายมาไว้ที่อ่างเก็บน้ำนี้
ความจริงแล้วในบ่อปลาไป๋หลงเจียงมีลูกปลาอยู่ แถมยังเป็นลูกปลาชั้นดีที่ทำการผสมพันธุ์กันเองในบ่ออีกด้วย แต่เขาไม่อยากใช้ เพราะการไปจับขึ้นมานั้นเปลืองแรงอย่างมาก สู้ไปซื้อจากตลาดขายปลาเลยดีกว่า
ที่บ้านเกิดเขา ลูกปลาเรียกว่าดอกปลา หมายถึงปลาอนุบาลที่ฟักออกมาจากไข่ได้ระยะหนึ่งแล้ว หลักๆ สามารถแบ่งออกได้สองประเภท คือลูกปลาที่ขยายพันธุ์โดยคนและลูกปลาที่ขยายพันธุ์มาจากแม่น้ำในธรรมชาติ
เมื่อก่อนเคยมีบริษัทที่รับจับลูกปลาธรรมชาติจากในแม่น้ำด้วย ลูกปลาประเภทนี้แข็งแรง มีพลังเยอะ หลังจากโตเต็มตัวแล้วเนื้อก็ดีด้วย แต่ว่าเพราะมลภาวะเป็นพิษที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ บวกกับการจับปลาผิดๆ ทำให้ลูกปลาชนิดนี้หาพบได้ยากมาก ลูกปลาที่ฉินสือโอวซื้อก็ถูกขยายพันธุ์โดยมนุษย์ด้วย
การแบ่งขนาดเล็กใหญ่ของลูกปลานั้นอ้างอิงจากว่าในหนึ่งชั่งมีปลากี่ตัว ที่ฉินสือโอวซื้อเป็นลูกปลาใหญ่ หรือเรียกว่าดอกใหญ่ ลูกปลาคาร์ฟตัวหนึ่งอยู่ที่ประมาณหนึ่งตำลึง และปลาทองสองตัวจะหนักหนึ่งตำลึง
บริษัทลูกปลาใช้รถขนน้ำแบบปิดสนิทที่ดัดแปลงใหม่ในการขนส่งลูกปลามาให้ ฉินสือโอวใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปตรวจดูข้างใน พบว่าลูกปลาพวกนี้มีพลังชีวิตพอใช้ได้ อัตราการอยู่รอดสูงมาก
การซื้อลูกปลานั้นเป็นงานที่ต้องใช้ทักษะ ประสิทธิภาพของการเพาะเลี้ยงเริ่มจากลูกปลา ส่วนปริมาณของอัตราการมีชีวิตรอดในการขนส่งของลูกปลาคือข้อสองในเหตุผลหลักที่ส่งผลกระทบต่อการเพาะเลี้ยง
มีบริษัทเพาะลูกปลาบางที่ เพื่อหวังผลกำไร จึงจงใจลดปริมาณลูกปลาลง และก็มีบางบริษัทที่อาจจะเพราะมีตัวอย่างไม่เพียงพอ น้อยมากที่จะสามารถมีถึง 100% มีบางที่มีไม่ถึง 70% ด้วยซ้ำ เมื่อเป็นแบบนี้ พอปริมาณลูกปลาไม่เพียงพอ แม้ว่าอัตราการมีชีวิตรอดจะพอ แต่ก็ทำกำไรไม่ได้มากอยู่ดี
และอัตราการมีชีวิตรอดก็คือสิ่งที่ทำยากที่สุดในกระบวนการขนส่ง มีบริษัทลูกปลาบางแห่งที่ใส่ยาลงไปในน้ำ การทำแบบนี้เหล่าลูกปลาสามารถมีชีวิตรอดได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่ก็เหมือนกับการใช้สเตอรอยด์ ร่างกายของลูกปลาได้ถูกทำลายไปแล้ว หลังจากนำไปเลี้ยงในฟาร์มปลาจึงทำให้ไม่สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้
ลูกปลาพวกนี้ฉินสือโอวได้ติดต่อซื้อผ่านพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ เขาให้ทิญาหาเหตุผลทางการเมืองเพื่อค้นหาบริษัทเพาะลูกปลาชื่อดังในประเทศจีนมาให้ จากนั้นก็ส่งคำสั่งซื้อไป
บริษัทเพาะลูกปลาที่ได้มาตรฐานก็จะดีแบบนี้ ลูกปลาพวกนี้ไม่เพียงแต่มีปริมาณที่เพียงพอเท่านั้นยังมีพลังชีวิตที่ดีอีกด้วย พวกเขายอมลงทุนเต็มที่ โดยการใส่เพนิซิลินเข้าไปในน้ำ สร้างออกซิเจนให้ตลอดการขนส่ง อัตราการรอดชีวิตของลูกปลาถึงได้สูงขนาดนี้
มีจิตสำนึกแห่งโพไซดอนคอยตรวจเช็กให้ ฉินสือโอวจึงไม่จำเป็นต้องไปตรวจด้วยตัวเอง รถขนส่งคันแล้วคันเล่าขับเข้าไปในอ่างเก็บน้ำ ผู้จัดการที่รับผิดชอบการขนส่งในครั้งนี้ให้เขาเตรียมเครื่องชั่งอิเล็กทรอนิกส์มาชั่งปลา เขาปัดมือแล้วพูดว่า “คนน่าสงสัยไม่ใช้ ใช้คนก็จะไม่สงสัย ในเมื่อผมใช้บริการลูกปลาของคุณแล้ว ผมก็จะไม่สงสัยว่าพวกคุณจะกั๊กลูกปลาไว้ เอาไปปล่อยในอ่างเก็บน้ำได้เลยครับ!”
ผู้จัดการคนนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณฉินเป็นคนอาจหาญจริงๆ ครับ เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว งั้นผมขอตัดสินใจ ให้อาหารลูกปลาฟรีกับคุณครึ่งตันนะครับ!”
จำนวนจะไม่นับก็ได้ น้ำหนักจะไม่ชั่งก็ได้ เพราะว่างานนี้ยุ่งยากมาก แต่ว่าเขาไม่สามารถไม่ดูปลาได้ หรือก็คือต้องเช็กคุณภาพปลาก่อนนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นการที่ผ่อนปรนเกินไปนั้นจะถูกมองว่าโง่เกินไปได้
การดูคุณภาพของลูกปลา เริ่มจากดูภายนอก ลูกปลาคุณภาพดีจะมีขนาดที่พอๆ กัน ส่วนมากสีตัวจะสีเดียวกัน ลูกปลาคาร์ฟพวกนี้มีสีทองที่จางมาก เกล็ดปลาใสเงางาม ร่างกายกำยำ เนื้อตัวลื่นไหลไม่ติดโคลน เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกปลาคุณภาพดี
ลูกปลาคุณภาพแย่จะมีสีที่ไม่เหมือนกัน และเมื่อใช้ไฟฉายส่องดูแล้วจะเห็นได้ว่าสีตัวปลาจะคล้ำ ลูกปลาประเภทนี้ก็คือปลาที่เอาไว้หลอกคนนั่นเอง
หลังจากดูเสร็จแล้ว ฉินสือโอวก็พับแขนเสื้อแล้วสะบัดแขนลงในน้ำเพื่อทำให้เกิดน้ำวนขึ้นมา ลูกปลาพวกนี้พากันตะเกียกตะกายว่ายออกไปด้านนอก เมื่อเห็นแบบนี้แล้วเขาก็พยักหน้า นี่บอกได้ว่าพลังชีวิตของลูกปลาพวกนี้ไม่มีปัญหา
เขาใช้ไดร์เป่าผมเป่าไปบนผิวน้ำอีก เกิดเป็นคลื่นน้ำเล็กๆ พัดมาทั้งจากหน้าและหลัง ลูกปลาพากันว่ายอย่างชุลมุน ไม่มีระเบียบ มีบ้างที่ว่ายไปตามคลื่นน้ำ บ้างก็ว่ายไปตามแนวขวางคลื่นน้ำ แล้วก็มีบางตัวที่ว่ายทวนน้ำไป
นี่ก็บ่งบอกว่าคุณภาพของลูกปลาดีมากเช่นกัน ลูกปลาที่คุณภาพแย่จะไม่มีพลังชีวิต จะลอยไปกับคลื่นน้ำ พอเกิดน้ำวนขึ้นมาแล้วจะไม่มีทางหนีออกไปได้
ในตอนท้ายเขาได้ทำการตรวจเช็กปฏิกิริยาการตอบโต้ของลูกปลาพวกนี้ด้วย เรื่องนี้ง่าย แค่ใช้ท่อนไม้แตะน้ำเรื่อยๆ ลูกปลาที่กลัวก็จะทำการหลบหนี ดูจากความเร็วในการหนีของพวกมันก็จะสามารถดูออกได้
เขายังได้ทำการตักลูกปลาจำพวกหนึ่งมาวางไว้บนพื้น ลูกปลาคาร์ฟพวกนี้พยายามดิ้นรนสุดฤทธิ์ และกระโดดไปมาบนพื้น กระโดดทีสามารถกระโดดได้สูงถึงครึ่งเมตร หรือก็คือเป็นท่าทีของลูกปลาชั้นดีนี่เอง
เท่านี้ก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว ฉินสือโอวยกนิ้วโป้งเป็นความหมายว่าชื่นชม แล้วก็พยักหน้าตาม ลูกปลาพวกนี้สามารถปล่อยไปในน้ำได้ การแลกเปลี่ยนนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว
ในอ่างเก็บน้ำได้ใช้แหจับปลากั้นพื้นที่ประมาณห้าสิบหมู่ออกมา นี่คือเขตเพาะเลี้ยงปลา ปล่อยพวกลูกปลาในนี้ จากนั้นอีกสี่สิบห้าวันค่อยแก้แหออกเพื่อปล่อยให้พวกมันเป็นอิสระ
……………………………
