เหล่าเด็กๆ ยังคงสงสัยว่าทำไมต้องรอพวกเขาชอบฤดูร้อนถึงจะนับว่าพวกเขาโตแล้ว พาวลิสและเชอร์ลี่ย์ยิ้มออกมาแต่ไม่พูดอะไร สองคนนี้หนึ่งคนเป็นเด็กชายที่โตแล้วส่วนอีกคนเป็นเด็กหญิงที่แก่แดด จึงเข้าใจความหมายของเคอร์
กอร์ดอน มิเชลและไวส์ยังอายุน้อย แต่กอร์ดอนเป็นคนขี้เล่น สำหรับเด็กผู้ชายที่อายุเท่านี้ ปกติแล้วมักจะเริ่มพูดคุยเรื่องกำกวมแล้ว แต่เขายังคงสนใจแต่จะเล่นอย่างเดียว
มิเชลเป็นเด็กใสซื่อ เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องชายหญิงเลย ส่วนไวส์นั้นเป็นกังฟู เขาคิดเพียงแต่จะไล่ตามเชอร์ลี่ย์ แต่ไม่ใช่เพราะรักหลงเชอร์ลี่ย์หรอกนะ แต่เพราะเขาต้องการเพื่อนร่วมเดินทางในอนาคต…
ฉินสือโอวนำอาร์ติโชคที่ดองได้ที่แล้วออกมาทานคู่กับโจ๊ก จนตอนนี้เขาก็ยังไม่ชินกับการทานเบอร์เกอร์และแซนด์วิชพวกนั้น อาหารเช้าต้องทานขนมปังไร้น้ำตาลเป็นอาหาร แน่นอนว่ามันคือหมั่นโถว แต่ว่าที่นี่ก็ไม่มีหมั่นโถวที่มีรสชาติหนุบหนับแบบนั้น
เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ หู่จือและป้าจือก็วิ่งออกไปเล่นกับลูกสะใภ้ทั้งสี่อย่างเขินอาย ฉินสือโอวตะโกนเรียกพวกมัน หู่จือและเป้าจือหยุดวิ่งแล้วหันมามองพลางส่ายหางไปมา แต่จากนั้นพวกมันก็วิ่งหายไป
ฉินสือโอวรู้สึกโมโหขึ้นมา เหมือนที่เขาพูดกันเลยว่า ‘มีเมียแล้วลืมพ่อแม่’
เดิมทีตามแผนแล้ว วันนี้เขาจะเริ่มปลูกสาหร่ายทะเลเป็นครั้งที่สอง แต่เพราะเคอร์มา เขาก็ต้องอยู่ดูแลเสียหน่อย เขาเลยพาเคอร์ออกไปตกปลา แต่ไม่ได้ไปที่ฟาร์มปลาแห่งที่สอง
บนท้องฟ้ามีรถแทรกเตอร์ทางอากาศลอยตัวอยู่ เมล็ดพืชและสปอร์ของสาหร่ายทะเลถูกขนไปยังฟาร์มปลาแห่งที่สอง เอาไปรอไว้ที่ฟาร์มปลาเสียก่อน พอเขามีเวลาเขาก็จะไปปลูกพวกมันได้ทันที
เมล็ดพันธุ์สำหรับปลูกสาหร่ายในครั้งนี้คือสาหร่ายน้ำแข็งและสาหร่ายคอลโรฟิลล์ขนาดเล็ก พวกมีคุณค่าทางโภชนาการสูง และสามารถใช้ประโยชน์จากแสงอาทิตย์ได้สูงด้วย ต่อไปพวกมันจะเป็นปัจจัยหลักในการผลิตอาการปลา
ฉินสือโอวและโคลนั่งเรือนกนางนวลออกไป ที่ดาดฟ้าเรือมีเก้าอี้นวมยาวตั้งอยู่ พวกเขานั่งเก้าอี้คนละตัว จากนั้นก็นำตะขอเบ็ดตกปลาจุ่มลงไปในทะเล และที่เหลือก็คือการอาบแดด
แสงอาทิตย์ในช่วงต้นเดือนพฤษภาคมค่อนข้างอบอุ่น ในตอนเช้า อากาศไม่ร้อนไม่หนาว มีแสงแดดส่องลงมาแต่ก็ไม่แรงจนเกินไป ความอบอุ่นที่ส่องลงมานี้ ทำให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการอาบแดด
เคอร์ที่สวมแว่นกันแดด พูดขึ้นมาว่า “ฉิน ตอนนี้นายซื้อเรือยอชต์ขนาดใหญ่มาแล้วใช่ไหม?”
ฉินสือโอวตอบกลับอย่างเสียใจว่า “ก่อนหน้านี้ฉันคิดจะซื้อจริงๆ แต่ว่าตอนนี้ไม่มีเงินแล้ว”
เคอร์หัวเราะออกมา “อย่ามาพูดเล่น เพื่อน นายเป็นถึงหุ้นส่วนบอมบาร์เดียร์ นายจะไม่มีเงินได้ยังไง?”
เบิร์ดส่งน้ำผลไม้และไอซ์ไวน์ให้พวกเขา ฉินสือโอวเลือกน้ำผลไม้ เขากัดหลอดแล้วพูดออกมาอย่างครุมเครือว่า “ก็เพราะว่าฉันเป็นหุ้นส่วนของบอมบาร์เดียร์น่ะสิ ฉันเลยไม่มีเงิน แม่งเอ๊ย เงินของฉันไปจมอยู่ในนั้นหมดแล้ว!”
ในขณะที่พูด เขาก็คิดถึงเงินกู้สี่ร้อยล้านจากธนาคาร ฉินสือโอวปวดใจเป็นอย่างมาก เขาพูดต่อว่า “ตอนนี้การขาดดุลเงินในบัญชีเดินสะพัดของฉันแย่กว่าค่ารักษาพยาบาลในนิวฟันแลนด์เสียอีก นายรู้ถึงวิกฤตกาลค่ารักษาพยาบาลในเมืองของเราหรือเปล่า? ช่วงนี้อย่าพึ่งสร้างปัญหาอะไรจะดีกว่า”
วิกฤตการณ์ค่ารักษาพยาบาลที่เขาพูดถึง คือการปฏิรูปด้านสุขภาพครั้งล่าสุดของนิวฟันแลนด์ ในแคนาดาการใช้บริการการแพทย์ไม่ต้องเสียเงิน ตราบใดที่มีที่อยู่ตามกฎหมาย และตราบใดที่มีประกันสังคม การไปพบแพทย์ในแคนาดาจึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย
บนโลกใบนี้ไม่มีอาหารกลางวันที่ได้มาฟรีๆ อาจจะมีอาหารฟรีสักมื้อ แต่ไม่สามารถได้รับอาหารฟรีได้ทุกวัน แล้วเงินค่ารักษาพยาบาลเหล่านี้มาจากที่ไหนกันล่ะ? นี่ไม่ได้เป็นเงินภาษี แต่ช่วงหลายปีมานี้เศรษฐกิจของแคนาดาอยู่ในสถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก มีคนว่างงานจำนวนมาก รวมถึงผู้อพยพอีกหลายคน ดังนั้นการลงทุนด้านการรักษาจึงมีไม่เพียงพอ
ในเมืองอื่นๆ ยังถือว่าสถานการณ์ยังดี เมื่อเทียบกับรัฐออนแทรีโอที่มีระบบอุตสาหกรรมและการเกษตรที่แข็งแกร่ง อุตสาหกรรมพลังงานใหม่ก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน ทำให้เศรษฐกิจของรัฐค่อนข้างดี แต่สำหรับนิวฟันแลนด์แล้วถือว่าแย่มาก ที่นี่มีเพียงอุตสาหกรรมการประมงเป็นหลักเท่านั้น แต่ฟาร์มปลานิวฟันแลนด์ล้มลงไปมากกว่ายี่สิบปีแล้ว อุตสาหกรรมการประมงไม่สามารถสร้างรายได้อีกต่อไป
นิวฟันแลนด์มีปัญหาทางด้านการเงิน การลงทุนในเรื่องอุปโภคพื้นฐานน้อยลงเรื่อยๆ ทำให้เกิดวิกฤตทางการเงินบางอย่าง อย่างที่ตอนนี้เกิดกับอุตสาหกรรมการแพทย์ วิกฤตครั้งนี้เรียกว่าวิกฤตการณ์ขาดดุลทางการแพทย์
หลังจากที่มีการจัดการเลือกตั้งใหม่ของนิวฟันแลนด์ในปีที่แล้ว พรรคเสรีนิยมก็ได้รับชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ไป หนึ่งในบรรดาตัวแทนของพวกเขาได้สัญญาว่า เขาจะปรับปรุงสมดุลงบประมาณโดยการขายทรัพยากรที่มีอยู่ในจังหวัด
ในตอนนั้นประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งมีความสุขมาก ที่รัฐบาลมีวิธีในการแก้ไขวิกฤตการณ์ทางการเงิน เช่นนั้นการใช้ชีวิตของพวกเขาก็จะง่ายขึ้น
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้ใช้วิธีการอะไรมานักประชาชนต่างพากันดีใจไปล่วงหน้าแล้ว แต่ทรัพยากรของจังหวัดไม่ได้มีมากนัก รัฐบาลกำลังพยายามสร้างความสมดุลให้กับงบประมาณทางการแพทย์ โดยการไม่เพียงแต่ขายของในจังหวัดเท่านั้น แต่ยังมีการตัดการบริการทางการแพทย์บางอย่างออก
เมื่อฉินสือโอวอธิบายให้เคอร์ฟังจบ เคอร์ก็หัวเราะออกมา “นี่ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกเลย รัฐบาลเป็นองค์กรให้บริการองค์กรหนึ่ง ไม่ใช่องค์กรการกุศล วิธีการบริการให้กับจังหวัดของนายไม่มีอะไรที่ตำหนิได้เลยไม่ใช่เหรอ?”
เบ็ดตกปลาของฉินสือโอวสั่น รอกตกปลาค่อยๆ หมุนออกไปเรื่อยๆ เขาเข้าไปจับรอกตกปลาและลองคำนวณแรงของปลาที่ติดเบ็ด หลังจากนั้นเขาก็หมุนรอกกลับมาแบบเร็วๆ พลางพูดออกมาว่า “ทำไมนายถึงพูดแบบนั้นล่ะ? รัฐบาลประจำจังหวัดตัดการบริการทางการแพทย์ แบบนั้นมันมีผลกระทบต่อประชาชนนะ เดิมทีการเข้ารับการรักษาอย่างทันท่วงทีของนิวฟันแลนด์ก็ต่ำอยู่แล้ว ตอนนี้ยังตัดการบริการทางการแพทย์เพิ่มอีก แบบนั้นการรักษาก็ยิ่งต่ำลงไปอีก”
เมื่อต้นปี หน่วยงานวิจัยการตลาดที่ใหญ่ที่สุดของแคนาดาอย่างเอซี นีลเซ็นได้ทำการสำรวจ โดยมีผู้เข้าร่วมทั้งหมดสี่แสนคน ร้อยละเก้าสี่ของผู้เข้าร่วมการสำรวจแจ้งว่าพวกเขาได้รับการรักษาพยาบาลขั้นพื้นฐาน แต่มีคนอีกร้อยละสี่สิบสี่ที่แสดงออกให้เห็นว่า พวกเขาจะพบแพทย์ได้ก็เมื่อเจ็บป่วยในวันนั้นหรือวันถัดไป
นอกจากนี้ ยังมีการสำรวจเมืองอีกว่า พื้นที่ชนบทของแคนาดา โอกาสที่ประชาชนจะสามารถไปพบแพทย์ได้มีเพียงร้อยละสามสิบห้าเท่านั้น นิวฟันแลนด์ถือเป็นช่องโหว่ทางเศรษฐกิจของแคนาดา ที่นี่การรักษาพยาบาลแย่มาก จำนวนประชาชนที่เข้าไปพบแพทย์ได้ทันเวลานั้นต่ำมาก
หากมองในมุมของทางการแพทย์ ฉินสือโอวรู้ว่าการรักษาของแคนาดาไม่ได้ดีไปกว่าที่จีนเลย ที่จีนนั้นการจะไปพบแพทย์เป็นเรื่องที่ยากมาก และความยากลำบากอีกอย่างก็คือค่ายาที่แพงมาก ที่แคนาดาเป็นเรื่องยากที่จะไปพบแพทย์ เพราะผู้ป่วยไม่สามารถเข้าพบแพท์ได้โดยตรง
เคอร์ปลีกตัวไปรับโทรศัพท์ ตอนนั้นเองฉินสือโอวก็ดึงสายเบ็ดขึ้นอย่างแรง ทันใดนั้นปลาตัวใหญ่ก็กระโดดขึ้นมาเหนือผิวน้ำ มันมีขนาดยาวประมาณสามสี่เมตร ลายบนตัวมีความสวยงามอย่างแปลกประหลาด ราวกับตอร์ปิโดก็ไม่ปาน
แม้ว่าร่างของมันจะลอยขึ้นมาอยู่เหนือน้ำแล้วแต่เมื่อโดนแสงแดดส่องลงมา ร่างของมันก็เหมือนจะหายไปทันที แต่ภาพแห่งความสวยงามนี้ก็ยังคงสร้างความตกใจให้แก่เคอร์ได้ดี
“ฟัค! ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน!” เจ้าของห้างสรรพสินค้า เมย์ซีร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
ฉินสือโอวสามารถบอกสายพันธุ์ของมันได้ทันทีหลังจากที่เขาเห็นมัน เมื่อครู่ที่เขาตกปลาเขาไม่ได้ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปดู เพราะเขารู้สึกว่ามันไม่จำเป็น อีกอย่างเขามาที่นี่เพื่อพักผ่อน ทำไมเขาจะต้องทำอะไรที่เปลืองแรงด้วย
ปลาทูน่าครีบน้ำเงินใช้พลังทั้งหมดกระโดดขึ้นมาจากผิวน้ำ หลังจากที่มันตกลงไปในน้ำอีกครั้งมันก็เพิ่มความเร็วของตัวเอง ทำให้รอกตกปลาหมุนไปข้างหน้าไม่หยุด จนสายเบ็ดนั้นตึงแน่น ในที่สุดก็เกิดเสียง ‘ผัวะ!’ เพราะเบ็ดขาดในที่สุด
นี่เป็นสิ่งที่เขาคิดไว้อยู่แล้ว สายเบ็ดที่พวกเขาทั้งสองคนใช้เป็นสายเบ็ดธรรมดา สายเบ็ดสำรองก็ไม่ได้เอามา พวกเขาเลยตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินไม่ได้ และก็ไม่ได้คิดจะจับปลาตัวใหญ่ที่มีค่าขนาดนี้
ปรากฏว่าที่พวกเขาบังเอิญเจอเข้ากับปลาทูน่าครีบน้ำเงิน โดยไม่ต้องเอ่ยอะไร ฉินสือโอวรีบโทรหาเบิร์ดเพื่อให้เขามาช่วยเก็บเบ็ดทันที เคอร์ถามออกมาอย่างกังวลว่า “ตอนนี้คงไม่ทันแล้วใช่ไหม? ปลาตัวนั้นว่ายหนีไปแล้วแน่ๆ”
………………………….
