ทิญาพาฉินสือโอวไปที่ห้องทำงานของเขา
ออฟฟิศผู้อำนวยการ ตัวหนังสือสีทองขนาดใหญ่หกตัวถูกพิมพ์ไว้บนแผ่นป้ายชื่อแผ่นหนึ่ง ทิญารีบเดินนำหน้าไปเปิดประตูให้เขา ท่านชายฉินเผยรอยยิ้มชื่นชมออกมา เดินเข้าไปตบบ่าเธอเบาๆ อย่างเป็นกันเองแล้วพูดว่า “เด็กน้อย ตั้งใจทำงาน ทางองค์กรคาดหวังกับเธอไว้สูงนะ”
ทิญายิ้มหวานออกมา คิ้วเลิกขึ้นมาแล้วพูดว่า “ขอบคุณหัวหน้าที่ชมค่ะ ดิฉันจะต้องตั้งใจทำงาน ไม่ให้หัวหน้าผิดหวังที่ผลักดันดิฉันแน่นอนค่ะ”
ฉินสือโอวหัวเราะเหอๆ ขึ้นมา ตามด้วยเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นมาจากห้องทำงานว่า “เฮ้ ฉิน เรื่องอะไรทำให้นายดีใจขนาดนี้เหรอ?”
แฮมเล็ต? ฉินสือโอวสะดุ้งไปทีหนึ่ง เขานึกว่าพวกหัวหน้าเหล่านี้ยังไม่มากันเสียอีก นึกไม่ถึงว่าแฮมเล็ตจะเข้าไปอยู่ในห้องทำงานเขาก่อนแล้ว
ทิญาปิดประตูจากด้านนอก ฉินสือโอวมองหน้ายิ้มแย้มของแฮมเล็ตแล้วก็พูดอย่างสงสัยว่า “คุณมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
แฮมเล็ตยักไหล่แล้วพูดว่า “นกน้อยที่ตื่นเช้าถึงจะมีหนอนกิน ไม่ใช่เหรอครับ?”
ฉินสือโอวคุยกับแฮมเล็ตไปพลางมองดูรอบๆ ห้องไปพลาง ห้องทำงานนี้ตกแต่งได้ค่อนข้างเรียบง่ายจริงๆ บนผนังทั้งสี่ด้านไม่มีของตกแต่งอะไรเลย ผนังทางทิศใต้เป็นกระจกติดพื้นบานใหญ่บานหนึ่ง มีแสงแดดที่สว่างไสวสาดส่องเข้ามา ยืนอยู่หน้ากระจกแล้วมองออกไปข้างนอก มองลงไปแล้วสามารถเห็นย่านการค้าและทิวทัศน์ของสวนสาธารณะได้
ด้านหน้าของกระจกตั้งพื้นเป็นเก้าอี้ผู้บริหารพนักสูงตัวหนึ่งกับโต๊ะทำงานไม้ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง บนโต๊ะมีเครื่องคอมพิวเตอร์ของแอปเปิลกำลังทำงานอยู่ เขาดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง สองมือประสานกันไว้ที่หน้าท้อง ไขว้ขาขึ้นมาแล้วพูดกับแฮมเล็ตว่า “เสี่ยวแฮม คุณมาหาผมมีเรื่องอะไร?”
บุคลิกของแฮมเล็ตเป็นคนเรียบง่ายแต่สุขุม จึงไม่เข้าใจในมุกตลกของฉินสือโอวในทันที จึงถามออกไปอย่างงงงวยว่า “ฮะ? อะไรนะ?”
ฉินสือโอวใช้มือเคาะไปที่โต๊ะ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “คุณคือเสี่ยวแฮมที่แผนกอะไรสักอย่างนั่นไม่ใช่เหรอ? วิลเลียม แฮมเล็ต ใช่ไหม? คุณมาหาผู้อำนวยการอย่างผมมีเรื่องอะไร? เวลาของผมในตอนนี้มีค่ามาก พูดให้รวบรัดนะ”
แฮมเล็ตจึงเริ่มเข้าใจ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร จึงตอบกลับไปด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนคำหนึ่งว่า “ฮะ?”
เล่นมุกไปทีได้สนุกแล้ว ฉินสือโอวก็เริงร่าขึ้นมา เขาโบกมือบอกให้แฮมเล็ตนั่ง ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานมีโซฟานุ่มอยู่ตัวหนึ่ง ทั้งสองฝั่งของโต๊ะก็มีโซฟาอยู่ ตกแต่งได้เรียบง่ายมากๆ แต่ว่าก็เต็มไปด้วยความเป็นมืออาชีพดี ฉินสือโอวมองดูแล้วรู้สึกสบายใจอย่างมาก
เรื่องที่เกี่ยวกับพันธมิตรการประมง แฮมเล็ตไม่คุ้นเคยฉินสือโอวก็ไม่เข้าใจ บทสนทนาของทั้งสองคนจึงต้องไปทางเรื่องการปฏิรูปทางการแพทย์แทน แฮมเล็ตบอกว่าทางคลินิกได้ทำการยื่นเรื่องให้เขาแล้ว ขอแค่ทางองค์การบริหารส่วนจังหวัดทำการยื่นเรื่องปิดกิจการโรงพยาบาลชุมชนที่อายุน้อยกว่าห้าปีทั้งหมด เขาก็จะสามารถช่วยปรับแต่งรูปแบบโรงพยาบาลในเมืองแฟร์เวลได้แล้ว
พอถึงเวลาสิบโมง คนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดก็มาถึงแล้วเช่นกัน ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดเออร์วิน มาร์บิวรีพาพนักงานมาถึงห้องประชุมของสำนักงานพันธมิตรการประมง ทิญากับรองผู้อำนวยการเควนติน สเติร์นออกมาต้อนรับคนเหล่านี้กันก่อน หลังจากฉินสือโอวได้รับข่าวแล้วก็รีบตามมาสมทบด้วยกันพร้อมกับแฮมเล็ต คนทั้งกลุ่มมารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพันธมิตรการประมง
ใจมาร์บิวรีอยากให้ทางพันธมิตรการประมงมาบริการช่วยเหลือนิวฟันด์แลนด์ก่อน แต่ว่าพันธมิตรนี้ก่อตั้งมาก็ครึ่งปีแล้ว ทางฝั่งฉินสือโอวก็ยังไม่มีท่าทีอะไร เขาค่อนข้างรอไม่ไหวแล้ว ในการประชุมครั้งนี้เขาจึงโพล่งถามออกมาว่า “คุณผู้อำนวยการครับ ผมอยากทราบว่าก้าวต่อไปของพันธมิตรจะทำอะไรครับ?”
ฉินสือโอวพูดออกไปอย่างไม่ลังเลว่า “คุณมาร์บิวรี สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณพอจะเข้าใจปรัชญาแห่งการไม่ทำอะไรของประเทศผมไหมครับ? หากว่าคุณทราบล่ะก็ งั้นผมว่าคุณน่าจะมองแผนการของผมออกนะ ความรุ่งเรืองของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ไม่ใช่สิ่งที่จะกู้คืนมาได้เพียงชั่วข้ามคืน เรื่องนี้จำเป็นต้องพึ่งความพยายามของพันธมิตรการประมงทั้งระดับบนและระดับล่างกับการปฏิรูปฟาร์มปลาในบางส่วนด้วย”
มาร์บิวรีเห็นด้วยกับความคิดของเขา จึงพยักหน้าเพื่อบอกให้เขาพูดต่อไป
ฉินสือโอวรวบรวมคำพูดสักครู่ พูดว่า “การปฏิรูปไม่ใช่การเชิญมาเลี้ยงอาหาร นี่คือเรื่องที่กระทบไปถึงผลประโยชน์ของใครสักคน หากว่าพันธมิตรการประมงเพิ่งเริ่มก่อตั้งขึ้นก็สร้างเรื่องไม่พอใจให้เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาเก่าแก่แล้ว เห็นได้ชัดว่าจะทำให้ใจคนสั่นคลอนได้ง่าย ผมจำเป็นต้องรักษาสภาพการณ์ปัจจุบันให้มั่นคงก่อน ดังนั้นในระยะเวลาอันสั้นนี้ผมไม่สามารถทำอะไรได้”
มาร์บิวรีหน้ายิ้มแต่ใจไม่ยิ้มด้วย ให้ตายสิฉันเสียเวลาอันมีค่าขนาดนี้เพื่อมาฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ของนายใช่ไหม?
แต่ว่าเขาไม่สามารถมาชี้นิ้วบงการวิธีการทำงานของฉินสือโอวได้ เพราะว่าพันธมิตรการประมงอยู่ในเขตการปกครองของกรมการประมง ระบบรัฐบาลของแคนาดาได้แบ่งหน้าที่และอำนาจให้กับแต่ละหน่วยงานอย่างชัดเจน มาร์บิวรีไม่สามารถสั่งการฉินสือโอวได้
ถึงขั้นที่ว่า หากว่ามีการบังคับฉินสือโอวมากเกินไป ฉินสือโอวยังสามารถย้ายสำนักงานพันธมิตรการประมงออกจากเซนต์จอห์นไปที่เมืองแฮลิแฟกซ์ในรัฐโนวาสโกเชียได้อีกด้วย เพราะอย่างไรเสียที่นั่นก็เป็นหนึ่งในสนามรบหลักของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์เช่นกัน
ภายหลังแมทธิว จินก็มาถึงแล้ว แม้ว่าระหว่างพวกเขาจะไม่ได้ขึ้นตรงต่อกัน แต่ว่าก็ยังอยู่ในหมวดหมู่งานเดียวกัน มาร์บิวรีกับพวกลูกน้องจึงมีความเคารพต่อแมทธิว จินอย่างเต็มที่ ทางฝั่งแมทธิว จินเองก็เช่นกัน ทั้งสองฝ่ายจำต้องพึ่งพาอาศัยกันและกัน ทางองค์การบริหารส่วนจังหวัดจำต้องพึ่งเงินสนับสนุนจากกรมการประมงเพื่อที่จะได้พัฒนาการประมงให้ดีขึ้น ส่วนทางกรมการประมงก็ต้องพึ่งองค์การบริหารส่วนจังหวัดในการออกนโยบายต่างๆ
แมทธิว จิน มาร์บิวรี กับแฮมเล็ตและคนอื่นๆ พากันเดินชมรอบสำนักงานโดยมีฉินสือโอวเดินไปด้วย ตลอดการเดินชมมีนักข่าวที่คอยกดแชะๆ ถ่ายรูปไปด้วย แถมยังมีถ่ายรูปหมู่รวมกันในตอนท้ายอีก ทิญาบอกว่าต่อไปรูปนี้จะถูกแขวนไว้ในห้องทำงานของเขา เรื่องนี้ทำเอาท่านชายฉินอดไม่ได้ที่จะมองบนขึ้นมา
การเมืองของแต่ละประเทศล้วนเป็นแบบนี้หมด เรื่องการออกสื่อนั้นเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้เลย แคนาดาเองก็ขาดธรรมเนียมนี้ไปไม่ได้เช่นกัน การมาถึงของแมทธิว จินและพวกนั้นความจริงแล้วไม่มีประโยชน์อะไรเลย หากจะให้พูดให้ได้ว่ามีประโยชน์ งั้นก็คงจะเป็นการมาพูดชักจูงให้กำลังใจและช่วยฉินสือโอวคุมสถานการณ์เท่านั้น
ช่วงเช้ามาถึงเดินวนรอบหนึ่ง พอถึงช่วงเที่ยงพวกของแมทธิว จินและมาร์บิวรีก็พากันกลับแล้ว ฉินสือโอวคิดอยากจะเชิญพวกเขากินข้าวกันก่อน แต่ว่าดูจากตอนนี้คงไม่ได้แล้ว
พูดถึงเรื่องกินข้าว เหล่าพนักงานมีบ่นกันอยู่บ้าง เพราะว่าที่ที่เรียกว่าศูนย์กลางในย่านการค้านี้คนน้อยมาก แม้กระทั่งร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดอย่างแมคโดนัลด์ หรือพิซซ่าฮัทก็ยังไม่มีมาเปิดเลย การทานอาหารเช้าและอาหารกลางวันของเหล่าพนักงานจึงค่อนข้างลำบาก
ฉินสือโอวทำการจัดงานประชุมพนักงานขึ้น เพราะเขาที่เป็นถึงผู้อำนวยการยังทำหน้าที่ได้ไม่ค่อยดีเท่าไร รับตำแหน่งมาก็ครึ่งปีแล้ว แต่ระยะเวลาที่มาทำงานที่นี่รวมกันแล้วยังไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์เลย คิดว่าน่าจะยังมีพนักงานไม่น้อยเลยที่ไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ
พันธมิตรการประมงไม่ใช่แค่ของประดับ หรือเป็นแค่บริษัทในนามเท่านั้น ในครั้งนี้กรมการประมงตั้งใจที่จะรวมใจเจ้าของฟาร์มปลาส่วนบุคคลในแคนาดาโดยผ่านพันธมิตรการประมง จากนั้นค่อยดำเนินการกอบกู้การประมงของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์กลับมาจริงๆ ดังนั้น การเตรียมคนงานของพวกเขาจึงครบครันมาก จนถึงตอนนี้แม้จะยังรับคนไม่ครบ แต่ก็มีพนักงานอยู่เกือบหนึ่งร้อยคนแล้ว
ฉินสือโอวเคยเป็นพนักงานให้คนอื่นมาก่อน จึงพอมีประสบการณ์ในการนำทีมอยู่บ้าง สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากย้ายเข้าห้องทำงานมาแล้ว ก็คือเรียกให้พนักงานทุกคนมานั่งคุยกัน เพื่อคุยกันเรื่องปัญหาที่เจอจะได้แก้ไข หากว่ามีปัญหาที่ใหญ่ล่ะก็ จะได้ถือโอกาสแสดงฝีมือของหัวหน้าใหม่คนนี้ให้ดูเสียเลย
นี่เป็นเรื่องที่เป็นเอกลักษณ์ในประเทศจีนเลย เพราะแคนาดามีสหภาพแรงงานที่เก่งกาจ ดังนั้นหัวหน้างานจะไม่มานั่งประจันหน้าคุยกันกับพนักงาน มีเรื่องอะไรก็ให้สหภาพแรงงานออกหน้าให้ สหภาพแรงงานก็เป็นเหมือนสะพานนั่นเอง
การนั่งคุยกันเริ่มขึ้น ฉินสือโอวถามว่า “ทุกคนมีเรื่องลำบากอะไรสามารถเสนอมาตอนนี้ได้เลย ผมจะคิดหาวิธีแก้ไขให้”
ด้านล่างก็ตั้งเตาขึ้นมาทันที
………………………………………
