ผู้คนในเมืองคนอื่นๆ ก็พุ่งเข้ามาด้วยท่าทีเดือดดาล เมืองเล็กๆ ต่างประเทศจะมีข้อดีตรงนี้ นั่นก็คือสามัคคีกันมาก เพราะว่าพวกเขาอยู่ไกลจากเผ่าพันธุ์และญาติพี่น้องของตัวเองมาก การมาอาศัยอยู่ที่เกาะห่างไกลแบบนี้นานๆ พอถูกรังแกก็พึ่งได้แค่พวกเพื่อนและบ้านใกล้เรือนเคียงบนเกาะมาช่วยเท่านั้น
ดังนั้น ผู้คนบนเกาะจึงมักจะสามัคคีกันมากเป็นพิเศษ ขอแค่อาศัยอยู่ที่เกาะนี้มาระยะเวลาหนึ่งแล้ว ก็จะถูกผู้คนในเมืองยอมรับว่าเป็นพวกเดียวกัน หากว่าไม่เป็นที่ยอมรับก็จะถูกขับไล่ออกไป นี่ก็คือวัฒนธรรมเมืองเล็กในแคนาดา
เมื่อกี้ฮิวจ์คนน้องถูกรุมตี พวกเขาก็อยากจะลงมือรุมตีพวกเอธิโอเปียพวกนี้ด้วยเหมือนกัน แต่เนื่องจากขาดผู้นำ แล้วก็กลัวอาวุธในมือของพวกเอธิโอเปียด้วย ฉินสือโอวในตอนนี้ถือได้ว่าเป็นผู้นำของเมืองอย่างไม่เป็นทางการแล้ว เมื่อผู้คนในเมืองเห็นเขาลงมือจึงพากันลงมือตาม
เมื่อเห็นคนกว่าสองร้อยคนพากันล้อมพวกของตัวเองไว้ พวกคนเอธิโอเปียจึงได้ลิ้มรสความรู้สึกของฮิวจ์คนน้องที่ถูกพวกเขาล้อมบ้าง คนพวกนี้หวาดกลัวสุดขีด พากันเปิดเลื่อยและสว่านไฟฟ้าในมือ แล้วส่ายไปมาซ้ายขวาอย่างบ้าคลั่ง ตะโกนว่า “ใครเข้ามาก็จะฆ่าคนนั้น!” “หลีกไป ให้พวกเราออกไป!” “เข้าไปพร้อมกัน ฆ่าไอ้พวกเลวนี่ให้หมดเลย!”
ตอนที่รุมทำร้ายฮิวจ์คนน้อง ฉินสือโอวรู้สึกว่าคนพวกนี้น่าจะคิดถึงผลลัพธ์แบบนี้ได้ ใครกันนะที่ให้ความกล้าพวกเขา ให้ชาวอพยพพวกนี้กล้ามาก่อเรื่องในเกาะแฟร์เวล? ก่อนหน้านี้เรื่องที่บริษัท ดาว เคมิคอลมาบนเกาะนั้น แม้แต่ตำรวจม้ากับตำรวจรักษาการณ์ของแคนาดาก็ยังไม่กล้ามาที่เกาะแฟร์เวลเลย
เนื่องจากเป็นประเทศสำหรับผู้อพยพ เมืองในแคนาดาจึงมีสถานะพิเศษอยู่ มีหลายๆ เมืองที่เกิดขึ้นจากการรวมตัวกันของชาวอพยพ ในสถานที่แบบนี้กฎหมายยังดำเนินการได้ยากมากเลย นับประสาอะไรกับพวกนักเลงที่ตั้งใจมาก่อเรื่องพวกนี้?
คนกว่าสองร้อยกว่าคนรุมโจมตีคนยี่สิบกว่าคน แถมยังมีคนจากในเมืองตามมาสมทบเรื่อยๆ อีก คนเอธิโอเปียพวกนี้เลยถูกซัดจนหมอบลงพื้นไปในอย่างรวดเร็ว หลังจากฉินสือโอวฟาดจนวัยรุ่นคนนั้นทรุดตัวลงไปแล้ว เรื่องก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาแล้ว เหล่าชาวประมงและผู้คนในเมืองรุมโจมตีพร้อมกันจนคนพวกนี้จมลงในกลุ่มคนไปแล้ว
สุดท้ายคนเอธิโอเปียห้าหกคนพากันยืนหลังชนหลัง พวกเขารีบเปิดเครื่องเลื่อยและสว่านไฟฟ้า กลุ่มคนหลีกเลี่ยงการนองเลือด จึงไม่ได้เข้าไปจัดการพวกเขา
แต่ว่าพอเป็นแบบนี้ ก็เท่ากับคนเอธิโอเปียสิบกว่าคนที่ถูกซัดลงไปนอนกับพื้นโชคร้ายแล้ว แรงโกรธของผู้คนในเมืองพากันไปลงที่พวกเขา ทำให้คนพวกนี้ถูกตีจนไม่มีแม้แต่เสียงจะร้องเลย
ชาร์คและชาวประมงคนอื่นๆ พากันจัดการศัตรูที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็ถือฉมวกจ้องไปที่คนที่เหลืออย่างไม่ประสงค์ดี แม้ว่าพลังทำลายของฉมวกในมือพวกเขาจะสู้เลื่อยและสว่านไฟฟ้าไม่ได้ แต่ว่ายาวกว่านะ ตรงกับคำที่ว่ายาวหนึ่งคืบคือแกร่งหนึ่งคืบ การใช้ฉมวกในการจัดการคนพวกนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว
ในตอนนี้นี่เอง ได้มีเสียงดังสนั่นเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ปัง!”
นี่คือเสียงปืน พวกของฉินสือโอวพากันตกใจทีหนึ่งแล้วรีบหันหลังไปดู จากนั้นก็เห็นวินนี่ที่สีหน้าเคร่งขรึมถือปืนจ่อไปบนฟ้าด้วยมือทั้งสองข้าง ข้างๆ คือโรเบิร์ตที่กำลังยิ้มร่าอยู่ ซองปืนบนเอวของเขาว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่าปืนที่วินนี่ถืออยู่คือของเขา
และจริงตามนั้น เมื่อเห็นกลุ่มคนหยุดลงมือแล้ว วินนี่ก็โยนปืนคืนให้โรเบิร์ต แล้วก็พูดกับทุกคนด้วยเสียงเข้มว่า “กลับบ้านไปให้หมด นี่ทำอะไรกัน? ให้ตายเถอะ ดูเรื่องงามหน้าที่พวกนายทำสิ ถ้าถูกพระเจ้าซักถามขึ้นมา พวกนายไม่รู้สึกอายกับการกระทำที่โหดร้ายของตัวเองบ้างเหรอ?”
เห็นฉากนี้แล้ว ชาวเอธิโอเปียกลับไม่ยอมรับน้ำใจ มีคนหนึ่งในนั้นตะโกนออกมาว่า “อย่ามาแสร้งทำเป็นคนดีที่นี่เลย **ฉันเห็นว่าเธอมาที่นี่ตั้งนานแล้ว ทำไมถึงรอให้พวกเราถูกรุมเสร็จแล้วค่อยมาห้ามพวกนาย…”
เมื่อได้ยินคำพูดเขา ฉินสือโอวส่งเสียงทีหนึ่งแล้วหันหลังจากไป มีคนดึงเขาไว้ พูดว่า “ฉิน แสดงความเป็นลูกผู้ชายสิ ไอ้พวกลูกหมาพวกนี้ด่านายกสภาเมืองวินนี่ คุณกลับจากไปแบบนี้เหรอ?”
ฉินสือโอวไม่พูดอะไร เขาเดินไปข้างถนนท่ามกลางสายตาของทุกคน ขับรถเข้าไปคันหนึ่ง ตะโกนว่า “หลีกไปให้หมด ฉันจะชนพวกมันให้ตายซะ!”
รถฟอร์ดแร็พเตอร์ได้พุ่งเข้าไปอย่างดุเดือดราวกับสัตว์ใหญ่หิวโหยที่เกรี้ยวกราด คนเอธิโอเปียพวกนี้ยังไม่ทันพูดให้จบประโยค ก็ตกใจกันจนเงียบปากโยนเลื่อยกับสว่านไฟฟ้าทิ้งแล้ววิ่งหลบกันแทบไม่ทัน
จากนั้น พอผู้คนในเมืองเห็นว่าในมือพวกเขาไม่มีอาวุธแล้ว ก็กรูกันเข้าไปทำเอาพวกเขาจมอยู่ในฝูงชนอีกรอบ
วินนี่ยืนเอามือตบหน้าผากไปมาอย่างหัวเสีย พูดว่า “สารวัตรโรเบิร์ตคะ ยิงปืนเลยค่ะ ให้ทุกคนสงบลงก่อน แล้วก็พาคนน่าสงสารพวกนี้ไปส่งที่โรงพยาบาลโอดอมด้วย ดูแล้วพวกเขาคงไม่สามารถไปสถานีตำรวจได้ในตอนนี้หรอกค่ะ”
เสียงปืนดังขึ้น ในที่สุดผู้คนก็แยกตัวออกมา พวกตำรวจเข้าไปพาคนเอธิโอเปียที่ถูกตีจนเลือดตกยางออกพวกนี้ยัดเข้าไปในรถตำรวจ ยัดเหมือนกับยัดหมูอย่างไรอย่างนั้น มีบางคนถึงกับถูกยัดเข้าไปในกระโปรงหลังรถด้วย สิทธิมนุษยชนสิทธิประชาชนอะไรก็ช่าง พวกตำรวจในเมืองไม่สนใจหรอก
สุดท้ายยังเหลือเพรียงทะเลเป็นถุงๆ อยู่ มีทั้งถุงเล็กถุงใหญ่ โรเบิร์ตถามว่าจะจัดการอย่างไร วินนี่ปัดมือให้เอากลับไปด้วย บอกว่านี่คือหลักฐาน จะต้องเอากลับไป
หลังจากจัดการพวกเอธิโอเปียแล้ว อารมณ์ของผู้คนในเมืองก็ดีสุดขีด คาร์สันที่เป็นเจ้าของร้านสกีน้ำตบไปที่ไหล่ของฉินสือโอวแล้วพูดชมว่า “ฉิน ท่าของคุณเมื่อกี้เรียกว่าอะไรครับ? กังฟูจีน? ย๊ะๆ! แป๊บเดียวก็จัดการหมอนั่นได้อยู่หมัดเลย เท่มากเลย!”
ฉินสือโอวพูดอย่างถ่อมตนว่า “ความจริงแล้วนั่นน่ะเล็กน้อยมากนะ หมอนั่นอ่อนหัดเกินไป ถ้าเขาแข็งแกร่งกว่านี้อีกหน่อยล่ะก็ ผมจะให้เขาได้ลิ้มลองหมัดใต้ลูกเตะเหนือของผม รับรองว่าจะต้องซัดซะพ่อแม่ของมันก็จำมันไม่ได้แน่นอน!”
“พวกเราต้องจัดปาร์ตี้ฉลองให้กับเรื่องนี้เสียหน่อยนะ แน่นอนว่าเงินน่ะให้ฮิวจ์คนน้องเป็นคนออก ถ้าเขารู้ว่าพวกเราออกแรงช่วยเขาขนาดนี้ เขาจะต้องตื้นตันจนสลบไปเลยแน่ครับ” วัยรุ่นคนหนึ่งที่เลือดกำเดายังไหลอยู่ได้พูดพร้อมหัวเราะคิกคัก
คำนี้พูดถูกมากเลย ฮิวจ์คนน้องที่นอนอยู่โรงพยาบาลอยู่พอหันไปเห็นพวกคนที่รุมทำร้ายเขาได้ถูกหามเข้ามาก็ดีใจจนกระโดดขึ้นมาเลย เขาถอดเข็มน้ำเกลือบนมือออก เดินขากะเผลกไปหาคนเอธิโอเปีย เตะไปพลางด่าไปพลางว่า “พวกนายเก่งมากไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่าจะตีจนฉันขาหักเหรอไง? ลุกมาสิ ลุกมาสู้กันสิ!”
โอดอมและลอร่ารีบเข้ามาลากเขากลับไป แต่ว่าถ้ามีใครคนหนึ่งไม่ทันเห็น ฮิวจ์คนน้องก็จะพุ่งเข้าไปอีก เมื่อจนปัญญาแล้ว พวกเขาจึงโทรศัพท์ให้ฮิวจ์มาหา ให้พวกเขามาพาฮิวจ์คนน้องกลับไป
มีคนบันทึกภาพการต่อสู้เมื่อกี้ไว้ ฮิวจ์เปิดให้น้องชายดู ทำเอาฮิวจ์ตื้นตันสุดขีด ร้องออกมาเสียงดังว่า “ทำได้ดี ฉันออกเงินเอง พวกเราต้องจัดงานปาร์ตี้ครั้งใหญ่กัน!”
ฉินสือโอวพาคนมาเยี่ยมฮิวจ์คนน้อง ถามว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง ฮิวจ์คนน้องหน้าตายิ้มแย้ม ตบอกแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย ดีที่ตอนนั้นฉันไหวตัวทัน พอเห็นสถานการณ์ไม่ดีแล้วก็รีบเอามือกุมหัวแล้วขดตัวอยู่กับพื้น ไม่อย่างนั้นไม่แน่ว่าครั้งนี้คงต้องเสียโฉมแล้วจริงๆ!”
ท่านชายฉินมองไปที่จมูกห้อเลือดของฮิวจ์คนน้อง ในใจคิดว่านี่ก็น่าจะถือว่าเสียโฉมแล้วนะ แม้ว่าจมูกของเจ้าเด็กคนนี้จะไม่หัก แต่ก็ต้องเบี้ยวแล้วอย่างแน่นอน
ปกติดูเหมือนเกาะแฟร์เวลจะสงบสุขดีก็จริง แต่ความจริงแล้วดุดันกันมากเลย ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่เรียกตัวเองว่าเป็นทายาทของโจรสลัดไวกิ้งหรอก
การจัดการชาวเอธิโอเปียได้ในครั้งนี้ ไม่ว่าจะผู้ใหญ่หรือเด็กก็ล้วนดีใจกันทั้งนั้น ฮิวจ์คนน้องบอกว่าจะจัดปาร์ตี้ฉลองชัยชนะ คนกว่าครึ่งเมืองก็มาร่วมงานด้วย งานจัดตอนกลางคืนได้กินพื้นที่ไปฟากหนึ่งของถนนเลย
งานปาร์ตี้เริ่มแล้ว มีเปิดเพลงร่วมด้วย ฉินสือโอวเต้นไปพลางกินอาหารไปพลาง สุดท้ายพอเขากินโดนเพรียงทะเลแล้ว ก็แปลกใจอย่างมากจึงถามว่าเอามาจากไหน โรเบิร์ตยืนพุงยื่นแล้วโผล่หน้ามา พูดพร้อมหัวเราะคิกๆ ว่า “แน่นอนว่าเป็นของที่พวกเอธิโอเปียเก็บกันสิครับ ผมเอามาหมดเลย กินซะๆ”
ฉินสือโอวว่า “แล้วหลักฐานที่ว่าล่ะครับ?”
…………………………
