หลังจากยุ่งไปหลายวัน ไหนจะผลิตอาหารทะเลไหนจะปล่อยลูกพันธุ์ปลิงไหนจะทำการแปลงโฉมฟาร์มปลาอีก ฉินสือโอวจึงตัดสินใจให้วันหยุดกับตัวเอง เขากลับไปที่ฟาร์มปลาต้าฉินในค่ำของคืนวันศุกร์ เขาส่งเถียนกวาไปที่บ้านพักของบูลเพื่อให้เธอไปค้างที่นั่น แล้วสองสามีภรรยาได้ทำสงครามครั้งใหญ่กัน
วินนี่ก็หยุดวันหยุดสุดสัปดาห์ด้วยเช่นกัน ดังนั้นสงครามครั้งนี้จึงดุเดือดมาก สงครามเริ่มจากห้องทำงานไปที่ห้องเรียน จากนั้นก็สู้กันไปจนถึงค่ายทหารอีก แม้แต่โรงพยาบาลก็มีด้วย สรุปก็คือในหนึ่งคืนบทบาทของฉินสือโอวกับวินนี่มีการเปลี่ยนแปลงได้หลากหลายมาก
เขาตั้งค่ามือถือไปเป็นโหมดเครื่องบิน ปิดนาฬิกาปลุก แล้วก็สั่งการแบล็คไนฟ์ไว้ว่าถ้ามีเรื่องให้จัดการได้เองห้ามมาหาเขาเด็ดขาด ให้เหล่าชาวประมงหยุดพักไม่ต้องทำงาน แล้วก็บอกบูลกับแอนนี่ว่าต้องดูแลเถียนกวาให้ดี เพราะเขาตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะนอนหลับตื่นสายสักวันหนึ่ง
สุดท้ายแล้ว ความฝันของเขาก็ไม่สามารถเป็นจริงได้ เวลาเช้าตรู่ได้มีคนมาเคาะประตูเสียงดังปังๆ วินนี่ถามด้วยดวงตาปรือ สีหน้าอ่อนโรยว่า “เกิดอะไรขึ้นคะ?”
ฉินสือโอวอ่อนโรยยิ่งกว่า เมื่อคืนถือว่าเขาเอาชีวิตตัวเองมาเล่นเลยนะ แต่ก็ไม่อยากให้วินนี่ลุกจากเตียงอยู่ดี เขาจึงจำต้องสวมเสื้อไปเปิดประตูแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
ใบหน้าสะสวยของเชอร์ลี่ย์ปรากฏอยู่หลังประตู เธอพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่า “ทำไมคุณถึงยังนอนอยู่คะ? เรื่องสุขอนามัยของเปากงกับตี้หลูทำไมไม่ได้จัดการล่ะคะ?”
ฉินสือโอวโกรธเสียจนอยากจะด่าแม่เลย คิดแล้วคิดอีก แต่เขาก็ดันลืมเรื่องนี้ไปเสียได้ แต่ว่าเชอร์ลี่ย์เองก็คุณหนูเกินไปแล้ว แค่ทำความสะอาดทำเองไม่ได้เหรอไง? แถมยังจะมาปลุกเขาอีก ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!
เชอร์ลี่ย์เป็นคนเฉลียวฉลาด ดูสีหน้าของเขาแล้วก็เดาความคิดเขาได้ จึงจ้องเขาตาเขม็งไปที พูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พวกหมูป่ากวางป่าที่คุณเลี้ยงไว้ล้วนวิ่งออกมาหมดแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังพากันฉี่อึไปทั่วฟาร์มปลาแล้ว!”
ฉินสือโอวกระตุกไปที คราวนี้ตื่นแล้วจริงๆ “จริงหรือเปล่าเนี่ย? เล้ามีปัญหาหรือว่าอย่างไร?”
เชอร์ลี่ย์ยักไหล่ พูดด้วยสีหน้าไร้เดียงสาว่า “หนูไม่รู้ค่ะ ที่แน่ๆ คือตอนนี้ฟาร์มปลาวุ่นวายมาก”
ไม่มีทางเลือก ฉินสือโอวนอนต่อไม่ได้แล้ว เขาล้างหน้าแบบลวกๆ แล้วก็วิ่งออกไปดู โลลิต้าถือว่าเป็นคนมีคุณธรรมพอสมควร ตัวเองขี่ตี้หลูไว้ มือก็จูงเปากง หนึ่งคนสองม้ารออยู่หน้าบ้านพัก พอเขาวิ่งออกมาแล้วก็โยนเชือกจูงของเปากงให้เขา พูดว่า “คุณรีบไปดูเถอะค่ะ!”
ไม่ต้องขี่ม้าฉินสือโอวก็มองเห็นความวุ่นวายในฟาร์มปลาที่เหล่าหมูป่า หมูดำ กวางเรนเดียร์ กวางหางขาวและไก่เป็ดห่านเป็นคนทำได้ โลลิต้าพูดไม่ผิดเลยสักนิด ฟาร์มปลาในตอนนี้วุ่นวายมาก สัตว์ปีกพวกนี้กำลังวิ่งวุ่นกันไปหมด ส่วนพวกหู่เป้าฉงหลัวก็กำลังนอนดูเรื่องสนุกกันอยู่หน้าประตูบ้านพักอย่างมีความสุข
มองดูเจ้าพวกนี้ที่มองดูอย่างมีความสุขแล้ว ท่านชายฉินแทบจะโมโหจนคลั่ง เขาเข้าไปตบก้นแต่ละตัวไปทีหนึ่ง ตะโกนว่า “ยังจะดูอะไรอีก? รีบไปทำงาน!”
พอแบล็คไนฟ์เห็นเขาแล้วก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าลำบากใจ พูดว่า “บอสครับ อย่างไรก็ต้องให้คุณออกโรงเองแล้วครับ”
ฉินสือโอวมองดูฟาร์มปลาที่โกลาหลวุ่นวาย สัตว์ปีกพวกนี้พากันวิ่งไปทั่วยังพอทน แต่ว่ากวางหางขาวบางตัวกลับฉลาดนัก หลังจากวิ่งออกมาแล้วกลับพุ่งไปทางป่าไม้ทันที ดูท่าแล้วคงคิดจะวิ่งขึ้นไปบนเขาเป็นแน่ อย่างนี้ก็เท่ากับเขาเลี้ยงเจ้าพวกนี้เสียข้าวสุกไปหลายเดือนเลย
“นี่เป็นเรื่องตั้งแต่เมื่อไรแล้ว ทำไมไม่รีบมาเรียกฉัน?” ฉินสือโอวพูดด้วยความโมโห
แบล็คไนฟ์พูดอย่างน้อยใจว่า “พวกผมไม่กล้ารบกวนคุณนี่ครับ”
ฉินสือโอวเบ้ปาก เอาเถอะ เรื่องมันก็บังเอิญแบบนี้นี่แหละ เขามาถึงฟาร์มปลาสี่ปีแล้วได้นอนตื่นสายแค่วันเดียวเท่านั้น แล้วพวกสัตว์ปีกพวกนี้ก็ก่อจลาจลกันเลย…
ไม่ว่าจะหมูดำหรือว่าหมูป่า ในผลไม้ที่พวกมันกินล้วนมีพลังโพไซดอนอยู่ด้วยทั้งนั้น แต่ละตัวจึงเติบโตได้อย่างแข็งแรงและสมบูรณ์แถมยังวิ่งเก่งอีกต่างหาก มองดูภาพที่พวกมันพากันวิ่งอย่างบ้าคลั่งในสนามหญ้าแล้ว ฉินสือโอวรู้สึกว่าต่อไปยิ่งไม่ควรด่าคนว่าขี้เกียจเหมือนหมูแล้วจริงๆ หมูพวกนี้ไม่ขี้เกียจเลยสักนิด
พวกหู่จือเป้าจือ ฉงต้า หมาป่าขาว ปอหลัวกับราชาซิมบ้าก็มาช่วยวิ่งไล่ด้วย สถานการณ์จึงดีขึ้นอย่างรวดเร็ว หมีโลลิถือโอกาสนี้ในการวางอำนาจ มันตามฉงต้าไปไล่ตามหมูป่าพวกนั้น ทำเอาพวกมันตกใจจนเกือบหัวใจวาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงได้มีนักล่าอาหารอเมริกาเหนือที่อยู่อันดับสองของโลกนี้มาร่วมด้วยล่ะนี่? รีบวิ่ง!
อินทรีทอง อินทรีหัวขาวกับนกโจรสลัดใหญ่กำลังออกโจมตีกันบนอากาศ พวกมันไปไล่จับไก่กับเป็ด แต่ละครั้งที่บินขึ้นไปก็จะมีไก่กับเป็ดตัวหนึ่งที่ถูกโยนเข้าไปในเล้า ส่วนเรื่องที่ว่าพวกมันจะตกลงมาตายหรือเปล่านั้นพวกมันไม่สนใจ แต่ไม่ว่าอย่างไร ประโยชน์ของพวกมันได้ปรากฏออกมาแล้ว ฟาร์มปลาไม่ได้โกลาหลอีกต่อไปแล้ว
ฉินสือโอวพูดว่า “ความจริงไม่ต้องเรียกฉันก็ได้นะ พวกนายก็แค่ไปพาเด็กพวกนี้มา พวกมันก็สามารถจัดการปัญหานี้ได้แล้ว”
ไม่พูดเรื่องนี้ยังดี พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วแบล็คไนฟ์ก็ยิ่งน้อยใจเข้าไปใหญ่ เขาพูดว่า “บอส คุณอย่าได้ถูกเจ้าพวกนี้หลอกนะครับ ตอนที่คุณไม่ออกมาพวกมันไม่ใช่อย่างนี้เลย ผมเรียกพวกมันไปหลายที พวกมันไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ เอาแต่ดูเรื่องสนุกกันตรงนั้น ตอนนั้นผมนี่แทบจะอกแตกตายเลยครับ!”
ฉินสือโอวเชื่อในจุดนี้ เจ้าพวกนี้ไม่เพียงแต่ตัวโตขึ้นเท่านั้นแต่ยังหัวสูงขึ้นอีกด้วย นอกจากเขากับวินนี่แล้ว ก็มีแค่เชอร์ลี่ย์เท่านั้นที่พอจะจัดการพวกมันได้ ในสายตาพวกมันคนอื่นๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับห่านขาวเลย
พึ่งแต่เจ้าพวกนี้ไม่ได้ ฉินสือโอวต้องออกโรงด้วย โลลิต้าสะบัดแส้ช่วยไล่ตามฝูงแพะที่วิ่งออกมา พวกนี้ล้วนเป็นรุ่นลูกของพ่อแพะแม่แพะที่ถูกส่งมาตอนที่ซื้อม้าพันธุ์อเมริกัน เพนต์ ส่วนมากจะเป็นลูกแพะ แพะตัวใหญ่ได้ถูกกินไปหมดแล้ว
ภายหลังพาวลิสก็ได้ขับซีบิสกิตของเขามาช่วยด้วย พาวลิสพูดเสียงนิ่งว่าเขาจะทำท่าโบยบินไปบนหญ้าให้ดู กอร์ดอนหัวเราะเขาว่าเขาทำได้แค่ท่านั่งส้วมเท่านั้นแหละ จากนั้นพาวลิสที่ศักดิ์ศรีถูกดูหมิ่นก็ไม่ทำท่าโบยบินไปบนหญ้าแล้ว เขากลับหลังไปต่อยเขาทีหนึ่งจากนั้นทั้งสองก็กลิ้งไปมาบนสนามหญ้า
มิเชลร้อนใจเสียจนตาค้าง ใจเขาอยากจะไปช่วยฉินสือโอว แต่ว่าทางนี้ก็เกิดสงครามเหมือนกัน จึงต้องจัดการเรื่องตรงหน้าก่อน เขาตะโกนออกไปไม่หยุดว่า “ไม่ต้องตีกันแล้วๆ พวกนายสองคนรีบหยุดเดี๋ยวนี้! ชิท รีบหยุดสิ!”
พอไล่พวกสัตว์ทั้งหลายกลับไปในเล้าแล้ว ฉินสือโอวก็พาแบล็กไนพ์กับคนอื่นๆ ไปตรวจดู ที่แท้เพราะประตูของเล้าถูกชนจนแหลกไปแล้วนี่เอง เห็นทีจะเป็นฝีมือของพวกหมูป่า พวกมันอยู่ไม่สงบในเล้า มักจะระบายอารมณ์บ้างเป็นครั้งเป็นคราว พอเวลานานเข้าแล้วทำให้เล้าทนไม่ไหวแล้วพังลง
ประตูเล้าถือว่าใช้การไม่ได้แล้ว ฉินสือโอวต้องทำอันใหม่ขึ้นมา ก่อนหน้านี้เป็นซีมอนสเตอร์เป็นคนทำ เขาทำไม่เป็น แต่ว่าเหล่าชาวประมงหยุดงานกันไปแล้ว จึงจำต้องไปหาไม้มากองหนึ่งเพื่อกั้นตรงช่องว่างของประตูเล้าไว้ก่อน
แบล็คไนฟ์บอกว่าเรื่องนี้ง่ายมาก เขาพาคนมาทำก็ได้แล้ว ให้ฉินสือโอวไปตรวจเช็กจุดอื่นๆ ของเล้าแทน ดูว่ายังมีจุดอื่นที่มีปัญหาอีกไหม
ฉินสือโอวเริ่มจากนับจำนวนไก่เป็ดหมูแพะก่อน กวางป่าไม่ต้องนับ เพราะต่างวิ่งหนีไปหมดแล้ว เจ้าพวกนี้ฉลาดมาก หลังจากวิ่งออกมาแล้วก็พุ่งตรงไปยังป่าไม้ทันที แล้วก็พุ่งทะลุป่ามุดเข้าไปในภูเขา ช่างสมกับคำที่ว่าปลาเกล็ดทองหนีจากร่องน้ำเข้าไปในทะเล จากนี้ไปเราก็เป็นได้แค่คนผ่านทาง
หมูค่อนข้างโง่กว่าจริงๆ เพราะพวกมันทำได้แค่วิ่งสนุกกันในฟาร์มปลาเท่านั้น สุดท้ายคือหมูป่าห้าสิบห้าตัวกับหมูป่าอีกสิบเก้าตัวไม่หายไปเลยสักตัว ทั้งหมดล้วนถูกต้อนกลับมาได้ นอกจากนี้แล้วก็ยังมีแพะสิบเอ็ดตัวกับไก่เป็ดอีกฝูงเบ้อเริ่ม ถือว่าเสียหายไม่มากเท่าไร
ในที่สุดกอร์ดอนกับไวส์ก็ตีกันเสร็จแล้ว ทั้งสองคนคนหนึ่งหัวโนอีกคนตาซ้ายเขียว วิ่งเข้ามาถามว่า “ฉิน มีอะไรให้ช่วยไหมครับ?”
ฉินสือโอวตบไม้ในมือไปมา พูดว่า “มา เหล่านักล่าตัวน้อย มีภารกิจใหม่มาประกาศแล้ว…”
…………………………
