เมื่อเห็นตั๋วตั่วกับเถียนกวากินเนื้อฟักทองอย่างเอร็ดอร่อย ฉินสือโอวก็วางใจ และเตรียมหั่นอีกชิ้นให้ตัวเองชิม
เวลานี้สายของวินนี่ก็โทรเข้ามา และพูดว่า “คุณมาหาคุณลุงฮิคสันที่นี่ที มีเรื่องนิดหน่อย”
ฉินสือโอวตะโกนเรียกนีลเซ็นเข้ามาดูแลตั๋วตั่วกับเถียนกวา ส่วนเขาก็รีบขับรถเข้าไปในเมือง
เทียบกับตอนที่เขาเพิ่งมาถึง ตอนนี้เมืองเปลี่ยนไปเยอะมาก ก่อนหน้านี้ยังเป็นเมืองร้าง ตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นเมืองที่มีชีวิตชีวาเมืองหนึ่งเลย และไม่ใช่แค่คนเท่านั้น ยังมีรถ พูดชัดๆ ก็คือรถม้า
ทัวร์รถม้าในเมืองนี้เป็นอีเวนท์ที่ได้รับความนิยมมาก รถม้าพวกนี้มีสไตล์ที่แตกต่างกัน มีสไตล์ราชวงศ์ยุโรปโบราณสมัยศตวรรษที่ 11 กับ 12 มีสไตล์ต่อสู้ในยุคกลางสมัยศตวรรษที่ 14 กับ 15 และก็มีสไตล์ขุนนางสมัยใหม่ สรุปรถม้าพวกนี้ล้วนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี
ราคานั่งรถม้าค่อนข้างเป็นธรรม ปกติรถหนึ่งคันสามารถรองรับครอบครัว 4 คนได้ และนั่งรถม้าเที่ยวชมได้ 1 ชั่วโมงวนรอบเมืองชมสถานที่น่าสนใจได้ 1 รอบ ซึ่งราคาก็อยู่ที่ 100 ดอลลาร์แคนาดา สำหรับการท่องเที่ยวในแคนาดานี่คือราคาที่ค่อนข้างดีและถูก และนี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ได้รับความนิยมเหมือนกัน
วินนี่ไม่ได้ตั้งราคารถม้าสูงเกินไป สาเหตุคือเธอต้องการใช้สิ่งนี้มาเสนอตำแหน่งงาน เกาะเล็กๆ พื้นที่ไม่ใหญ่มาก ไม่สามารถพัฒนารถโดยสารประจำทางกับรถแท็กซี่ได้ จึงต้องใช้รถม้าแทน แต่คนคุมรถม้ากับคนเลี้ยงม้าเป็นตำแหน่งที่ต้องการเยอะมาก
ฉินสือโอวขับรถไปตามเส้นทางบนถนน ถนนสายหลักยาว 2 กิโลเมตร ตอนเขามาที่นี่ครั้งแรกมีร้านค้าอยู่หร็อมแหร็ม แถมถนนสายนี้ก็ใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ใช้ได้แล้ว ทั้งสองฝั่งมีร้านค้ากระจายอยู่ทั่ว พ่อค้าหาบเร่บางรายก็ตั้งร้านอยู่ริมถนน
หลังจากรถจอดที่ประตูร้านอาหารของคุณลุงฮิคสัน ชายชรากำลังพูดคุยอยู่กับคนหนุ่มสาวที่แต่งตัวเป็นนักท่องเที่ยวสองสามคน น้ำลายสาดกระเซ็น และเต็มไปด้วยพลัง ราวกับกำลังตัดสินทุกอย่าง ถ้าเป็นไปได้ ท่านชายฉินไม่อาจแข็งใจเข้าไปขัดจังหวะการพูดคุยของคุณลุงได้จริงๆ แต่เขาต้องตามหาวินนี่ และเมื่อสักครู่เขาโทรหาวินนี่แล้ว ไม่มีคนรับสาย
ไม่จำเป็นต้องให้เขาขัดจังหวะ หลังจากเห็นตัวเขา คุณลุงฮิคสันก็ยิ้มและทำท่าทาง ชี้ไปที่สวนของเขาเอง
ฉินสือโอวประหลาดใจ สวนตั้งอยู่ที่ด้านหลังร้านอาหาร ตอนที่เขาเดินผ่านนักท่องเที่ยวสองสามคนให้ความสนใจเขา และวิ่งเข้ามาหาเขาเพราะต้องการถ่ายรูป และบอกว่าเขาเป็นคนดังเมื่อเดินทางไปต่างประเทศ และยังมีคนถามอีกว่าได้พาหมาน้อยน่ารักของเขาหู่จือกับเป้าจือมาด้วยหรือเปล่า
นี่ทำให้ท่านชายฉินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี หมาน้อยน่ารักอะไรกัน หู่จือกับเป้าจือเป็นสุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์ที่โตเต็มวัยแล้ว ตอนนี้พวกมันไม่น่ารักเลยสักนิด กลับดุร้ายเสียด้วยซ้ำ
เมื่อเดินมาถึงสวน ฉินสือโอวก็เห็นโต๊ะอาหารสไตล์ตะวันตกที่ปูด้วยผ้าเช็ดปากสีขาวสะอาดก่อน บนโต๊ะมีเชิงเทียนกับเทียนที่ยังไม่ได้จุด มีดอกกุหลาบแดงที่สวยงาม และมีไวน์องุ่น 2 แก้ว วินนี่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะยาวและยิ้มหวานให้เขา “ที่รัก ยังจำได้ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร?”
แน่นอนฉินสือโอวจำได้ เขาเดินเข้าไปสวมกอดวินนี่ และพูดว่า “นี่เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของผม ผมจะลืมได้อย่างไร? แต่ขอโทษจริงๆ นึกไม่ถึงว่าคุณจะมาเตรียมมื้อค่ำในวันครบรอบวันแต่งงานของพวกเรา”
วินนี่ฝังใบหน้าอันทรงเสน่ห์ของเธอลงบนหน้าอกของเขา และพูดเสียงเบาๆ ว่า “จุ๊ๆ เสียงเบาหน่อย อย่าให้ลูกสาวกับพวกเด็กๆ ได้ยิน คืนนี้พวกเราจะใช้วันหยุดของพวกเราเอง โดยไม่พาพวกเขาไปเที่ยว นอกจากนั้น มีอะไรต้องขอโทษ? คุณทำสิ่งต่างๆ มากมายเพื่อฉัน สิ่งที่ฉันทำเพื่อคุณมันน้อยเกินไปเสียด้วยซ้ำ”
ช่วงที่ฉินสือโอวไปลากฟักทองคือช่วงบ่าย เขาจึงมาถึงร้านอาหารในเมืองล่าช้าแบบนี้ เวลาก็ใกล้จะค่ำแล้ว เขากอดวินนี่และมองไปที่ขอบฟ้า ประจวบเหมาะกับที่มีแสงของพระอาทิตย์ตกสีแดงกำลังสาดส่อง เหมือนไฟที่แผดเผา จนน่าทึ่ง
อาหารเย็นเป็นอาหารที่คุณลุงฮิคสันตั้งใจเตรียมให้อย่างพิถีพิถัน บนโต๊ะมีกระเช้าดอกไม้สวยงามตั้งอยู่ ด้านในมีขนมปังกับครัวซองต์ชิ้นเล็ก ซึ่งเป็นของที่เพิ่งจะอบออกมา จึงมีกลิ่นข้าวสาลีที่หอมหวน ถ้าไม่เข้าใจ ฉินสือโอวจะหยิบขนมปังที่กลิ่นแปลกใหม่พวกนี้ขึ้นมาและเริ่มกินอย่างแน่นอน อันที่จริงมันเป็นของที่มีความหมายเชิงสัญลักษณ์ ไม่จำเป็นต้องนำมากิน แค่ใช้เพื่อนประดับโต๊ะอาหารเท่านั้น
อาหารจานแรกเป็นออเดิร์ฟ ชายชราใช้ออเดิร์ฟเย็นอย่าง ฟัวร์กราส์กับแซลมอนรมควัน รสชาติเปรี้ยว เค็มและเผ็ดนิดหน่อย เป็นการกระตุ้นความอยากอาหารที่ดีมาก
อาหารจานที่สองคือซุป ชายชราใช้ซุปอีกแล้ว เป็นซุปเย็นแบบรัสเซีย นี่เป็นวิธีกินที่ค่อนข้างหายาก ตอนชายชราเสิร์ฟอาหารบนใบหน้าก็มีสีหน้าที่ภาคภูมิใจ เห็นได้ชัดว่าเขาเคยปรึกษากับวินนี่ อาหารพวกนี้เป็นอาหารที่คัดเลือกมาเป็นพิเศษทุกจาน
ซุปเย็นแบบรัสเซียคู่กับครัวซองต์เป็นอาหารที่ดีมาก น่าเสียดายที่ขนมปังพวกนี้มีไว้ดูแต่ไม่ได้มีไว้กิน ฉินสือโอวแสดงความรักผ่านทางสายตากับวินนี่ไปด้วย และแอบถอนหายใจไปด้วย คืนนี้หู่จือกับเป้าจือคงจะกินไปบ้างแล้ว
อาหารจานที่สามเป็นเครื่องเคียง ด้านในจานมีเนื้อปลาทูน่าครีบเหลืองที่เป็นประกายใสอยู่สองสามชิ้น ด้านข้างมีวาซาบิกับมิโซะ แต่อีกด้านหนึ่งกลับวางไข่นกที่อวบอ้วนไว้ห้าหกฟอง ฉินสือโอวชิมแล้ว เนื้อปลาทูน่านี้เป็นผลผลิตจากฟาร์มปลา คุณภาพของเนื้อนั้นแน่นและมีรสเค็มนิดหน่อย ด้านล่างมีก้อนน้ำแข็งบางๆ ใส่ไว้ แบบนี้จิ้มกับวาซาบิอีก ความรู้สึกมีแค่อย่างเดียวคือ สดชื่น!
จานต่อมาเป็นอาหารจานหลัก นี่ถือเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของอาหารเย็น สเต๊กราดซอสที่เรียบง่าย คุณลุงฮิคสันใช้ซอสที่เข้มข้นเข้ากัน แต่รสชาติกลับธรรมดาๆ หลักๆ เป็นเพราะก่อนหน้านี้ฉินสือโอวกินเนื้อสเต๊กจากฟาร์มของเหมาเหว่ยหลงเป็นประจำ และเนื้อแกะเนื้อวัวของเขารสชาติดีกว่าเนื้อแกะเนื้อวัวทั่วๆ ไป ที่ขายข้างนอกมาก ปากเรื่องมาก
แน่นอนว่าท่านชายฉินจะไม่พูดอะไรโง่ๆ ออกมาอย่าง เขาไม่ค่อยชอบกินอาหารตะวันตก อาหารตะวันตกไม่อร่อยเท่าอาหารจีน แต่ที่กินอาหารมื้อนี้เป็นเรื่องของความรู้สึก นี่คืองานเลี้ยงวันครบรอบวันแต่งงานที่วินนี่เตรียมไว้ให้เขาด้วยความเอาใจใส่ เขาต้องให้ความร่วมมือ
วินนี่รู้จักเขาเป็นอย่างดี เธอให้ความสนใจฉินสือโอวอย่างใกล้ชิดมาตลอด เมื่อเห็นเขาเลิกคิ้ว เธอจึงเดาความคิดของเขา และพูดเชิงรุก “รสชาติของเนื้อธรรมดาๆ ใช่ไหม?”
ท่านชายฉินรีบแสดงสีหน้าที่อ่อนหวาน และมองวินนี่อย่างอ่อนโยน “ที่ผมกินไม่ใช่รสชาติของเนื้อ แต่เป็นความรู้สึกของความสุข คุณวางมีดกับส้อมลงก่อนได้ไหม? ที่รัก การปกป้องประชาชนสำคัญกว่าการปกป้องแม่น้ำนะ”
วินนี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ และวางส้อมกับมีดที่เตรียมจะเขวี้ยงออกไปลง “ความจริงฉันก็รู้สึกว่าเนื้อชิ้นนี้ไม่อร่อยเท่าไหร่ มาเถอะ มาทานของหวานกัน”
ของหวานกับเครื่องดื่มเป็นของที่เสิร์ฟพร้อมกันหลังอาหาร ของหวานคือพุดดิ้งครีมกับคุกกี้ชิ้นเล็กๆ แต่เครื่องดื่มกลับเป็นชาดำ แน่นอนว่าเป็นชาดำสไตล์ยุโรปที่หวานมาก
ฉินสือโอวไม่เข้าใจ ทำไมคนต่างชาติดื่มชาดำต้องชงหวานขนาดนี้? แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถเข้าใจได้ เพราะเขาไม่ค่อยชอบเครื่องดื่มกับอาหารที่เป็นรสหวาน
หลังจากกินอาหารเสร็จดวงจันทร์ก็ส่องแสงอยู่บนฟ้าพร้อมกับดวงดาวที่หายาก อาหารตะวันตกไม่ว่าจะทำ เตรียมหรือกินก็ค่อนข้างยุ่งยาก นี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ฉินสือโอวไม่ชอบ สุดท้ายเขาเก็บจานอาหารกับถ้วยชา คุณลุงฮิคสันเห็นจึงบอกให้เขาวางลงไม่ต้องทำ เขารับลูกค้าเสร็จจะมาเก็บเอง
ฉินสือโอวแปลกใจมาก จึงถามว่า “คุณลุง เวลานี้ลูกค้าเยอะมาก ทำไมคุณไม่จ้างพนักงานเสิร์ฟล่ะ? ผมคิดว่าความสามารถในการทำเงินของร้านอาหารสามารถเลี้ยงพนักงานได้หลายคนเลยไม่ใช่เหรอ?”
ชายชรายิ้มอย่างมีความสุข “ไม่ ไม่จำเป็น ฉันชอบความรู้สึกที่ได้จัดการร้านอาหาร จัดการทุกอย่าง ฉันไม่อยากให้ใครเข้ามาในอาณาจักรของฉัน”
…………………………
