ท่าทีที่เกรี้ยวกราดของฉินสือโอว ได้สยบเหล่าวัยรุ่นไปอย่างสมบูรณ์ พวกพาวลิสต่างก็โตเป็นเด็กโตกันแล้ว กอร์ดอนที่สูงที่สุดในนั้นมีความสูงพอๆ กับฉินสือโอว แต่ว่าตอนนี้พลังของทั้งสองฝ่ายนั้นต่างกันราวฟ้ากับดิน ท่านชายฉินก็คือผู้ตรวจการณ์ที่ดุดัน ส่วนพวกวัยรุ่นนั้นกลับเป็นแค่ลูกแกะตัวน้อยเท่านั้น
เหล่าวัยรุ่นกลัวจนยืนตัวสั่นกันอยู่บนสนามหญ้า ฉินสือโอวกัดฟันแล้วชี้ไปที่บ้านพัก ตะคอกว่า “ไม่ได้ยินเหรอไง? เข้าไป อาบน้ำ เก็บของ พรุ่งนี้ออกไป!”
พวกเสี่ยวชาร์คและคราเคนน้อยพอเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีแล้ว ก็รีบก้มหน้าเดินจากไป ส่วนวัยรุ่นทั้งสี่ก็พากันทำหน้าเศร้า มิเชลที่นิสัยขี้อายยิ่งแล้วใหญ่ถึงขั้นเริ่มสะอื้นออกมาเลย ส่วนเถียนกวาที่ตามอยู่ข้างหลังเพื่อดูเรื่องสนุกนั้น ได้เบะปากแล้วร้องไห้โฮออกมา
เชอร์ลี่ย์ที่มีควันดำเละเทะเต็มใบหน้าได้รูปของเธอได้เดินเข้าไปอย่างนอบน้อมพูดว่า “ฉิน คุณอย่าโกรธเลย พลุที่พวกเราใช้ล้วนเป็นแบบเล็ก ไม่ทำให้พวกเราบาดเจ็บหรอกค่ะ”
ฉินสือโอวตะคอกกลับว่า “ของพวกนี้พวกเธอสามารถเอามาเล่นได้เหรอ? ทำไมไม่ไปห้องใต้ดินเอาปืนออกมายิงกันล่ะ? ที่นี่พวกเรามีปืนกลด้วยกระบอกหนึ่งนะ ให้ฉันไปเอามาให้พวกเธอไหม?”
เชอร์ลี่ย์หน้าสลด พูดอึกอักว่า “พวกเราสำนึกผิดแล้ว ฉิน พวกเราสำนึกผิดแล้ว…”
ฉินสือโอวพูดแทรกเธอ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้างว่า “สำนึกผิดแล้ว งั้นก็รับการลงโทษ กลับไปเก็บของให้เรียบร้อย พรุ่งนี้กลับโรงเรียนก่อนเวลา ฉันจะติดต่อทางโรงเรียนให้เปิดหอพักให้พวกเธอเอง”
“ไม่ๆ อย่าไล่พวกเรา ฉิน คุณอย่าไล่พวกเราไปเลย” ตาคู่สวยของเชอร์ลี่ย์ก็เริ่มคลอไปด้วยน้ำตา ขอบตาแดงกล่ำ หยดน้ำตาสีใสได้ไหลอาบลงมา
พ่อกับแม่ของฉินสือโอวเข้ามาช่วยพูดให้เหล่าวัยรุ่น แม้ว่าเด็กพวกนี้จะไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับพวกเขา แต่ว่าปกติพวกเขาว่านอนสอนง่ายมาก แม้จะเป็นกอร์ดอนที่ซุกซนพออยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วก็กลายเป็นเด็กเรียบร้อยไปเลย ดังนั้นจึงผูกพันธ์กันมาก ครั้งนี้เมื่อเห็นพวกวัยรุ่นถูกดุแล้วพวกเขาจึงออกมาผ่อนบรรยากาศให้คลายลง
“ช่างเถอะ เสี่ยวโอว เด็กๆ เล่นซนกันเอง ปีใหม่ก็เป็นแบบนี้แหละไม่ใช่เหรอ? ครึกครื้นกันแบบนี้ดีออก ไม่มีคนเกิดอุบัติเหตุก็พอแล้วนี่นา” แม่ของฉินสือโอวเข้ามาเช็ดน้ำตาให้เชอร์ลี่ย์
พ่อของฉินสือโอวก็พูดว่า “วันปีใหม่ทั้งที อย่าทะเลาะกันเลย ดูสินี่ยังเหลือบรรยากาศของปีใหม่อยู่อีกเหรอ? พอแล้วๆ พวกเด็กๆ ก็ไม่ต้องร้องไห้แล้ว กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ จากนั้นก็มากินข้าวปีใหม่กัน ยังไม่ได้กินเกี๊ยวน้ำกันเลยนะ ไปเถอะ ปู่กับย่าห่อเกี๊ยวน้ำไส้ผักกระเป๋าเงินของคนเลี้ยงแกะกับเนื้อวัวที่พวกหนูชอบกินที่สุดให้ด้วยนะ”
ฉินสือโอวพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่าตามใจพวกเขา ตอนนี้พวกเขาก่อเรื่องโดยไม่คำนึงถึงอะไรเลย พลุกับประทัดสามารถเอามาเล่นไปเรื่อยได้เหรอ?”
“ตอนลูกเด็กๆ เล่นน้อยซะที่ไหน?” แม่ของฉินสือโอวพูดอย่างไม่พอใจ
วินนี่ออกมาอุ้มเถียนกวาไว้ในอก พูดว่า “ซองแดงปีใหม่ต้องส่งมาให้หมด เปิดเทอมเดือนแรกไม่มีเงินค่าขนม แต่ว่าจะไม่ไล่พวกเธอกลับโรงเรียน ยังไม่รีบไปเปลี่ยนเสื้ออาบน้ำอีกเหรอ?”
แม้ว่าทั้งพ่อแม่ฉินสือโอวกับวินนี่ต่างก็ออกปากแล้ว แต่เหล่าวัยรุ่นก็ยังไม่กล้าขยับเขยื้อน ยังคงอยู่รวมกันราวกับลูกหมาที่ทำผิดอย่างไรอย่างนั้น ต่างมองไปที่ฉินสือโอวด้วยหน้าตาน่าสงสาร
ฉินสือโอวฮึ่มออกมาทีหนึ่ง พูดว่า “พี่สาววินนี่ของพวกเธอกำลังท้องอยู่ ฉันไม่อยากให้เขาต้องโกรธและเสียใจกับเรื่องของพวกเธอ ครั้งนี้ถือว่าเห็นแก่หน้าเขา…”
“เห็นแก่หน้าพ่อกับแม่ต่างหาก” วินนี่พูดแก้ให้เขา
ฉินสือโอวหันไปมองสีหน้าของพ่อแม่ ในใจแอบพูดว่าแย่แล้ว สีหน้าของพ่อกับแม่ไม่น่าดูเลยจริงๆ พี่สาวของฉินสือโอวส่ายหัวอยู่ตรงหน้าต่าง ถอนหายใจแล้วพูดว่า “มีเมียแล้วก็ลืมแม่อ่ะนะ เสี่ยวฮุย ต่อไปลูกอย่าเป็นเหมือนน้าของลูกนะ”
เสียงที่ก้องกังวานของเสี่ยวฮุยดังขึ้นมา “แม่ครับ วางใจได้ ผมกตัญญูที่สุดแล้ว ผมไม่มีวันลืมแม่กับพ่อแน่นอน”
ฉินสือโอวหมดคำจะพูด ตอนแรกเขากะจะสั่งสอนเด็กพวกนี้ พวกเขาเล่นกันเลยเถิดเกินไป คิดไม่ถึงว่ากลับเป็นตัวเองที่โดนสั่งสอนแทน แถมยังถูกยกให้เป็นแบบอย่างไม่ดีอีก แต่ว่าเพราะมีเรื่องนี้มาผ่อน ทำให้บรรยากาศคลายลงได้เยอะเลย
เมื่อกี้เขาโกรธจริงๆ คืนวันสิ้นปีเอาพลุมาเล่นโลดโผนกันแบบนี้ หากว่าเกิดเรื่องขึ้นมาจะทำอย่างไร? วันปีใหม่แท้ๆ กลับต้องส่งคนเข้าโรงพยาบาล เป็นเรื่องที่ไม่มงคลขนาดไหน! แต่ว่าตอนนี้พอพวกวัยรุ่นไม่เป็นอะไรกัน อารมณ์โกรธในใจก็เริ่มหายไปนิดหน่อย พ่อแม่กับวินนี่เป็นตำรวจดีเขาเป็นตำรวจเลว สั่งสอนพวกวัยรุ่นไปพอประมาณแล้ว
หลังจากบรรยากาศคลายลงแล้ว ข้าวปีใหม่ก็ยังต้องกินตามเดิม เหล่าวัยรุ่นลงมาแล้วก็ไม่กล้าส่งเสียง ล้วนพากันกินอาหารกันอย่างเงียบๆ หลังจากกินอิ่มดื่มพอแล้วก็ไปดูรายการฉลองคืนวันตรุษจีนกัน ถ้าหากรายการฉลองคืนวันตรุษจีนน่าสนใจหน่อย พวกเขายังสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้บ้าง แต่รายการฉลองคืนตรุษจีนของปีนี้แย่เกินไป พอดูไปสักพักแล้วพวกเขาก็ยอมนั่งเหม่อกับอาหารบนโต๊ะอาหาร ไม่ยอมไปดูโทรทัศน์เลย
ดีที่ในบ้านมีเด็กเล็ก ผ่านไปสักพักเถียนกวาก็ลืมการดุด่าเมื่อกี้ไปแล้ว จึงดึงมือของเสี่ยวฮุยแอบออกไปหยิบพลุมาเล่นกันต่อ พอถึงตอนเที่ยงคืน บูลกับแอนนี่ก็พาเด็กอ้วนบ้านเขามาสวัสดีปีใหม่กับฉินสือโอว พอมีเด็กเพิ่มเข้ามาอีกคนแบบนี้ ทำให้ยิ่งสนุกสนานไปใหญ่
เด็กอ้วนอายุมากกว่าเถียนกวานิดหน่อย แต่ความสูงกลับสูงน้อยกว่านิดหนึ่ง ตัวเขาอ้วนมาก บวกกับเป็นฤดูหนาวใส่เสื้อหนามาก ทำให้ยิ่งดูบวมเข้าไปใหญ่ ตอนที่เดินเข้ามาพร้อมกับพ่อแม่ ท่าทีอืดอาดนั้นราวกับแพนด้าน้อยอย่างไรอย่างนั้น
“บอส สวัสดีปีใหม่ครับ นายหญิง สวัสดีปีใหม่ครับ คุณลุงคุณน้า สวัสดีปีใหม่…ซินเจียยู่อี้ ซินนี้ฮวดไช่ครับ!” หลังจากบูลเข้ามาในบ้านแล้วก็ประสานมือคำนับทักทายอย่างกระตือรือร้น ทักทายทีละคน แถมยังเตรียมซองแดงให้กับเถียนกวา เสี่ยวฮุยกับพวกวัยรุ่นอีกด้วย ดูจากซองแดงที่แน่นตุงแล้ว เห็นได้ชัดว่าข้างในต้องมีของไม่น้อยเลย
“ซินเจียยู่อี๋ ซินนี้ฮวดไช้!” วินนี่พูดพร้อมหัวเราะ เธอนำซองแดงที่เตรียมไว้ให้กับเด็กอ้วน เด็กอ้วนรู้ถึงประโยชน์ของเงินแล้ว พอได้ซองแดงมาก็รีบยัดเข้าไปในกระเป๋าทันที
เถียนกวาเห็นเด็กอ้วนดีใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ จึงมือหนึ่งลากเขาอีกมือก็ชูประทัดแล้วตะโกนว่า “เร็ว บลูน้อย ออกไปเล่นด้วยกัน สนุกมากเลยนะ!”
เด็กอ้วนส่ายหัวราวกับลูกป๋องแป๋งที่สะบัดไปมา พูดว่า “ไม่ ฉันอยากได้ซองแดง คุณปู่กับคุณย่ามีซองแดง…”
“ออกมาเล่นกับฉัน เร็วๆ!” คิ้วของเถียนกวาเลิกขึ้นมาในทันใด ในดวงตาโตคู่นั้นก็เปี่ยมไปด้วยประกายรังสีอำมหิต
เด็กอ้วนจึงยอมจำนนในทันที แต่เขายังคงคาดหวังว่าจะได้ซองแดงอยู่ จึงมองไปที่พ่อแม่อย่างน้อยใจ บูลกับแอนนี่ทำทีว่ามองไม่เห็น เขาก็ใช้สีหน้าที่น้อยใจกว่าเดิมมองไปที่ฉินสือโอวกับวินนี่ บนใบหน้าอ้วนกลมนั้นได้ขมวดย่นไปหมดทุกจุด ราวกับหมาปั๊กที่โดนรังแกอย่างไรอย่างนั้น
ฉินสือโอวกับวินนี่ก็ทำทีว่ามองไม่เห็น ดังนั้นเขาจึงโดนเถียนกวาลากออกไปทั้งอย่างนี้ แต่ทว่าหลังจากที่สัมผัสกับความสนุกของดอกไม้ไฟแล้ว เขาก็ถูกเสน่ห์ของดอกไม้ไฟพิชิตใจไปอย่างรวดเร็ว
สำหรับฟาร์มปลาแล้ว คืนวันจ่ายก็คือคืนไม่นอน แม้ว่าพวกทหารใหญ่อย่างพวกของเกิง จุนเจี๋ยจะกลับบ้านไปฉลองปีใหม่กันแล้ว แต่ว่าเพราะมีฉินสือโอว ทำให้เหล่าชาวประมงในฟาร์มปลามาร่วมฉลองวันตรุษจีนด้วย แถมพวกเขายังรู้สึกดีกับเทศกาลนี้มากอีกด้วย ในเทศกาลนี้ ฉินสือโอวจะให้พวกเขาหยุดงาน เป็นการหยุดงานที่ได้เงินด้วย
เพราะรู้จักธรรมเนียมของเทศกาลวันตรุษจีนเป็นอย่างดี เหล่าชาวประมงกับเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกันจากในเมืองต่างพากันมาสวัสดีปีใหม่กับพวกเขา ยิ่งโทรศัพท์ของฉินสือโอวยิ่งไม่มีช่วงเงียบเลย อย่างเช่นคู่สามีภรรยาบรูซ พ่อลูกตระกูลสเตราส์กับพวกหุ้นส่วนธุรกิจทั้งหลายก็ล้วนโทรศัพท์มาสวัสดีปีใหม่กับเขากันทั้งนั้น
พอถึงเช้าวันที่สอง ยิ่งยุ่งเข้าไปอีก เพราะพวกบิลลี่กับเบลคมาสวัสดีปีใหม่กับเขาถึงบ้านเลย
……………………
