ตำรวจทะเลของรัฐโนวาสโกเชียจัดการกับสถานการณ์ทางน่านน้ำได้ง่ายๆ ไม่เหมือนกับน่านน้ำนิวฟันด์แลนด์ที่มีพื้นที่กว้างขวาง อีกอย่างเนื่องจากที่นี่มีพรมแดนระหว่างแคนาดาและสหรัฐอเมริกา จึงทำให้กองกำลังตำรวจทางทะเลในท้องถิ่นเข้มแข็งและมีบุคลากรมากขึ้น
ไม่ถึงสองชั่วโมงหลังจากที่ชาวประมงของฟาร์มปลาตระกูลมอร์รี่แจ้งตำรวจ ตำรวจทางทะเลก็มาถึงด้วยเรือความเร็วสูง พวกเขาเข้าร่วมกับตำรวจทางทะเลและขับไปที่ท่าเทียบเรือของฟาร์มปลาแห่งที่สาม พวกเขาชี้ไปที่เรือปริ้นเซสเมล่อนที่จอดอยู่และตะโกนว่า “คือพวกมันครับ คุณตำรวจ พวกเลวสมควรตายพวกนี้มาที่ฟาร์มปลาของพวกเรามาแอบขโมยปลาครับ คุณตำรวจ ได้โปรดจับกุมพวกมันให้ได้นะครับ!”
ผู้หมวดที่นำทีมกำลังส่องดูเรือปริ้นเซสเมล่อนด้วยกล้องส่องทางไกลจากระยะไกล หลังจากที่เขาเห็นชื่อของเรือปริ้นเซสเมล่อน เขาก็พึมพำด้วยความสับสน “เหมือนเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหน คุ้นมากๆ แปลกจริงๆ เลย”
มีคนใช้ผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์เช่นเดียวกับคอมพิวเตอร์แท็บเล็ตหาข้อมูลเรือปริ้นเซสเมล่อน แล้วบอกว่า “หัวหน้าครับ เรือลำนี้จดทะเบียนที่เมืองเซนต์จอห์น เจ้าของเป็นคนจีน ชื่อว่า ฉินสือโอว เชี่ย ฉินสือโอว ฉินคนจีนคนนั้นเหรอ?”
ชื่อของฉินสือโอวดังไปทั่วรัฐนิวฟันด์แลนด์ทุกที่ ในอีกแง่ความหมายหนึ่งคือฟาร์มปลาในพื้นที่ทะเลแห่งนี้ถูกควบคุมโดยเขาทั้งหมด น่านน้ำรัฐโนวาสโกเชียก็ถือว่าเป็นของน่านน้ำนิวฟันด์แลนด์ ดังนั้นตำรวจทางทะเลเคยได้ยินชื่อของฉินสือโอวจึงถือว่าเป็นเรื่องปกติ
อย่างไรก็ตามชาวประมงเหล่านี้ไม่ค่อยมีความรู้สึกอะไรต่อชื่อของฉินสือโอว เนื่องจากฟาร์มปลาของตระกูลมอร์รี่ไม่ได้เข้าร่วมพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ นอกจากนี้ชาวประมงเหล่านี้ได้รับคัดเลือกจากตระกูลมอร์รี่จากสหรัฐอเมริกาให้ทำงานให้ พวกเขามีความรู้น้อยมากเกี่ยวกับการประมงท้องที่ สำหรับพวกเขาชื่อฉินสือโอวนี้จึงเป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคย
ดังนั้น พวกชาวประมงจึงไม่รู้ความหมายนัยของชื่อนี้ จึงยังถามอย่างมีความหวังว่า “คุณตำรวจเรือลำนี้เป็นเรือที่ขโมยมาหรือเปล่าครับ? ผมกล้าพนันเลยว่า พวกมันน่าจะเคยโดนจับหลายครั้งแล้ว จะต้องเป็นเรือขโมยปลาที่ชั่วช้าอย่างแน่นอน!”
ผู้หมวดส่ายศีรษะ แล้วพูดขึ้น “คุณผู้ชายครับ บางทีพวกคุณอาจจะมีอะไรเข้าใจผิดกัน แม้ว่าเรือปริ้นเซสเมล่อนจะมีความเกี่ยวข้องกันบางอย่างกับเรือขโมยปลา แต่ในเหตุการณ์ขโมยปลาทุกครั้งพวกเขาล้วนเป็นเหยื่อ”
เมื่อเห็นเรือของตำรวจทะเล เพ่าไห่ซึ่งคอยสอดส่องอยู่บนเรือปริ้นเซสเมล่อนโทรหาฉินสือโอวเพื่อแจ้งเรื่อง ฉินสือโอวนายใหญ่ที่กำลังต้มกาแฟอยู่ในห้องเดินออกมาอย่างองอาจ เดินมาที่เทียบท่าเรือ กอดอกและรอผู้มาเยือนด้วยท่าทางหยิ่งผยอง
เรือเร็วของตำรวจทางทะเลจอดเทียบท่าเรือ ตำรวจทางทะเลหลายนายที่พกกระสุนจริงกระโดดลงมาและผู้หมวดนำทีมก็ทักทายและพูดขึ้นว่า “คุณฉิน? คุณคือเจ้าของเรือปริ้นเซสเมล่อนใช่ไหมครับ? พวกเราได้รับแจ้งเรื่องมา มีคนฟ้องว่าพวกคุณขโมยปลา!”
ฉินสือโอวส่งใบรับรองสินทรัพย์ฟาร์มปลาแห่งที่สามและแผนที่ทางทะเลที่เตรียมไว้ให้กับผู้หมวดแล้วกล่าวว่า “ก่อนอื่นคุณสามารถไปที่เรือประมงของผมดูก่อนว่า บนเรือผมไม่มีปลาอะไรสักตัว อย่างที่สองนี่คือฟาร์มปลาของผม หรือว่ามีคนคิดว่าผมจะขโมยของบนที่ของตัวเองงั้นเหรอ? สุดท้าย แม่งบ้าเอ๊ย พวกเราคนจีนมีสุภาษิตกล่าวไว้ว่า โจรเรียกคนมาจับโจร คนเป็นโจรก็ต้องทำให้ตัวเองรอดพ้น โจรขโมยปลาน่ะมีอยู่จริง แต่ไม่ใช่พวกเรา เป็นไอ้พวกนี้ต่างหาก!”
ขณะที่พูดไป เขาเอื้อมมือออกไปและชี้ไปที่ชาวประมงอเมริกันที่ติดตามมาอย่างโหดเหี้ยม
ชาวประมงอเมริกันนึกว่ามีตำรวจทางทะเลสนับสนุนอยู่พวกเขาไม่ต้องกลัวอะไรทางนั้น ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าสุดยื่นมือออกไปอย่างดูถูกคว้าฝ่ามือของฉินสือโอว บีบมือของเขาและยิ้มอย่างเลือดเย็นพร้อมพูดว่า “นายพูดอะไร? นายแม่งในหัวคือ****บ้าอะไร เชี่ยเอ๊ย เจ็บชะมัด ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ…”
หลังจากที่จับมือแล้ว ฉินสือโอวก็ออกแรงเต็มที่ แม้มือของเขาจะเล็กกว่าชาวประมงคนนั้น แต่พละกำลังมีมากกว่ามาก ความแข็งแรงอย่างต่อเนื่องถูกส่งจากแขนของเขาไปยังฝ่ามือของเขา เขาบีบมือของชาวประมงอย่างแรงจนเกิดเสียง ‘เปราะ เปราะ’ เจ็บจนชาวประมงคนนั้นร้องโหยหวนไม่หยุด
ตำรวจทางทะเลสังเกตเห็นความขัดแย้งของทั้งสองคน จึงบอกว่า “ระวังพฤติกรรมของพวกคุณด้วย อยากจะมีความขัดแย้งที่รุนแรงหรือไงครับ?”
ฉินสือโอวยิ้มเย็น ขยับแขนของเขา ออกแรงแล้วเหวี่ยงออกไปเหมือนกระสอบ เขาเหวี่ยงชาวประมงตัวอ้วนล้มลงไปนอนกับพื้น
เมื่อเห็นฉากนี้ชาวประมงอเมริกันก็ลอบถอนหายใจ มีคนตื่นตระหนกและตะโกนว่า “เชี่ย กังฟูชาวจีนแม่ง? เจ้านี่เป็นกังฟูเหรอ?”
ยังมีคนหันไปฟ้องตำรวจทะเลด้วย “คุณตำรวจ พวกคุณจะทำเป็นไม่เห็นไม่ได้นะ ไอ้บ้าพวกนี้มันลงมือกับพวกเรา รีบจับพวกเขาสิครับ ต้องลงโทษพวกมันให้หนักๆ!”
ตำรวจทางทะเลไม่สนใจคำพูดพวกเขา ผู้หมวดอ่านใบรับรองทรัพย์สินของฟาร์มปลา รวบรวมไว้และกล่าวกับฉินสือโอวว่า “ขอโทษด้วยครับคุณฉิน เห็นได้ชัดว่าเราได้ข้อร้องเรียนที่เป็นเท็จมา นี่คือฟาร์มปลาของคุณ อย่างที่คุณพูดครับ คุณอยากจะทำอะไร ก็ทำได้หมด”
ทั้งคู่จับมือกันอย่างเป็นมิตร ตำรวจทางทะเลพวกนั้นจากไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
พวกชาวประมงของฟาร์มปลาตระกูลมอร์รี่งุนงงไปหมด ชายร่างใหญ่ที่กำลังกุมฝ่ามือของเขาและร้องโหยหวนคว้าผู้หมวด รั้งเขาไว้และตะโกนว่า “พวกคุณจะไม่ทำตามกฎหมายไม่ได้นะ พวกคุณรังแกคนต่างชาติอย่างเราอยู่! ผมจะติดต่อสถานทูตแล้วฟ้องพวกคุณ!”
รอจนเขาตะโกนเสร็จ ผู้หมวดก็พูดอย่างเยือกเย็นว่า “เชื่อผมเถอะ ทุกท่าน พวกคุณคงไม่คิดจะให้ผมทำตามกฎหมายแน่ๆ เพราะถ้าหากผมใช้ข้อบังคับทางกฎหมาย ก็คงทำได้แค่จับพวกคุณ เพราะพวกคุณแจ้งความเท็จ ถ้าหากไม่ใช่เพราะพวกคุณคือชาวอเมริกัน เรื่องในวันนี้คงไม่จบลงง่ายๆ แบบนี้ เข้าใจไหมครับ?”
“หมายความว่าอะไร?” ชาวประมงกลุ่มหนึ่งงงไปหมดแล้ว
ผู้หมวดยังนับว่าใจเย็น หรืออาจะเป็นเพราะเผชิญหน้ากับคนอเมริกันเขาเลยต้องยับยั้งชั่งใจ เมื่อได้ยินคำถามของพวกเขา เขาจึงอธิบายว่า “นี่คือฟาร์มปลาต้าฉินแห่งที่สาม เป็นถิ่นของเขา ผมคิดว่าเรือขโมยปลาน่าจะเป็นของพวกคุณ แต่ไม่ใช่ของคุณฉินและคนของเขา!”
ชาวประมงอเมริกันตะลึงงัน พวกเขางึมงำกัน “นี่เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นฟาร์มปลาของพวกเรา ฟาร์มปลาตระกูลมอร์รี่ ถ้าไม่เชื่อพวกเราสามารถติดต่อเจ้านายให้พวกคุณดูใบรับรองสินทรัพย์ได้! เรื่องซ่อนเร้น นี่มันต้องมีเรื่องซ่อนเร้นอยู่ข้างในแน่! พวกเราจะติดต่อสถานทูต!”
เมื่อเป็นแบบนี้ผู้หมวดก็ขี้เกียจจะอธิบายให้พวกเขาฟังแล้ว กลุ่มเขาเก็บของ สตาร์ทเรือเร็วและจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว
พวกชาวประมงถูกทิ้งไว้ที่ท่าเรือ ฉินสือโอวและเกิงจุนเจี๋ยพาชาวประมงที่หน้านิ่งล้อมพวกคนอเมริกันเอาไว้ เกิงจุนเจี๋ยชักมีดฆ่าปลาออกมา ด้านหนึ่งก็เล่นกับมีด อีกด้านหนึ่งก็ยิ้มอย่างโหดเหี้ยม “บอส บอกมาเลยครับ จะเล่นงานพวกหมาบ้านี้ยังไงดี!”
ชาวประมงอเมริกันรีบหนี ตะเกียกตะกายขึ้นเรือและหนีไปอย่างทุลักทุเล
หลังจากจากฟาร์มปลาแห่งที่สามไป พวกชาวประมงพวกนี้รีบโทรหาชาลส์ มอร์รี่ คุณชายแห่งตระกูลมอร์รี่ทันที
เดิมทีชาลส์ไม่สนใจ แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อฉินสือโอวและชื่อเรือปริ้นเซสเมล่อนเขาก็ตกใจ รีบถามขึ้นว่า “เล่นอะไรกัน? รีบเล่ามาอีกทีซิว่าฟาร์มปลาเพื่อนบ้านเราเป็นของใคร เป็นของฉินสือโอวงั้นเหรอ? แม่งเอ๊ย ทำไมต้อมาเจออีกแล้วเนี่ย?”
ในใจของชาวประมงคนนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ อย่างไรเขาก็โดนฉินสือโอวและพรรคพวกรังแกอย่างน่าสมเพช ดังนั้นเขาจึงตะโกนจะแก้แค้นทางโทรศัพท์ตลอด
ชาลส์หมดความอดทนเมื่อเขาได้ยินจึงตะคอกใส่ “หุบปาก แกเจ้าพวกโง่ ถ้าฉันไม่ได้ไปที่ฟาร์มปลา พวกแกห้ามไปสร้างเรื่องเพื่อนบ้านที่สมควรตายนั่นเด็ดขาด เข้าใจไหม?!”
