บทที่ 289 จัดการเรียบร้อยในสามวินาที
“อะไร? เอาพวกเราให้พิการ? แค่บอดี้การ์ดร่างใหญ่หน้าโง่คนเดียวเนี่ยนะ?”
ได้ยินหลินอิ่งพูด เฮยเป้าก็หัวเราะ สีหน้าดูถูก รู้สึกว่าหลินอิ่งบ้าไปแล้ว
“เหอะเหอะ โง่จนไม่มียารักษาแล้ว” นิ่งจองเสียนส่ายหน้า “เฮยเป้า รีบจัดการมัน”
เพิ่งพูดจบ ฮาเดสก็ลงมือแล้ว
ปัง
ฮาเดสเพียงแค่ต่อยไปหมัดเดียว ที่หน้าของเฮยเป้า แว่นเขาก็แตกกระจาย
จากนั้นก็ถีบเจ้าไปอีกที ที่เขาของเขา ก็ถีบจนกระดูกหัก
“อ้าก”
เฮยเป้าร้องเสียงโอดโอยด้วยความเจ็บปวด คุกเข่าอยู่กับพื้น ขยับไปไกลสิบกว่าเมตร เลือดไหลออกจากเข่า เห็นได้ชัดว่าแรงกระทบหนักขนาดไหน
“แก แก” เฮยเป้าจ้องหน้าฮาเดส เนื้อตัวสั่นไปหมด เลือดซึมออกจากปาก สีหน้าไม่อยากเชื่อ
เฮยเป้าคิดไม่ถึง บอดี้การ์ดข้างกายหลินอิ่งที่ดูหน้าตาเรียบเฉยคนนี้ แค่ถีบเพียงครั้งเดียว ก็ทำเขาเกือบตายคาที่ แรงหนักจนน่ากลัว
โดยเฉพาะ ร่างฮาเดสที่ดูสูงใหญ่ กลับรวดเร็วจนคนตอบสนองไม่ทัน ไม่ใช่คนธรรมดา
“ลูกพี่ เป็นอะไรไหม?”
“แกยังกล้าลงมืออีก รนหาที่ตาย”
เห็นเฮยเป้ากระอักเลือดไม่หยุด ลูกน้องที่เขาพามาก็โมโห ต่างก็แสดงสีหน้าไม่พอใจ
เฟี๊ยวฟ้าว
บอดี้การ์ดชุดสูททั้งกลุ่ม ก็ดึงไม้ออกมา บางคนก็เอาปืนออกมาจากกระเป๋า
“แกสองคนคุกเข่าเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นอย่างหาว่าปืนไม่มีตา”
“แม้แต่ลูกพี่พวกเรายังกล้าลงมือ เรื่องไม่จบง่ายๆแน่”
ลูกน้องเฮยเป้าตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ล้อมพวกเขาไว้อย่างดุดัน
ลูกน้องที่เฮยเป้าพามา พอเห็นลูกพี่ตัวเองถูกถีบจนกระอักเลือด ทุกคนก็โมโหขึ้นมา
ถึงไม่ได้ช่วยนิ่งจองเสียน ก็เพราะบอดี้การ์ดของหลินอิ่งทำร้ายหัวหน้าเฮยเป้าของพวกเขา จนขนาดนี้ วันนี้ต้องเอาหลินอิ่งให้พิการแน่
ฮาเดสยิ้มอย่างเย็นชา มองบอดี้การ์ดชุดสูทรอบหนึ่ง เหมือนรู้สึกสนุกขึ้นมาทันที หมุนคอตัวเองไปมา
ต่อมา ฮาเดสก็พุ่งเข้าไป ร่างสูงใหญ่รวดเร็วกว่าพายุ ทำให้รู้สึกน่ากลัว
แค่เสี้ยววินาที กลุ่มบอดี้การ์ดที่ถือท่อนเหล็กยังไม่ทันตั้งตัว ฮาเดสก็เข้าใกล้ตัวพวกเขา มือเท้ามาพร้อม แค่ชั่วครู่เดียวก็ล้มกันไปหมด
แม้กระทั่งอาวุธจริงในมือพวกเขายังไม่ทันได้ใช้เลย ก็ถูกหักเป็นท่อนๆแล้ว
ทุกคนในงานต่างก็ตกใจตาค้าง พวกเขาแม้แต่ดูยังดูไม่ชัดเลยว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นเพียงแค่บอดี้การ์ดยี่สิบกว่าคนกระเด็นไปไกลทีละคน ล้มลงกับพื้นเลือดอาบปาก
สำหรับหน่วยรบพิเศษอย่างฮาเดส บอดี้การ์ดกลุ่มนี้ที่ยังถือว่าได้รับการฝึกมา ไม่ใช่คู่ต่อสู้แม้แต่นิดเดียว
“นี่มัน ปีศาจชัดๆ”
“บ้าเอ้ย อย่าขยับ ขยับตัวอีกฉันฆ่าแกแน่”
คราวนี้ ทุกคนต่างก็ตกใจกับฝีมือของฮาเดส
ลูกน้องของนิ่งจองเสียนต่างก็หยิบปืนออกมาสีหน้าตื่นเต้น ต่างก็ชี้ปืนไปที่ฮาเดส
ไม่กี่สิบวินาที ก็จัดการบอดี้การ์ดฝีมือดียี่สิบกว่าคนล้มลงได้ นี่ไม่ใช่คนธรรมดา
เห็นคนหยิบปืนออกมา สายตาฮาเดสก็เย็นชาขึ้น มีแววความโหดเหี้ยม เหมือนยิ่งทำให้เขาสนใจยิ่งขึ้น
ซู๊ด
ฮาเดสก้าวไปก้าวเดียว ร่างก็หายไปทันที สายตาเห็นแค่เพียงเงาจางๆ ความรวดเร็วนั้นเกินขีดจำกัด มือปืนที่เอาปืนชี้ฮาเดสอยู่สิบกว่าคน มองอึ้งอยู่กับที่
แค่เสี้ยววินาทีที่พวกเขากำลังตะลึง ความน่ากลัวก็กระแทกเข้าหาพวกเขา
สิ่งที่ตามมาก็คือ เลือดกระจายไปทั่วทุกทิศ บอดี้การ์ดถือปืนแต่ละคนกระเด็นไปไกลสิบเมตร
“เอื้อกอ๊าก”
“อ้ากอ้าก”
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทีละคน ทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ขนลุก รู้สึกหวาดกลัว
บอดี้การ์ดถือปืนสิบกว่าคน ต่างก็นอนราบอยู่กับพื้น สายตาหวาดกลัว เนื้อตัวสั่น พวกเขามือถือปืนทุกคน ก็ยังถูกฉีดจนเอ็นขาด เลือดอาบ
ทุกคนที่จะลงมือกับหลินอิ่งเมื่อกี้ พิการทุกคน
ไม่ใช่แขนหักก็ขาหัก
หลินอิ่งพูดอย่างปกติเรียบเฉยแค่คำเดียว พิการหมด
บอดี้การ์ดของเขา ก็ทำเอาหลายสิบคนพิการทุกคน?
น่ากลัวจริงๆ
ภาพนี้ ทำเอาทุกคนที่อยู่ในงานต่างก็ตกใจตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
ฮาเดสกลับไปตำแหน่งที่หลินอิ่งนั่ง ยืนด้วยสีหน้าเลือดเย็น ทำให้ทุกคนรู้สึกกดดันและหวาดกลัว
ตอนนี้ ทุกคนเงียบสงบ
“นี่ นี่มัน……” นิ่งเสี่ยวชิงสีหน้าซีดขาว มองหลินอิ่งด้วยสายตาหวาดกลัว ในใจรู้สึกกลัวยังพูดไม่ถูก
บอดี้การ์ดข้างกายหลินอิ่งที่ไม่พูดอะไรสักคำ น่ากลัวขนาดนี้?
คิดถึงคำดูถูกที่พูดกับหลินอิ่งก่อนหน้านี้ นิ่งเสี่ยวชิงก็เริ่มกลัว ถ้าตอนนั้นหลินอิ่งสั่งบอดี้การ์ดคนนี้ลงมือ ผลลัพธ์จะน่ากลัวขนาดไหน?
“แก?” นิ่งจองเสียนเหงื่อท่วมหัว รู้สึกว่าหลินอิ่งไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เห็น “นี่แกไปจ้างมาจากไหน? คิดว่ามีคนฝีมือดีอยู่ข้างกาย ก็กล้าอวดดีเหรอ?”
ฮาเดสยิ้มอย่างเย็นชา ดูพวกน่าโง่สีหน้าตกใจหวาดกลัว เขาก็อดส่ายหัวไม่ได้
ฮาเดสสำหรับคำสั่งของหลินอิ่งแล้วต้องทำตามแน่นอน หลินอิ่งบอกเอาให้พิการ ก็คือพิการ ไม่ฆ่าทิ้งแน่นอน
ไม่อย่างนั้น ด้วยนิสัยเขาแล้ว ลงมือแล้วก็ฆ่าอย่างราบคาบแน่นอน พวกแมลงโดดไปมาแบบนี้ต้องเหยียบให้ตาย
ยังกล้าโดดมาอวดดีต่อหน้าประธานหลิน?
ไม่จำเป็นที่ประธานหลินต้องลงมือเอง ขอแค่ประธานหลินให้โอกาสเขาฮาเดสสักครั้ง
ช่างคนพวกนี้จะเป็นประธานตระกูลนิ่งหรือหัวหน้าอะไรก็ตาม คืนเดียว ก็ทำให้พวกเขาหายไปจากโลกนี้ได้ ง่ายเหมือนบีบมดตายในกำมือ
นิ่งจองเสียนมองฮาเดสที่สายตาเลือดเย็น รู้สึกขนลุก รู้สึกว่าตัวเองเหมือนสัตว์ที่ถูกตามล่า
เขาไม่ใจ หลินอิ่งไปหาบอดี้การ์ดเก่งกาจขนาดนี้มาจากไหน
“แกฟังภาษาประเทศหลุงรู้เรื่องใช่ไหม?” นิ่งจองเสียนมองไปที่ฮาเดส ถาม “ฝีมือแกใช้ได้ มาทำงานให้ฉัน ค่าจ้างที่หลินอิ่งให้แก ฉันให้สิบเท่า เชื่อฉัน แกทำงานกับฉัน มีอนาคตไกลกว่าทำงานให้คนอย่างหลินอิ่งแน่นอน”
หลินอิ่งไม่ได้แสดงท่าที ฮาเดสมองนิ่งจองเสียนยิ้มเย็นชาขึ้นมา สายตาส่อแววโหดร้าย
สำหรับฮาเดสแล้ว นี่เป็นเรื่องดูถูก คิดจะเอาเงินมาซื้อเขา?
ฮาเดสเป็นคนนับถือวิชาการต่อสู้ เพราะว่าหลินอิ่งชนะเขา และเป็นการเอาชนะอย่างขาดรอย เพราะฉะนั้นเขาถึงยอมทำงานให้ประธานหลินอย่างเต็มใจ
ตอนแรกทำงานให้คริสของลาตินกรุ๊ป ก็เพราะว่า คริสเป็นเพื่อนร่วมงานของฮาเดสนานหลายปี ทั้งสองยังมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ถือว่าเป็นน้องของคริส
ส่วนนิ่งจองเสียน ใช้เงินมาหลอกล่อฮาเดส?
ต้องรู้ว่า ฮาเดสเป็นคนดังของหน่วยรบพิเศษของประเทศM และเป็นคนดังมีชื่อเสียงในกลุ่มนักฆ่าต่างประเทศ ผ่านการสู้รบความเป็นความตายมานับไม่ถ้วน ความเร็วและความสามารถหาที่เปรียบได้ยาก พฤติกรรมของนิ่งจองเสียน ไม่ใช่การดูถูกเหรอ?
หลินอิ่งมองฮาเดส พูดเสียงเย็นชา “จัดการนิ่งจองเสียน เอาชีวิตไว้ก็พอ”
ซู๊ด
คำพูดหลินอิ่งเพิ่งจบ ฮาเดสก็พุ่งไปด้วยความเร็ว
สามวินาที
วินาทีเดียวจับคน หนึ่งวินาทีกดไว้บนโต๊ะ หนึ่งวินาทีหยิบปืนเจาะหัว
เร็วกว่าสายฟ้าแลบ เมื่อนิ่งจองเสียนตั้งตัวได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกฮาเดสกดไว้บนโต๊ะขยับไม่ได้ ใช้ปืนเจาะไว้ที่หัว
