แม้ว่าชั้นพื้นผิวของเนื้อแก้วจะมีไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่จ่านป๋ายก็ระมัดระวังอย่างมาก ซีเหมินจินเหลียนกับหูชีเยี่ยนหาเก้าอี้นั่งกันคนละตัวและรออย่างใจจดใจจ่อ
ซีเหมินจินเหลียนถามขึ้นว่า “คุณ…เอ่อ…”
“ลูกเรียกพ่อว่าคุณหูก็ได้ อย่าทำหน้าฝืนใจแบบนั้นเลย” หูชีเยี่ยนยิ้ม
ซีเหมินจินเหลียนยิ่งเก้อเขิน ยิ้มและพูดไปว่า “พ่อคะ พ่อพอจะบอกหนูได้หรือเปล่า เกี่ยวกับตำนานของพวกพ่อ?”
“ตำนานอะไรกัน ไร้สาระทั้งนั้น!” หูชีเยี่ยนยิ้มปนพร่ำบ่น แต่ซีเหมินจินเหลียนยอมเรียกเขาว่าพ่อ เขาก็รู้สึกดีใจเหลือเกิน
“ก็คือเรื่องความหมายของชื่อที่ไพเราะของพวกพ่อยังไงคะ” ซีเหมินจินเหลียนยิ้ม
“ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ใช้ความคิดในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ชื่อที่ออกมาไหนจะเบื้องหลังของความหมายอีก พ่อก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีตรงไหนเลย” หูชีเยี่ยนโคลงศีรษะ
ซีเหมินจินเหลียนหักนิ้วมือพูด “หนูรู้สึกว่าชื่อของพ่อน่าจะมีความหมายมาก…ชีเยี่ยนชังอู ดีมากเลยนะคะ!”
จ่านป๋ายที่กำลังเจียรหินอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะถามแทรกขึ้นมาว่า “ชีเยี่ยนชังอูแปลว่าอะไรเหรอครับ?”
“ชีเยี่ยนชังอู…ก็คือหงส์!” ซีเหมินจินเหลียนอธิบาย “ความหมายก็คือมนุษย์ที่อัจฉริยะเยี่ยมยอด!”
หูชีเยี่ยนทำได้แค่ยิ้มออกมา มนุษย์ที่อัจฉริยะเยี่ยมยอดเหรอ? เหลวไหลทั้งนั้น!
“แม่ของลูกเป็นลูกสาวบุญธรรมของซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ อันที่จริงก็คือลูกสาวของหัวหน้าหมู่บ้านของเรา ตั้งแต่เล็กก็เติบโตมาอย่างสดใสร่าเริง ต่อมาเข้ามาเป็นทายาทอยู่ในตระกูลเปลี่ยนชื่อเป็นซีเหมินเหลียนเฟิง” หูชีเยี่ยนพูด
ซีเหมินจินเหลียนขมวดคิ้วเป็นปม เธอรู้ว่าแม่ของตัวเองตอนนั้นเป็นลูกสาวของหัวหน้าหมู่บ้าน ชื่อเล่นของแม่คือเฟิงเอ๋อร์ หัวหน้าหมู่บ้านแซ่หลี่ แม่ของเธอเลยชื่อหลี่เฟิงเอ๋อร์ แต่ไม่รู้เลยว่าจะมีชื่อแบบนี้อยู่ด้วย
“ตอนที่พ่อแต่งงานกับเธอ พ่อก็เคยรับปากกับซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ไว้ว่า ถ้าคลอดลูกออกมาเป็นผู้ชายจะให้แซ่หู แต่ถ้าเป็นลูกผู้หญิงจะให้แซ่ซีเหมิน ผลสุดท้าย…” หูชีเยี่ยนยิ้ม ผลสุดท้ายก็มีซีเหมินจินเหลียนนี่ละ
“แล้วน่งเย่ว์อะไรนั่น ไหนจะเวิ่นเสวี่ยอีก…แล้วก็อาจารย์กับตระกูลของเรามีความเกี่ยวข้องกันยังไงคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างไม่เข้าใจ
หูชีเยี่ยนเหลือบไปมองจ่านป๋ายเล็กน้อย เรื่องนี้มันดูกระอักกระอ่วนไปหน่อย โดยเฉพาะการที่อยู่ต่อหน้าคนนอก ใครจะไปรู้ว่าจ่านป๋ายกลับยิ้มและตอบกลับมาว่า “คุณหู ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ที่คุณพูดน่าจะเป็นคนรักของแม่คุณใช่ไหมครับ? ตอนนั้นต้องคอยปิดบังหูหวัง ยอมละทิ้งภรรยาและพาแม่ของคุณหนีตามกันไป? และเรื่องนี้น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ซีเหมินน่งเย่ว์เกลียดคุณ”
“ประมาณนั้นล่ะ” หูชีเยี่ยนพยักหน้า
ซีเหมินจินเหลียนอึดอัดใจเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องไม่คาดฝันแบบนี้เกิดขึ้น แต่ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องเลย คุณย่ากับอาจารย์ก็มีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ กันด้วย?
“คุณหู แล้วทำไมคุณถึงไม่ได้แซ่ซีเหมินล่ะครับ” จ่านป๋ายเจียรหินอย่างช้าๆ และถามขึ้น
หูชีเยี่ยนลูบใบหน้าตัวเองและคิดอยู่นานถึงพูดขึ้น “หูหวังเฒ่าระยำนั่น…”
“ถ้าเฒ่าระยำนั่นเป็นพ่อของคุณ แล้วคุณล่ะเป็นอะไร?” จ่านป๋ายถามแบบไม่เกรงกลัวความตาย
“ฉันก็เป็นไอ้ระยำไง” ครั้งนี้หูชีเยี่ยนไม่ได้โกรธเกรี้ยว ถอนหายใจพูดออกมา “เขาทำให้แม่ของฉันต้องเปื้อนมลทินก่อน ทำให้แม่ของฉันตั้งท้อง จากนั้นยังไปตกลงหมั้นหมายกับหญิงแก่สติฟั่นเฟือนอย่างอวิ๋นอวิ้น! ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์แอบย่องเข้ามาโดยพลการ แล้วใช้โอกาสนี้หลอกแม่ของฉันให้หนีตามไปกับเขา ตอนนั้นเขายังพาตัวเองกับลูกของผู้หญิงอีกคนหรือก็คือซีเหมินเวิ่นเสวี่ย คนที่จินเหลียนเรียกกับปากเองว่าลุงงู ซึ่งความจริงลุงงูนั่นก็แก่กว่าฉันหนึ่งปี!”
ซีเหมินจินเหลียนบ่นพึมพำในใจ การนับรุ่นในวงญาติแบ่งลำดับอย่างชัดเจน
“จากนั้นล่ะคะ?” ซีเหมินจินเหลียนสงสัยเต็มประดา
“จากนั้นก็เป็นแบบนี้ไง!” หูชีเยี่ยนยิ้มเฝื่อน “ย่าลูกกับซีเหมินเหล่าเอ๋อร์หนีตามกันมา เหมือนกับฉากในหนังไม่มีผิด ยอมตายเพื่อบูชาความรัก แน่นอนเรื่องนี้ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์เองวางแผนไว้หมดแล้ว หูหวังคิดว่าเธอตายแล้วจริงๆ ภายใต้ความรู้สึกบาปในใจเลยไม่ได้แต่งงานกับอวิ๋นอวิ้น ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์คิดว่าแผนการของตัวเองนั้นฟ้าไร้ตะเข็บ ผลสุดท้ายก็ประเมินค่าผู้หญิงตัวเองต่ำเกินไป…”
“ภรรยาของเขามาหาถึงหน้าประตูเลยเหรอครับ” จ่านป๋ายถามแทรกขึ้น ความจริงพล็อตละครแบบนี้ก็เจอได้ทั่วไป ผู้ชายสลัดทิ้งภรรยาและหนีตามไปกับผู้หญิงคนอื่น ดังนั้นไม่แปลกที่ภรรยาคนแรกจะมาหาเรื่องถึงที่
“ถ้าตอนนั้นผู้หญิงคนนี้แค่มาหาเรื่อง อย่างมากก็ทำให้ทุกคนพรากจากกัน ตอนนั้นแม่ของฉันแม้ว่าจะรับปากว่ากับซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ว่าจะหนีตามกันไป แต่ความจริงหลังจากนั้นเธอก็ยืนหยัดเหนียวแน่นว่าจะจัดการความสัมพันธ์ระหว่างซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ให้ชัดเจน ปัญหาก็คือผู้หญิงคนนั้นทำเรื่องสุดโต่ง…ยี่สิบกว่าปีผ่านไป ลูกชายของเธออีกคน ซีเหมินน่งเย่ว์กลายเป็นผู้สืบทอดทายาทโดยตรงของหมอผี ไปมาระหว่างโลกหยินหยาง เพื่อที่จะแก้แค้น แน่นอนเลยมาลงที่ฉัน” หูชีเยี่ยนส่ายศีรษะ
จ่านป๋ายได้ยินแล้วสงสัยเป็นอย่างมาก ขมวดคิ้วถาม “จากที่คุณพูดมา คุณก็น่าจะมีความสัมพันธ์โดยตรงกับสำนักใต้นี่นา?”
“ก็ใช่” หูชีเยี่ยนพยักหน้าพูด “มีอะไรที่ผิดเหรอ?”
“หา…” ทันใดนั้นจ่านป๋ายก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น “เจียรถึงเปลือกไข่แล้วครับ…”
ซีเหมินจินเหลียนได้ยินแล้วก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “ระวังหน่อย!”
หูชีเยี่ยนไม่ได้ฮึกเหิมขนาดนั้น “ยกเข้ามาดูเถอะ”
“ครับ!” จ่านป๋ายพูดพลาง อีกด้านก็ใช้น้ำสะอาดชะล้างไปบนผงหินที่อยู่ด้านบนหิน ทำให้เปลือกไข่ข้างในชัดเจนกว่าเดิม จึงยื่นไปให้
ซีเหมินจินเหลียนรับมาต่อและมองด้วยตาเปล่า เห็นสีขาวหิมะของเปลือกไข่มีแสงอ่อนๆ อยู่ในนั้น และมีความอิ่มน้ำชุ่มฉ่ำของหยก เมื่อใช้มือแนบลงไปผิวก็ลื่นเนียน พื้นผิวเหมือนมีชั้นเคลือบไว้อีกชั้น ใช้นิ้วมือเคาะรู้สึกว่าแข็งมากเหมือนกัน ไม่เหมือนกับเปลือกไข่ทั่วไปที่เปราะแตกได้ง่าย
เมื่อดูอยู่นานเธอก็ดูอะไรไม่ออก ส่ายหน้าพูดและส่งไปให้หูชีเยี่ยนที่อยู่ข้างๆ หูชีเยี่ยนรับมาและมองอยู่แวบหนึ่ง จากนั้นก็ส่งไปให้จ่านป๋าย “เจียระไนต่อไป เจียรออกมาดูให้หมด!”
“แล้วถ้าผมไม่ระมัดระวังทำมันพังจะทำอย่างไรล่ะครับ?” จ่านป๋ายค่อนข้างกังวลกับปัญหานี้ เปลือกหินดูแข็งแรงทนทาน ใครจะไปรู้ว่าคนที่ดูเหมือนจะน่ากลัว แต่พอเจอแล้วอาจจะอ่อนปวกเปียกก็ได้?
“พังก็พังสิ” หูชีเยี่ยนยิ้ม “ฉันก็มีความคิดอยากจะผ่ามันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!”
แม้จะพูดไปแบบนั้น แต่จ่านป๋ายก็ยังระมัดระวังอย่างดี นำราชาหยกไปวางไว้บนปากกาจับชิ้นงาน จากนั้นก็เริ่มเจียรหินต่อไป
“คุณหู!” จ่านป๋ายเจียหินไป อีกด้านก็ถามขึ้นว่า “ที่คุณพูดถึงซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ เขามีภูมิหลังอย่างไรกันแน่ ซีเหมินจินเหลียนถูกเขาอบรมสั่งสอนมา ความสามารถในการพนันหินของจินเหลียนยิ่งไม่ต้องสงสัย”
“การเดิมพันหินหยกของจินเหลียน ย่าของเธอเป็นคนสอน มีแค่การแกะสลักแปรรูปหยก งานฝีมือพวกนี้ที่มาจากซีเหมินเหล่าเอ๋อร์” หูชีเยี่ยนไม่รอให้ซีเหมินจินเหลียนพูดต่อ
ซีเหมินจินเหลียนมองเขาแวบหนึ่ง และเป็นเวลาเดียวกับที่หูชีเยี่ยนมองเธอพอดี ทั้งคู่อดกลั้นยิ้มไม่ได้…ซีเหมินจินเหลียนรู้ดีแก่ใจ ย่าของเธอไม่เคยสอนเรื่องเดิมพันหินกับเธอมาก่อน ที่เธอเดิมพันหินได้ก็เป็นเพราะว่าพลังพิเศษในการมองทะลุผ่านอย่างน่าอัศจรรย์ใจ
สำหรับเรื่องที่ว่าทำไมหูชีเยี่ยนพนันหินเป็น นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าสืบทอดมาจากครอบครัว และก็เป็นเพราะหูชีเยี่ยน จึงทำให้ย่าของเธอไม่อยากให้เธอย่างเท้าเข้ามาในวงการพนันหิน แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น ทว่าเรื่องที่ควรจะสอนเธอก็สอนไปเยอะแล้ว แต่แค่ไม่เกี่ยวกับทักษะพนันหินเท่านั้น
ในใจของซีเหมินจินเหลียนรู้สึกสงสัยมาก หูหวังกับหูชีเยี่ยนอาศัยอะไรในการพนันหิน? หรือว่าพวกเขาจะมองแค่เปลือกหินจริงๆ แล้วสามารถแยกแยะออกว่าข้างในหยกลักษณะเป็นอย่างไรได้อย่างแม่นยำ?
หรือว่าจะมีตาทิพย์อย่างที่ว่ากันจริงๆ?
“ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์เขาคิดอยากจะทำอะไรกันแน่?” จ่านป๋ายถามอีกครั้ง
“สวี่อี้หราน คุณก็คงรู้จัก” หูชีเยี่ยนยิ้มอย่างเย็นชา “เขามีป้าอยู่คนหนึ่ง ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ก็แค่คนที่แต่งเข้าตระกูลสวี่ ใช้คำพูดบ้านนอกของพวกเรากล่าวก็คือผู้ชายแต่งเข้าบ้านผู้หญิง แรกเริ่มนี่ก็เป็นเรื่องดี ตระกูลสวี่ทรัพย์สินหลั่งไหลมาจากทั่วสารทิศ เพียงแค่เขาสงบเสงี่ยมเจียมตัว ชีวิตนี้ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว แต่ความคิดของเขามีปัญหา ผู้ชายต้องมีสิทธิเป็นใหญ่ ดังนั้นหลังจากที่ได้รู้จักกับแม่ของฉันก็ใช้คำพูดไพเราะแต่ไม่จริงใจหลอกลวงแม่ฉันกับเขาให้หนีตามไปกับคนรัก”
จ่านป๋ายมึนงง เครื่องเจียระไนหินเกือบจะเจียรมือของเขาแล้ว แต่ก็ยังถามไปต่อว่า “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับผู้ชายต้องมีสิทธิเป็นใหญ่ด้วย?”
“ตระกูลสวี่ไม่รู้ว่าบรรพบุรุษทำเรื่องชั่วร้ายอะไร ตระกูลเขายิ่งใหญ่มั่งคั่ง และมีแต่ลูกชายที่นำความเจริญมาให้เห็น แต่กระนั้นตระกูลก็เ**่ยวแห้งไม่มีใครมาสืบต่อธุรกิจ จนกระทั่งถึงขั้นไม่มีทายาทให้สืบต่อแล้ว ดังนั้นหัวหน้าตระกูลสวี่ท่านนั้นก็คือสวี่เซวียนหยวน เขาขอร้องให้ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์กับลูกพี่สาวของเขาคนแรกใช้แซ่สวี่และรับมาเป็นลูกของเขา” หูชีเยี่ยนอธิบาย “ซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ไม่เห็นด้วย สามีภรรยาจึงโกรธกัน!”
จ่านป๋ายพยักหน้า ซีเหมินจินเหลียนก็ไม่รู้จะพูดอะไรถึงดี ไม่น่าล่ะซีเหมินเหล่าเอ๋อร์ถึงได้ขอร้องให้หูชีเยี่ยนแต่งงานกับลูกบุญธรรมของเขา และเมื่อคลอดลูกออกมาก็ขอร้องให้แซ่ซีเหมิน ที่แท้ก็มีเรื่องแบบนี้ซ่อนอยู่
“แล้วเรื่องระหว่างคุณกับซีเหมินน่งเย่ว์ล่ะครับ…” จ่านป๋ายถามอีกครั้ง
หูชีเยี่ยนครั้งนี้ไม่เอ่ยปากพูดอะไร เพียงแต่นั่งพิงเก้าอี้สติเลื่อนลอย และถอนหายใจเบาๆ ถึงได้เอ่ยต่อ “เรื่องของฉัน พวกเธออย่ายุ่งเลย”
จ่านป๋ายมองไปยังซีเหมินจินเหลียน เห็นว่าเธอเองก็กำลังเหม่อลอยอยู่ หูชีเยี่ยนพูดเรื่องทุกอย่างหมด แม้กระทั่งเรื่องน่าอับอายของแม่ตัวเอง แต่พอเอ่ยถึงว่าหลายปีมานี้เขาไปอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาก็ไม่ยอมเปิดปากพูดสักคำ
บนโลกใบนี้ไม่มีวิชาแพทย์ที่ไหนที่สามารถทำให้คนฟื้นคืนชีพได้ และไม่มีทางปะติดปะต่อแขนขาที่ขาดให้กลับมาใหม่ รวมถึงทำให้ดวงตาบอดมืดกลับมาสว่างอีกครั้ง…หลานปีมานี้เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?
ถ้าสิ่งที่สวี่อี้หรานพูดเป็นเรื่องจริง ความจริงเขาน่าจะตายไปตั้งแต่ตอนนั้น
ส่วนสวี่อี้หรานก็ไม่เชื่อว่าหูชีเยี่ยนเป็นพ่อของซีเหมินจินเหลียน ตามหลักการแล้วในเมื่อเขารู้ว่าหูชีเยี่ยนมีตัวตน น่าจะรู้ว่าหูชีเยี่ยนกับอาจารย์ของเขามีอะไรบาดหมางใจกัน และคงรู้ว่าหูชีเยี่ยนกับซีเหมินจินเหลียนมีความสัมพันธ์กันอย่างไรสิ?
คนสมัยนี้สำหรับเรื่องเกลียดแค้นไม่ได้เด่นชัดรุนแรง แต่ความแค้นที่ฆ่าพ่อจะให้ซีเหมินจินเหลียนเพิกเฉยได้อย่างไร? คิดไม่ถึงว่าสวี่อี้หรานจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรแล้วมาจีบเธอ?
หรือว่าจริงๆ แล้วเขาก็ไม่รู้อะไรทั้งนั้น?
ชีเยี่ยนชังอู… มนุษย์ที่อัจฉริยะเยี่ยมยอด คนคนนี้ร้ายกาจเสียกระไร จ่านป๋ายลอบถอนหายใจเบาๆ เกรงว่าวันข้างหน้าต่อจากนี้ ซีเหมินจินเหลียนคงไม่มีวันสงบสุขเหมือนเก่าแล้ว
“คุณหู พอใช้ได้แล้วครับ” จ่านป๋ายมองไปที่ไข่ฟองเล็กมากๆ ก้อนนั้น พื้นผิวไร้สีโปร่งใสของหยกถูกเจียรไปพอสมควรแล้ว…นี่เรียกได้ว่าถลุงทำลายข้าวของ
