บทที่ 46 ให้เขาลองดู
โจวเหอชิงมองจางฉางฝูแวบหนึ่ง สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย
จางฉางฝูเป็นคนที่รองผู้อำนวยการหลิวไว้เนื้อเชื่อใจ และรองผู้อำนวยการหลิวอาศัยที่มีพรรคพวก คิดอยากจะแทนที่ตัวเองมาโดยตลอด
ตอนนี้ จางฉางฝูเห็นถึงโอกาสแล้ว ก็เริ่มโจมตี
“ใช่ ผู้อำนวยการโจว คุณต้องการทำอะไรกันแน่?” คุณหมอท่านอื่นๆก็ถูกจางฉางฝูชักจูง ก็จี้ถามขึ้นมา
โจวชิงเหอยกมือทั้งสองข้างขึ้น เพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนอยู่ในความสงบ
“ทุกท่านโปรดฟังผมพูดก่อน ฝีมือการแพทย์ของหมอเทพหลินผมเห็นมากับตาตัวเอง ขอให้ทุกท่านเชื่อผม!”
ผู้คนยังคงไม่ฟัง คนที่เป็นพ่อตาของหลินหยุนเชี่ยเจี้ยนโก๋ก็ได้ยืนยันด้วยตัวเอง หลินหยุนเป็นนักศึกษาสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์ ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ แล้วจะเป็นหมอเทพได้อย่างไร?
หวางหยวนเผยจู่ๆก็กล่าวขึ้น: “ทุกท่านโปรดอยู่ในความเงียบ!”
หวางหยวนเผยที่บารมีสูง ได้ยินเสียงของหวางหยวนเผย ทุกคนก็ค่อยๆเงียบลง
โจวชิงเหอรีบโค้งคำนับกล่าว: “ขอบคุณท่านหวางอย่างมาก!”
หวางหยวนเผยยกมือขึ้น กล่าวห้าม: “คุณยังไม่ต้องขอบคุณผม ฟังผมพูดให้จบก่อน”
“เชิญท่านหวางพูดเลย!” โจวชิงเหอขมวดคิ้ว ในใจรู้สึกเหมือนมีลางไม่ค่อยจะดี
ครั้งนี้ สายตาของหยวนเผยที่มองโจวชิงเหอได้ถูกย้ายไปอยู่บนตัวของหลินหยุน
“เจ้าหนุ่ม ฉันขอถามนายหนึ่งคำ นายมีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์มั้ย?” น้ำเสียงของหวางหยวนเผยดูจริงจัง
“ถ้าหากมี ก็จะนับนายเป็นนักศึกษาแพทย์ฝึกหัดคนหนึ่ง เราก็สามารถที่จะแห่กฎให้นายเข้าร่วมประชุมการรักษาด้วย หากไม่มี นายกำลังทำผิดอาชญากรรม!”
พูดถึงความว่าอาชญากร น้ำเสียงของหวางหยวนเผยก็สูงขึ้นทันที
“ใช่ เอาใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์ออกมา!”
“ท่านหวางพูดไม่ผิด หากไม่มีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์ คุณก็คืออาชญากร!”
ผู้คนก็โวยวายตาม
สีหน้าของหลินหยวนค่อนข้างที่จะเย็นชา
เขาไม่รู้แม้กระทั่งว่ามันเกิดอะไรขึ้น แค่เข้ามาก็ถูกผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้รุม ถ้าไม่ใช่โจวชิงเหอที่ไปตามเขามา หากเป็นคนอื่นหลินหยุนไม่มีทางที่จะมาอย่างแน่นอน
แต่ สำหรับหวางหยวนเผยที่พูดอย่างตรงไปตรงมา หลินหยุนรู้สึกชื่นชมอยู่บ้าง
ชาติก่อน เป็นเพราะมีหมอที่ยืนหยัดในจรรยาบรรณของหมอ จึงได้ช่วยเขารอดจากเงื้อมมือมัจจุราช
โจวชิงเหอมองไปที่หลินหยุน เขารู้สึกว่าในเมื่อหลินหยุนสามารถที่จะรักษาอาการป่วยของจินหยวนเป่า ก็ต้องมีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์อย่างแน่นอน
“หมอเทพหลิน ถ้าหากคุณมีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์ ก็เอาออกมาให้ทุกคนดูหน่อย มันก็จะทำให้ทุกคนสบายใจ” โจวชิงเหอกล่าวด้วยสีหน้าที่ขอโทษ
หลินหยุนกล่าวอย่างเรียบเฉย ผมไม่มีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์
“นี่……….” โจวชิงเหออึ้งไปเลย
ไม่มีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์ หลินหยุนก็กล้ารักษาลูกชายของจินซื่อหรงเหรอ?
หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตระกูลจินไม่เอาชีวิตเขาหรอกเหรอ!
“ฮ่าๆ ทุกคนได้ยินกันแล้วใช่มั้ย เขายอมรับด้วยตัวเองว่าไม่มีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์!” จางฉางฝูหัวเราะกล่าว
จากนั้น จางฉางฝูยื่นมือออกมาชี้ กล่าวอย่างเสียงดัง “โจวชิงเหอ คุณเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลประชาชน ไม่รู้เหรอว่าไม่มีใบประกอบวิชาชีพก็รักษาคนไข้ถือเป็นอาชญากรรม?”
“โรงพยาบาลประชาชนมีผู้อำนวยการแบบคุณ ไม่รู้ว่าจะต้องทำร้ายผู้ป่วยที่บริสุทธิ์อีกมากเท่าไหร่!”
หลินหยุนมองจางฉางฝูอย่างเย็นชา ในใจเกิดแรงอาฆาต
โจวชิงเหอใบหน้าเคร่งขรึม เขาเพียงแค่อยากช่วยคน ดังนั้นจึงได้ไปตามหลินหยุนมาลองดูอย่างรีบร้อน
แต่ว่ามีแต่ตัวเขาเองที่เคยเห็นฝีมือการแพทย์ของหลินหยุนมาก่อน คนอื่นไม่เคยเห็น
โจวชิงเหอลืมคิดถึงจุดนี้ จึงทำให้จางฉางฝูเอามาเป็นข้ออ้าง ในการทำร้ายชื่อเสียงของเขา
สายตาของจางฉางฝูแฝงด้วยความลำพองใจ ตะโกนพูดอย่างชอบธรรม: “ผมขอเสนอให้เปลี่ยนผู้อำนวยการโรงพยาบาลประชาชน ผู้อำนวยการที่รู้กฎหมายแต่ก็ยังทำผิดกฎหมายผมคนแรกที่ไม่ยอมรับ!”
“หุบปาก!”
ยังไม่ทันที่โจวชิงเหอโต้กลับ หวางหยวนเผยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธก็ตะโกนขึ้น
“ตอนนี้เป็นเวลาที่เราหารือร่วมกันกับแพทย์ที่มีชื่อเสียงของหลินโจว เพื่อที่ว่าจะช่วยชีวิตผู้ป่วยยังไง ไม่ใช่ให้คุณใช้โอกาสนี้ในการแย่งชิงอำนาจ!”
หวางหยวนเผยจ้องมองจางฉางฝูอย่างดุดัน จางฉางฝูโกรธจนหน้าแดง กลับไม่กล้าโต้แย้ง ถึงอย่างไรหวางหยวนเผยก็มีบารมีมาก
“ผู้อำนวยการโจว มาหารือกันต่อเถอะ!” หวางหยวนเผยไม่มองหลินหยุนแม้แต่นิดเดียว คนที่แม้แต่ใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์ยังไม่มี ไม่เหมาะที่จะถูกเรียกว่าหมอเลยแม้แต่นิดเดียว
เชี่ยเจี้ยนโก๋จ้องมองหลินหยุนด้วยความรังเกียจ พูดอย่างเย็นชา: “ยังไม่กลับไปอีก ยังขายหน้าไม่พอเหรอ!”
ใบหน้าของหลินหยุนไร้ความรู้สึก ยืนอยู่บนแท่น มองผู้คนที่อยู่ด้านล่าง เหมือนกับตอนที่เขาอยู่ในชางฉอง มองลงไปยังประชาชน!
น้ำเสียงของหลินหยุนแฝงด้วยความเยาะเย้ย ค่อยๆดังขึ้น
“ไม่มีใบผ่านคุณสมบัติแพทย์แล้วยังไง? เมื่อก่อนฮัวโต๋และเปี่ยนเชวี่ยก็ไม่มีใบผ่านคุณสมบัติของแพทย์ ใครกล้าพูดว่าพวกเขาไม่ใช่หมอ?” ทุกคนต่างเงียบกันหมด!
ฮัวโต๋และเปี่ยนเชวี่ย เป็นปราชญ์ทางการแพทย์ของชวนจีน ไม่ว่าหมอคนไหน ก็ไม่สามารถดูหมิ่น!
ใบหน้าของโจวชิงเหอค่อยๆเผยให้เห็นถึงความหนักแน่น น้ำเสียงเคร่งขรึม หมอเทพหลินพูดถูก วัฒนธรรมจีนของเรากว้างขวางและลึกซึ้ง เราไม่ควรปฏิบัติต่อทุกสิ่งด้วยวิสัยทัศน์ที่มั่นคง ควรใช้อย่างยืดหยุ่น
“ตัวผมโจวชิงเหอวันนี้ก็ขอใช้ชีวิตเป็นประกัน หากในระหว่างที่หมอเทพหลินทำการรักษาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะรับผิดชอบทั้งหมด!”
จางฝางฝูแสดงสีหน้าที่ตื่นเต้นออกมา แล้วถาม: “โจวชิงเหอ ต่อให้คุณต้องสละตำแหน่งผู้อำนวยการ คุณก็เต็มใจงั้นเหรอ?”
โจวชิงเหอมองจางฉางฝู ด้วยสีหน้าที่ดูถูก: “ชีวิตก็ไม่เอาแล้ว ยังจะตำแหน่งที่จอมปลอมอีกทำไมละ?”
“ได้ ในเมื่อผู้อำนวยการโจวได้ใช้ชีวิตของตัวเองเป็นหลักประกัน ผมว่าเราควรที่จะให้โอกาสหนุ่นน้อยคนนี้สักครั้ง!” จางฉางฝูกล่าว
นอกจากหมารับใช้ของรองผู้อำนวยการ ไม่มีคนออกเสียงเลย ทุกคนต่างก็มองออกว่าจางฉางฝูคิดไม่ดี ไม่มีทางให้เขาหลอกใช้อย่างแน่นอน
สายตาของโจวชิงเหอมองไปที่หวางหยวนเผย กล่าวขอร้อง: “ท่านหวาง พวกเราหารือกันมาตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่สามารถหาวิธีได้ ก็ให้หมอเทพหลินลองดูละกัน!”
หวางหยวนเผยสีหน้าจริงจัง สายตาที่คมเฉียบมองสำรวจใบหน้าของหลินหยุน หลินหยุนสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีความกลัวพร้อมกับสบตา
“หนุ่มน้อย จากใบหน้าของนาย ฉันเห็นถึงความเชื่อมั่นที่แข็งแกร่งภายในใจของนาย นี่คือสิ่งที่จำเป็นในการเป็นแพทย์ที่ยอดเยี่ยม จุดนี้ ฉันชื่นชมมาก!”
“ในเมื่อผู้อำนวยการโจวยินดีที่จะใช้ชีวิตเป็นหลักประกัน พวกเราก็ไม่สามารถที่จะทำลายความหวังดีของผู้อำนวยการโจว”
“หมอหลิน เชิญนั่งเถอะ!” หวางหยวนเผยหันกายเล็กน้อย ในที่สุดก็ยอมให้หลินหยุนร่วมประชุมหารือด้วย
“ท่านหวางไม่ได้เชียวนะ เขาไม่ใช่หมอเทพอะไรจริงๆ……….” เชี่ยเจี้ยนโก๋รีบร้อนมาห้าม
เพียงแต่คำพูดของเขาพูดไปแค่เพียงครึ่งหนึ่ง ก็ถูกหวางหยวนเผยขัดขวาง
“ความหวังดีของคุณหมอเชี่ยผมเข้าใจดี แต่ว่าผู้อำนวยการก็พูดถูก ในเมื่อเราหารือกันมาครึ่งค่อนวันยังหาทางไม่ได้ แล้วทำไมไม่ลองฟังความคิดเห็นของเขาละ?”
“ผู้อำนวยการโจว เอาข้อมูลของคนไข้ให้กับหมอหลินเถอะ!” หวางหยวนเผยกล่าว
หลินหยุนไม่พูดแม้แต่คำเดียว เดินไปนั่งตรงเก้าอี้ที่ว่างโดยตรง ใบหน้าไร้ความรู้สึก
อาการของคนไข้ตอนที่มาก็ได้ยินโจวชิงเหอพูดคร่าวๆแล้ว แต่ไม่ได้ละเอียดนัก
ไม่นาน ข้อมูลของคนไข้ก็ถูกส่งมา แนบกับบันทึกรายละเอียดในการตรวจรักษา
หลินหยุนอ่านไปสักพัก โจวชิงเหอกล่าวขึ้น: “ร่างกายของผู้ป่วยอ่อนแอมาก แต่หลังจากการตรวจโดยละเอียด แต่ก็ไม่สามารถระบุได้ว่าคนไข้ป่วยเป็นโรคอะไร”
“เมื่อวานเราได้วิดีโอคอลหารือกับผู้เชี่ยวชาญบางส่วนในเมืองหลวง หลังจากที่ทดลองวิธีการบางส่วนแล้ว ก็ไม่ได้ผล ผู้เชี่ยวชาญในเมืองหลวงก็จนปัญญาแล้ว”
“วันนี้ตอนเช้าได้รวบรวมหมอที่มีชื่อในหลินโจวเกือบทั้งหมด ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้”
“หมอเทพหลิน คุณพบเห็นอะไรหรือยัง?” โจงชิงเหอถามหลินหยุนด้วยใบหน้าที่คาดหวัง
