บทที่ 74 ฉันไม่ต้องใช้สายตา
จ้าวกางพูดไม่ออก “ไอ้หนุมคนนี้ โชคดีมาก!”
ใบหน้าของเว่ยเทียนหมิงเคร่งขรึม มองหลินหยุนที่นั่งอยู่บนโต๊ะที่ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ด้วยสายตาเย็นชา
มีความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเซี่ยหยู่เวย ถ้าตอนนั้นที่หลินหยุนแข่งกับหลี่เหยนและคนอื่นๆและชนะการเดิมพันเพราะโชคแล้ว และวันนี้การเดิมพันกับระดับเทพพนันอย่างคุณชายอู๋ซวง และได้ชัยชนะอีกครั้ง นี่ไม่ใช่เรื่องของโชคอย่างแน่นอน!
“หลินหยุน ร่างกายคุณ เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่? ถึงทำให้นายมีความสามารถที่อัศจรรย์ขนาดนี้!”
ฉินอู๋ซวงค่อยๆสงบสติอารมณ์ มองไปที่หลินหยุน ใบหน้าเคร่งขรึมที่ไม่เคยปรากฏ “ไอ้หนุ่ม นายขยับลูกเต๋าตั้งแต่เมื่อไหร่?”
หลินหยุนไม่มองฉินอู๋ซวง น้ำเสียงเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม พูดเบาๆ “คุณไม่คู่ควรที่จะรู้”
สายตาของฉินอู๋ซวงเต็มไปด้วยแรงอาฆาตที่รุนแรง ใบหน้าเคร่งเครียด และก็พูดว่า “มาเริ่มเกมสุดท้ายกันเถอะ!”
“กฎของเกมสุดท้ายคือ พนักงานแจกไพ่จะโยนไพ่สำรับนี้ขึ้นไปกลางอากาศ พวกเราจั่วไพ่คนละสี่ใบ ใครจั่วไพ่ที่ใหญ่ที่สุด จะเป็นผู้ชนะ เอ 4 ใบใหญ่ที่สุด และเลข2เล็กที่สุด” ฉินอู๋ซวงอธิบายกฎกติกาให้หลินหยุนฟัง
“ถ้านายไม่มีปัญหาอะไร พวกเรามาเริ่มกันเถอะ” ฉินอู๋ซวงพูดอย่างเคร่งขรึม
“เดี๋ยวก่อน” จู่ๆหลินหยุนก็พูดขึ้นมา พลางหันไปมองเส้เทียนหัว “เอาผ้าสีดำผืนหนึ่งมาให้ฉัน”
ทุกคนมองไปที่หลินหยุนพร้อมกัน ไม่เข้าใจเวลานี้เขาหาผ้าดำมาทำอะไร
ถึงยังไง เส้เทียนหัวก็ปฏิบัติตาม
“ไป ไปหาผ้าสีดำที่สะอาดมาให้คุณหลิน” เส้เทียนหัวสั่งลูกน้องของเขา
ในไม่ช้า ผ้าสีดำก็ถูกนำมา เส้เทียนหัวยื่นให้หลินหยุนด้วยตัวเอง
แม้ว่าเส้เทียนหัวจะงุนงงมาก แต่เขาก็ทนไว้และไม่ถาม เขากังวลว่าถ้าผ้าสีดำผืนนี้จะเป็นสมบัติที่ทำให้หลินหยุนชนะ ถ้าถามก็เท่ากับเป็นการเปิดเผยความลับของหลินหยุนต่อหน้าฉินอู๋ซวง?
แต่ว่า เมื่อหลินหยุนนำผ้าสีดำปิดไว้ที่ดวงตาของเขา เส้เทียนหัวก็ดูสับสนทันที
“คุณหลิน คุณกำลังทำอะไร? เกมนี้เดิมพันโดยการใช้สายตา คุณปิดตาไว้อย่างนี้ จะชนะได้อย่างไร?” เส้เทียนหัวตะโกนด้วยความไม่พอใจ
การเดิมพันของเขากับฉินอู๋ซวงคือการชนะสองในสาม แม้ว่าเมื่อกี้หลินหยุนจะช่วยให้เขาชนะหนึ่งครั้ง แต่ก็เป็นเพียงเสมอกันเท่านั้น ต้องชนะเกมนี้อีก การเดิมพันครั้งนี้เขาถึงจะเป็นผู้ชนะ
“ปิดตาของเอาไว้ เพื่อจะได้ไม่ต้องมีใครมาพูดว่าฉันกลั่นแกล้งเขา” หลินหยุนพูดเบาๆ
ฉินอู๋ซวงเกลียดจนขบฟัน และกำหมัดไว้แน่น โมโหจนอยากจะขึ้นไปตอนนี้ และต่อยหลินหยุนให้ตายคาที่
นี่ชอบทำให้คนตกใจเกินไปหรือเปล่า!
แต่ว่า ในเมื่อหลินหยุนสมัครใจที่จะปิดตาตัวเอง ฉะนั้นฉินอู๋ซวงไม่ขัดขวางอยู่แล้ว มันเกี่ยวกับผลลัพธ์ของการเดิมพัน และผลประโยชน์ของข้อตกลงการพนันนี้มันยิ่งใหญ่มาก ฉินอู๋ซวงจะแพ้ไม่ได้แน่นอน
และผู้มีอิทธิพลอีกสองคนก็ตกตะลึงเช่นกัน และเป็นครั้งแรกที่เห็นมีคนที่หยิ่งผยองต่อหน้าคุณชายอู๋ซวง
อู๋กั๋วส้วงมองอย่างชื่นชม และถอนหายใจ “คุณชายหลินเป็นเทพเจ้าจริงๆ!”
ดวงตากลมโตที่สวยงามของอีหลิงเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ถูกปิดตา เขาจะเห็นไพ่ได้อย่างไร? เธออยากรู้จริงๆว่าหลินหยุนจะเอาชนะได้ยังไง?
เศรษฐีและคนดังในบริเวณรอบนอกที่เฝ้าดูความสนุก ต่างกรีดร้องทีละคน แสดงความไม่เข้าใจต่อแนวทางของหลินหยุน
บางคนบอกว่าหลินหยุนบ้าคลั่งเกินไป ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา บางคนพูดว่าหลินหยุนเป็นเทพพนันตัวจริง พวกหวางสุ้นและอู๋กั๋วส้วงเหล่านี้ ถ้าเทียบกับหลินหยุนนั้นห่างไกลกันมาก
หลี่เหยนแสดงสีหน้าน่าเกลียด และดุด่าสาปแช่งทันที “ไอ้เศษสวะคนนี้ ช่างหยิ่งยโสจริงๆ! ถ้าครั้งนี้เขาสามารถชนะได้ ต่อไปฉันจะใช้นามสกุลของเขา!”
แววตาที่น่ารังเกียจของเซี่ยหยู่เวยปรากฏขึ้น “หลินหยุน คนที่ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตาท่าทางท้าทายและเย่อหยิ่ง เมื่อไหร่ถึงจะเปลี่ยน? ฮึ่ม ฉันจะรอดูว่านายจะแพ้ยังไง!”
ฉินอู๋ซวงหัวเราะเยาะ “นายแน่ใจหรือว่าต้องการพนันกับฉันโดยการปิดตา?”
“ฉันปิดตาแล้ว คุณตาบอดหรือไง? ยังจะมาถามอีก?” หลินหยุนตอบอย่างเบื่อหน่าย
“นาย… …” ฉินอู๋ซวงโมโหจนอยากกระอักเลือด เขารู้สึกว่าทางที่ดีสุดคือไม่ต้องคุยกับหลินหยุน มิฉะนั้นเขาอาจโมโหจนตาย
“ดี ในเมื่อนายต้องการสร้างความอัปยศอดสูให้ตัวเอง มาเริ่มกันเลย!” ฉินฮู๋ซวงมองไปที่พนักงานแจกไพ่ และพูดด้วยเสียงที่หนักแน่น
“เดี๋ยวก่อน!” เส้เทียนหัวพูดกะทันหัน จ้องไปที่หลินหยุน และตะโกนด้วยความโกรธ “คุณหลิน คุณประมาทเช่นนี้ ถ้าคุณแพ้แล้วจะทำยังไง?”
หลินหยุนยังคงพูดคำเดิม “ผมไม่แพ้แน่นอน”
“… …” เส้เทียนหัวก็อยากกระอักเลือดเหมือนกัน
“ตอนนี้ฉันขอให้คุณเอาผ้าสีดำออกเดี๋ยวนี้” เส้เทียนหัวพูดอย่างเคร่งเครียด
“คุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะสั่งผม” หลินหยุนพูดเบาๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เส้เทียนหัวไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
อู๋กั๋วส้วงเห็นว่าเส้เทียนหัวตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายจึงรีบพูดว่า “ท่านเส้ ท่านก็เชื่อใจคุณหลินเถอะ!”
เส้เทียนหัวยิ้มแหย่ๆ “ถ้าฉันไม่เชื่อก็ไม่มีวิธีไหนแล้ว!”
“แต่ไอ้หนุ่มฉันขอเตือนนายว่า ถ้านายแพ้ อย่าโทษฉันไม่ไว้หน้านาย!” เส้เทียนหัวทำได้เพียงข่มขู่หลินหยุน เพราะผลประโยชน์ของการเดิมพันครั้งนี้มีมากเกินไป แต่ดูเหมือนว่าการข่มขู่นี้จะไม่ค่อยได้ผลอะไร
“เริ่มกันเลย!” หลินหยุนไม่สนใจคำข่มขู่ของเส้เทียนหัว หันไปหาพนักงานแจกไพ่ และพูดเบาๆ
“พวกคุณสองคนเตรียมพร้อม เริ่มได้!” พนักงานแจกไพ่เตือนสติหนึ่งครั้ง แล้วโยนไพ่หนึ่งชุดขึ้นไปบนอากาศ
ฉินอู๋ซวงรวบรวมสมาธิ สายตาว่องไว โดยมองหาเอทั้งสี่ใบในไพ่ที่ปลิวเหมือนเกล็ดหิมะ
แต่ว่า ในระหว่างที่ฉินอู๋ซวงกำลังมองหา มีเพียงแสงเงาดำปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาเรื่อยๆ และไพ่สี่ใบก็ปรากฏขึ้นในมือของหลินหยุน
“คุณแพ้แล้ว!” หลินหยุนถอดผ้าสีดำออกด้วยมือข้างหนึ่ง และมืออีกข้างก็โยนเอสี่ตัวลงบนโต๊ะ
สวยตาของฉินอู๋ซวงเต็มไปด้วยความตกใจ และจ้องมองไปที่หลินหยุน ปล่อยให้ไพ่ที่กระจัดกระจายบนอากาศกระทบใส่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา
“เขา ทำไมรวดเร็วขนาดนี้!”
“นี่มันความเร็วแบบไหน? แม้แต่พ่อของฉันก็ทำไม่ได้ เขาทำได้ยังไง!”
“ยิ่งไปกว่านั้นในร่างกายเขา ฉันไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของชี่แท้ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง คนธรรมดาคนหนึ่งจะมีความเร็วที่รวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?”
ฉินอู๋ซวงไม่สามารถเข้าใจทุกสิ่งที่เขาเห็นในวันนี้ เพราะมันเกินความรู้ความเข้าใจตลอดชีวิตของเขา
เส้เทียนหัวและอู๋กั๋วส้วง และผู้มีอิทธิพลทั้งสองคน รวมถึงคนที่อยู่ข้างนอกที่ดูความสนุก
ทุกคนลุกขึ้นยืนทันที มองไปที่หลินหยุนด้วยความตกตะลึง!
ทันใดนันอู๋กั๋วส้วงก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาทันที เทพพนันแห่งหลิงหนานผู้สง่างามกลายเป็นคนบ้าแล้ว “ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดวันนี้ฉันก็ได้เห็นเทพพนันในตำนานอย่างแท้จริง!”
“ชีวิตนี้คุ้มค่า ชีวิตนี้คุ้มค่าจริงๆ!”
บางคนทั้งชีวิตแสวงหาเสียงดนตรี บางคนทั้งชีวิตแสวงหาการวาดภาพ บางคนทั้งชีวิตแสวงหาการพนัน
คนแบบนี้ยังมีอีกชื่อเรียกว่า หลงใหล!
คนอย่างอู๋กั๋วส้วง คือนักพนันที่หลงใหล!
หมกมุ่นหลงใหลอยู่กับบางอย่าง เมื่อเขาได้พบกับปรมาจารย์ตัวจริง จะไม่อิจฉา ไม่โกรธ มีแต่ชื่นชมบูชา เหมือนคนที่บูชาอย่างคลั่งไคล้!
ใบหน้าสวยของอีหลิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ! ทำให้ไม่อยากจะเชื่อเลย!”
จ้าวกางมองทั้งหมดนี้อย่างใจลอย และบ่นพึมพำ “หลี่เหยน ต่อไปฉันจะเรียกนายว่าหลินเหยนแล้ว!”
ใบหน้าของหลี่เหยนซีดเซียว สีหน้าบ่งบอกเหมือนคนที่พึ่งเห็นผี “เป็นไปได้ยังไง! เป็นไปได้ยังไง! นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย… …”
ดวงตาของเซี่ยหยู่เวยเต็มไปด้วยความตกตะลึง และเธอก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับหลินหยุนมากขึ้นเรื่อยๆ “หลินหยุน นายนี่สามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้ตลอดเวลา! ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาย?”
ใบหน้าของเว่ยเทียนหมิงก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่ในส่วนลึกของแววตาเต็มไปด้วยความดูถูก
“หลินหยุน นายทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ ทักษะนี้ไม่ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ บางทีนายอาจใช้มันเพื่อหาเงิน แต่ว่า ต่อหน้าคนใหญ่คนโตเหล่านี้ นายก็เหมือนคนต่ำต้อยที่เหมือนขายชีวิตตัวเองเพื่อคนอื่น!”
