บทที่ 169 ธนูยิงมังกรสวรรค์
ทันที ทุกคนตั้งสติขึ้นมา
“โอ้พระเจ้า! มันเป็นเจียวสองหัว มันกลายร่างเป็นมังกรแล้ว!”
“กลายร่างเป็นมังกร กลายร่างเป็นมังกรแล้ว เจียวสองหัวนั้นมีเชื้อสายของมังกรจริงๆ มันกลายเป็นมังกรแล้ว!”
“จบกัน จบกัน ฮ่าฮ่า ตอนนี้ทุกคนจะต้องตายแน่ นั่นคือมังกรตัวจริง!”
“ไม่ ไม่แน่ มันเพิ่งกลายร่างเป็นมังกร จะเป็นช่วงที่กำลังอ่อนแอ พวกเราสามารถสู้เต็มที่!”
“สู้อะไร นั่นมันมังกร!”
ทุกคนตื่นตระหนก พวกเขาได้เห็นการเกิดของมังกรด้วยตาของพวกเขาเอง!
ซูจื่อเหลียงมีสีหน้าตกใจเช่นกัน เพียงไม่กี่ก้าวก็เดินมาถึงข้างๆหลินหยุน และถามอย่างกังวล “ท่านอาจารย์ ควรทำอย่างไรดี?”
หลินหยุนไม่แสดงอาการใดๆ และพูดอย่างนิ่งเฉย มันเป็นแค่มังกร ฆ่าแล้วก็จบ!”
ซูจื่อเหลียงสำลัก และไม่สามารถพูดอะไรต่อได้
มังกรแดงลอยอยู่บนท้องฟ้า และหัวมังกรขนาดใหญ่ก็ค่อยๆลงมา อยู่ตรงบริเวณหัวของหลินหยุน
“มนุษย์โง่ แต่เดิมฉันวางแผนที่จะกินผลหลงเสียนเสร็จค่อยแปลงร่างเป็นมังกร แต่ตอนนี้ถูกแกทำลายไปหมดแล้ว แม้ว่าเลือดในตัวของฉันยังไม่บริสุทธิ์สมบูรณ์ แต่ก็จะขยี้แกให้เละ!”
ตามที่หลินหยุนคาดไว้ เจียวสองหัวสามารถกลายร่างเป็นมังกรได้นานแล้ว แต่มันกำลังรอให้ผลหลงเสียนสุกเต็มที่
หลินหยุนมองดูมันอย่างเย็นชา ด้วยสีหน้าเฉยเมย “แกเพิ่งกลายร่างเป็นมังกร เหมือนมนุษย์ที่ยังเป็นทารก ทำไมใจกล้าและบ้าคลั่งเช่นนี้”
มังกรส่งเสียงร้องขึ้นฟ้า “ไอ้หนุ่ม ฉันยอมรับว่าแกแข็งแกร่งมาก แต่ตอนนี้ฉันมีปีกบินขึ้นสู่สวรรค์ชั้นเก้าได้แล้ว แกจะทำอะไรฉันได้? เป็นไปได้ไหมที่นายก็บินได้?”
หลังจากพูดจบ มังกรก็ลอยขึ้นเหนือศีรษะของหลินหยุน และพุ่งเข้าหาคนที่อยู่ข้างหลังเขา
โอ้!
มีเพลิงไฟพ่นออกมาจากปากของมังกร มีนักบู๊สองคนหลบหนีไม่ทัน ถูกเพลิงไฟครอบโดยตรง และถูกเผาไหม้เป็นเถ้าถ่านในทันที
ฮั๊วะๆๆ!
มังกรแดงเหมือนกำลังเบ่งพลังอำนาจ ยังคงวนเวียนอยู่บนท้องฟ้า พ่นเปลวไฟ และฆ่าทุกคน
“หนีเร็ว!”
ในเวลานี้ ทุกคนสูญเสียความมั่นใจ และไม่มีใครกล้าขัดขืน รีบสลายตัวทันที
เดิมทีเจียวสองหัวเป็นแค่สัตว์ประหลาด ในขณะที่ทุกคนหมดสิ้นความหวัง ยังกล้าที่จะต่อต้าน
แต่ตอนนี้เรากำลังเผชิญหน้ากับมังกร!
ทุกคนไม่มีความคิดที่จะต่อต้าน!
ซูจื่อเหลียงเห็นมังกรแดงเบ่งพลังอำนาจออกมา ก็กลัวจนหัวหด จึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านอาจารย์ หรือพวกเราจะหลีกเลี่ยงก่อน? สัตว์เดรัจฉานตัวนี้บินอยู่บนท้องฟ้าตลอด ดังนั้นพวกเราทำอะไรมันไม่ได้เลย!”
เจี่ยงหลินหลินมองดู โดยไม่พูดอะไรสักคำ ค่อยๆแอบหนีไป
หนีเร็ว หนีไปได้กี่คนก็ดี หวังว่ามันจะไม่สังเกตเห็นตัวเอง
ทันใดนั้นเสียงของหลินหยุนก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับดูถูกเล็กน้อย “แกคิดว่าทำเช่นนี้ฉันจะฆ่าแกไม่ได้เหรอ?”
“แกไร้เดียงสาเกินไป”
หลังจากพูดจบ คันธนูยาวก็ปรากฏขึ้นในมือของหลินหยุน ทั้งตัวเป็นสีเทา และดูเป็นคันธนูที่เก่าแก่มาก มันคือคันธนูดับตะวัน
มังกรหยุดการไล่ล่า และขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว มองหลินหยุนจากที่สูง
ผู้คนที่หลบหนีก็หยุด และหันไปมองหลินหยุน
เมื่อพวกเขาเห็นคันธนูดับตะวันในมือของหลินหยุน ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
“ไม่ใช่แล้วมั่ง เขาจะยิงมังกรด้วยคันธนูนี้เหรอ?”
“ความคิดของปรมาจารย์หลิน……แยบยลจริงๆ!”
เจี่ยงหลินหลินหันกลับไปมองหลินหยุน ด้วยความประหลาดใจ
“เขาเป็นบ้าแน่นอน จะใช้ธนูยิงมังกร!”
เจี่ยงหลินหลินรู้สึกอยากกระอักเป็นเลือด
“ช่างมันเถอะ ฉันจะใช้โอกาสนี้วิ่งหนีก่อน!”
เจี่ยงหลินหลินเป็นเพียงคนธรรมดา แม้ว่าเธอจะวิ่งหนีสุดกำลัง ก็คงไม่เร็วไปกว่านักบู๊เหล่านั้น
คนโง่หนีไปก่อน นี่คือความคิดของเจี่ยงหลินหลินในขณะนี้
มังกรมองไปที่คันธนูในมือของหลินหยุน และเสียงที่น่าเบื่อของเขาก็แว่วเข้ามาในสมองของทุกคน
“ฮ่าๆๆ ไอ้มนุษย์โง่ แกคงคิดว่าใช้ธนูก็สามารถยิ่งฉันลงมาได้เหรอ?”
หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย “ยังไม่เคยได้ลอง แกรู้ได้อย่างไรว่าทำไม่ได้?”
มังกรแดงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก “ลูกศรของนายอยู่ที่ไหน? ไม่มีแม้แต่ลูกศร จะยิงฉันได้อย่างไร?
หลินหยุนเพิกเฉย และก้าวไปอย่างช้าๆ มือซ้ายถือคันธนูดับตะวัน และวางนิ้วชี้และนิ้วกลางไว้ที่สายธนู
“ในชาติที่แล้วฉันได้ยืมวิชายิงตะวันมาจากสำนักว่างเยว่ ไม่เคยมีโอกาสได้ใช้ประโยชน์เลย คาดไม่ถึงว่าจะได้ใช้มันในชาตินี้
“ลือกันว่าวิชายิงตะวันถ้าได้รับการฝึกฝนจนถึงขั้นสูงสุด ท้องฟ้าคือคันธนู พื้นดินคือสายศร ทุกสิ่งสามารถเป็นลูกศรได้”
“ด้วยลูกศรเดียว สามารถรวบรวมให้โลกเป็นหนึ่งเดียว”
“ลูกศรเพียงลูกเดียวที่ยิงออกไป สามารถทำลายล้างทุกสิ่งในโลก”
“ให้ฉันดูว่าสมบัติอันล้ำค่าของสำนักว่างเยว่ มันแข็งแกร่งแค่ไหน!”
“ลูกศรดอกเดียวแทงทะลุหัวใจ!”
หลินหยุนท่องวิชายิงตะวันด้วยลูกศรเก้าดอก และใช้ลูกศรดอกแรก
การท่องในใจ โลกทั้งใบดูเหมือนจะสั่นสะเทือน
ลูกศรสีฟ้า ปรากฏขึ้นในมือของหลินหยุนอย่างช้าๆ พลังทิพย์จากฟ้าดินทั้งหุบเขาก็พุ่งเข้าใส่ลูกศรอย่างบ้าคลั่ง
ค่อยๆ ร่างกายของหลินหยุนมีลมพัดมาอย่างแรง ทรายหินพัดมา ซึ่งเป็นฉากเหมือนโลกกำลังจะแตก
ออร่าที่ทรงพลังมากจนทำให้ผู้คนไม่สามารถต้านทานได้ ค่อยๆแผ่ออกมาจากร่างกายหลินหยุน ราวกับว่าลูกศรที่หลินหยุนยิงออกไปนั้น เหมือนโลกทั้งใบกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
“แก แกกำลังทำอะไร?” ในที่สุดมังกรแดงก็รู้สึกได้ถึงอันตราย อันตรายมาก อันตรายกว่าเมื่อกี้พันเท่าหมื่นเท่า!
“หยุด รีบหยุดเดี๋ยวนี้!”
ลูกศรยาวสีฟ้าได้รวมตัวกันเป็นรูปลักษณ์ ลมแรงหยุดลง และพลังทิพย์จากฟ้าดินก็ค่อยๆสงบลง เหมือนกับทุกอย่างกำลังสงบลง
แต่นั่น เป็นเพียงสัญญาณเตือนก่อนเกิดพายุ!
ความเงียบในขณะนี้ เป็นเพียงการเตรียมพร้อมสำหรับการระเบิดที่จะเกิดขึ้น
เหมือนความมืดก่อนรุ่งสาง
โห่!
ทุกคนเห็นเพียงแสงสีฟ้า มีความรวดเร็วมาก ผ่านเข้าร่างของมังกรแดงโดยตรง
มังกรแดงตอบสนองไม่ทัน ลูกศรสีฟ้าได้พุ่งผ่านร่างของมันทันที
สิ่งที่มาจากจิตวิญญาณ ทันใดนั้นร่างของมังกรแดงระเบิดออก มีเลือดกระเซ็นลงจากท้องฟ้า ร่างมังกรแดงระเบิดออกเป็นเจ็ดหรือแปดส่วน หล่นลงไปในทะเลสาบ
หลินหยุนเก็บธนูดับตะวัน สีหน้าซีดเซียวเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่ายิงลูกศรนี้ จะใช้พลังทิพย์ในร่างกายของเขาไปถึง80%
ไม่น่าแปลกใจคนในสำนักว่างเยว่จะแข็งแกร่งขนาดนี้ พลังการโจมตีนี้สามารถกดดันผู้บำเพ็ญเซียนของสำนัก
เมื่อมองไปที่หัวมังกรที่ยังคงดิ้นรนอยู่ในทะเลสาบ หลินหยุนก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆ
ดวงตาของมังกรเต็มไปด้วยความสยดสยอง และเสียงที่อ่อนแอแว่วเข้ามาในสมองของหลินหยุน “แกไม่ใช่คนธรรมดา แกเป็นคนเผ่ามนุษย์โบราณกาล……”
จากนั้น เสียงนั้นก็หายไป มังกรแดงก็หลับตาลง
หลินหยุนครุ่นคิด “เผ่ามนุษย์โบราณกาล?”
“อาจารย์พลังเทพเหนือธรรมชาติ ธนูยิงมังกร ราวกับว่าเทพเจ้าแห่งสงครามลงมาสู่โลกมนุษย์!” ซูจื่อเหลียงพูดชื่นชมด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง
นี่ไม่ใช่การประจบประแจงหลินหยุน แต่ซูจื่อเหลียงรู้สึกนับถือและหวาดกลัว ฉากเมื่อกี้ช่างน่าตกใจจริงๆ!
ใช้คันธนูยิงมังกร!
นักบู๊ที่ได้เห็นฉากนี้ ในชีวิตนี้รู้สึกคุ้มค่าแล้ว
“ปรมาจารย์หลินยอดเยี่ยมมาก ขอชื่นชมจริงๆ!”
“ปรมาจารย์หลินช่วยชีวิตพวกเราไว้ ดังนั้นพวกเรายินดีทำตามคำสั่งปรมาจารย์หลิน!”
เจี่ยงหลินหลินก็หยุดเดิน และมองไปที่หลินหยุนด้วยความหวาดกลัว
“เขา เขายิงมังกรตายจริงๆ!”
หลังจากนั้นไม่นาน ปากของเจี่ยงหลินหลินก็หุบลง “เป็นไปได้อย่างไร!”
“โลกใบนี้บ้าไปหรือเปล่า?”
หลินหยุนสั่งซูจื่อเหลียง “ไปลากศพมังกรตัวนั้นขึ้นมา”
แม้ว่ามันจะเป็นเพียงมังกรที่เลือดบริสุทธิ์ไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังเป็นมังกรที่แท้จริง กระดูกมังกรล้วนเป็นวัสดุล้ำค่า และสามารถใช้ในการกลั่นยา และสามารถทำเป็นเครื่องมือต่างๆได้
“น่าเสียดาย พลังของลูกศรนั้นทรงพลังมาก ถึงกับทำลายวิญญาณของเจียวสองหัว!”
หลินหยุนต้องการสร้างค่ายกลฮู่ซาน แต่ขาดภูตค่ายกล หากวิญญาณของเจียวสองหัวนี้ไม่ถูกทำลาย ก็จะมีภูตค่ายกลที่ดี
หลินหยุนเหลือบมองผู้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาทำท่าทางเคารพ ผู้คนหลายร้อยคนเดินมาในภูเขา และตอนนี้เหลือแค่สิบกว่าคน
ความโลภ มันคือบาป
“วันนี้สิ่งที่ทุกคนได้เห็น ห้ามพูดออกไปแม้แต่นิดเดียว มิเช่นนั้น ฉันจะฆ่าให้ตายแบบไร้วิญญาณ”
