ฝูงชนต่างก็อึ้งกิมกี่ !
ถึงแม้พวกเขาจะมีชื่อเสียงในวงการวิชาชีพแพทย์แห่งเมืองหลินโจวอยู่บ้าง แต่ว่าพอออกนอกเมืองหลินโจวส่วนใหญ่แล้วพวกเขาก็เป็นแค่คนไร้ชื่อเสียงเรียงนาม
แต่ว่า พวกผู้เชี่ยวชาญที่มาจากเมืองหลวงพวกนี้ แต่ละคนต่างก็มีชื่อเสียงในวงการสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนทั้งนั้น !
“ศาสตราจารย์อู๋จากโรงหมอหุยชุนแห่งเมืองหลวง !”
“ผู้ยอดฝีมือเจิ้งจากโรงหมอเมี่ยวโส่วแห่งเมืองหลวง !”
“ยังมียังมี พวกนี้ต่างก็เป็นหมอมีชื่อจากเมื่อหลวงทั้งนั้นเลยนี่นา !”
“ให้ตายเถอะ ทำไมจู่ๆหมอมีชื่อจากเมืองหลวงพวกนั้นถึงได้พากันมาที่เมืองหลินโจวของพวกเรากันหมดได้ !”
“เซี่ยเจี้ยนโก๋จะหน้าใหญ่เกินไปแล้วหรือเปล่า !”
เหล่าหมอจากที่วงการวิชาชีพแพทย์แห่งเมืองหลินโจวที่มาร่วมงานวันเกิดของเซี่ยเจี้ยนโก๋ก่อนหน้านี้นั้น ต่างก็อ้าปากตาค้างกันไปหมด สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง !
ส่วนพวกของไอ้แก่หยางนั้น ด้วยความที่ก่อนหน้านี้เคยเข้าร่วมทีมรักษาของเมืองหลินโจว เลยรู้ว่าหมอมีชื่อจากเมืองหลวงพวกนี้ แท้จริงแล้วเป็นสมาชิกจากทีมผู้เชี่ยวชาญ ไม่เพียงไม่รู้สึกแปลกใจ แต่กลับมีสีหน้าไม่แยแสด้วย
เพราะอย่างไรก็ตาม ทีมรักษาที่เมืองหลินโจวก่อตั้งขึ้น ต่างก็ถูกทีมผู้เชี่ยวชาญจากเมืองหลวงพวกนี้ขับไล่ไปทั้งนั้น !
“หึ หมอมีชื่อจากเมืองหลวงอะไรกัน ? สุดท้ายก็ต้องมาพึ่งพาแสงสว่างจากหมอเทพท้องถิ่นของเมืองหลินโจวอย่างฉันอยู่ดีไม่ใช่หรือไง ? มีดีแค่ชื่อเท่านั้นแหละ !” ไอ้แก่หยางพูดอย่างขุ่นเคือง
สมาชิกของทีมผู้เชี่ยวชาญต่างก็มีสีหน้าเลิ่กลั่ก แต่สิ่งที่ไอ้แก่หยางพูดนั้นคือความจริง พวกเขาเลยไม่อาจโต้แย้งได้
อีกอย่าง ที่พวกเขามาในครั้งนี้ ก็เพื่อมาดูวิชาฝังเข็มอันแสนวิเศษของหลินหยุน
ต้องอดทนไว้
เซี่ยเจี้ยนโก๋เดินเข้าไป ตบบ่าของไอ้แก่หยาง เพื่อปลอบไม่ให้เขาโมโห
ไอ้แก่หยางแค่โมโหพวกทีมผู้เชี่ยวชาญแค่นี้ ยังถึงขั้นทนไม่ไหว แล้วเขาที่เป็นขับไล่ความหวังที่จะได้กลับตระกูลไปกับมือตัวเองนั้น จะไปให้ใครปลอบได้บ้าง ?
แต่ว่า ในเมื่อคนพวกนี้มาในนามของคนที่มาอวยพรวันเกิด เซี่ยเจี้ยนโก๋เลยไม่อาจทำตัวเสียมารยาทได้
“ทุกท่านอุตส่าห์เดินทางมาแต่ไกล ลำบากทุกท่านแล้ว ! รีบเชิญนั่งก่อนเถอะ !” เซี่ยเจี้ยนโก๋กล่าวต้อนรับ
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ที่พวกเรามาที่นี่ หนึ่งก็เพื่อมาอวยพรวันเกิดน้องเซี่ย สองก็เพื่อมาแสดงความขอบคุณต่อหมอเทพหลินโดยเฉพาะ !” อู๋เสี้ยวหลินของโรงหมอหุยชุนกล่าว
“อย่างนั้นเองเหรอ งั้นทุกท่านก็เชิญตามสบายเลย !” เซี่ยเจี้ยนโก๋รู้อยู่แล้ว ว่าคนพวกนี้ไม่ได้มาหาเขาหรอก เขาไม่ได้มีหน้ามีตาขนาดนั้น
อู๋เสี้ยวหลินและพวกหมอมีชื่อจากเมืองหลวงทั้งหลาย เลยรีบตรงเข้าไปหาหลินหยุนทันที
“หมอเทพหลิน วันนั้นคุณรีบร้อนกลับไป ปล่อยให้พวกเรารับคุณงามความดีไปทั้งหมด ที่พวกเรามาในวันนี้ ก็เพื่อมาแสดงความขอบคุณกับคุณโดยเฉพาะเลย !”
“หมอเทพหลิน พอจบเรื่องพระท่านก็เสด็จไป ปิดบังชื่อและบารมี ช่างเป็นเยี่ยงอย่างที่ดีให้แก่พวกเราเสียจริงๆเลย พวกเราต่างก็ชื่นชมเป็นที่สุด ชื่นชมเป็นที่สุดจริงๆ !”
หลินหยุนยิ้มบางๆแล้วพูดว่า “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ คนเป็นหมอต้องเมตตา อีกอย่างผมทำเพื่อช่วยเหลือเด็ก ไม่ได้ทำเพื่อช่วยเหลือพวกท่าน”
ทุกคนต่างก็สีหน้าแข็งทื่อไป บรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย
หลินหยุนเป็นคนที่ไม่รู้จักการสนทนาเอาเสียเลย ! ทำแบบนี้มันก็เท่ากับเป็นการตัดจบบทสนทนาแล้วไม่ใช่หรือไง ?
ทุกคนต่างก็ถ่อมเนื้อถ่อมตัว จากนั้นก็พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องธุรกิจกันไม่ดีหรือไง ? ทำไมนายถึงไม่เดินตามสูตรเล่า !
และบังเอิญที่ขณะนั้นเอง ตรงหน้าประตูก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “คุณหลินอยู่ไหม ? กระผมเย่มาเพื่อเยี่ยมเยียน !”
ทุกคนต่างก็ชะงักไป แล้วนี่เป็นท่านเทพคนไหนอีก ?
หมอเทพเย่ในชุดรำมวยจีนสีขาว เดินเข้ามาพร้อมกับเย่เซิ่งหมิง แต่คนส่วนใหญ่ไม่ได้รู้จักเขา
แต่ว่า พวกไอ้แก่หยางและอีกหลายคน กลับเคยได้เจอกับหมอเทพเย่มาแล้ว
ไอ้แก่หยางกระเด้งตัวขึ้นมาทันที วิ่งเข้าไปแล้วยืดคอยาวมองไปทางหมอเทพเย่ เนื้อตัวสั่นเทาเพราะความตื่นเต้น “ท่าน ท่านคือหมอเทพเย่ใช่ไหมครับ ?”
“ฉันเอง แล้วท่านคือ ?” หมอเทพเย่มีท่าทีนอบน้อม ไม่มีการวางท่าเลยแม้แต่น้อย
ไอ้แก่หยางโค้งตัวลงต่ำแล้วพูดว่า “ผมเป็นแค่ผู้น้อยไร้ชื่อเสียงที่อยู่ในวงการวิชาชีพแพทย์แห่งเมืองหลินโจวคนหนึ่งเท่านั้นครับ ไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึง แต่ว่า ผมนั้นชื่นชมในชื่อเสียงของหมอเทพเย่มานานแล้ว วันนี้ได้มาเจอตัวจริง ช่างถือเป็นบุญวาสนาเสียจริงๆ !”
“คุณเกรงใจเกินไปแล้ว ทุกคนต่างก็เป็นผู้ร่วมอาชีพ ถึงแม้เวทมนตร์จะไม่เหมือนกัน แต่ถิ่นกำเนิดก็เหมือนกัน ทุกคนต่างก็ทำเพื่อช่วยเหลือชีวิตผู้คน จะไปมีสูงมีต่ำได้อย่างไร ?” หมอเทพเย่พูดพร้อมรอยยิ้ม
ไอ้แก่หยางเอ่ยชมด้วยสีหน้าปลื้มปีติ “หมอเทพเย่เป็นดั่งที่เขาลือกันจริงๆ ไม่เพียงทักษะทางการแพทย์สูงส่ง จรรยาบรรณแพทย์เองก็สูงมากเช่นกัน น่านับถือ ช่างน่านับถือจริงๆ !”
ฟังบทสนทนาระหว่างไอ้แก่หยางกับหมอเทพเย่แล้ว ทุกคนต่างก็เริ่มซุบซิบคุยกัน
“หมอเทพเย่ ? หมอเทพเย่คนไหนกัน ? ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าในเมืองหลินโจวมีบุคคลแบบนี้อีกคนหนึ่งด้วย ?”
“เจ้าโง่ ชาวบ้านเขาเป็นผู้นำหมอเทพทั้งสี่ของเมืองหลวง มีชื่อเป็นถึงหมอเทพฝังเข็มหมอเทพเย่ ! เมืองหลินโจวจะไปนับประสาอะไรได้ !”
“อะไรนะ ! เขาก็คือผู้นำหมอเทพทั้งสี่ของเมืองหลวงหมอเทพฝังเข็มหมอเทพเย่คนนั้นเหรอ ! พระเจ้าช่วย ในที่สุดวันนี้ก็ได้เจอตัวจริง !”
“ไม่ได้ ฉันจะต้องเข้าไปขอถ่ายรูปคู่กับหมอเทพเย่ ! ต่อไปวงการวิชาชีพแพทย์แห่งเมืองหลินโจวของพวกเรา จะได้มีสิทธิ์คุยโม้ได้บ้าง”
“นายทำตัวให้มีประโยชน์หน่อยได้ไหม นายรู้เหรอว่าหมอเทพเย่มาที่นี่ทำไม ? คอยดูก่อนค่อยว่ากันดีกว่า !”
หมอเทพเย่เดินไปตรงหน้าเซี่ยเจี้ยนโก๋ ประสานมือแล้วพูดว่า “ท่านนี้ก็คือน้องเซี่ยสินะ ?”
เซี่ยเจี้ยนโก๋โค้งคำนับกลับไป “เซี่ยเจี้ยนโก๋ขอกราบสวัสดีหมอเทพเย่ครับ !”
“เฮ้อ ทำอะไรของน้อง รีบเงยหน้าขึ้นมาเถอะ !” หมอเทพเย่รีบเข้าไปดึงตัวเซี่ยเจี้ยนโก๋
เซี่ยเจี้ยนโก๋ไม่พูดจาไร้สาระอะไรอีก ผู้นำหมอเทพทั้งสี่ของเมืองหลวง เขาไม่มีปัญญาเชิญไหวเด็ดขาด
“หมอเทพเย่ ท่านเองก็มาเพื่อพบกับหลินหยุนด้วยใช่ไหมครับ ?” เซี่ยเจี้ยนโก๋เจอเรื่องน่าตกใจเหล่านี้ระลอกแล้วระลอกเล่าจนเริ่มชินชาแล้ว
บุคคลสำคัญของวงการวิชาชีพแพทย์มากมายขนาดนี้ ตอนนี้กลับมาเยือนเพราะลูกเขยไม่ได้ความคนนั้นของเขา ถ้าหากไม่ได้เห็นเองกับตา ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็คงไม่มีทางเชื่อแน่นอน !
พอเห็นเซี่ยเจี้ยนโก๋ตรงไปตรงมาขนาดนี้ หมอเทพเย่เองก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป ยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “ใช่แล้ว”
“งั้นผมไม่รบกวนแล้ว เชิญหมอเทพเย่ตามสบายเลยครับ” เซี่ยเจี้ยนโก๋เปิดทางให้กับหมอเทพเย่อย่างเต็มอกเต็มใจ ไม่ได้จงใจหลบเลี่ยงเลยแม้แต่น้อย
“ขอบใจน้องเซี่ยมาก !” หมอเทพเย่มองเห็นความจริงใจของเซี่ยเจี้ยนโก๋ เลยออกปากขอบคุณ
หมอเทพเย่เดินไปทางหลินหยุน ประสานมือแล้วพูดว่า “หมอเทพหลิน พวกเราได้มาเจอกันอีกแล้ว !”
“หมอเทพเย่ !” หลินหยุนประสานมือตอบกลับ
ตอนนี้คงไม่เหลือใครแล้วมั้ง !
ขนาดผู้นำหมอเทพทั้งสี่ของเมืองหลวงยังมาเยือน หลังจากนี้ก็คงไม่มีใครที่จะอยู่มีชื่อเสียงเกินกว่าหมอเทพเย่อีกแล้ว
แต่ว่า ดูเหมือนสวรรค์จะต้องการเป็นปฏิปักษ์ต่อทุกคน ถังกั๋วหัวก็เลยตามเข้ามาแบบติดๆ
“คุณหลิน ผมมาอีกแล้ว !” ถังกั๋วหัวตรงไปตรงมายิ่งกว่า ขนาดข้ออ้างที่จะมาอวยพรวันเกิดเซี่ยเจี้ยนโก๋เองก็ยังไม่เอ่ยถึงเลย
แต่ว่า จากตำแหน่งฐานะของถังกั๋วหัว เซี่ยเจี้ยนโก๋เองก็ไม่กล้ารับคำอวยพรจากถังกั๋วหัวจริงๆอยู่แล้ว
ไอ้แก่หยางอดขยี้ตาตัวเองไม่ได้ แล้วมองไปทางถังกั๋วหัวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “พระเจ้า ฉันเห็นอะไรเข้าเนี่ย ! นี่มันรองประธานถังกั๋วหัวของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนของพวกเราไม่ใช่เหรอ ?”
“ขนาดเขาก็ยังมาเลยเหรอ !”
ครั้งนี้ ทุกคนต่างก็พากันยืนขึ้น แล้วโค้งตัวทำความเคารพต่อถังกั๋วหัว “กราบสวัสดีครับรองประธานถัง !”
ไม่เว้นแม้แต่เซี่ยเจี้ยนโก๋เองก็ด้วย !
สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน เป็นองค์กรที่มีตำแหน่งสูงสุดของวงการแพทย์แห่งประเทศจีน ต่ำแหน่งของรองประธานถัง หรือก็คือเป็นรองผู้บัญชาการของวงการวิชาชีพแพทย์แห่งประเทศจีน
นั่นถือเป็นรองเพียงหนึ่ง เหนือเป็นหมื่นของแท้จริงๆ !
ขอแค่เป็นหมอแพทย์จีนคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็ต้องทำตัวเคารพต่อรองประธานกันทั้งนั้น !
“ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ที่ผมมาเพื่อแบกหน้ามาขอของสิ่งหนึ่งจากหมอเทพหลินเท่านั้น ถ้าได้แล้วผมจะไปทันที ฮ่าฮ่า พวกคุณไปทำสิ่งที่ควรทำต่อเถอะ !” ดูเหมือนว่าครั้งนี้ถังกั๋วหัวจะเตรียมตัวเพื่อใช้กลยุทธ์หน้าไม่อาย
ทุกคนต่างก็ไม่กล้าทำตัวเหลวไหลต่อหน้ารองประธานถัง แต่ถังกั๋วหัวเองก็ไม่ได้สนใจ เขาเดินตรงไปข้างๆหลินหยุน พร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “หมอเทพหลิน ได้พิจารณาแล้วหรือยัง ข้อเสนอของผมเมื่อครั้งที่แล้วยังมีผลอยู่นะครับ !”
“รองประธานของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน คุณดูสิ พลังอำนาจมหาศาลขนาดนี้ คนมากมายคิดฝันอยากได้กันตั้งเท่าไหร่ !” น้ำเสียงของถังกั๋วหัวเต็มไปด้วยความยั่วยุ
หลินหยุนยิ้มบางๆ “ขออภัยครับ ผมไม่สนใจ”
เซี่ยเจี้ยนโก๋กับไอ้แก่หยางสบตากันทีหนึ่ง ในแววตาของแต่ละคนต่างก็เต็มไปด้วยความช็อก
ที่แท้ข่าวลือที่ว่าหมอเทพหลินปฏิเสธคำเชิญของรองประธานถังนั้น เดิมทีคิดว่าคนในวงการวิชาชีพแพทย์แห่งเมืองหลินโจวจงใจพูดให้เกินจริงเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง !
