เถียนชุ่ยชุ่ยมีสีหน้าเยาะเย้ยและพูดอย่างเย็นชา “ยาจกที่ทำงานในบาร์ บอกว่ารู้จักหยางหยิงซึ่งเป็นดาราดัง และยังโทรเรียกหยางหยิง!”
“ได้โปรด แม้ว่าจะคุยโม้ นายก็ต้องร่างออกมาก่อน!”
หวางหยู่หันและคนอื่นๆหัวเราะอย่างดูถูก
จางซือจู่และคนอื่นๆหน้าแดง พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าหลินหยุนจะรู้จักหยางหยิง
หลินหยุนเป็นคนแบบไหน พวกเขารู้ดีกว่าใคร และไม่มีทางที่จะรู้จักหยางหยิง
นอกจากนี้ ถ้าหลินหยุนคุ้นเคยกับหยางหยิงจนถึงขั้นโทรศัพท์ให้หยางหยิง และเรียกเธอมาได้ทุกเมื่อ
ถ้าอย่างนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเขาและหยางหยิงงจะต้องคุ้นเคยกันมาก ถ้าอย่างนั้นจะเข้าร่วมออดิชันเพื่ออะไร? แค่โทรศัพท์ครั้งเดียว ให้หยางหยิงจัดการบทบาทตัวละครให้เขาก็พอ?
“ช่างมันเถอะหลินหยุน พวกเรากลับกันเถอะ!” จางซื่อจู่เกลี้ยกล่อมเสียงเบา เขากลัวว่าต่อจากนี้หลินหยุนจะหน้าแตกได้
“ไอ้หมอพูดถูก หลินหยุน เราไม่ควรไปถือสากับคนที่มีความคิดต่ำๆเช่นนี้” หยางเทียนโยว่ก็พูดเกลี้ยกล่อม
สีหน้าของอีหลิงเย็นชาและพูดว่า “หลินหยุน เรื่องนี้เกิดจากฉัน เป็นเพราะฉันที่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนไปด้วย พวกคุณกลับไปก่อน ให้ฉันแก้ปัญหาเอง!”
อีหลิงได้ตัดสินใจ จะไปหาควีนจินเพื่อขอความช่วยเหลือ
หวางหยู่หันเยาะเย้ยและพูดว่า “ทำไม? คิดจะหนีเหรอ? คงไม่ได้แล้ว พวกเรากำลังรอให้นายเรียกหยางหยิงมาแน่ะ!”
หลินหยุนขี้เกียจทะเลาะกับคนเหล่านี้ มองไปในระยะไกล และรออย่างเงียบๆ
กู้ซิวหรั่นยังคงเยาะเย้ยและเสียดสี ทำให้จางซือจู่และคนอื่นๆโกรธมาก
ในไม่ช้า ข้างหน้าก็เกิดความโกลาหลในหมู่คนที่เข้าร่วมการออดิชัน
มีคนอุทาน “หยางหยิง ใช่หยางหยิง เธอเดินมาทางพวกเราจริงๆ!”
“ว้าว เดินมาทางพวกเราจริงๆด้วย!”
“หยางหยิง ฉันคือหิ่งห้อยตัวน้อยของคุณ และฉันก็เป็นแฟนคลับพันธุ์แท้ของคุณ! ดูนี่สิ ตรงนี้……”
นักศึกษาที่มาออดิชันนับไม่ถ้วนตะโกนใส่หยางหยิง เสียงดังกระหึ่ม
หยางหยิงแค่พยักหน้าและยิ้มทักทายให้กับนักศึกษา ซึ่งถือเป็นคำตอบรับ เธอถูกล้อมรอบด้วยผู้จัดการส่วนตัวและบอดี้การ์ดหลายคน และมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ออดิชันเขต5
“ไม่จริงมั้ง หยางหยิงมาจริงๆ!” จางซือจู่อุทาน
กู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆก็ประหลาดใจเช่นกัน!
“หรือเป็นเพราะว่าเมื่อกี้หลินหยุนโทรหาหยางหยิงจริงๆ?”
“เป็นไปได้ยังไง!”
“บังเอิญ มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญ! บางทีหยางหยิงอาจมีธุระอะไร นั่นคือเหตุผลที่ออกมา!”
กู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆปลอบใจตัวเอง
เพียงแต่ว่า หยางหยิงได้มาถึงพื้นที่ออดิชันเขต5แล้ว และเดินผ่านจุดออดิชันโดยตรง หลังจากมองดู ก็รีบมุ่งมาทางหลินหยุนและคนอื่นๆทันที
“ฮ่าๆ หยางหยิงมาที่นี่จริงๆ!” จางซือจู่อุทานอย่างตื่นเต้น
ใบหน้าของกู้ซิวหรั่นแย่ขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น
“คุณชายกู้ ไอ้หมอนั่นคงไม่ใช่รู้จักหยางหยิงจริงๆเหรอ?” หวางหยู่หันถามเสียงเบา
เถียนชุ่ยชุ่ยและคนอื่นๆมองไปที่กู้ซิวหรั่น เห็นได้ชัดว่านี่คือสิ่งที่พวกเขาต้องการถาม
กู้ซิวหรั่นบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ และพูดด้วยเสียงขรึม “เป็นไปไม่ได้! แค่เพียงเขาโทรศัพท์ก็สามารถให้หยางหยิงมาพบเขาได้ ถ้าอย่างนั้นเขายังต้องมาเข้าร่วมการออดิชันทำไม?”
หลายคนคิดอย่างรอบคอบ กู้ซิวหรั่นพูดถูก ถ้าหลินหยุนมีความสัมพันธ์กับหยางหยิงจริงๆ ทำไมไม่ใช้มันล่ะ? ยังจะมาเข้าแถวเพื่อออดิชันทำไม?
เมื่อเห็นหยางหยิงที่เดินมา ฉินโส่วถามด้วยความประหลาดใจ “หลินหยุน คงไม่ใช่ว่านายรู้จักหยางหยิงจริงๆเหรอ?
ก่อนที่หลินหยุนจะตอบ หยางหยิงที่เห็นหลินหยุนแล้ว ก็ตะโกนด้วยความดีใจทันที “คุณหลิน เป็นท่านจริงๆ!”
คุณหลิน? ท่าน?
คนหลายคนในสถานที่นี้ มีเพียงหลินหยุนเท่านั้นที่แซ่หลิน
ทันใดนั้น กู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงกันหมด!
หยางหยิงทักทายหลินหยุนว่าคุณหลินก็ไม่มีอะไรมาก แต่เรียกหลินหยุนว่า”ท่าน” การขานเรียกที่ให้เกียรติเช่นนี้ มันเว่อร์เกินไปหรือเปล่า!
หลินหยุนเป็นนักศึกษาธรรมดาคนหนึ่งในสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์ แต่หยางหยิงเป็นดาราที่ดังมากในช่วงนี้ ดูยังไงก็ควรจะเป็นหลินหยุนที่ควรให้เกียรติหยางหยิงมากกว่า!
“หยิง พี่หยิง ฉันคือหิ่งห้อยตัวน้อยของคุณ! ตัวจริงของท่านสวยกว่าในทีวี!” จางซื่อจู่แสดงท่าทางคลั่งไคล้
“ขอบคุณ!” หยางหยิงยิ้มอย่างสุภาพ และมองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “คุณหลิน คุณมาที่นี่ได้ไง?”
หลินหยุนพูดเบาๆ ฉันเป็นนักศึกษาที่นี่ มาเข้าร่วมการออดิชัน”
“อะไรนะ!” หยางหยิงอุทานออกมา และผู้จัดการที่อยู่ข้างๆเธอไอเล็กน้อย และหยางหยิงรีบตั้งสติขึ้นมา
“ขอโทษที ฉันเสียมารยาทไปหน่อย” หยางหยิงยิ้มและขอโทษ และมองหลินหยุนอย่างระมัดระวัง
เธอคิดไม่ออกว่าหมอเทพที่เก่งกาจและมีคุณธรรมในตอนนั้น จะเชื่อมโยงยังไงกับนักศึกษาในสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์
ตามการคาดเดาของเธอในเวลานี้ ยังไงหลินหยุนต้องเป็นหมอเก่งที่ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยการแพทย์ชื่อดัง!
แต่ว่า สถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์แห่งนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทักษะทางการแพทย์เลย!
ทักษะทางการแพทย์อันน่าทึ่งของหลินหยุนมาจากไหน?
กู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆอึ้งกันไปหมด
เวลาผ่านไปสักพัก กว่าจะตั้งสติขึ้นมาได้
“คุณชายกู้ เขารู้จักหยางหยิงจริงๆ! เป็นไปได้ยังไง!” หวางหยู่หันรู้สึกว่าตัวเองฝันไป
นี่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์เลย!
เถียนชุ่ยชุ่ยยังดูตกใจ “หลินหยุนไอ้หมอนี่ ช่วงนี้ยังมีเรื่องอะไรอีกที่ปิดบังพวกเรา?”
จางเหมิงอ้าปากค้างตั้งนานยังไม่ยอมหุบ “หลินหยุนยาจกคนนี้ รู้จักหยางหยิงได้อย่างไร!”
กู้ซิวหรั่นรู้สึกอารมณ์แม่งไม่ดีชิบหายเลย “บ้าเอ้ย ไอ้หมอนี่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางหยิงจริงๆ! เขาเดาออกตั้งแต่แรกว่าในการออดิชันครั้งนี้ฉันจะต้องข่มเหงเขา ดังนั้นเขาจึงจงใจล่อฉันมาติดกับ? จากนั้นก็ทำให้ฉันหน้าแตกต่อหน้าฝูงชน?”
“มันต้องเป็นอย่างนี้!”
ทันใดนั้น สายตาที่กู้ซิวหรั่นมองหลินหยุน แฝงด้วยความหวาดกลัวลึกๆ
หลินหยุนยาจกคนนี้ ร้ายกาจเกินไป!”
ผู้ช่วยหลิวบนเวที เห็นหยางหยิงเดินไปถึงข้างกายหลินหยุนและคนอื่นๆ ชั่วขณะก็ตกใจทันที และรีบวางงานที่ทำอยู่และวิ่งมา
ขณะที่หยางหยิงเพิ่งทักทายหลินหยุนเสร็จ หลิวเสี่ยวเกอก็วิ่งมาด้วยความเหนื่อยหอบ
“เสี่ยวหยิง ทำไมเธอถึงมาด้วยตัวเอง! ถ้ามีอะไรโทรหาฉันก็ได้นี่!” หลิวเสี่ยวเกออายุมากกว่าหยางหยิงไม่กี่ปี หยางหยิงเป็นคนอ่อนโยนกับทุกคน ปกติมักจะให้หลิวเสี่ยวเกอเรียกเธอว่าเสี่ยวหยิง
เวลาผ่านไปนาน หลิวเสี่ยวเกอคิดว่าตัวเองเป็นคนเก่าแก่อายุมากกว่า อยู่ในทีมของหยางหยิง จะทำตัวเป็นคนหยิ่งยโส
เมื่อเห็นหลิวเสี่ยวเกอ จางซือจู่และคนอื่นๆก็แสดงความโกรธ
หยางหยิงสังเกตเห็นจางซือจู่และคนอื่นๆสีหน้าเปลี่ยนไป ขณะที่ครุ่นคิดสายตาก็จ้องมองไปที่กู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆ
ทั้งสองฝ่ายเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่พวกเดียวกัน และความเกลียดชังบนใบหน้าของพวกเขาก็ชัดเจนเกินไป
และเวลานี้หลินหยุนโทรหาเธอ เห็นได้ชัดว่าต้องมีสาเหตุ
สำหรับสาเหตุนั้น หยางหยิงคงเดาได้แล้ว
หยางหยิงสามารถก้าวไปสู่ตำแหน่งปัจจุบัน ไม่ได้เป็นเพียงการแสดงออกเท่านั้น แต่ IQ นั้นสูงกว่าคนจำนวนมากอย่างแน่นอน
หยางหยิงถามอย่างใจเย็น “ผู้ช่วยหลิว เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?
หลิวเสี่ยวเกอกวาดสายตามองไปที่กู้ซิวหรั่นกับหลินหยุนและคนอื่นๆ เธอไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลินหยุนกับหยางหยิง โดยคิดว่าแค่บังเอิญเดินมา และถูกหลินหยุนและคนอื่นๆขวางไว้
กู้ซิวหรั่นขยิบตาให้เต็มที่ แต่หลิวเสี่ยวเกอก็ไม่เข้าใจ และถึงแม้เธอจะเข้าใจ เธอก็ไม่เชื่อ
“เสี่ยวหยิง เป็นแบบนี้ คนเหล่านี้พยายามให้สินบนฉัน แต่ฉันปฏิเสธ จากนั้นพวกเขาก็ก่อกวน และฉันก็ตัดสิทธิ์การออดิชันของพวกเขา” หลิวเสี่ยวเกอยิ้มและพูดแบบหน้ามือเป็นหลังมือ ด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน
ชั่วขณะกู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้แย่แล้ว
“จริงเหรอ? คุณหลิน ท่านคิดว่าไง?” หยางหยิงงมองหลินหยุน และถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
หลิวเสี่ยวเกอตกใจมาก “หยางหยิงใช้คำสรรพนามที่น่านับถือกับนักศึกษาคนหนึ่ง! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
