ปรมาจารย์หลิน?
หวางซูเฟินขมวดคิ้ว
ข่าวลือของปรมาจารย์หลิน เธอก็เคยได้ยิน แต่เธอก็ไม่เชื่อ
“พูดถึงตรงนี้ ชายหนุ่มที่ชื่อหลินหยุนคนนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดา!”
“หวังว่าพรุ่งนี้ที่การประชุมสุดยอดจงโจว ถ้าได้พบเขา จะได้แก้ไขเรื่องที่ถูกใส่ร้าย”
ฉินหลันก้มหัวลง และกล่าวขอบคุณ “ท่านประธาน คุณไม่โทษที่ฉันตัดสินใจเองเหรอ?”
หวางซูเฟินยิ้มและพูดว่า “เด็กโง่ เธอเป็นคนที่ฉันเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต ฉันยังไม่รู้ใจเธออีกเหรอ? ทุกสิ่งที่เธอทำ คือการแบ่งเบาภาระของฉัน แค่ฉันขอบคุณเธอมันยังไม่พอ แล้วจะไปโทษเธอทำไม?!
“ขอบคุณท่านประธาน!” ฉินหลันรู้สึกซาบซึ้ง
“โอเค ไปพักผ่อนเถอะ เรื่องนี้ไม่ต้องนำมาใส่ใจ พรุ่งนี้ ถ้าเจอชายหนุ่มคนนั้น ฉันจะถามเอง!”
“ค่ะ!”
กลางคืน วิลล่าตระกลูเสี้ยง
ในห้องนอน หลินหยุนได้รับโทรศัพท์จากซูจื่อเหลียง
“อาจารย์ พรุ่งนี้ประธานบริษัทหวางตงกรุ๊ปจะเข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจว ฉันคิดว่าคงติดตามเข้าไปไม่ได้แล้ว”
หลินหยุนครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพูดว่า “มาหาฉันสิ พรุ่งนี้ไปเข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจวกับฉัน!”
“ครับ!”
หลังจากวางสาย หลินหยุนก็ไปหาหยางหยิง
“คุณหลิน ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอนอีกเหรอ?” หยางหยิงสวมชุดนอนสีขาวเหมือนหิมะ และเปิดประตูให้หลินหยุน
หลินหยุนพูดตรงประเด็นทันที “ฉันต้องการเข้าร่วมงานประชุมสุดยอดจงโจวในวันพรุ่งนี้ คุณพาฉันไปที่นั่นได้ไหม
ความคิดของหยางหยิงเกี่ยวกับเรื่องที่หลินหยุนจะเข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจวนั้น ไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด ตั้งแต่ตอนที่หลินหยุนซักถามเธอเกี่ยวกับการประชุมสุดยอดจงโจว เธอก็เดาได้แล้วว่าหลินหยุนอยากจะไป
ขออภัยค่ะคุณหลิน ฉันไม่มีอำนาจที่จะเข้าร่วมในการประชุมสุดยอดจงโจว หากคุณอยากไป ต้องให้ประธานโจวพาคุณเข้าไปเท่านั้น”
หลินหยุนพยักหน้า “ขอเพียงสามารถเข้าไปได้ก็พอ”
หยางหยิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันจะโทรหาประธานโจวเพื่อพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“โอเค!”
หลังจากโทรเสร็จ หยางหยิงพูดว่า “ประธานโจวออกไปข้างนอกแล้ว คิดว่าพรุ่งนี้คงจะกลับมาไม่ทัน แต่ว่า ประธานโจวจะจัดการให้ลูกน้องพาคุณหลินเข้าไป!”
“รบกวนคุณจริงๆ” หลังจากหลินหยุนพูดจบ และหันหลังเดินจากไป
ขอเพียงสามารถข้าไปได้ ติดตามใคร มันไม่สำคัญ
หลินหยุนไม่ได้กลับไปที่ห้องนอนของเขา แต่ออกไปข้างนอก หลังจากไปรับซูจื่อเหลียงแล้ว ทั้งสองก็กลับมาด้วยกัน
……
โรงแรมอินเตอร์เนชันแนลต้าหัว โรงแรมชั้นนำที่มีระดับสูงสุดในจงโจว ไม่มีที่ไหนดีกว่านี้แล้ว
โรงแรมอินเตอร์เนชันแนลต้าหัว โดยทั่วไปรัฐบาลจะใช้ในการต้อนรับแขกผู้มีเกียรติในต่างประเทศ
เพียงแต่ว่า ทุกครั้งเวลาการประชุมสุดยอดจงโจว ส่วนใหญ่จะจัดในโรงแรมอินเตอร์เนชันแนลต้าหัว
เห็นได้ว่า สถานะและความสำคัญของการประชุมสุดยอดจงโจว
ประธานโจวส่งผู้จัดการแผนกคนหนึ่ง พาหลินหยุนและซูจื่อเหลียงมา
ผู้จัดการท่านนี้ชื่อโจวเสี่ยวถง อายุเพียงสามสิบต้นๆเท่านั้น เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งกาจและเข้มแข็ง และก็สวยมากด้วย
เห็นได้ชัดว่าโจวเสี่ยวถงได้รับความไว้วางใจจากประธานโจว และสุภาพกับหลินหยุนมาก
หนึ่งในผู้จัดการแผนกของประธานโจว มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมในการประชุมสุดยอดจงโจว ซึ่งนี่ทำให้หลินหยุนประหลาดใจ
ต้องเข้าใจว่า แม้แต่หยางหยิงก็ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจวนี้
จะเห็นได้ว่า ตัวตนและสถานะของนายท่านเสี้ยงนั้น ไม่ธรรมดาแน่นอน
ด้านหน้าประตูของโรงแรมอินเตอร์เนชันแนลต้าหัว รถยนต์หรูหราเยอะจนตาลาย ทุกยี่ห้อ เยอะจนแม้แต่หลินหยุนก็จำไม่ได้
โจวเสี่ยวถงพาหลินหยุนเดินไปที่ล็อบบี้ของโรงแรม
“คุณหลิน ฉันเห็นเพื่อนคนหนึ่ง เชิญคุณตามสบายนะ!” โจวเสี่ยวถงก้มหัวลงแล้วพูด
“โอเค!” หลินหยุนพยักหน้า
คาดว่า นี่คงเป็นสิ่งที่ประธานโจวสั่งการไว้ล่วงหน้า ขอเพียงพาหลินหยุนมาถึงสถานที่ประชุมสุดยอดจงโจว โจวเสี่ยวถงก็รีบจากไปทันที โดยไม่ให้ส่งผลกระทบต่อหลินหยุน
หลินหยุนกวาดมองทั่วห้องโถง ข้อกำหนดที่นี่สูงมาก ในโลกนี่หายาก แม้ว่าการประชุมสุดยอดจงโจวจะมีอำนาจจำกัดในระดับที่สูงมาก แต่ในการประชุมสุดยอดจงโจวแต่ละครั้ง ก็ยังมีคนจำนวนมาก
หลินหยุนได้เห็นคนรู้จักจากชาติก่อนมากมาย แต่คราวนี้ หลินหยุนจำพวกเขาได้ แต่พวกเขาอาจจำหลินหยุนไม่ได้
ในชาติที่แล้ว การประชุมสุดยอดจงโจวเป็นเป้าหมายการต่อสู้ของหลินหยุนมาโดยตลอด เพียงแต่ว่าในชาตินี้ หลินหยุนมายังสถานที่ที่เขาใฝ่ฝันมาตลอดในชาติที่แล้ว แต่หัวใจของเขาก็สงบนิ่ง
แม้ว่าจะมีความมั่งคั่งเท่าประเทศชาติ และอำนาจเหนือปฐพี ร้อยปีต่อมา มันก็อยู่ในสุสาน
และเขา ยังคงยืนอยู่ระหว่างฟ้าดิน ยิ้มให้กับความผันผวนของชีวิต
ในชาติที่แล้ว หลินหยุนต้องคอยระวังและหวาดกลัว เพื่อมาเข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจว แต่ในชาตินี้เปรียบเสมือนเทพลงมายังโลกมนุษย์ โลดแล่นอยู่ในโลกมนุษย์
ซูจื่อเหลียงในชุดยาวสีน้ำเงิน โดดเด่นมากในฝูงชน และหลายคนมองมาที่เขา
เพียงแต่ว่า ซูจื่อเหลียงไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้
หลินหยุนมองไปรอบๆ และในที่สุดก็พบคุณแม่และพี่ฉินหลัน พวกเขากำลังพูดคุยและหัวเราะกับนักธุรกิจที่ร่ำรวยสองสามคน
หลินหยุนรีบพาซูจื่อเหลียงเดินเข้าไปทันที
ก่อนที่หลินหยุนและซูจื่อเหลียงจะเดินไปถึง ฉินหลันก็เห็นพวกเขาแล้ว
ฉินหลันมีดวงตาที่ซับซ้อน และกระซิบข้างหูของหวางซูเฟิน “เขามาแล้ว”
สีหน้าหวางซูเฟินไม่เปลี่ยน แต่ว่า รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนิ่งไปครู่หนึ่ง
“ประธานหยาง ฉันมีธุระนิดหนึ่ง ขอตัวก่อนค่ะ!” หวางซูเฟินพูดด้วยใบหน้าขอโทษ
“ท่านประธานหวางเชิญตามสบาย!” ชายตรงข้ามพูดอย่างสุภาพ
หวางซูเฟินกวาดสายไปยังฝูงชน และในแวบหนึ่งเธอก็เห็นซูจื่อเหลียงในชุดแปลกๆ แล้วเห็นหลินหยุน
“ฉินหลัน พวกเราไปหาเขากันเถอะ!” หวางซูเฟินพูด
“ค่ะ!”
ทั้งสองฝ่ายพบกันใต้โคมไฟระย้าคริสทัลกลางห้องโถง
หลินหยุนมองไปที่หวางซูเฟิน ระงับความตื่นเต้นในใจ สีหน้าแสดงความชื่นชม
เห็นได้ชัดว่าวันนี้หวางซูเฟินแต่งกายเป็นพิเศษ ช่วงบนคลุมด้วยเสื้อขนสัตว์สีขาวประณีตสวยงาม ท่อนล่างสวมชุดเดรสย้อนยุคสีดำ หรูหรามีระดับ และสง่างาม
ฉินหลันก็ยังอยู่ในชุดสูทสีดำยูนิฟอร์ม เพียงแต่ว่า ก็ยังสวยงามเหมือนในความทรงจำชาติที่แล้วของหลินหยุน และเต็มไปด้วยความงามทางสติปัญญาด้วย
เพียงแต่ว่า ข้างหลังหวางซูเฟิน ตามด้วยชายหลายคนในวัยห้าสิบ หนึ่งในนั้น เป็นนักบู๊แดนพรสวรรค์!
เมื่อดูจากการแสดงท่าทางที่เย่อหยิ่งของนักบู๊คนนั้น คาดว่าหวางซูเฟินได้เชิญมาเป็นพิเศษ ดูเหมือนว่าชาติที่แล้วท่านแม่คงจะรู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของนักบู๊แล้ว แต่ไม่เคยบอกเขาเลย
“ท่านประธานหวาง สวัสดีครับ!” หลินหยุนทำความเคารพ
จากนั้น ก็ยิ้มให้ฉินหลัน “พี่ฉินหลันวันนี้คุณสวยมาก!”
ซูจื่อเหลียงที่อยู่ข้างหลังประหลาดใจมาก ปกติอาจารย์จะเป็นคนที่หยิ่งผยองมาโดยตลอด ยังมีด้านที่ถ่อมตัวและเคารพผู้อื่นเช่นนี้!
ซูจื่อเหลียงอดไม่ได้ที่จะแอบมองหวางซูเฟิน จากนั้นมองไปที่หลินหยุน หลังจากทบทวนและเปรียบเทียบแล้ว ซูจื่อเหลียงก็คาดเดาอะไรได้บางอย่าง
“ไม่น่าแปลกใจที่อาจารย์บอกให้ฉันมาที่จงโจวเพื่อปกป้องบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องคนหนึ่ง ในที่สุดฉันก็เข้าใจ” ซูจื่อเหลียงคิดในใจ
ใบหน้าของฉินหลันซับซ้อน และไม่ตอบสนอง
หวางซูเฟินเหลือบมองซูเหลียงจื่อที่อยู่ด้านหลังหลินหยุน และคิดในใจ “นี่คงจะเป็นปรมาจารย์หลินในตำนาน!”
สายตาของหวางซูเฟิน เปลี่ยนจากซูจื่อเหลียงไปที่หลินหยุน และพูดเบาๆ “คุณหลิน พวกเราเจอกันอีกแล้ว
“พอดี มีเรื่องอยากขอรบกวนถามคุณหลิน!”
“หลินหยุนพูดว่า “ท่านประธานหวางเชิญพูดได้เลย!”
หวางซูเฟินเหลือบมองเหยียนต้าวหมิงและคนอื่นๆที่อยู่ข้างหลัง และพูดว่า “คุณหลิน ผู้ช่วยของฉันฉินหลัน ได้จ้างคุณเป็นบอดี้การ์ดของเธอเหรอ?”
เหยียนต้าวหมิงและคนอื่นๆจ้องไปที่หลินหยุนทันที
หลินหยุนยอมรับทันที “ใช่ครับ”
หวางซูเฟินถามอีกครั้ง “ถ้าเช่นนั้น ในที่ประชุมสุดยอดขนาดเล็ก คุณได้ทำกิริยาไม่ให้เกียรติหยู่ลั่วจินไซหรือไม่?”
หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างสบายๆ “ผมก็อยากจะไม่ให้เกียรติเธอ ถ้าเธอมีความกล้าหาญพอ”
“นี่มัน……หึ ขี้โม้โดยไม่รู้สึกละอายใจเลยเหรอ!”
ประธานคณะกรรมการสองคนที่อยู่ข้างหลังหวางซูเฟิน มีใบหน้าโกรธกริ้ว
หยู่ลั่วจินไซเป็นลูกน้องคนสนิทของนายกหลู่ และเป็นหนึ่งในจินไซหกของควีนจินผู้ทรงเกียรติ นายเป็นแค่บอดี้การ์ดจิ๊บจ๊อยคนหนึ่ง ยังกล้าโอ้อวดเช่นนี้!”
“มันช่างน่าตลกสิ้นดี!”
