“คุณชายโจว เจ้าหมอนี่อวดดีขนาดนี้ พวกเราจะปล่อยมันไปง่ายๆไม่ได้นะ!”
“ถูกคุณชายโจว เรื่องนี้พวกเราจะเลิกราแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาดนะ! จะต้องไล่เขาออกไปจากเจียงหนาน!”
อารมณ์โกรธของกลุ่มบรรดาเศรษฐีหนุ่ม ค่อนข้างรับไม่ได้กับวิธีการของคุณชายโจว
คุณชายโจวเหลือบมองทุกคนแวบหนึ่ง กดเสียงต่ำ: “มีใครที่ไม่อยากฟังฉันพูด ยืนออกมา พวกคุณสามารถลองไปหาเขาเองได้”
“นี่…….”
หลายคนที่ยังบ่นว่าอยู่ในตอนแรกเหล่านั้น ไม่กล้าพูดจาทันทีแล้ว
หลินหยุนมองคุณชายโจวแวบหนึ่ง มุมปากโค้งขึ้นเป็นวง: “นับว่าแกฉลาด”
“ไปซะ!” หลินหยุนพ่นสองคำออกมาเบาๆ คุณชายหวางสองคนบนพื้น รู้สึกทันทีว่าแรงกดดันบนตัวผ่อนคลาย
คุณชายหวางสองคนลุกขึ้นทันที วิ่งกลับมาข้างกายคุณชายโจวและคนอื่นๆ โค้งเอว หอบหนัก สีหน้าเกิดความหวาดกลัวในภายหลัง
“คุณชายหวาง พวกคุณไม่เป็นไรนะ?” คุณชายโจวถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร ขอบคุณคุณชายโจว!” คุณชายหวางกล่าวขอบคุณ
“เจ้าหมอนี่ประหลาดเกินไปแล้ว เกรงว่าพวกเราคนเหล่านี้จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา พยายามอย่าเพิ่งไปยั่วยุเขาเลย!” คุณชายหวางแอบกระซิบเบาๆข้างหูคุณชายโจว
คุณชายโจวพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม มองหลินหยุนแวบหนึ่งด้วยสีหน้าหวาดกลัว กล่าวกับทุกคน: “พวกเราไป!”
“ก็จากไปอย่างนี้หรือ?”
“แบบนี้ก็ช่างขายหน้าเกินไปแล้วนะ!”
“พูดมาก แกไม่พอใจจะขายหน้าแกก็ไปสิ! ไม่เห็นว่าอยู่ต่อหน้าหมอนั่นแม้แต่คุณชายหวางก็ไม่มีทางตอบโต้ได้หรือ?”
“อยากเอาชนะเจ้าหมอนี่ เกรงว่าจะทำได้เพียงเชิญคนที่มีฝีมือสูงส่งมาเท่านั้น”
คุณชายโจวพาบรรดาเศรษฐีหนุ่มเจียงหนาน กลับไปที่เดิม
คนเหล่านี้มาด้วยอารมณ์ที่ฮึกเหิม กลับมาด้วยความพ่ายแพ้ แต่ละคนสีหน้าดูไม่ได้
ในใจกู้ซิวหรั่นไม่ยอม: “แม่งเอ้ย เจ้าพวกเจียงหนานเหล่านี้ขี้ขลาดจริงๆ เจ้าหมอนั่นแค่เผยฝีมือ ก็ทำให้คนเหล่านั้นกลัวจนหนีแล้ว”
“คุณชายโจว พวกเราจะเลิกแล้วกันไปแบบนี้จริงๆหรือ?” คุณชายหวางมองคุณชายโจว สีหน้าไม่พอใจ
คนอื่นก็มองไปทางคุณชายโจวทั้งหมด แต่ละคนเผยสีหน้าแห่งการตั้งตารอออกมาบนหน้า
คุณชายโจวก้มหน้าเล็กน้อย สีหน้าครุ่นคิด: “แน่นอนว่าไม่สามารถเลิกราแบบนี้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าหมอนั่นมีความประหลาด อยากต่อสู้กับเขา พวกเราคนธรรมดาเหล่านี้เกรงว่าจะไม่ได้ จำเป็นต้องมีคนที่มีฝีมือสูงส่งออกโรงถึงจะได้”
“ถูก จากการคาดเดาของฉัน เจ้าหมอนั่นน่าจะไม่ใช่คนธรรมดาที่ง่ายดายขนาดนั้น มันน่าจะเป็นนักบู๊ผู้หนึ่ง” คุณชายหวางทำสีหน้าไตร่ตรอง
“นักบู๊!” สีหน้าของคุณชายโจวเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขารู้ถึงความคงอยู่ของนักบู๊
เวลานี้ ชายหนึ่งหญิงหนึ่งเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ ผู้ชายหล่อเหลามาก ผู้หญิงก็สวยงามมาก แต่ เหมือนกับว่าผู้หญิงจะไม่ค่อยพอใจ สีหน้าหงุดหงิด เดินไปพลางยังบ่นๆด่าๆไปพลางอีก
สองคนนี้ ก็คือสองพี่น้องตระกูลป๋ายที่ถูกหลินหยุนทิ้งลงถังขยะ
คุณชายโจวเห็นทั้งสอง สีหน้าดีใจทันที
“นั้นไม่ใช่ป๋ายรุ่ยเหวินหรือ? เขาเรียนสำเร็จกลับมาแล้ว!”
“ป๋ายรุ่ยเหวิน! สิบปีก่อนไม่ใช่ว่าเขาถูกคนมีฝีมือสูงส่งท่านหนึ่งพาไป รับเป็นศิษย์แล้วหรือ? ครั้งนี้เขากลับมา ต้องเรียนสำเร็จแล้วเป็นแน่!” คุณชายหวางอุทานอย่างตกใจ
บนหน้าของคุณชายโจวปรากฏความตื่นเต้นดีใจออกมา: “กำลังกลุ้มใจหาผู้มีฝีมือสูงส่งมาสู้กับเจ้าหมอนั่นไม่ได้พอดี คิดไม่ถึงคุณชายป๋ายก็กลับมาแล้ว!”
“ไปพวกเราไปต้อนรับคุณชายป๋ายกัน!”
เซี่ยหยู่เวยคนอื่นๆ นั่งอยู่บนที่นั่ง มองดูคุณชายโจวพาบรรดาเศรษฐีหนุ่มเจียงหนาน ไปต้อนรับสองพี่น้องตระกูลป๋าย
“เทียนหมิง สองพี่น้องคู่นั้นเป็นใคร?” เซี่ยหยู่เวยถามด้วยความอยากรู้ คนที่สามารถทำให้บรรดากลุ่มเศรษฐีหนุ่มของเจียงหนานไปต้อนรับได้ จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน
เจิ้งเทียนหมิงกล่าว: “นั่นคือคนตระกูลป๋ายแห่งเจียงหนาน ผู้ชายชื่อป๋ายรุ่ยเหวิน ผู้หญิงชื่อป๋ายรุ่ยซิน เป็นสองพี่น้อง ได้ยินว่าป๋ายรุ่ยเหวินสิบปีก่อนถูกคนฝีมือสูงส่งท่านหนึ่งรับเป็นศิษย์ พาไปร่ำเรียนฝีมือบนเขา ตอนนี้กลับมา คาดว่าเพราะเรียนสำเร็จแล้ว”
เซี่ยหยู่เวยขมวดคิ้วเล็กน้อย: “ตระกูลป๋ายแห่งเจียงหนาน ใช่ตระกูลป๋ายที่รองลงมาจากตระกูลอีนั่นใช่หรือไม่?”
เจิ้งเทียนหมิงพยักหน้า: “ก็คือตระกูลป๋าย เจียงหนานมีการเรียกว่าหนึ่งอีสองป๋ายสามเย่ ตระกูลป๋ายก็คือตระกูลป๋ายที่ป๋ายรุ่ยเหวินสองพี่น้องอยู่ และตระกูลเย่ ก็คือตระกูลเย่ที่เย่เทียนเหาอยู่”
สำหรับเรื่องที่เย่เทียนเหาได้รับการดูหมิ่นที่มหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจว เซี่ยหยู่เวยบอกเจิ้งเทียนหมิงแล้ว ขณะที่เจิ้งเทียนหมิงพูดถึงตระกูลเย่ ได้เหลือบไปมองหลินหยุนอย่างไม่ใส่ใจ ในตาเหมือนกับว่ายินดีในความทุกข์ของคนอื่น
“อีกทั้ง ฉันยังได้ยินอีกเรื่องหนึ่ง ตอนนั้นตระกูลป๋ายกับตระกูลอีเหมือนกับว่ามีการหมั้นหมายกัน อดีตเจ้าบ้านตระกูลอี เคยตอบรับตระกูลป๋าย ต้องการเอาหลานสาวของตัวเองคนหนึ่งแต่งงานไปตระกูลป๋าย”
“เพียงแต่น่าเสียดาย ท่านอีมีลูกชายสองคน ไม่มีลูกสาว ตอนนี้อีหลิงก็คือหลานสาวคนเดียวของท่านอี แม้ว่าตอนนั้นจะเป็นเพียงแค่ประโยคหยอกล้อ ไม่รู้ว่าคนรุ่นหลังของทั้งสองตระกูลยังจะเอาเป็นเรื่องจริงหรือไม่”
เซี่ยหยู่เวยมองเจิ้งเทียนหมิงด้วยความประหลาดใจ ในใจแอบนับถือ ความลับสิบกว่าปีก่อนเหล่านี้ คิดไม่ถึงว่าเขาก็สืบได้ ดูเหมือนว่า หลังจากที่ตัวตนของอีหลิงเปิดโปง เจิ้งเทียนหมิงก็เริ่มทำการบ้านแล้ว
คุณชายโจวและบรรดาเศรษฐีหนุ่มคนอื่นๆ ตะโกนพูดกับป๋ายรุ่ยเหวินจากระยะไกล: “ยินดีที่คุณชายป๋ายร่ำเรียนสำเร็จกลับมานะ!”
ที่ป๋ายรุ่ยเหวินหน้าแดงอย่างฉับพลัน เขาเรียนสำเร็จกลับมาไม่ผิด ทีแรกยังคิดจะแสดงฝีมือความสามารถในงานวันเกิดของอีหลิง เสแสร้งดีๆสักรอบ
แต่คิดไม่ถึงเพิ่งลงจะรถไฟความเร็วสูง ก็ถูกคนต่อยหน้าอย่างรุนแรง ที่สำคัญคนที่ต่อยหน้าเขาคนนี้ ยังเป็นคนที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนามอีก
แต่ว่า เป็นธรรมดาที่ป๋ายรุ่ยเหวินจะไม่พูดออกมา
“พี่น้องทุกคนเกรงใจแล้ว ก็แค่เรียนลูกไม้เล็กๆน้อยๆนิดหน่อย ไม่มีค่าให้เอ่ยถึง!” ป๋ายรุ่ยเหวินท่าทางถ่อมตัว แต่ ความผยองบนใบหน้าใครๆก็สามารถมองออก
สายตาของคุณชายโจวและคนอื่นมองไปทางป๋ายรุ่ยซินที่อยู่ด้านข้าง ป๋ายรุ่ยซินสวมเสื้อผ้าค่อนข้างตามสบาย ดูแล้วราคาถูกมากๆ ไม่เหมาะกับกาลเทศะแบบนี้ในวันนี้เป็นอย่างมาก
ตามหลักการแล้วตระกูลป๋ายไม่ควรจะจนขนาดนี้ถึงจะถูก
“วันนี้สไตล์เสื้อผ้าของคุณซินซินแปลกนิดหน่อยนะครับ!” คุณชายโจวยิ้มแล้วถาม
ในตาของป๋ายรุ่ยซินมีความขุ่นเคือง กล่าวอย่างเย็นชา: “ทำเลอะเทอะระหว่างทางโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันเปลี่ยนชุดทั้งตัวเฉพาะกาล”
ป๋ายรุ่ยเหวินรีบช่วยน้องสาวทำให้จบลงด้วยดี ยิ้มแล้วกล่าว: “คุณชายโจว ผมกับพวกเพื่อนๆไม่ได้เจอกันนาน นั่งลงคุยกันดีๆ คุณเล่าเรื่องใหญ่ๆอะไรก็ได้ที่เกิดขึ้นในเจียงหนานในไม่กี่ปีนี้ให้ผมฟังหน่อย!”
“ได้ คุณชายป๋ายเชิญ!”
ทุกคนเพิ่งจะนั่งดีๆ ป๋ายรุ่ยเหวินถามฉับพลัน: “ถูกแล้ว ทำไมไม่เห็นคุณชายเย่ล่ะ? วันนี้แบบนี้ เขาจะไม่พลาดนี่!”
คุณชายโจวกล่าวด้วยสีหน้าแปลกประหลาดเล็กน้อย: “คุณชายเย่ได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย ได้ยินว่าถูกคนต่อยตี ดังนั้นช่วงนี้ไม่เหมาะจะปรากฏตัวในสังคม จึงติดตามอยู่ด้านหลังคุณพ่อของเขา”
ป๋ายรุ่ยเหวินตกใจทันที ถามด้วยความเหลือเชื่อ: “คุณชายเย่ถูกคนต่อยตีงั้นหรือ? ใครกล้าหาญขนาดนี้? หรือว่าเป็นคนในตระกูลที่ยิ่งใหญ่สุดยอดทั้งสี่ของเมืองหลวง?”
คุณชายโจวส่ายหน้า: “รายละเอียดเป็นใครพวกเราก็ไม่รู้ พวกเราถามแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรคุณชายเย่ก็ไม่ยอมพูด”
“เดี๋ยวฉันจะถามด้วยตัวเอง ถ้าไม่ใช่คนในตระกูลที่ยิ่งใหญ่สุดยอดทั้งสี่ของเมืองหลวงทำ ฉันจะระบายความโกรธแทนคุณชายเย่!” ป๋ายรุ่ยเหวินสีหน้าเคร่งขรึม กลิ่นอายที่แข็งแกร่งระเบิดออกมา ทำให้คุณชายโจวและคนอื่นๆตกใจ
ในใจคุณชายโจวแอบคิด: “ดูเหมือนว่าคุณชายป๋ายจะได้ร่ำเรียนฝีมือที่แท้จริงแล้ว หลินหยุน สมน้ำหน้าแกที่นายดวงซวยนะ!”
คุณชายโจวเปลี่ยนหัวข้อสนทนาฉับพลัน ยิ้มแล้วถามอย่างประหลาดเล็กน้อย: “คุณชายป๋าย คุณไม่กลับมาล่วงหน้า ไม่กลัวมาทีหลัง จงใจเลือกกลับมาตอนที่คุณอียอมรับลูกสาว เพราะคิดอยากให้ตระกูลอีปฏิบัติตามสัญญาการหมั้นหมายที่นายท่านทั้งสองตกลงไว้สินะ?”
ป๋ายรุ่ยเหวินรินชาให้ตัวเองแก้วหนึ่ง ยิ้มแต่ไม่พูดจา
ด้านข้างป๋ายรุ่ยซินเปล่งเสียงไม่พอใจอย่างเย็นชา: “นั้นก็แน่นอน นี่เป็นถึงสัญญาการหมั้นหมายในปีนั้นของคุณปู่ของฉันและคุณปู่อีเชียว คุณหนูอีหลิงคนนี้เป็นพี่สะใภ้ในอนาคตของฉัน พวกคุณคนเหล่านี้ ก็ไม่ต้องคิดจะหมายปองอะไรแล้ว”
