นักบู๊ที่หลบซ่อนตัวจากระยะทางหนึ่งไมล์เพื่อดูการต่อสู้ของทั้งสอง ต้องถอยห่างออกไปอีกร้อยเมตร
เพราะลมหมัดของทั้งสอง ถ้ามันกระแทกใส่ผู้โชคร้ายคนไหน คิดว่ามันจะทุบนักบู๊แดนพรแสวงให้แหลกสลายได้
ทั้งสองมีพลังแข็งแกร่งมาก!
“ไม่คาดคิดเลย ที่แท้พวกเราทุกคนประเมินค่าของหลินชางฉองต่ำไป เขาต่อสู้กับฉิวเชียนซาได้อย่างสูสีกัน!”
“ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องที่เกินคาด! และฉันคิดว่าความแข็งแกร่งของฉิวเชียนซา แข็งแกร่งกว่าเมื่อสามสิบปีก่อนมาก ฉันกังวลว่าแม้ว่าเทพสงครามจากเมืองหลวงจะมา ก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเอาชนะเขาได้!”
“หลินชางฉองคนนี้ ทำให้ทุกคนคาดการณ์ผิดจริงๆ! โชคดีที่มีฉิวเชียนซาโผล่ออกมากลางคัน มิฉะนั้นพวกเราอาจไปรับคำบัญชาเทพยาอย่างโง่เขลา และคงจะตายโดยไม่รู้ตัว”
“ใช่แล้ว เดิมทีฉันคิดว่าหลินชางฉองเป็นเพียงตัวละครที่ไม่เด่นอะไร ไม่คาดคิดว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้!”
นักบู๊ทุกคนตกตะลึง และนักบู๊จำนวนมากที่ได้รับคำบัญชาเทพยา ต่างก็หวาดผวา
ถ้าไม่ใช่เพราะฉิวเชียนซาได้นัดหมายต่อสู้กับหลินชางฉองแบบกะทันหัน พวกเขาก็คงจะไปฆ่าหลินชางฉอง คงจะตายโดยไม่รู้ตัว
การโจมตีของหลินชางฉองและฉิวเชียนซา ยิ่งช้าลง จากทุกๆหนึ่งนาทีต่อครั้ง กลายเป็นทุกๆสองนาทีหนึ่งครั้ง และกลายเป็นทุกๆห้า นาทีต่อครั้ง
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าหลินหยุนนั้นนิ่งสงบและผ่อนคลาย นอกจากเสื้อผ้าที่ฉีกขาดเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
สำหรับฉิวเชียนซานั้นจะดูแย่เล็กน้อย
สวมเสื้อคลุมยาวสีแดง ที่ขาดรุ่งริ่ง มีหลายแห่งบนร่างกายที่มีเพียงเศษผ้าที่ห้อยอยู่ ดูแล้วช่างเหมือนคนจรจัดที่เก็บขยะ
ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีผิวซีดชาวของฉิวเชียนซา ก็ยิ่งซีดลงอีก ราวกับว่าขาดดุลอย่างมาก
หลินหยุนค่อยๆเคลื่อนพลังทิพย์ ยกมือขึ้นแล้วกระแทกไปอีกครั้ง
ครั้งนี้ฉิวเชียนซาไม่ได้โต้กลับ แต่เลือกการป้องกัน
บูม!
คราวนี้ ฉิวเชียนซาถูกกระแทกโดยตรงและปลิวออกไป หัวกระแทกกับหินก้อนใหญ่ที่อยู่ด้านล่าง กระแทกจนหินก้อนใหญ่ที่แข็งมากๆ แตกเป็นชิ้นๆ
นอกจากนี้ คราวนี้เป็นเวลานานฉิวเชียนซายังลุกไม่ขึ้น
นักบู๊คนอื่นดูตกตะลึง “ฉิวเชียนซาแพ้แล้วเหรอ?”
“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!”
ในความเห็นของพวกเขา แม้ว่าฝีมือของหลินชางฉองจะสูสีกับฉิวเชียนซา แต่ว่า เขายังเด็กเกินไป ท้ายทีสุดคงจะเป็นฉิวเชียนซาที่ชนะ
เพียงแต่ว่า ผลลัพธ์ตรงหน้า ดูเหมือนจะตรงกันข้าม คราวนี้ฉิวเชียนซาไม่ได้ยืนขึ้น?
หลินหยุนมองฉิวเชียนซาจากที่สูง ใบหน้าเต็มไปด้วยรู้สึกสะใจ สายตาแฝงด้วยความขี้เล่น “ทำไมเหรอ? ในเวลาอันรวดเร็วก็ใช้พลังทิพย์จนหมดแล้วเหรอ?”
ทันใดนั้นฉิวเชียนซาก็พุ่งออกมาทันที และยืนอยู่ในอากาศอีกครั้ง ใบหน้าเคร่งเครียดที่ปกติไม่ค่อยได้เห็น
“ไอ้หนุ่ม นายทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ!”
“ฉันแปลกใจจริงๆ ใครกันแน่ สามารถฝึกสอนคนเก่งกาจอย่างนาย!”
“ฉันสามารถสัมผัสถึงชี่แท้ในร่างกายของนาย มีปริมาณที่น้อยกว่าฉันมาก แต่ชี่แท้ในร่างของนายนั้นทรงพลังมากเกินไป!”
“ถ้าจำไม่ผิด การฝึกฝนของนายคงไม่ใช่การฝึกฝนแบบธรรมดาแน่นอน นายไม่ใช่คนในโลกบู๊ ตัวตนของนายคงเป็นคนอัจฉริยะในตระกูลบู๊ที่ลึกลับเหล่านั้น!”
หลินหยุนเอาสองมือไขว้ข้างหลัง ด้วยใบหน้าเรียบเฉย “วิเคราะห์ได้ดี เพียงแต่ว่าตัวตนของฉัน ไม่ใช่สิ่งที่นายคิดไว้จริงๆ”
“ความแข็งแกร่งของนายกับบรรดานักบู๊ที่ฉันเคยเจอ เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่อยากฆ่านายแล้ว เห็นแก่ที่ว่ามันไม่ง่ายกว่าที่จะฝึกฝนมาถึงขั้นนี้ ขอเพียงนายสัญญาว่าต่อไปจะไม่เหยียบเข้ามาในดินแดนประเทศจีนอีก ฉันจะปล่อยนายไป”
ฉิวเชียนซาหัวเราะและพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายนี่ประเมินค่าฉันต่ำเกินไปแล้ว! ฉันไม่สนใจว่าตัวตนของนายคือใคร แม้ว่านายจะเป็นอัจฉริยะในตระกูลใหญ่เหล่านั้นจริงๆ วันนี้ก็ขวางฉันไม่ได้”
“ได้ผ่านการต่อสู้เมื่อสักครู่ เดิมทีหลักการบางอย่างยังไม่เข้าใจละเอียดถี่ถ้วน แต่ตอนนี้ในที่สุดก็เข้าใจ”
ขณะที่ฉิวเชียนซาพูด ร่างกายของเขาลอยขึ้นไปในอากาศ และทั่วร่างกายก็เปล่งแสงสีแดงออกมา ซึ่งดูแปลกมากในท้องฟ้ายามค่ำคืน
“เป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมา ฉันดิ้นรนแสวงหาแดนในตำนาน แต่ว่า ไม่เคยสัมผัสถึงเขตแดนนั้นเลย อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านความลำบากมาหลายปีก็ไม่เสียเปล่า ในที่สุดฉันก็ตระหนักและเข้าใจได้ถึงสิ่งที่แตกต่างออกไป”
“ในวันนี้ ให้นายได้เห็นเป็นบุญตา อะไรคือทักษะการต่อสู้ที่แท้จริง!”
หลินหยุนหัวเราะเยาะ ทักษะการต่อสู้ที่แท้จริงหรือ?
ฉันก็อยากที่จะเห็นเป็นบุญตาจริงๆ
แสงสีแดงในร่างกายฉิวเชียนซาปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า ชั่วขณะปกคลุมไปทั่วภูเขาทันที
ทุกคนที่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีแดง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนทั่วร่างกาย ความรู้สึกนั้นราวกับว่าถูกสัตว์ร้ายจ้องเขม็ง
อย่างไรก็ตาม แสงสีแดงนั้นมาอย่างรวดเร็วและไปอย่างรวดเร็ว ในเวลาอันรวดเร็วก็หดกลับไปข้างกายฉิวเชียนซาซึ่งมีระยะห่างจากร่างกายประมาณหนึ่งเมตร
จากนั้น แสงสีแดงนั้นก็เหมือนน้ำ ที่หมุนเวียนอยู่ตลอดเวลา หมุนเวียน
ในที่สุด มันได้ก่อตัวเป็นร่างเงาของเทพมารที่มีเขาสองเขาบนหัว ตามบันทึกในตำนานของจีนโบราณ มันควรจะเป็นรูปร่างของอาชูร่า
เงาของเทพมารอาชูร่าแดง ถูกฉิวเชียนซาดูดจนหมด ดวงตาของฉิวเชียนซาเปลี่ยนเป็นสีแดง และร่างกายก็ใหญ่ขึ้นมาก
หลินหยุนมองไปที่ฉิวเชียนซาอย่างสงสัย “นี่คือทักษะการต่อสู้ที่นายเข้าใจแล้วใช่หรือไม่?”
“ใช่ ฉันตั้งชื่อให้มันว่าร่างอาชูร่าอมตะ ไอ้หนุ่ม สักครู่ฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงความสิ้นหวัง” ฉิวเชียนซาอุทานด้วยความตื่นเต้นดีใจ
หลินหยุนรู้สึกว่ารอบๆฟ้าดิน มีพลังกฎเกณฑ์ที่มองไม่เห็นและจับต้องไม่ได้เพิ่มขึ้นมาอีกชั้น
พลังนั้นมีขนาดเล็กมาก จนสัมผัสพลังกฎเกณฑ์ได้เพียงเล็กน้อย
เช่นเดียวกันกับข้ารับใช้ดูแลกระบี่คนนั้นของเยนหนานเทียนที่เข้าใจถึงจิตกระบี่
อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของของฉิวเชียนซาคือปรมาจารย์ขั้นสูงสุด เมื่อเทียบกับข้ารับใช้ดูแลกระบี่คนนั้น เขาก็แข็งแกร่งมากกว่า
ดังนั้น พลังกฎเกณฑ์ที่ฉิวเชียนซานำออกมาใช้นั้น แข็งแกร่งกว่าจิตกระบี่ดั้งเดิมมาก
นักบู๊ที่อยู่รอบๆ ไม่สามารถเป็นเหมือนกับหลินหยุน ที่สามารถสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงพลังกฎเกณฑ์ของฟ้าดินได้อย่างชัดเจน
“นี่เป็นเคล็ดลับสุดยอดของฉิวเชียนซาเหรอ? มันดูไม่แตกต่างไปจากเมื่อกี้นี้เลย?”
“ต่างกันสิ นายมองไม่เห็นหรือไง? ดวงตาแดงกว่าเดิม”
“ร่างอาชูร่าอมตะอะไร? ฟังดูแล้วไม่เลว แต่ไม่รู้ว่ามันจะใช้ได้หรือเปล่า!”
คนชรายอดฝีมือที่เก็บตัวฝึกฝนพูดตำหนิ “ถ้าไม่เข้าใจก็อย่าพูดไร้สาระ ฉิวเชียนซาร้ายกาจจริงๆ แม้ว่าจะยังไม่ถึงแดนในตำนาน แต่เขาได้ตระหนักและเข้าใจถึงแดนนั้นแล้ว ต้องเข้าใจถึงแดนนั้นถึงจะเรียนรู้ทักษะการต่อสู้!”
เขาพูดถูก ตามอันดับของโลกบู๊ พลังกฎเกณฑ์ที่ฉิวเชียนซาเข้าใจนั้น เป็นสิ่งที่นักบู๊สามารถเข้าใจได้หลังจากเข้าสู่แดนดั่งเทพ
หลินหยุนเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ เขาอยากทดลองจริงๆ พลังกฎเกณฑ์ที่นักบู๊เข้าใจนั้น จะเป็นความแข็งแกร่งแบบไหน
“ถ้าเตรียมพร้อมแล้ว ก็ให้ฉันได้สัมผัสหน่อย หวังว่าการเรียนรู้และความเข้าใจในหลายสิบปีที่ผ่านมาของนาย จะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง” หลินหยุนพูดด้วยความดูหมิ่น
“หาที่ตายเหรอ!” ฉิวเชียนซาตะโกนอย่างโกรธจัด ทันใดนั้นก็กระแทกเข้าหาหลินหยุนอย่างรวดเร็ว ความเร็วของเขานั้น เร็วกว่าเมื่อกี้สองเท่า
“ความเร็วเพิ่มขึ้นแล้ว” หลินหยุนวิเคราะห์ในใจ จากนั้นก็ต่อยด้วยหมัดออกไป
บูม!
คราวนี้ สะเทือนจนหลินหยุนปลิวออกไป
“อืม? ความแข็งแกร่งก็เพิ่มขึ้นด้วย แข็งแกร่งกว่าเมื่อกี้สองเท่า”
การโจมตีนี้ฉิวเชียนซาได้เปรียบ ชั่วขณะก็ดีใจมาก “ไอ้หนุ่ม ไปตายซะ!”
ฉิวเชียนซาต่อยไปที่หลินหยุนอีกครั้ง และก็เป็นการโจมตีที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น โดยไม่มีการป้องกันเลย
และเมื่อพิจารณาจากท่าทางที่สู้สุดชีวิตแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้วางแผนที่จะป้องกัน
