คนทั้งเก้าคนที่ก่อนหน้านี้ได้ติดตามเจี่ยงเฉิง เป็นบอดี้การ์ดที่เคยลงมือกับหลินหยุน ขณะนี้มีสีหน้าซีดเซียว
นึกถึงก่อนหน้านี้ที่พวกเขาเคยกล้าลงมือกับหลินหยุน ขณะนี้ขาของพวกเขาสั่นเล็กน้อย
เหมือนกับมดสองสามตัว ที่พยายามจะล้มช้าง
“พวกเรากล้าลงมือกับบุคคลที่ดำรงอยู่เช่นนี้เลยเหรอ!”
บอดี้การ์ดมองหน้ากัน ราวกับว่าไม่เชื่อพฤติกรรมของตัวเอง
“โชคดี ที่ตอนนี้พวกเรายังมีชีวิตอยู่!”
หลายคนตกอยู่ในภวังค์ เพียงรู้สึกว่าขณะนี้พวกเขายังสามารถยืนหายใจได้ ซึ่งเหมือนเป็นความเมตตาจากสวรรค์
ทุกคนในตระกูลเจี่ยง ต่างมีสีหน้าซีดเซียว
“คุณพ่อ ปรมาจารย์หลินชนะแล้ว!”
เจี่ยงจิงเทียนมีสีหน้ากังวล หากว่านักพรตจื่อหยางแพ้แล้ว ถ้าเช่นนั้นต่อจากนี้ไปก็ถึงตาของตระกูลเจี่ยงแล้ว
สีหน้าเจี่ยงจงสือเคร่งขรึม เพียงแต่ว่า ภัยถึงตัวก็ยังไม่ตื่นตระหนก พูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องกังวล มันยังไม่ถึงช่วงเวลาสุดท้าย?
คนในตระกูลเจี่ยงเงียบขรึม นักพรตจื่อหยางถูกต่อยลงไปในหลุม ไม่รู้จะอยู่หรือตาย หรือมันยังไม่ใช่ช่วงเวลาสุดท้ายอีกเหรอ?
เพียงแต่ว่า จากอำนาจของท่านเจี่ยงที่อยู่ในตระกูลเจี่ยง ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง
หลังจากรอไปหลายนาที นักพรตจื่อหยางก็ยังไม่คลานออกมาจากหลุม
ทุกคนแอบคิดในใจ “นักพรตจื่อหยางตายแล้วจริงๆเหรอ!”
เพียงแต่ว่า หลินหยุนยังยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองไปที่หลุมที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ และพูดอย่างใจเย็น “ฉันรู้ว่าแกยังไม่ตาย ออกมาได้แล้ว!”
ไม่มีใครตอบ
คนที่ดูการต่อสู้ต่างตกใจ “ขนาดนี้แล้วยังไม่ตาย! ความแข็งแกร่งของนักพรตจื่อหยาง ทรงพลังมากเกินไป!”
เมื่อทุกคนให้ความสนใจกับหลุมขนาดใหญ่อย่างเงียบๆ ขณะที่รอให้นักพรตจื่อหยางลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ทันใดนั้น แผ่นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน
ภูเขาทั้งลูกกำลังสั่นสะเทือน ทุกคนยืนไม่นิ่ง และตกตะลึง
“เกิดอะไรขึ้น? แผ่นดินไหวเหรอ?”
ทุกคนต่างจ้องหน้ากัน
ในขณะนี้ หลุมขนาดใหญ่ที่นักพรตจื่อหยางเป็นคนทุบออกมา จู่ๆก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น
“ไอ้หนุ่ม แกแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งเกินไป!”
“แต่ว่าวันนี้ แกต้องตายที่นี่!”
“ตอนนี้ ฉันจะแสดงให้แกได้เห็น ว่าพลังของเวทมนตร์เป็นแบบไหน!”
นักพรตจื่อหยางค่อยๆโผล่ออกมาจากหลุมขนาดใหญ่อย่างน่าสมเพช เสื้อชุดนักพรตขาดรุ่งริ่ง และเปื้อนไปด้วยเลือด
เพียงแต่ว่า ใบหน้าของเขา มีรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยาม
ยิ่งกว่านั้น จากร่างกายของเขา มีกลิ่นอายของการดูถูกโลกนี้
ดูเหมือนว่า โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นมด และเขาเป็นคนเดียวที่สูงส่ง!
“ค่ายกลแผ่นดินหมื่นลี้เริ่มขึ้นแล้ว!”
นักพรตจื่อหยางตะโกน และยกมือทั้งสองข้างขึ้นสูง
ทันใดนั้น ทั่วเกาะตงไหลก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
เกาะตงไหลกลายเป็นภูเขาใหญ่เจ็ดลูก โดยมีน้ำท่วมอยู่ตรงกลาง เหมือนกับทิวทัศน์ภาพภูเขาแม่น้ำ
เพียงแต่ว่า ภาพภูเขาแม่น้ำ อยู่บนโลกเป็นเพียงภาพลวงตา และตอนนี้ มันคือโลกแห่งความจริง
หากว่า ในโลกแห่งความเป็นจริง พลังของฟ้าดินที่ปรากฏขึ้นในภาพภูเขาแม่น้ำ นั่นก็คือพลังที่แท้จริงของฟ้าดิน
ผู้คนที่ดูการต่อสู้ ตอนนี้ต่างติดอยู่บนภูเขาใหญ่ทั้งเจ็ด มองดูน้ำท่วมหนักในลำธารบนภูเขาด้านล่าง ทุกคนตกใจจนสีหน้าซีดเซียว
คนของตระกูลเจี่ยงถูกแบ่งแยกจากภูเขาสองลูก เจี่ยงหลินหลินกับเจี่ยงจิงเทียนและท่านเจี่ยงอยู่ด้วยกัน
เจี่ยงหลินหลินถามด้วยท่าทางหวาดกลัว “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นักพรตจื่อหยางกำลังจะทำอะไร?”
เจี่ยงจิงเทียนก็ดูกังวลเช่นกัน มองไปที่เจี่ยงจงสือแล้วถามว่า “คุณพ่อ ฉันรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี นักพรตจื่อหยางไม่แบ่งแยกระหว่างศัตรูและพรรคพวกแล้วหรือ?”
เจี่ยงจงสือไม่พูด นับจากเกาะตงไหลเปลี่ยนเป็นภูเขาเจ็ดลูก เขาก็เดาออกแล้ว
ตาเฒ่าเหล่านั้นกับคนในตระกูลเจี่ยง ถูกแยกจากกันไปอีกภูเขาหนึ่ง
หญิงชราขี้เหร่ดุด่า “จื่อหยางไอ้ผมยุ่งไม่ใช่คนดีอะไร! นี่เขาต้องการจัดการพวกเราด้วยเหรอ!”
“หยุดพูดจาไร้สาระ รีบมาหาวิธีป้องกันตัวเองดีกว่า! เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นค่ายกลที่ไม่เคยมีมาก่อน!” ตาเฒ่าอีกคนมองไปรอบๆด้วยความตกใจ
ชายและหญิงที่อยู่บนกิ่งไม้ ถูกแยกไปอยู่ในภูเขาที่ไกลที่สุด
เมื่อมองดูฉากนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็ชะงักเล็กน้อยด้วยความตกใจ
“นี่ นี่มันสถานการณ์อะไร? ตาเฒ่าจื่อหยางทำอะไรลงไป?”
ชายคนนั้นพูดอย่างเคร่งขรึม “พวกเราทุกคนหลงกลอุบายของนักพรตจื่อหยางแล้ว พวกเราเข้าไปในค่ายกลของเขาแล้ว!”
ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้อง “คู่ต่อสู้ของเขาคือปรมาจารย์หลิน เอาพวกเราเข้าไปในค่ายกลเพื่ออะไร!”
ชายคนนั้นดูหมดหนทางและพูดว่า “เกรงว่าค่ายกลนี้ เขาไม่สามารถควบคุมได้เลย ต่อจากนี้ไป พวกเราจะเป็นอันตรายมาก เธอระวังตัวด้วย”
หลินหยุนมองนักพรตจื่อหยางที่อยู่กลางอากาศ ด้วยใบหน้าที่งุนงง “สมัยที่ฉันพึ่งมาถึงที่นี่ครั้งแรก รู้สึกว่าที่นี่มีกลิ่นอายของค่ายกล”
เพียงแต่ว่า ฉันไม่เห็นร่องรอยของค่ายกล โดยไม่คาดคิดว่า ที่แท้ทั่วทั้งเกาะตงไหลก็เป็นค่ายกลขนาดใหญ่”
“เพียงแต่ว่า ค่ายกลบริเวณรอบๆเช่นนี้ ไม่ใช่พ่อมดระดับแกที่สามารถสร้างขึ้นมาได้ ค่ายกลนี้ น่าจะมีมานานแล้ว!”
นักพรตจื่อหยางยิ้มเยาะเย้ย น้ำเสียงของเขาดังก้อง “ถูกต้อง ค่ายกลนี้คือค่ายกลโบราณกาล ฉันผ่านมาโดยบังเอิญ และค้นพบความลับที่นี่”
“นอกจากนี้ยังมีของวิเศษภาพภูเขาแม่น้ำ และหนังสือวิชาดิน เป็นสิ่งที่ฉันค้นพบที่นี่”
“ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะแกทำลายภาพภูเขาแม่น้ำและหนังสือวิชาดินของฉัน ฉันก็จะไม่สิ้นหวังจนต้องเสี่ยงอันตราย เพื่อสร้างค่ายกลโบราณกาลนี้ขึ้นมา!”
“ปรมาจารย์หลิน แกตายแน่!”
นักพรตจื่อหยางยิ้มอย่างมีชัย สายตาที่มองหลินหยุน ราวกับกำลังมองคนที่กำลังจะตาย
“อย่างไรก็ตาม เมื่อค่ายกลนี้ถูกเปิดออก แม้แต่ฉันก็ไม่อาจควบคุมมันได้ ดังนั้น อาจมีคนมากมายต้องมาตายเพราะแก แกพอใจแล้วใช่ไหม!”
น้ำเสียงของนักพรตจื่อหยาง ราวกับฟ้าร้อง คนที่ถูกแยกไปอยู่บนภูเขาทั้งเจ็ด ได้ยินอย่างชัดเจน
ชั่วขณะ ทุกคนก็ตกใจ
“นักพรตจื่อหยางต้องการให้พวกเราตายตามปรมาจารย์หลิน! สิ่งนี้ จะทำได้อย่างไร!”
“พวกเราไม่ได้มีความแค้นกับคุณ คุณจะให้พวกเราตายตามไปด้วยได้อย่างไร?”
“ปล่อยพวกเราไปเถอะ! นักพรตจื่อหยาง ปล่อยพวกเราไป!”
ชั่วขณะ ทุกคนก็ระเบิด โดยเฉพาะพวกเศรษฐีเหล่านั้น มาจากแดนไกลเพื่อมาดูความสนุก ไม่คาดคิดว่าจะตายที่นี่
มันไม่คุ้มค่าจริงๆ
นักพรตจื่อหยางมีใบหน้าที่เย็นชา และพูดด้วยความรังเกียจ “สามารถตายในค่ายกลโบราณกาลเช่นนี้ มันเป็นชะตาของพวกแก”
ผู้ว่าการเกาะหนันโกรธจนมือสั่น “คนบ้า นักพรตจื่อหยางคนนี้บ้าไปแล้ว!”
เจี่ยงหลินหลินพูดด้วยความหวาดกลัว “คุณพ่อ นักพรตจื่อหยางบ้าไปแล้ว แม้แต่พวกเราเขาก็ยังไม่ปล่อย!”
เจี่ยงจิงเทียนมองไปที่เจี่ยงจงสือ “เห็นท่านเจี่ยงไม่พูด เดิมทีเขาต้องการให้ท่านเจี่ยงช่วยพูดให้นักพรตจื่อหยางเมตตา ปล่อยคนของตระกูลเจี่ยงไป ทำได้เพียงเก็บคำพูดไว้ในใจ
ทุกคน ต่างตำหนินักพรตจื่อหยาง และบางคนก็ขอร้องอ้อนวอนนักพรตจื่อหยาง โดยบอกว่าที่บ้านตัวเองมีทั้งคนแก่และเด็กที่ต้องดูแล และขอร้องให้นักพรตจื่อหยางปล่อยตัวเองไป
อย่างไรก็ตาม นักพรตจื่อหยางไม่ได้สนใจพวกเขา ในสายตาของนักพรตจื่อหยาง คนเหล่านี้ขณะนี้ก็เหมือนมดเท่านั้น
หลินหยุนมองไปที่นักพรตจื่อหยาง และพูดเบาๆ “เริ่มได้เลย ให้ฉันดูว่าค่ายกลลูกนี้มีพลังแค่ไหน”
“ตามที่คาดหวัง!”
นักพรตจื่อหยางตะโกนอย่างเย็นชา และยกมือทั้งสองข้างขึ้นสูง “ยืมแผ่นดินเก้าหมื่นลี้ใช้!”
เสียงดังกึกก้อง!
โดยมีเกาะตงไหลเป็นศูนย์กลาง ภูเขาแม่น้ำและทะเลภายในรัศมีหลายหมื่นลี้ พลังที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ชั่วขณะ รวมตัวกันที่เกาะตงไหล
ค่ายกลโบราณกาลลูกนี้ ได้อาศัยพลังหลายหมื่นไมล์จากทะเลและพื้นดิน
การใช้ลายมือแบบนี้ น่าทึ่งมาก
มีเพียงผู้บำเพ็ญเซียนที่แท้จริงเท่านั้นที่สามารถจัดวางค่ายกลระดับนี้ได้
