ใบหน้าหลินตงหัวซีดเซียว อดไม่ได้จนต้องตะโกนด้วยความโกรธ “หุบปากซะ เด็กอย่างพวกเธอ ทำไมพูดจาได้โหดเหี้ยมเช่นนี้!”
ตระกูลหลินสามชั่วอายุคน ส่วนมากได้รับผลมาจากพ่อแม่ ความรู้สึกที่มีต่อผู้อาวุโสอย่างหลินตงหัว ไม่มีความเคารพเลย
เมื่อได้ยินหลินตงหัวดุด่าพวกเขา ชั่วขณะก็โต้กลับทันทีด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อาหลิน พวกเราแค่คาดเดาเอาเอง ทำไมปฏิกิริยาของคุณถึงรุนแรงเช่นนี้? หรือการคาดเดาของพวกเราถูกต้อง ที่แท้หลินหยุนไม่ใช่ผู้ชายจริงๆ?”
“ฮ่าๆ……”
หลินเหลยหัวเราะเสียงดัง สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความหยอกล้อ
สายตาที่นิ่งเฉยของหลินหยุนมองคนที่กำลังพูด น้ำเสียงเย็นชา “แกลองพูดอีกครั้งหนึ่งซิ”
“ถ้าฉันพูดแล้วจะ……”เดิมทีชายหนุ่มคนนั้นกำลังจะพูดว่า ฉันพูดแล้วจะทำไม แต่ว่า เมื่อเห็นสายตาของหลินหยุน ก็ตกใจจนต้องหุบปาก และไม่กล้าพูดให้จบประโยค
เขารู้สึกว่า สายตาของหลินหยุนนั้น ไม่ใช่สายตาของมนุษย์ เห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์ร้ายที่ต้องการกินคน
ถ้าเขากล้าพูดอีกประโยคหนึ่ง ไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่า หลินหยุนจะต้องทำให้ร่างกายเขาแหลกสลายทันที!
คนอื่นๆที่เหลือต่างก็ตกใจกับสายตาของหลินหยุน แต่ละคนต่างไม่กล้าขัดขืน หุบปากไว้
เพียงแต่ว่า แม้ว่าคนเหล่านี้ไม่กล้าที่จะดูหมิ่นหลินหยุนอย่างเปิดเผย แต่ลับหลังพวกเขาก็ยังซุบซิบกัน
“หึ สายตาของไอ้หนุ่มคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ! แต่ว่า เก่งแต่กับพวกเราจะมีประโยชน์อะไร? ถ้ามีความสามารถจริงก็ไปหาผู้หญิงที่สวยกว่านางในฝันอย่างเย่จื่อเชี่ยนมาสิ!”
“ใช่ เสียดายที่รวย แฟนก็ไม่มีปัญญาหา ถ้ากูมีเงินหนึ่งในสิบของเขา รับรองว่าต้องมีนางในฝันติดตามฉันอย่างน้อยสิบคน!”
“เช้อ หลินล่าง แค่ร่างเล็กๆของนาย เอานางในฝันสิบคนให้นาย นายรับไหวไหม?”
ลินล่างหัวเราะคิกคักและพูดว่า “เพื่อผู้หญิง แม้แต่ตายก็ยอม! ดีกว่าใครบางคน ที่ไม่ใช่ผู้ชาย!”
หลินตงหัวถอนหายใจอย่างจนปัญญา มองหลินหยุนแล้วปลอบใจ “เสี่ยวหยุน อย่าไปสนใจพวกเขา คนเหล่านี้อิจฉาเธอเรื่องการประเมินของตระกูลเมื่อวานนี้ ที่เธอได้อันดับหนึ่ง!”
“ผมไม่เป็นไร คุณพ่อไม่ต้องกังวล” หลินหยุนพูดเบาๆ
ในขณะนั้น จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากข้างนอก “เจ้าบ้านตระกูลเฉิน เฉินชิงหลินมาถึง!”
ทุกคนตะลึง!
ไฮไลท์ของงานประจำปีของตระกูลหลิน กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
ห้องรับแขกทั้งห้องเงียบสงบขึ้นมาทันที และบรรดาผู้ที่เยาะเย้ยหลินหยุนก็หุบปากเงียบ
หลินซื่อเฉิงซึ่งนั่งอยู่ที่นั่งหัวหน้าอมยิ้ม และพูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างๆ “ตระกูลเฉินปีนี้มาเร็วมาก!”
ท่านหลินห้าหัวเราะและพูดว่า “เมื่อเดือนที่แล้วนายท่านตระกูลเฉินได้เกษียณ ตระกูลเฉินสองชั่วอายุคน พรสวรรค์ก็น้อยลง โดยรวมแล้วเริ่มถดถอย ดังนั้นคงไม่สามารถเบ่งอำนาจเหมือนเมื่อก่อนได้อย่างแน่นอน”
ท่านหลินสี่พูดว่า “แม้ว่านายท่านตระกูลเฉินจะเกษียณแล้ว แต่ความสัมพันธ์นั้นยังคงอยู่ ขอเพียงนายท่านเฉินยังอยู่ ตระกูลเฉินก็สามารถรักษาสถานะปัจจุบันนี้ได้”
“ใช่แล้ว หากนายท่านเฉินยังอยู่ สามารถรับประกันว่าตระกูลเฉินจะไร้ความกังวล แต่ว่า ถ้านายท่านเฉินจากไป ตระกูลเฉินจะตกอยู่ในอันตราย!” หัวหน้าตระกูลหลินพูด
หลินซื่อเฉินพูดเบาๆ “ไม่ว่าตระกูลเฉินจะเป็นอย่างไร พวกเขาทั้งหมดเป็นพันธมิตรของตระกูลหลิน ตงถิง ไปต้อนรับเลย!”
หลินตงถิงโค้งคำนับและพูดว่า “ครับ!”
เพียงแต่ว่า ครั้งนี้หลินตงถิงไม่ได้ไปที่นั่นด้วยตนเอง แต่พูดกับหลินโล่เฉินว่า “โล่เฉิน ไปต้อนรับเจ้าบ้านเฉินแล้วพาข้ามา!”
“ครับ ท่านพ่อ!” หลินโล่เฉินตอบรับ
ตระกลูเฉินอยู่ในอูซุ เป็นเพียงตระกูลชนชั้นระดับสอง ตามสถานะของหลินตงถิง ไม่ไปต้อนรับเองแน่นอน
ให้หลินโล่เฉินไป เป็นการเหมาะสมที่สุด
เจ้าบ้านเฉินเดินเข้ามา เดินตรงไปหาหลินตงถิง ใช้มือประสานกันคำนับและพูดว่า “พี่ตงถิง สวัสดีปีใหม่!”
“พี่เฉิน สวัสดีปีใหม่!” หลินตงถิงยิ้มตอบ
จากนั้น เจ้าบ้านเฉินเดินไปหานายท่านหลินซื่อเฉิน และทำความเคารพ “นายท่านหลิน ฉันมาอวยพรปีใหม่ให้ท่านแล้ว!”
หลินซื่อเฉินหัวเราะคิกคักและพูดว่า “ดี ดี ร่างกายของพ่อ คุณเป็นยังไงบ้าง? นานแล้วที่ไม่ได้เจอเขา”
เจ้าบ้านเฉินพูดว่า “พ่อของผมสบายดี ขอบคุณความห่วงใยจากนายท่านหลิน!”
จากนั้น เจ้าบ้านเฉินก็กล่าวคำอวยพรปีใหม่กับบรรดาผู้อาวุโสทั้งห้าของตระกูลหลิน จากนั้นนั่งข้างๆหลินตงถิง
คนอื่นๆมองไปที่หลินตงถิง สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉา
จนถึงตอนนี้ แขกสองคนที่มา เพราะมนุษยสัมพันธ์ที่ดีของหลินตงถิง
อย่างไรก็ตาม หลินตงถิงได้รับการปลูกฝังให้เป็นเจ้าบ้านตระกูลคนต่อไป และในบรรดาสองชั่วอายุคนของตระกูลหลิน ฐานะตำแหน่งของหลินตงถิงสูงสุด และมนุษย์สัมพันธ์ของเขาจะกว้างขวางที่สุด
ทันใดนั้น มีเสียงขานชื่อดังมาจากหน้าประตู “เจ้าบ้านตระกูลนิ่งในเมืองหลวงมาแล้ว!”
ตระกูลนิ่งแห่งเมืองหลวง!
ทุกคนในตระกูลหลินต่างตกตะลึงในเวลาเดียวกัน!
“ตระกูลนิ่งแห่งเมืองหลวง? ตระกูลนิ่งไหน?” มีคนถามอย่างสงสัย
“อยู่เมืองหลวง จะมีตระกูลนิ่งไหนล่ะ แน่นอนต้องเป็นตระกูลนิ่งซึ่งขึ้นชื่อว่ามีหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง!”
“แต่ว่า ตระกูลนิ่งและตระกูลหลินของพวกเรา ที่ผ่านมาไม่เคยติดต่อกัน ทำไมจู่ๆเจ้าบ้านตระกูลนิ่งถึงมาที่นี่?”
นอกจากนี้ อำนาจของตระกูลนิ่งยังเหนือกว่าตระกูลหลินมาก แม้ว่าจะอวยพรปีใหม่ ก็ควรเป็นตระกูลหลินของเราที่ไปกล่าวคำอวยพรต่อตระกูลนิ่งถึงจะถูก!”
จู่ๆหลินเห้าก็พูดเยาะเย้ย “อวยพรปีใหม่? ใครบอกว่าตระกูลนิ่งมาอวยพรปีใหม่ให้ตระกูลหลิน? ตระกูลหลินของเรามีคุณสมบัตินั้นหรือ?”
หลินเหลยถามด้วยความสงสัย “พี่เห้า ถ้าตระกูลนิ่งไม่ใช่มาอวยพรปีใหม่ให้ตระกูลหลิน ถ้างั้นพี่ว่าพวกเขามาทำอะไรเหรอ?”
หลินเห้ายิ้มและพูดอย่างเย็นชา “นี่ยังต้องถามอีกหรือ? ไอ้หนุ่มหลินหยุนทำให้คุณชายนิ่งขุ่นเคือง เจ้าบ้านตระกูลนิ่งต้องมาสอบถามหาความผิดอย่างแน่นอน!”
หลินเหลยตบหน้าผาก ทันใดนั้นก็นึกได้ “ใช่แล้ว ฉันทำไมลืมเรื่องแบบนี้ไปได้อย่างไร! ในงานเลี้ยงค็อกเทลชนชั้นสูงครั้งนั้นไอ้หนุ่มหลินหยุนทำให้คุณชายนิ่งขุ่นเคือง เจ้าบ้านตระกูลนิ่งต้องมาเพื่อสอบถามหาความผิดอย่างแน่นอน!”
“ฮ่าๆ หลินหยุน ครั้งนี้นายตายแน่! เจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาสอบถามหาความผิดด้วยตัวเอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าโกรธแค่ไหน!”
ทันใดนั้นหานเจียวเจียวพูดตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หวางซูเฟิน ดูให้ดีๆกับเรื่องที่ลูกชายของเธอทำ มาถึงตระกูลหลินไม่ได้มีส่วนช่วยเหลือใดๆ แต่กลับไปล่วงเกินตระกูลนิ่งก่อน”
“ตอนนี้เจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาที่ตระกูลหลินเพื่อสอบถามหาความผิด ถ้าเรื่องนี้มันแพร่กระจายออกไป ตระกูลนิ่งจะต้องเกิดความสูญเสียอย่างหนักหน่วง!”
ครั้งที่แล้ว เนื่องจากคำพูดประโยคหนึ่งจากตระกูลหวาง ทำให้คนที่ทำธุรกิจกับตระกูลหลิน ตัดขาดการติดต่อกับตระกูลหลินทีละคน
แม้ว่าผลกระทบของตระกูลนิ่งจะเทียบไม่ได้กับหัวหน้าตระกูลหวางแห่งสี่ตระกูลใหญ่ แต่หากเจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาสอบถามหาความผิดด้วยตัวเอง ผลกระทบที่ตามมา จะหนักกว่าครั้งที่แล้วแน่นอน
ในเวลานั้น ความสูญเสียที่เกิดกับตระกูลหลินนั้น จะร้ายแรงมาก
หวางซูเฟินขมวดคิ้วเล็กน้อย และเธอไม่คาดคิดว่า เจ้าบ้านตระกูลนิ่งจะมาสอบถามหาความผิดกับหลินหยุนด้วยตัวเอง
อย่างไรก็ตาม จากความเข้าใจของหวางซูเฟินที่มีต่อนิ่งเฟิ่งเซียน เขาไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น
“ก่อนที่เรื่องจะชัดเจน ฉันแนะนำให้คุณอย่าเพิ่งด่วนสรุป คุณรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาที่นี่เพื่อสอบถามหาความผิด?” หวางซูเฟินโต้กลับ
หลินตงเย่วพูดเสียงเย็นชา “ถ้าตระกูลนิ่งไม่ใช่มาเพื่อสอบถามหาความผิด เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขามาเพื่ออวยพรปีใหม่ให้กับเธอ? เธอคิดว่าในบรรดาคนจำนวนมากที่อยู่ที่นี่ ใครมีคุณสมบัติพอที่จะให้เจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาอวยพรปีใหม่ด้วยตัวเอง!”
หวางซูเฟินไม่สามารถโต้กลับได้ ด้วยพลังอำนาจของตระกูลนิ่ง คนในที่นี้ทุกคน ไม่มีใครมีคุณสมบัติพอที่จะให้เจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาอวยพรปีใหม่ให้!”
แต่หวางซูเฟินยังไม่เชื่อว่านิ่งเฟิ่งเซียนมาที่นี่เพื่อสอบถามหาความผิด และอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงเย็นชา “ถ้าเจ้าบ้านตระกูลนิ่งมาที่นี่เพื่อสอบถามหาความผิดจริงๆ ฉันจะยอมรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว!”
“ถ้าเจ้าบ้านนิ่งไม่ได้มาที่นี่เพื่อสอบถามหาความผิด พวกคุณทุกคนจะต้องขอโทษลูกชายของฉัน!”
หลินตงเย่วยิ้มและพูดเยาะเย้ย “ตกลง นั่นคือสิ่งที่เธอพูด ถึงตอนนั้นอย่าทำให้ตระกูลหลินของเราต้องเดือดร้อนล่ะ!”
ใบหน้าของหลินซื่อเฉินเคร่งขรึม จ้องไปที่หลินตงเย่วและตะโกนว่า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”
“ฉันพูดไปกี่ครั้งแล้วว่า คนในตระกูลหลินของเรามีสุขร่วมสุข มีทุกข์ร่วมทุกข์เอพูดแบบนั้น เพื่อต้องการทำให้ตระกูลหลินแตกแยกหรือ!”
หลินตงเย่วหน้าแดง และรีบก้มหัวยอมรับผิด “ลูกไม่กล้า! แต่เมื่อกี้พี่สะใภ้รองเป็นคนพูดเอง ไม่ใช่ผมไปบังคับให้เธอพูด คุณพ่อมาโทษผมไม่ได้!”
