“บ้าเอ๊ย ควรไปตายซะ!” ชาร์ลีกัดฟันกรอดพร้อมกับก่นด่า “กล้าดียังไงมาเล่นกับฉันแบบนี้ ฉันสาบานว่าฉันจะไม่มีวันปล่อยไปแน่!”
ใบหน้าของหงซานเหอสั่นด้วยความฮึกเหิม
“กี่ปีแล้วล่ะ คาดไม่ถึงว่าชาวจีนจะได้รับรางวัลที่หนึ่งในสนามล่าเจ็ดเผ่า!”
“ฮ่าฮ่า ชาวจีนได้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง!”
การชนะอันดับหนึ่งหมายความว่าข้อพิพาทระหว่างชาวจีนกับเผ่าพันธุ์อื่นจะจบลงด้วยชัยชนะของชาวจีน
ตอนนี้ชาวจีนกำลังจะขึ้นสู่จุดสูงสุดอีกครั้งหนึ่งของโลก เผชิญกับการปราบปรามจากกลุ่มชนชาติทั้งหมดทางตะวันตกที่นำโดยสหรัฐอเมริกา กล่าวได้ว่าเป็นประเทศที่มีข้อพิพาทมากที่สุดกับทุกกลุ่มชนชาติ
กล่าวได้ว่าไม่ว่าชนชาติใดจะได้ที่หนึ่งก็ไม่เท่ากับชาวจีนได้ที่หนึ่ง แล้วได้รับผลประโยชน์สูงสุด แม้แต่หงซานเหอยังตั้งสติไม่อยู่
ห่าวจ้านขว้างหมัดลงบนพื้นด้วยความฮึกเหิมจนทำให้พื้นบุบลงไป
“เยี่ยมมาก มันเป็นอย่างนี้นี่เอง! ในความคิดของหลินหยุนเขาไม่เคยทรยศต่อชาวจีน เขาติดต่อแลกเปลี่ยนกับทุกเชื้อชาติเพียงแค่หยอกล้อกับพวกเขาเท่านั้น”
“ปรมาจารย์หลิน ผมห่าวจ้านไม่เคยศรัทธาในตัวใคร แต่คราวนี้ผมศรัทธาในตัวท่านจริงๆ ครับ!”
รอยยิ้มแห่งความปลื้มใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินโก๋ซ่ง พร้อมกับถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
“ประธานาธิบดีจีนนั้นฉลาดล้ำเลิศจริงๆ เขาสามารถดูคนออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง!”
รอยยิ้มแห่งความอิ่มอกอิ่มใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของยิ่งตงไหล เขาเชื่อมั่นในตัวของหลินหยุนสมอ หลินหยุนได้รับเกียรติอย่างยิ่งใหญ่ เขาเองก็รู้สึกเป็นเกียรติไปด้วยเช่นกัน!
มีเพียงเจียงเจิ้งฉีเท่านั้นที่มีสีหน้าบูดบึ้ง ใบหน้าของเขากลายเป็นสีดำคล้ำ
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้! เขาคนเดียวจะสามารถล่าแก้วหินตั้งมากมายนี้ได้อย่างไร?”
“ถ้าเป็นแบบนี้ข้อกล่าวหาระหว่างฉันกับเขาจะไม่กลายเป็นเรื่องตลกขบขันเหรอ?”
พิวรีนแห่งรัสเชียร้องอุทาน “ถ้านับจำนวนแก้วหินที่เขาแลกเปลี่ยนกับสหรัฐอเมริกา จำนวนแก้วหินที่เขาล่าด้วยตัวเองจะเท่ากับผลรวมของทั้งเจ็ดเผ่า!”
มนุษย์หมาป่าฮาร์ทมีสีหน้าที่ตกตะลึง”เป็นไปได้อย่างไร! เป็นไปได้ไหมที่เขาจะพบเรื่องประหลาดมหัศจรรย์ในสนามล่าเจ็ดเผ่า?”
พิวรีนส่ายหัว “เขาสามารถเอาชนะทั้งหกเผ่าด้วยตัวเขาเพียงคนเดียว มิฉะนั้นด้วยความแข็งแกร่งของเขา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถล่าแก้วหินได้มากมาย!”
“อย่างไรก็ตาม เขายังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจความจริงที่ว่าคนที่มีความสามารถหรือคุณธรรมที่โดดเด่น มักจะโดนอิจฉาริษยาและตำหนิได้ง่าย!”
“ประเทศต่างๆ ในโลกนี้จะไม่ยินยอมให้ชาวจีนมีบุคคลอื่นที่แข็งแกร่งกว่าเทพเจ้าแห่งสงครามเจียงร่อโจ๋ถึงสิบเท่า!”
ผู้อารักขาจีนสองคนเดินไปดูหลินหยุนด้วยความโล่งใจ
“ดี ดี ดี !”
ทั้งสองพูดคำว่าดีสามคำติดต่อกัน พวกเขาเคยเป็นนักรบที่เลือดร้อนแรงและพูดไม่เก่ง คำว่าดีสามคำนี้เพียงพอที่จะแสดงถึงความตื่นเต้นภายในของพวกเขา
“ตามกฎแล้ว แก้วหินสัตว์ประหลาดไม่ได้รับอนุญาตให้นำออกไป เราจะใส่มันเข้าไปในพลังงานค่ายกลของจุดวาร์ป เพื่อเติมพลังงานที่ใช้จุดวาร์ป”
“นอกจากนี้ยังสามารถป้องกันการไหลออกข้างนอกของแก้วหินสัตว์ประหลาดและส่งผลต่อความเป็นธรรมของการแข่งขันสนามล่าเจ็ดเผ่าครั้งต่อไป”
“อย่างไรก็ตามผู้ดูแลสนามล่าจะยึดตามจำนวนแก้วหินที่แต่ละคนส่งมา แลกเปลี่ยนเป็นสิ่งของตามความเหมาะสม จำนวนแก้วหินที่คุณล่ามาได้ คุณสามารถเลือกเป็นสิ่งล้ำค่าบางอย่างได้”
หัวใจของหลินหยุนเต้นแรง “คาดไม่ถึงว่าจะมีกฎแบบนี้จริงๆ ไม่ทราบว่าแก้วหินสัตว์ประหลาดสามารถแลกเปลี่ยนเป็นอะไรได้บ้าง?”
ผู้พิทักษ์ทั้งสองดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่หลินหยุนคิด และหนึ่งในนั้นก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “มีสิ่งของมหัศจรรย์มากมายในโกดังของสนามล่า มีของบางสิ่งที่ผู้ดูแลสนามได้ทำวิจัยมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้มีผลการวิจัยอะไรออกมา ไม่แน่คุณอาจเลือกได้สมบัติอันล้ำค่าก็ได้ ”
“ท่านไม่ได้มองเห็นว่าผู้ดูแลของเผ่าอื่นมีสีหน้าไม่ดีเหรอ ?”
“ฮ่าฮ่า……”
ผู้พิทักษ์ชาวจีนสองคนไม่มีความสุขแบบนี้มานานแล้ว คนจีนอยู่ท้ายสุดของการจัดอันดับมาโดยตลอด และทั้งสองก็รู้สึกเสียหน้ามาโดยตลอดเช่นกัน
ครั้งนี้ชาวจีนได้อันดับหนึ่ง พวกเขาทั้งสองจึงรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก
ในเวลานี้ผู้ดูแลได้พูดเสียงดังขึ้นมา“ทุกเผ่าเตรียมตัวที่จะรีไซเคิลแก้วหินสัตว์ประหลาด สมาชิกของทุกเผ่าจะตามพวกเราไปที่โกดังเพื่อแลกเปลี่ยนสิ่งของที่เกี่ยวข้องกัน”
ผู้พิทักษ์จีนสองคนพูดขึ้นว่า “พวกเราขอตัวกลับก่อน รออีกสักพักพวกคุณค่อยตามพวกเราไปที่โกดังในภายหลัง”
“โอเค!” หลินหยุนพยักหน้า
สมาชิกจากทุกเผ่าภายใต้การดูแลของผู้ดูแล ได้ส่งมอบแก้วหินสัตว์ประหลาดเรียบร้อยแล้ว
ภายใต้การดูแลของสมาชิกจากเผ่าต่างๆ ผู้พิทักษ์ได้ใส่แก้วหินสัตว์ประหลาดทั้งหมดเข้าไปในกลุ่มพลังงานค่ายกล เฝ้าดูแก้วหินสัตว์ประหลาดที่กลายเป็นพลังงานและเติมเต็มเข้าไปในจุดวาร์ป
จากนั้นทุกคนเริ่มเข้าไปในโกดังของสนามล่าเจ็ดเผ่าตามลำดับจำนวนที่ส่งมอบ
โกดังสร้างไว้ใต้ดิน แบ่งออกเป็นสี่ห้อง
ไม่รู้ว่าผนังของโกดังทำมาจากวัสดุอะไร คาดว่าแม้แต่หลินหยุนก็แทบจะทำลายมันไม่ได้
โกดังแบ่งเป็นสี่ระดับขั้น แบ่งตามจำนวนแก้วหินที่ส่งมอบ
แบ่งเป็นจำนวนน้อยกว่าหนึ่งร้อยเม็ด หนึ่งร้อยถึงสามร้อยเม็ด สามร้อยถึงห้าร้อยเม็ด และมากกว่าห้าร้อยเม็ด
สมาชิกในทีมทุกคนสามารถเข้าไปในโกดังได้เพียงหนึ่งร้อยเม็ดเท่านั้น
เฉพาะหลินหยุนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในโกดังที่มีมากกว่าห้าร้อยเม็ด
ผู้พิทักษ์ชาวฝรั่งตัวสูงให้คำอธิบายเป็นภาษาอังกฤษแก่สมาชิกของทุกเชื้อชาติ
“เข้าได้ทีละคนเท่านั้น หลังจากที่แต่ละคนเข้าไปแล้วสามารถเลือกได้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น เลือกได้อะไรก็ขึ้นอยู่กับสายตาและดวงของแต่ละคน”
“เริ่มได้เลย!”
ทุกคนจำเป็นต้องเข้าแถว แต่หลินหยุนนั้นไม่ต้องเข้าแถว
เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถเข้าไปในโกดังระดับสูงสุดได้
ผู้พิทักษ์ชาวฝรั่งมองหลินหยุนด้วยสายตาที่อิจฉาเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณเข้าไปได้!”
ห่าวจ้านมองด้วยความอิจฉาแล้วพูดว่า “ปรมาจารย์หลิน สิทธิพิเศษของท่านดีกว่าพวกเรามาก พวกเรายังต้องเข้าแถว!”
ชาร์ลีจ้องไปที่หลินหยุนด้วยสายตาที่อาฆาต “ไอ้เวร ไอ้สารเลว ฉันสาบานว่าฉันจะฆ่าแกให้ได้!”
หลินหยุนเดินไปที่โกดังระดับสูงสุดท่ามกลางสายตาแห่งความอิจฉาริษยาของสมาชิกในทีมจากทุกเชื้อชาติ
ประตูโกดังเป็นสีเทา ยากที่จะเดาว่าทำมาจากวัสดุอะไร แต่หลินหยุนรู้สึกได้ว่าวัสดุของประตูใหญ่มีความหนาแน่นมากกว่าผนัง
เห็นได้ชัดว่าประตูนี้แข็งแกร่งกว่าผนัง
ผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ดคนเดินผ่านไปพร้อมกับกุญแจในมือ จากนั้นกุญแจมั้งเจ็ดดอกก็เสียบเข้าที่ประตูใหญ่
ประตูเลื่อนขึ้นอย่างช้าๆ เผยให้เห็นทางเดินที่สามารถเดินได้เพียงคนเดียว
“ผู้พิทักษ์แห่งเจ็ดเผ่าต่างก็มีกุญแจ ดูเหมือนว่าโกดังแห่งนี้จะสำคัญมาก!”
หลินหยุนรู้สึกสนใจมากยิ่งขึ้น อะไรจะอยู่ในโกดังที่เผ่าต่างๆ ให้ความสำคัญมากขนาดนี้?
หลังจากที่หลินหยุนเดินผ่านพ้นเข้าไปในประตูใหญ่ ประตูก็ค่อยๆ ปิดลงมา หลินหยุนได้ยินผู้พิทักษ์ด้านนอกพูดว่า “ชาร์ลีจากอเมริกาเข้าไปในโกดังหมายเลขหนึ่ง!”
คนข้างนอกก็เริ่มเข้าโกดังเพื่อเลือกของ
โกดังสร้างไว้ใต้ดินพอปิดประตูลงโกดังก็ไม่มืดมากนัก เนื่องจากผนังทั้งสองข้างของทางเดินประดับด้วยอัญมณีเรืองแสง
หลินหยุนปลดปล่อยตวงจิตต์ของเขา แต่พบว่ากำแพงนี้สามารถปิดกั้นตวงจิตต์ได้
สิ่งนี้ทำให้หลินหยุนประหลาดใจ!
ต้องรู้ว่าในท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวสามารถปิดกั้นตวงจิตต์ได้ ถ้าไม่ฝึกฝนผู้บำเพ็ญเซียนในสูงสุด ก็ต้องพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่พัฒนาให้ใกล้เคียงกับประเทศต้นกำเนิดการไปอวกาศ
แต่สถานการณ์เหล่านี้ไม่ควรปรากฏบนแผ่นดินโลกถึงจะถูกต้อง
อย่างไรก็ตามไม่ใช่เวลาที่หลินหยุนจะนึกถึงเหตุผลต่างๆ เขาเดินไปตามทางเดินแคบๆ ไม่กี่เมตร หลังจากเลี้ยวห้องหินสี่เหลี่ยมก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
มองแวบเดียวก็ไม่มีเดินทางแล้ว ตรงนี้น่าจะเป็นโกดังแล้ว
