โจงจินเล่ย์กวาดสายตามองไปยังพวกลูกหลานวัยรุ่นของตระกูลหลิน และแอบก่นด่าอยู่ในใจ: “ฮึ ไม่พวกคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”
เยนหนานเทียนสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม และก็ตวาดขึ้นว่า: “ไปให้พ้น! ”
ทุกคนรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ทิ่มแทงกระดูก โบกพัดเข้าใส่อย่างกะทันหัน ทำให้เหมือนกับตกลงไปอยู่ในอุโมงค์น้ำแข็ง
อีกทั้งไม่เพียงแต่รู้สึกหนาวเย็น ซึ่งสิ่งที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวก็คือ ในความหนาวเย็นนั้นได้แผ่กระจายออกมาถึงเจตนาสังหาร ถึงกับทำให้ทุกคนอยากที่จะต้องคุกเข่ากับพื้นเพื่อร้องขออ้อนวอน
ทุกคน โดยมีเยนหนานเทียนเป็นจุดศูนย์กลาง ได้ถอยหลังสามก้าวพร้อมกันทั้งหมด และมองไปยังเยนหยานเทียนด้วยสีหน้าท่าทางที่ตะลึงและหวาดผวา
ทุกคนในที่แห่งนี้ เงียบกริบกันไปหมด!
เวลานี้ ทุกคนต่างเข้าใจดีว่า ผู้ที่อยู่เบื้องหน้านี้ ไม่ใช่นักแสดงอย่างเด็ดขาด และก็ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างเด็ดขาดเช่นกัน
นายท่านหลินอดกลั้นความตกตะลึงและความหวาดกลัวไว้ในจิตใจ และมองไปที่เยนหนานเทียนด้วยความเคร่งขรึม โค้งคำนับและพูดว่า: “ท่าน เชิญพูดชี้แจงให้ชัดเจนมากขึ้น! ”
“ตระกูลหลินของข้าต่างก็เป็นคนธรรมดาทั่วไป จะสามารถไปทำการฆ่าคนได้อย่างไรกัน? หรือว่าท่านเกิดความเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? ”
เยนหนานเทียนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “หลินหยุน ปรมาจารย์หลิน เป็นคนตระกูลหลินของท่านไม่ใช่หรือ? ”
นายท่านหลินตกใจขึ้นทันที!
เขามั่นใจอย่างมากว่าคนตระกูลหลินคงไม่มีทางไปกระทำเรื่องฆ่าคนอย่างแน่นอน แต่มีเพียง หลินหยุน ที่เขากลับไม่รู้ถึงรายละเอียดที่แน่ชัด
“แม้ว่าหลินหยุนจะเป็นคนของเราตระกูลหลิน แต่เขายังเป็นเพียงแค่เด็ก คงจะไม่มีทางไปกระทำเรื่องฆ่าคนที่ผิดกฎหมายอย่างนี้ โดยเรื่องนี้ เกิดการเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า? ” นายท่านหลินพูดไปในทางที่ดีไว้ก่อน
“เรียกปรมาจารย์หลินออกมาพบกับข้า! ” เยนหนานเทียนไม่อยากที่จะชี้แจงให้กับนายท่านหลินอีก เขาต้องการที่จะฆ่าล้างตระกูลหลิน ต่อหน้าของหลินหยุน เพื่อแก้แค้นให้กับลูกชายและหลานชายของเขา
นายท่านหลินยกมือทำความเคารพและพูดว่า: “หลินหยุนออกไปทำธุระด้านนอก คงจะอีกไม่กี่วันก็กลับมา ท่านสามารถพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลหลินของเราก่อนได้ รอให้หลินหยุนกลับมาแล้ว ข้าจะให้เขามาชี้แจงต่อหน้าของท่าน”
“ปรมาจารย์หลินไม่อยู่? ” เยนหนานเทียนแสดงอาการที่ไม่พึงพอใจ
“ในเมื่อเขาไม่อยู่ อย่างนั้นข้าก็ลงโทษเล็กน้อยก่อนแล้วกัน! ”
“ข้าจะให้ทุกคนของตระกูลหลิน ไปคุกเข่าคำนับยอมรับความผิดที่หน้าสุสานของลูกชายและหลานชายของข้า”
“รอเมื่อปรมาจารย์หลินกลับมา ข้าก็จะฆ่าพวกนายทั้งตระกูล ต่อหน้าของหลินหยุน! เพื่อปลอบโยนดวงวิญญาณของลูกชายและหลานชายของข้าที่อยู่บนสวรรค์! ”
เรื่องการฆ่าล้างตระกูลที่โหดร้ายทารุณแบบนี้ เมื่อพูดออกมาจากปากของเยนหนานเทียนแล้ว กลับเหมือนว่าเป็นเรื่องทั่วไปอย่างไรอย่างนั้น
แม้ว่าทุกคนของตระกูลหลินจะโมโห แต่ก็ไม่กล้าที่จะส่งเสียง ซึ่งพลังอานุภาพที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของเยนหนานเทียนเมื่อครู่นั้น ช่างน่ากลัวมากเลยทีเดียว
แม้ว่านายท่านหลินซื่อเฉิงจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเยนหนานเทียนเอาแต่พูดว่าจะฆ่าล้างตระกูลหลินอย่างไม่หยุด เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความโมโหขึ้นมาบ้าง
“ท่าน ตอนนี้หลินหยุนไม่อยู่ ข้าเองก็ไม่สามารถที่จะฟังความข้างเดียวจากท่านได้ อีกทั้ง ต่อให้หลินหยุนฆ่าคน ก็จะต้องได้รับโทษตามกฎหมายของจีน”
“ท่านเอาแต่พูดจะฆ่าล้างตระกูลหลินของเราไม่หยุด ซึ่งมันจะมากเกินไปแล้ว! ”
เยนหนานเทียนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ต่อให้ฆ่าล้างตระกูลหลินของท่านแล้ว จะยังยากที่จะลบล้างความโกรธแค้นในจิตใจของข้าได้ ข้าจะฆ่าพวกนายทีละคนทีละคนทั้งหมด ต่อหน้าของหลินหยุน ให้เขาได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียญาติพี่น้องไป! ”
น้ำเสียงของเยนหนานเทียน เต็มไปด้วยเจตนาสังหารอย่างรุนแรง
“ท่านเป็นเจ้าบ้านตระกูลหลิน ตอนนี้พาทุกคนของตระกูลหลิน ไปยังด้านหน้าสุสานของลูกชายและหลานชายของข้า เพื่อคุกเข่าคำนับสารภาพผิดเถอะ! ”
ขณะที่พูด เยนหนานเทียนก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหานายท่านหลิน คิดที่จะลงมือจัดการกับนายท่านหลิน
“นายคิดจะทำอะไร! ”
หลินตงหัวลุกยืนขึ้นทันที แล้วมายืนขวางอยู่ด้านหน้าของนายท่านหลิน ด้วยสีหน้าท่าทางโมโห
“หลินหยุนคือลูกชายของข้า มีเรื่องอะไร ก็มาลงที่ข้าได้เลย! ”
เยนหนานเทียนตกใจ: “นายคือพ่อของเขา! ”
ทันใดนั้น เยนหนานเทียนก็เร่งความเร็วขึ้น แล้วก็ใช้ฝ่ามือตบลงไปที่ศีรษะของหลินตงหัวอย่างรุนแรง
เยนหนานเทียนเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ โดยฝ่ามือที่ตบลงไปนั้น ต่อให้เป็นปรมาจารย์นักบู๊ก็คงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะหลินตงหัวที่เป็นเพียงแค่คนธรรมดา
แต่ว่า ฝ่ามือนั้นสุดท้ายก็หยุดลงตรงที่ระยะห่างประมาณห้าเซนติเมตรก่อนจะถึงศีรษะของหลินตงหัว
ลมพัดโบกรุนแรง จนทำให้ผมของหลินตงหัว ถูกพัดเสยไปด้านหลัง
“ข้าไม่สามารถฆ่านายได้ เพราะนายคือญาติที่สนิทที่สุดของปรมาจารย์หลิน โดยข้าจะฆ่านายต่อหน้าของเขา แบบนี้ถึงจะสามารถลบล้างความโกรธแค้นในจิตใจของข้าได้! ”
เยนหนานเทียนสะบัดมือ หลินตงหัวก็ถูกเขาตบกระเด็นลอยไปไกล แต่ดีว่าที่เขายั้งมือเอาไว้หลินตงหัวจึงแค่ล้มลงเท่านั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก
ตลอดเหตุการณ์ เกิดขึ้นในช่วงเวลาชั่ววูบเท่านั้น ถึงขนาดที่นายท่านหลินยังไม่ทันได้ตะโกน ‘หยุดก่อน’ สองคำนี้ออกมาเลย ทุกอย่างก็สิ้นสุดลงแล้ว
แต่ว่า เห็นหลินตงหัวไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร นายท่านหลินก็เบาใจลงได้บ้าง
เยนหนานเทียน มุ่งหน้าเดินตรงเข้าไปหานายท่านหลินต่อ: “อย่าได้ขัดขืนเลย ไปกับข้าดี ๆ เถอะ ไม่อย่างนั้นข้าจะลงมือสังหารทุกคนเดี๋ยวนี้”
ครั้งนี้ ไม่มีใครกล้าที่จะมายืนขวางด้านหน้านายท่านหลินอีก
หลินตงเย่วถึงขนาดที่ถอยหลังลงไปหนึ่งก้าว เพื่อออกห่างจากนายท่านหลินซื่อเฉิงให้ไกลออกไปหน่อย กลัวว่าจะถูกลูกหลงอะไรอย่างนั้น
ด้านข้าง หลินเซี่ยวเทียนได้สังเกตการณ์อยู่ตลอด เขาคิดที่จะเสนอตัวออกมาตั้งนานแล้ว แต่ว่า เขาต้องรอช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เพื่อสามารถเป็นจุดสนใจอย่างที่สุด เพื่อที่จะกดหัวหลินหยุนลงไป
ตอนนี้ โอกาสมาถึงแล้ว
เพียงแค่ขับไล่คนที่อยู่เบื้องหน้านี้ไปได้ เขาก็เป็นผู้ช่วยชีวิตตระกูลหลิน คุณความดีของเขาที่มีต่อตระกูลหลินนี้ ยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดแน่นอน
ต่อให้หลินหยุนมาเปรียบเทียบกับเขา ก็ยังต้องชิดซ้ายเทียบไม่ติดเลย
เมื่อครู่แม้ว่าเยนหนานเทียนจะใช้ฝ่ามือตบหลินตงหัวจนลอยไปไกล แต่ หลินตงหัวเป็นเพียงแค่คนธรรมดา ซึ่งไม่อาจบ่งบอกอย่างชัดเจนถึงพลังความสามารถที่แท้จริงของเยนหนานเทียนได้
ดังนั้น หลินเซี่ยวเทียนไม่มีความเกรงกลัว ยิ่งไปกว่านั้น อาจารย์ของเขาก็อยู่ในที่แห่งนี้ด้วย ในสายตาของเขาแล้ว อาจารย์ของเขาก็คือบุคคลระดับเทพแห่งสงคราม หากจะต่อสู้กับคนเบื้องหน้านี้แล้ว ก็คงจะไม่เหนือบ่ากว่าแรง
“หยุดเดี๋ยวนี้! ”
หลินเซี่ยวเทียนเดินออกมาจากกลุ่มคน ด้วยท่าทางที่องอาจห้าวหาญ
ทุกคน ต่างก็ถูกเขาดึงดูด ทุกสายตาจับจ้องมองมาที่ตัวเขา เวลานี้ สามารถกล่าวได้ว่าเป็นที่สนใจของทุกคนแล้ว ซึ่งจิตใจที่ฟุ้งเฟ้อของหลินเซี่ยวเทียนมีความพึงพอใจเป็นอย่างมาก
มีเพียงแค่โจงจินเล่ย์ ที่แอบขมวดคิ้ว และมองไปยังลูกศิษย์ที่กระหยิ่มยิ้มย่องของตน พร้อมกับความคิดที่เปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว
หลินเซี่ยวเทียนยืนขวางอยู่ด้านหน้าของนายท่านหลิน มองไปที่เยนหนานเทียน ยิ้มเยาะและพูดขึ้นว่า: “คิดที่จะแตะต้องเจ้าบ้านตระกูลหลิน จะต้องผ่านข้าไปให้ได้ก่อน! ”
“ลำพังแค่นาย ยังไม่คู่ควรที่จะต่อสู้กับข้า ไปตายซะ! ”
เยนหนานเทียนพูดขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชา และเจตนาสังหารอันรุนแรง โดยได้สะบัดฝ่ามือขึ้น ซึ่งคล้ายกับขับไล่แมลงวันอย่างไรอย่างนั้น
หลินเซี่ยวเทียนที่มีท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง ก็พลันรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาล ที่พุ่งเข้าใส่ตนเอง
ยังไม่ทันรอให้เขาป้องกัน ก็รู้สึกเหมือนกับว่าจิตใจโดนค้อนขนาดใหญ่ ทุบตีอย่างรุนแรง
ตุบ!
หลินเซี่ยวเทียนกระเด็นลอยออกไปไกล ราวกับกระสุนปืนใหญ่ แล้วก็กระแทกเข้ากับกำแพงที่อยู่ไม่ไกล เลือดสาดไปทั่ว ราวกับกระสอบที่มีรูรั่ว แล้วก็ตกลงมาที่พื้น
เสียงแตกละเอียดที่ดังขึ้นจากการที่กระดูกกระแทกเข้ากับกำแพงที่แข็ง คนในห้องโถง ได้ยินกันอย่างชัดเจน
“ลูกชาย! ”
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งร้องตะโกนขึ้นด้วยความเจ็บปวด และรีบวิ่งเข้าไปหา
หลินเซี่ยวเทียนได้หมดลมหายใจแล้ว
“ลูกชาย นายตอบข้ามาสิ ตอบข้ามาสิ! นายอย่ามาทำให้ข้าตกใจ……”
นายท่านหลินถามขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่หวาดผวา: “เซี่ยวเทียนเป็นอย่างไรบ้าง? ”
“ตายแล้ว เซี่ยวเทียนตายแล้ว เจ้าบ้าน เขาฆ่าเซี่ยวเทียน ฆ่าเขาซะ ฆ่าเขาซะ! ” พ่อของหลินเซี่ยวเทียน เหมือนกับคนบ้าระห่ำ
เดิมทีได้ยินว่าลูกชายสำเร็จการศึกษากลับมา และยังพาอาจารย์ของตนเองมาที่ตระกูลหลินด้วย เขารู้สึกว่าตนเองจะมีหน้ามีตาแล้ว
แต่ คิดไม่ถึงว่าหลินเซี่ยวเทียนยังไม่ทันได้เชิดหน้าชูตา ก็ต้องมาตายลงอย่างน่าฉงน
“ท่านผู้ใหญ่โจง ท่านจะต้องแก้แค้นให้กับลูกชายของข้าด้วย! ”
“เขาฆ่าลูกศิษย์ของท่าน ท่านห้ามนิ่งดูดายอย่างเด็ดขาด! ”
พ่อของหลินเซี่ยวเทียน ขอความช่วยเหลือจากโจงจินเล่ย์
นายท่านหลินก็ยกมือแสดงความเคารพต่อโจงจินเล่ย์และพูดว่า: “คุณโจง แม้ว่าเซี่ยวเทียนจะเป็นลูกหลานของเราตระกูลหลิน แต่ก็เป็นลูกศิษย์ของท่าน ท่านจะต้องให้ความเป็นธรรมต่อเขาด้วย! ”
มองเห็นสายตาที่เร่าร้อนของคนตระกูลหลินจำนวนมาก โจงจินเล่ย์ยากที่จะปฏิเสธ
ถ้าหากเขาไม่ลงมือ อย่างนั้นชื่อเสียงของเขาก็คงจะจบสิ้น รวมไปถึงชื่อเสียงของสำนักของเขา ก็คงจะต้องตกต่ำลงไปด้วย
นอกจากนี้ นักบู๊ต่างก็มีความภาคภูมิใจในตัวของตนเอง แม้ว่าเขาจะมองไม่ออกถึงความสามารถที่แท้จริงของเยนหนานเทียน แต่ก็ไม่รู้สึกว่าตนเองด้อยกว่าเยนหนานเทียน
“ทุกท่านวางใจได้ เขาฆ่าลูกศิษย์ของข้าต่อหน้าของข้า ข้าจะต้องร้องเรียกความเป็นธรรมคืนมาจากเขาอย่างแน่นอน! ”
