เสี่ยวจากทิ้งลูกบาสลงพื้น ตบโต๊ะดังปัง ลุกขึ้นทันที
“ไม่ได้ เราจะต้องทำอะไรสักอย่างให้สองคนนี้!”
“ห้ามให้พวกเขารบกับชาวญี่ปุ่นเองโดยลำพัง”
“พวกชาวจีนที่อยู่ญี่ปุ่น ไม่กล้าออกมาช่วยพวกเขา แต่ว่าไม่เป็นไร”
“เราต้องให้พวกเขารู้ว่า อีกด้านหนึ่งของตงไห่ มีชาวจีนร่วมชาติ 1.4 พันล้านคนที่พร้อมเชียร์พวกเขา!”
ลุงข้างๆ เอาซาลาเปาเข้าปาก แล้วพูดไม่ค่อยชัดว่า:”ใช่ เราต้องทำอะไรสักหน่อย เพื่อให้พวกเขาสองคนรู้ว่า พวกเขาไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง ข้างหลังพวกเขา ยังมีเพื่อนร่วมชาติ1.4 พันล้านคนเชียร์พวกเขา!”
“ฉันแก่แล้ว เดินไม่ได้แล้ว แต่ว่า ฉันจะให้ลูกชายของฉันไปที่ญี่ปุ่น เพื่อช่วยเหลือพวกเขาทั้งคู่”
“ฉันจะโทรหาลูกชายของฉันเดี๋ยวนี้ และให้เขาไปญี่ปุ่นทันที”
พูดเสร็จแล้ว ลุงก็สวมแว่นสายตายาว หยิบมือถือออกมาแล้วโทรหาลูกชาย
“ลูกชาย ลูกได้ดูวิดีโอที่ทางญี่ปุ่นส่งให้ลูกยัง?”
“หา ลูกเห็นแล้ว! อะไรนะ ลูกกำลังจะไปญี่ปุ่นเหรอ? โอเค……อะไรนะ? ลูกจะพาพนักงานทั้งหมดของบริษัทไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นด้วย! ฮ่าฮ่า ดีมาก ทำดีมาก!”
หลังจากได้ยินแบบนี้ เสี่ยวจางก็กินข้าวฟ่างต้มเสร็จอย่างเงียบๆ เอาบาสเก็ตบอลขึ้นมาบนพื้น หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก
“เหล่าหวาง รีบจองตั๋วไปญี่ปุ่นให้ฉันทันที! ใช่ ยิ่งเร็วยิ่งดี!”
“อะไรนะ นายก็จะไปญี่ปุ่นด้วย ฮ่าฮ่า โอเค ไปด้วยกัน!”
เสี่ยวจางเดินไปที่เคาน์เตอร์ด้วยท่าทางดีใจ และตะโกนว่า:”เช็คบิลด้วย!”
เจ๊เจ้าของร้านซาลาเปายิ้มพูดว่า:”แฟนของฉันบอกว่า เขายุ่งมากและไม่สามารถออกไปได้ ถ้าใครไปญี่ปุ่น เขาจะให้อาหารเช้าฟรีหนึ่งปี!”
เสี่ยวจางหัวเราะและพูดว่า:”แค่มีคำนี้ของคุณก็พอ!”
พูดจบ เสี่ยวจางก็ใช้โทรศัพท์ สแกนคิวอาร์โค้ด เพื่อชำระเงิน
ดวงตาที่ขุ่นมัวของชายชรา ที่นั่งรถเข็นเต็มไปด้วยน้ำตา
“พี่ใหญ่ พี่เห็นไหม? นี่คืออนาคตของชาวจีนที่พี่ปกป้องด้วยชีวิต คนจีนรุ่นหลังของเรา พวกเขามีความกระตือรือร้นในการต่อสู้มากกว่าเราในตอนนั้น การเสียสละของพี่ มันคุ้มค่า!”
สถานการณ์เช่นนี้กำลังเกิดขึ้นทั่วประเทศ
ในชั่วขณะหนึ่ง ตั๋วเครื่องบินของสายการบินหลักๆ ที่เดินทางไปญี่ปุ่นถูกขายหมดแล้ว
คนที่ไม่สามารถซื้อตั๋วเครื่องบินได้เริ่มซื้อตั๋วเรือข้ามฟาก ทำให้แม้แต่ตั๋วเรือข้ามฟากก็ขายหมดภายในครึ่งชั่วโมง
แต่ว่า นี่ยังไม่เพียงพอ และผู้คนมากกว่า 80% กำลังรอซื้อตั๋วอยู่
ปรากฏการณ์แบบนี้ทำให้เกิดความโกลาหลแก่สังคมในระดับหนึ่ง
เมืองหลวง คฤหาสน์ประธานาธิบดี
เมื่อเร็ว ๆ นี้มีประธานาธิบดีผมขาวหลายคน นั่งฟังรายงานของเลขานุการอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ
รอเลขาพูดจบ ผ่านไปสักครู่ ประธานาธิบดียังคงยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ขยับเขยื้อน
ผ่านไปเวลานาน ประธานาธิบดีพูดด้วยอารมณ์บางอย่างว่า:”เลือดร้อนยังไม่เย็น ความเย่อหยิ่งยังคงอยู่ ชาวจีนควรรุ่งเรือง!”
“แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เกรงว่าจะมีปัญหา”
“คุณไปจัดการหน่อย ให้สายการบินภายในประเทศจัดเที่ยวบินเพิ่มไปยังญี่ปุ่น”
“และแจ้งสถานทูตจีนในญี่ปุ่นทันที ให้พวกเขาแจ้งผู้บริหารระดับสูงของญี่ปุ่น ว่าต้องรักษาความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวชาวจีนเหล่านี้”
เมื่อพูดถึงคำว่านักท่องเที่ยว ประธานาธิบดีเน้นน้ำเสียง
เลขาเข้าใจ:”เข้าใจค่ะ ฉันจะไปทำเดี๋ยวนี้!”
ภายใต้ความโปรดปรานของหัวหน้าผู้เฒ่า สายการบินภายในประเทศเหล่านั้น ไม่กล้าละเลยแน่นอน
สายการบินหลักๆ ได้ยกเลิกเที่ยวบินไปยังที่อื่นทันที และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เที่ยวบินจีนไปญี่ปุ่นอย่างราบรื่น
ในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นโลกมโนธรรมหรือโลกบู๊ ไม่มีอุปสรรคอีก และทุกคนมีเป้าหมายเดียว
นั่นก็คือการไปญี่ปุ่น เพื่อเชียร์ชายผู้รักชาติสองคน
คนของญี่ปุ่น เยาะเย้ยว่าชาวจีนของเราไม่มีใครมาช่วยไม่ใช่หรอกหรือ? งั้นเราจะให้พวกคุณเห็นว่า ถ้าชาวจีนออกรบจำนวนบางส่วน อาจจะมากกว่าคนญี่ปุ่นทั้งหมดก็ได้
พวกคุณหัวเราะเยาะคนจีนแตกแยก เห็นแก่ตัวไม่ใช่หรือ?
งั้นเราจะให้คุณเห็นว่าชาวจีนหลายสิบล้านคน กำลังข้ามทะเลไปเพื่อเชียร์เพื่อนร่วมชาติของพวกเขา
ลองนึกภาพว่าฉากดังกล่าวจะน่าตื่นเต้นเพียงใด
ขณะที่หลินหยุนยังพักผ่อนในโรงแรม ชาวจีนจำนวนมากได้เหยียบย่างเข้าสู่ดินแดนญี่ปุ่นกันแล้ว
พวกเขาติดต่อกันล่วงหน้าแล้ว ชาวจีนในญี่ปุ่นมีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงในการรับพวกเขา
เนื่องจากมีคนจำนวนมาก จึงทำให้เกิดความไม่สะดวกอย่างมากในการคมนาคมของญี่ปุ่น
โรงแรมล้นหลาม และสิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณะในพื้นที่ต่าง ๆ ก็เต็มไปด้วยชาวจีนเช่นกัน
เจ้าหน้าที่ระดับสูงอย่างเป็นทางการจากทั่วทุกมุมของญี่ปุ่น ได้รายงานเรื่องนี้กัน
ผู้ช่วยของประธานาธิบดีญี่ปุ่น รีบไปที่คฤหาสน์สภาประเทศ ซึ่งเป็นห่องพักผ่อนของประธานาธิบดี
เขาไม่มีเวลาสนใจประธานาธิบดีที่พักผ่อนอยู่ บุกเข้ามาโดยตรง
“ท่านประธานาธิบดี เกิดเรื่องแล้ว!”ผู้ช่วยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
ประธานาธิบดีของญี่ปุ่นใจนิ่งมากเมื่อได้ยิน เขาก็จ้องไปที่ผู้ช่วย และพูดนิ่งๆว่า:”จะเกิดอะไรขึ้นได้? ฟ้าถล่มเหรอ?”
“ดูท่าทางที่ร้อนรนของคุณสิ ใช้ไม่ได้จริงๆ”
ผู้ช่วยพูดอย่างกังวลใจว่า:”ท่านประธานาธิบดี ผู้บริหารระดับสูงจากทั่วทุกที่รายงานว่า จู่ๆก็มีนักท่องเที่ยวจีนจำนวนมากเข้ามาในที่ของเรา ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้วางแผนมาก่อน ไม่เหมือนมาเที่ยวอย่างเดียว”
ประธานาธิบดีเยาะเย้ย:”ฉันคิดว่าเรื่องอะไร แค่เรื่องเล็กน้อยเอง ไม่เห็นจะต้องเอะอะเลย!”
“คนจีนมักจะชอบทำอะไรให้แปลกใจ ล่าสุดที่พวกเขารวบรวมคนจำนวนมากเพื่อไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ต พวกคุณก็ตกใจแทบแย่ บอกว่าพวกเขาจะสร้างปัญหา”
“สุดท้ายล่ะ? ก็แค่มาซื้อฝาชักโครกของเรา! เหอะๆ คราวนี้มีซูเปอร์มาร์เก็ตไหนลดราคาอีกล่ะ?”
“ว่าแต่ ครั้งนี้รวมกันมากี่พันคน?”
ประธานาธิบดีญี่ปุ่นถามอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
ผู้ช่วยยิ้มอย่างขมขื่น”ท่านประธานาธิบดี ครั้งนี้มันต่างไป คราวนี้ไม่ใช่แค่สองสามพัน!”
“นอกจากนี้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ วิดีโอนั้นแชร์กันสนั่นเลย จู่ๆ ชาวจีนเหล่านี้ก็แห่กันมาเป็นร้อยเป็นพัน อาจจะมาเพื่อเชียร์หนุ่มชาวจีนสองคนที่ถูกเฆี่ยนตีก็ได้”
ประธานาธิบดีญี่ปุ่นยิ้มอย่างเหยียดหยาม:”คนจีนถูกเฆี่ยนตี และมักจะอดกลั้นไว้มาโดยตลอด ในวิดีโอนั้น พวกชาวจีนที่หนีไปอย่างเงียบๆ คุณไม่เห็นหรือ?”
“คนพวกนี้ มันเป็นธรรมชาติของคนจีน คุณบอกว่าพวกเขารวมตัวกันมาซื้อของลดราคา ฉันเชื่อ แต่คุณบอกว่าพวกเขาเดินทางข้ามทะเลเพื่อเชียร์คนไร้สมองสองคน ฉันจะไม่มีวันเชื่อเลย! ”
“เอาล่ะ เรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจตามพวกเขาไป อย่าให้พวกมันสร้างปัญหาก็พอ”
เมื่อเห็นว่าประธานาธิบดีไม่สนใจเรื่องนี้ ผู้ช่วยก็ยิ้มอย่างขมขื่น:”ท่านประธานาธิบดี ผมเกรงว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจของเราไม่เพียงพอ แม้จะเรียกรวมเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหมดจากทั่วประเทศ มันก็ยังไม่เพียงพอ!”
“คนที่มาครั้งนี้ไม่ใช่กี่พัน ข้างหลังยังต้องเพิ่ม0อีกหนึ่งตัว!”
ประธานาธิบดีขมวดคิ้ว:”หรือว่าครั้งนี้มานับหมื่นคน?”
ผู้ช่วยยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว
“หรือว่า มากันหลายแสนคน! มันจะเป็นไปได้ยังไง!”ประธานาธิบดียิ้มเยาะ
ผู้ช่วยยังคงยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว
ประธานาธิบดีจ้องเขา:”คุณอย่าบอกนะว่า ครั้งนี้มีคนนับล้านมาที่นี่! อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ!”
ผู้ช่วยพูดว่า:”หลายสิบล้าน พวกเขามากันหลายสิบล้านคน!”
ตุบ!
ถ้วยน้ำชาในมือประธานาธิบดีญี่ปุ่น หล่นลงกับพื้น และแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
จากนั้นผู้ประธานาธิบดีญี่ปุ่นที่ตัวค่อนข้างเตี้ยก็ยืนขึ้นทันทีด้วยท่าทางหวาดกลัว กระทืบเท้าและตะโกนว่า
“พวกเขาบ้าไปแล้วเหรอ? ผู้คนหลายสิบล้านมารวมตัวกันเพื่อมาช่วยชายหนุ่มไร้สมองทั้งสอง!”
“พวกเขาอยากทำให้การจราจรทั้งญี่ปุ่นพังงั้นหรือ?”
“หรือพวกเขาอยากจะทำให้เกาะแห่งนี้จมเหรอ!”
“บ้าไปแล้ว ไอ้พวกบ้า!”
