สามสุดยอดฝีมือจากไป ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกก็รีบจากไปทันที
ในจำนวนยอดฝีมือเหล่านั้น มีคนที่ไม่อยากจะต่อสู้ตั้งนานแล้ว
พลังที่หลินหยุนแสดงออกมานั้นแข็งแกร่งมากจนเกินไป ได้ทำลายความกล้าหาญของพวกเขาไปหมดแล้ว
ตางอู่มองดูรูปร่างธรรมดาของหลินหยุนด้วยสีหน้าที่เคารพ:”เขาฆ่าเทพกระบี่เยนหนานเทียน และกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของลำดับเทพ การต่อสู้ครั้งนี้ เขาเอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกและกลายเป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆของโลก!”
“ฉันเชื่อว่าหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้แล้ว ทั่วโลกจะต้องจดจำชื่อหลินชางฉองได้อย่างแน่นอน!”
“ในตอนนี้ คุณยังสงสัยว่าเขาเอาชนะเทพสงครามไม่ได้อีกไหม?”ตางอู่มองไปที่ฉูเหอและถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ฉูเหอกลอกตาใส่เขา:”คุณพูดจาไร้สาระมากๆ!”
เมื่อพูดจบ ฉูเหอหันศีรษะและมองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่เคารพ:”เขาแข็งแกร่งกว่าเทพสงครามร้อยเท่า!”
เมื่อเห็นทุกคนจากไป หลินหยุนรีบหันหลังและนั่งลงข้างๆผลไม้รวมทิพย์ และเริ่มฟื้นฟูพลังที่สูญเสียไป
“พวกเราก็นั่งฝึกฝนกันเถอะ อย่าสิ้นเปลืองพลังทิพท์ของที่นี่เลย”ตางอู่พูด
“อืม”ฉูเหอพยักหน้า หันหลังไปมองคาร์นอตวิลเลียมที่อยู่ไม่ไกล:”เด้กน้อย คุณยังยืนอยู่ตรงนั้นทำไม ลงมาได้แล้ว!”
คาร์นอตวิลเลียมกระโดดลงมาทันที เขาบินลงมาเหมือนนกตัวใหญ่เลย
“ฉันขอพูดอีกครั้ง อย่าเรียกฉันว่าเด้กน้อย”
สีหน้าของคาร์นอตวิลเลียมโกรธมากๆ เขานั่งอยู่ข้างๆหลินหยุนและหันหน้าไปทิศทางอื่น
ฉูเหอหัวเราะเบาๆ และไม่ได้แกล้งเขาอีก
อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่พวกเขาจะเริ่มฝึกฝน ก็มีเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังมาจากปากทางเข้าหุบเขา
ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกที่จากไปเมื่อสักครู่ พวกเขากลับมาอีกครั้ง
ฉูเหอพูดด้วยความโกรธ:”คนพวกนี้ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ ปรมาจารย์หลินไม่ฆ่าพวกเขาและปล่อยให้พวกเขาจากไป ตอนนี้พวกเขายังกล้ากลับมาอีกเหรอ!”
ตางอู่พูดอย่างเคร่งขรึม:”มันผิดสังเกต ต้องมีปัญหาอะไรแน่นอน!”
“คุณดูดีๆ ดูเหมือนพวกเขาได้รับบาดเจ็บ และมีบางคนหายตัวไป”
ฉูเหอดูแล้ว เป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ อดไม่ได้ที่จะสงสัยและพูด:”ยอดฝีมือของกาฬโลกเยอะขนาดนี้ ใครสามารถทำให้พวกเขาบาดเจ็บได้?”
ยอดฝีมือของกาฬโลกพวกนั้นวิ่งกลับมาที่หุบเขา และวิ่งมาหาหลินหยุนและคนอื่นๆทันที
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย มันน่ากลัวมากๆ!”
คนที่พุ่งมาเป็นคนแรกคือยอดฝีมือที่มีชื่อว่าเกียโร
เขาหน้าซีดมากๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าเขาเจอเรื่องน่ากลัวสุดๆมา
“พวกคุณเป็นอะไรเหรอ?”ตางอู่ถามด้วยความสงสัย
หลินหยุนลืมตาขึ้นมาและมองไปที่พวกเขา จากนั้นก็มองไปที่ปากทางเข้าหุบเขา ดูเหมือนเขาจะสัมผัสอะไรบางอย่างได้ ทำให้เขาขมวดคิ้วทันที
เกียโรพูดติดๆขัดๆ:”สัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาด พวกเราโดนสัตว์ประหลาดกลุ่มหนึ่งลอบโจมตี!”
ฉูเหอหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด:”เรื่องตลกมากๆ สัตว์ประหลาดประเภทไหนที่ลอบโจมตีพวกคุณเหรอ? สัตว์ประหลาดพวกนั้นเป็นยอดฝีมือแดนเทพเหรอ?”
เกียโรใช้มือในการอธิบายและพูดอย่างโอเวอร์:”สัตว์ประหลาดพวกนั้นเหมือนกับมนุษย์เลย พวกมันยืนด้วยสองขา และเคลื่อนไหวเร็วดังสายลม และผิวหนังของพวกมันก็แข็งแกร่งเหมือนกับเหล็กกล้า”
“หมัดของฉันโจมตีโดนร่างกายของพวกมัน แต่พวกมันไม่ได้รับบาดเจ็บเลย แม้แต่ขนบนตัวก็ไม่หลุดร่วงเลย!”
ถึงแม้เกียโรจะเป็นพ่อมด แต่พลังของเขาเทียบเท่าปรมาจารย์บู๊ และความแข็งแกร่งของเขาก็อยู่ขั้นปรมาจารย์ระดับใหญ่
“มันเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่ โดนยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์บู๊โจมตีโดนร่างกายแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย?”สีหน้าของฉูเหอมีแต่ความเหลือเชื่อ
“หึ พวกคุณไม่อยากสูญเสียน้ำทิพท์มากกว่า ดังนั้นพวกคุณก็เลยหาข้ออ้างกลับมา”ฉูเหอไม่เชื่อว่ามีสัตว์ประหลาดแบบนั้นจริงๆ
ถ้ามีสัตว์ประหลาดแบบนี้อยู่ มนุษย์คงจะสูญพันธุ์ไปนานแล้ว
“เขาไม่ได้พูดโกหก สัตว์ประหลาดพวกนั้นน่ากลัวมากๆ!”เพ้าดำกับเทพฟ้าร้องและคนอื่นๆกลับมาพร้อมกัน พวกเขากลัวว่าฉูเหอจะไม่เชื่อ เพ้าดำออกมาเป็นพยานด้วยตัวเอง
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะมีเพ้าดำเป็นพยาน แต่ฉูเหอก็ไม่เชื่อ
เพราะเพ้าดำกับยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกเป็นพวกเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม จู่ๆหลินหยุนก็ถามขึ้นมาทันที:”สัตว์ประหลาดพวกนั้น มีรูปร่างหน้าตายังไง?”
เพ้าดำพูด:”สัตว์ประหลาดพวกนั้นคล้ายลิงในหนังเลย แต่พวกมันก็ไม่ค่อยเหมือนกับลิงทั้งหมด พวกมันใหญ่โตกว่าลิงมากๆ และด้านหลังยังมีปีกอีกด้วย”
“พวกมันไปมาอย่างไร้ร่องรอย พวกมันสามารถทำลายพลังป้องกันตัวของฉันได้อย่างง่ายดาย พลังของพวกเราโจมตีโดนร่างกายของพวกมัน แต่กลับไม่มีประโยชน์อะไรเลย”
หลินหยุนพูด:”พวกมันสีดำทั้งตัว แต่หน้าอกเป็นสีขาวใช่ไหม”
เพ้าดำตกใจมากๆ ดวงตาสีแดงฉายแววประกายทันที:”ใช่แล้ว คุณรู้ได้ยังไง? คุณเคยเห็นพวกมันเหรอ!”
สีหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึมขึ้นมาทันที:”คิดไม่ถึงจริงๆ บนโลกใบนี้ยังมีเผ่าโบราณสัตว์ดาวอาศัยอยู่”
“อะไรคือเผ่าโบราณสัตว์ดาว?”เพ้าดำไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน
หลินหยุนพูด:”ท้องฟ้ากว้างใหญ่ จักรวาลไร้ขอบเขต โลกเป็นเพียงแค่หยดน้ำเล็กๆในทะเลเท่านั้น ในจักรวาลที่ไร้ขอบเขตนี้ มีชนเผ่านับไม่ถ้วนอาศัยอยู่ พวกเขาเกิดมาก็สามารถเดินทางไปทั่วจักรวาลได้ พวกเขาเป็นเจ้าของจักรวาลแห่งนี้”
ต่อมาชนเผ่าต่างๆเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้การบำเพ็ญเซียนรุ่งเรืองมากขึ้น แก้วหินที่อยู่ในร่างกายของสัตว์ดาวกลายเป็นของล้ำค่าสำหรับนักบำเพ็ญเซียน
นักบำเพ็ญเซียนเริ่มฆ่าล้างเผ่าโบราณสัตว์ดาวและตามจับพวกมันไปทุกหนทุกแห่ง
ถึงแม้เผ่าโบราณสัตว์ดาวจะแข็งแกร่งมากๆ แต่พวกมันก็สู้นักบำเพ็ญเซียนที่เก่งกาจไม่ได้ ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของนักบำเพ็ญเซียน พวกมันโดนฆ่าล้างจนหายไปหมด และค่อยๆหายตัวไปจากจักรวาลแห่งนี้
ประวัติศาสตร์เรื่องนี้หลินหยุนอ่านเจอจากตำราของสำนักต้าเต๋า มันเป็นตำราที่บันทึกประวัติศาสตร์ของโลกนักบำเพ็ญเซียนโบราณ
และในตำราเล่มนี้มีบันทึกเผ่าโบราณสัตว์ดาวสายพันธุ์หนึ่งไว้ นั้นก็คือเผ่ามนุษย์ลิง
เมื่อสักครู่เกียโรกับเพ้าดำอธิบายรูปร่างหน้าตาของสัตว์ประหลาด ทำให้หลินหยุนนึกถึงเผ่ามนุษย์ลิงทันที
อันที่จริงหลังจากที่หลินหยุนอ่านตำราประวัติศาสตร์ของนักบำเพ็ญเซียนโบราณแล้ว เขาไม่เชื่อว่าเผ่าโบราณสัตว์ดาวโดนฆ่าล้างจนสูญพันธุ์ไปหมดแล้ว
สมัยนั้นเผ่าโบราณสัตว์ดาวมีประชากรเยอะมากๆ มันจะถูกฆ่าล้างจนสูญพันธุ์ได้ยังไง?
ตอนนี้ดูเหมือนว่าเผ่าโบราณสัตว์ดาวซ่อนตัวอยู่ในดาวเคราะห์ที่มีแต่เทคโนโลยี และใช้ชีวิตอย่างซ่อนเล้น
แน่นอนว่าคำพูดหลังๆพวกนี้ หลินหยุนไม่ได้พูดให้คนอื่นๆฟังอยู่แล้ว
ถึงแม้เขาพูดออกมา คนพวกนี้ก็ไม่เชื่ออยู่ดี
“ไม่รู้เหมือนกันว่าเผ่ามนุษย์ลิงพวกนี้ที่อยู่บนโลก จะมีความแข็งแกร่งเท่าไหร่กันแน่?”
ด้วยพลังทิพท์ที่เหลืออยู่ในโลกใบนี้ ทำให้หลินหยุนหายกังวลทันที เพราะเผ่าโบราณสัตว์ดาวที่ฝึกฝนถึงขั้นแดนยาทอง ไม่สามารถอยู่บนโลกได้นาน
ถ้าพวกมันยอมอยู่บนโลก พลังของพวกมันก็จะหยุดนิ่ง
เพ้าดำและคนอื่นๆขมวดคิ้วทันที เพราะพวกเขาได้ยินเป็นครั้งแรกว่าในจักรวาลมีเผ่าโบราณสัตว์ดาวมากมายอาศัย
สำหรับความรู้ของมนุษย์ชาวโลก บางทีพวกเขานึกว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงของจักรวาล และอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
“เรื่องที่คุณพูดมันเหนือจินตนาการมากๆ ถ้ามันเป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆ เผ่าโบราณสัตว์ดาวเหล่านั้นเป็นเจ้าของจักรวาล แล้วพวกเขามาที่โลกมนุษย์ได้ยังไง?”
“และพวกเราก็ไม่เคยรับรู้การมีอยู่ของพวกมันด้วย?”เพ้าดำถามกลับไปทันที
หลินหยุนพูดเบาๆ:”บางทีพวกเขาอาจจะอาศัยอยู่บนโลกมาโดยตลอด แต่พวกเขาปลอมตัวเป็นคนมากกว่า”
สายตาของเทพฟ้าร้องแสดงความตกตะลึงออกมาและเขาก็พูดว่า:”หลังจากได้ยินเรื่องที่คุณพูด ทำให้ฉันนึกถึงตำนานเรื่องหนึ่ง”
“ร้อยปีก่อน รัสเซียเคยเจอวิกฤตครั้งหนึ่ง สุดท้ายแล้วพวกเขาใช้ระเบิดนิวเคลียร์หลายสิบลูกถึงจัดการปัญหานั้นได้ ถึงแม้รัฐบาลของรัสเซียปกปิดข่าว แต่สายลับของประเทศต่างๆก็พยายามจะหาความลับครั้งนั้นออกมาให้ได้”
“ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว วิกฤตครั้งนั้นน่าจะเป็นฝีมือของมนุษย์ลิง หัวหน้าใหญ่ของมนุษย์ลิงมีชื่อว่าคิงคองซีซาร์ ในบันทึกข้อมูลระบุว่ารัสเซียไปทดลองวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในถิ่นที่อยู่ของพวกมัน ทำให้พวกมันโกรธมากๆ คิงคองซีซาร์ได้พามนุษย์ลิงนับร้อยตัวโจมตีชาวรัสเซีย”
