น้ำเสียงนิ่งเย็นของหลินหยุนดังขึ้นอีกครั้ง
หมาป่าเพลิงที่โจมตีอย่างสุดกำลัง จู่ๆเขาก็สัมผัสได้ และเขาก็มองดูท้องฟ้าด้วยความหวาดกลัว
เขาอยากจะหลบหนี แต่บริเวณรอบๆตัวเองเหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นอยู่และมันก็กักขังตัวเขาเอาไว้
“อ๊าก!”
หมาป่าเพลิงตะโกนด้วยความโกรธ เดิมมีหมัดเปลวไฟที่เตรียมจะโจมตีหลินหยุนนั้น ตอนนี้เขาใช้โจมตีกำแพงที่มองไม่เห็นทันที
ตูม!
ท่าห้ามสิ่งวายชนม์โดนหมาป่าเพลิงทำลายทันที
หลังจากนั้น หมาป่าเพลิงไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง เขากลิ้งตัวออกไปสิบกว่าเมตร
ตูม!
หลังจากหมาป่าเพลิงหลบหนีไปได้ไม่นาน ตำแหน่งเดิมที่เขาเคยยืนอยู่ โดนพลังบางอย่างที่มองไม่เห็นโจมตีจนกลายเป็นหลุมลึกสองเมตร
“ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ ชายหนุ่มชาวจีนคนนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”
มารเพลิงพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว
สีหน้าของฉูเหอแย่มากๆ:”การโจมตีเมื่อสักครู่ ถ้าเปลี่ยนเป็นฉัน ตอนนี้คงตายไปแล้ว!”
ตางอู่พูดด้วยสีหน้าที่เคารพ:”นี่เป็นพลังที่แท้จริงของปรมาจารย์หลินเหรอ!”
หมาป่าเพลิงที่หลบหนีอย่างทุลักทุเล สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่น เขามองดูตำแหน่งเดิมที่กลายเป็นหลุมลึกด้วยความตกตะลึง
“……เขาเป็นใครกันแน่? ในหมู่ชาวจีน แม้แต่ประมุขสำนักหลงถังหรือว่าเทพแห่งสงครามก็ไม่มีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้!”
แต่หมาป่าเพลิงยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอย่างละเอียด น้ำเสียงปกติของหลินหยุนก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ดาวยักษ์ตก!”
เหมือนดาวตกที่พุ่งด้วยความเร็ว และเหมือนดาวเคราะห์ขนาดยักษ์
ร่างกายของหลินหยุนหายไป บนท้องฟ้ายามค่ำคืนจู่ๆก็ปรากฏดาวตกขนาดใหญ่ พุ่งด้วยความเร็วสูงไปที่หมาป่าเพลิงทันที
“แย่แล้ว!”
หมาป่าเพลิงที่มีร่างภูตสวรรค์ประทาน เขามีประสาทสัมผัสที่ไว้ต่อเรื่องอันตรายมากๆ
เขามองเห็นดาวตกที่พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วจากท้องฟ้า ทำให้เขารู้สึกหมดแรงทันที
“เมื่อไม่สามารถหลบได้ ก็ต้องตั้งรับอย่างเดียว!”
“อ๊าก……”
กระแสลมอันทรงพลัง พัดจนใบหน้าของหมาป่าเพลิงกลายเป็นรอยย่น
หมาป่าเพลิงรู้สึกว่าเหมือนมีดาวตกขนาดใหญ่กำลังพุ่งมาที่ตัวเองทันที
“ฉันจะตายแล้ว เทพฟ้าร้อง เพ้าดำช่วยฉันด้วย!”
หมาป่าเพลิงตะโกนทันที
“แย่แล้ว!”
ตอนแรกที่หมาป่าเพลิงเปิดเผยร่างภูตไฟออกมา เพ้าดำก็เตรียมตัวจะช่วยชีวิตของเขาอยู่แล้ว
ถึงแม้ร่างภูตไฟจะแข็งแกร่งมากๆ แต่ด้วยพลังของหมาป่าเพลิงก็ทำได้แค่ควบคุมพลังนี้ได้เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น
ดังนั้น เมื่อหมาป่าเพลิงใช้ร่างภูตไฟออกมา ก็เท่ากับว่าเขาได้เปิดเผยท่าไม้ตายของตัวเองออกมา ถ้าร่างภูตไฟไม่สามารถฆ่าศัตรูได้ ก็เท่ากับว่าหมาป่าเพลิงใกล้จะพ่ายแพ้แล้ว
กลางอากาศ ร่างกายของหลินหยุนกำลังจะตกลงที่พื้นดิน แต่การตอบโต้กลับของหมาป่าเพลิงนั้นดูอ่อนแอมากๆ
ถ้าไม่เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น หมาป่าเพลิงคงต้องเสียชีวิตจากการโจมตีครั้งนี้
อย่างไรก็ตาม จู่ๆก็มีเงาดำแว็บผ่าน และเพ้าดำก็มาปรากฏตัวด้านหน้าของหมาป่าเพลิงด้วยความรวดเร็ว
สองมือของเขายื่นออกมาจากเสื้อคลุมสีดำ นั้นเป็นมือที่ขาวและสวยมากๆ และมันก็ไม่มีจุดด่างดำเลยแม้แต่นิดเดียว มันเป็นมือที่งดงามมากๆ
มือคู่นั้นได้วาดวงกลมกลางอากาศ จากนั้นวงกลมก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
“เซตแปลงภูมิ”
ตูม
การโจมตีของหลินหยุนมาถึงแล้ว
มันเหมือนกับดาวตกที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้าและกระแทกกับพื้นดิน ทำให้หิมะที่อยู่บนพื้นกระจายไปกลางอากาศ คนที่อยู่ออกไปสิบกว่าเมตรก็สามารถรับรู้ถึงพลังการโจมตีครั้งนี้ได้
“การโจมตีที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ท่านหมาป่าเพลิงจะรับไหวไหม?”มารเพลิงรู้สึกกังวลใจทันที
การโจมตีครั้งนี้ แม้แต่เทพฟ้าร้องก็เริ่มมีสีหน้าที่จริงจัง:”ไอ้หนุ่มชาวจีนคนนี้ เหมาะจะต่อสู้กับฉันมากๆ”
ควันและฝุ่นสลายไป บนพื้นดินที่ถูกโจมตีจนกลายเป็นหลุมเป็นบ่อ มีเพียงหลินหยุนยืนอยู่คนเดียวเท่านั้น
หมาป่าเพลิงได้หายตัวไปแล้ว
และด้านหลังของหลินหยุน จู่อากาศก็เกิดความผันผวนอย่างรุนแรง มีร่างกายสีดำและสีแดงปรากฏตัวออกมาทันที พวกเขาสองคนคือเพ้าดำกับหมาป่าเพลิง
นักเวทย์โรเบิร์ตของกาฬโลกตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึง:”โอ้พระเจ้า! มันคือมนต์ปริภูมิ!”
“ท่านเพ้าดำเป็นนักเวทย์ที่เข้าใจมนต์ปริภูมิ!”
“มนต์ปริภูมิ เป็นเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุดและเป็นรองก็แค่มนต์เวลาเท่านั้น!”
หลินหยุนหันหลังและมองไปที่เพ้าดำ เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย:”คิดไม่ถึงจริงๆ คุณจะเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งมิติด้วย!”
เพ้าดำพูดด้วยเสียงแหบแห้ง และดวงตาคู่นั้นก็ฉายแววสีแดงที่น่าเกรงขามออกมา:”ไอ้หนุ่ม คุณแข็งแกร่งมากๆ!”
“อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับมนต์ปริภูมิ พลังทั้งหมดของคุณก็ไร้ประโยชน์!”
หลินหยุนพูดเบาๆ:”ฉันก็อยากลองดูเหมือนกัน”
เพ้าดำเดินไปข้างหน้าสองก้าว และยื่นมือไปที่หลินหยุนทันที
“สเปซทับซ้อน!”
ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นประหลาดขึ้นบนท้องฟ้ายามค่ำคืน มันเหมือนกับแสงไฟนีออนริมถนนที่สั่นไหวกลางสายลม
พลังทิพท์ที่อยู่ทั่วหุบเขา จู่ๆบรรยากาศก็เริ่มอึดอัดมากขึ้น
ราวกับว่าท้องฟ้าที่อยู่ด้านบนกำลังจะถล่มลงมาและทำลายล้างทุกสิ่ง
บริเวณโดยรอบเหมือนกับชั้นฟิล์มใสๆชั้นแล้วชั้นเล่า และมันก็ห่อหุ้มร่างกายของหลินหยุนเอาไว้ด้านใน
ตางอู่พูดด้วยความกังวล:”ฉันมองไม่เห็นปรมาจารย์หลินแล้ว เพ้าดำทำอะไรกับปรมาจารย์หลินกันแน่?”
ฉูเหอพูดด้วยความตกใจ:”ฉันก็มองไม่ชัดเหมือนกัน แม้แต่พลังของเขาก็สัมผัสไม่ได้ ราวกับว่าเขาหายไปจากโลกนี้อย่างกะทันหัน”
“หรือว่าเพ้าดำได้ส่งเขาไปยังมิติอื่นแล้ว!”
ตางอู่ส่ายหัว:”เป็นไปไม่ได้ มิติอื่นนั้นเป็นแค่เรื่องในตำนานเท่านั้น ไม่เคยมีใครสามารถยืนยันได้ นอกจากนี้ เพ้าดำก็ไม่ได้แข็งแกร่งถึงขนาดนั้น ไม่งั้นยอดฝีมือของกาฬโลกคงรุกรานชาวจีนไปนานแล้ว”
คาร์นอตวิลเลียมพูด:”นั่นเป็นเวทมนตร์ของนักเวทย์ปริภูมิ จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครสามารถทำลายมันได้ แม้แต่เทพฟ้าร้องก็ทำได้เพียงหลบการโจมตีของเวทมนตร์นี้เท่านั้น”
“มนต์ปริภูมิเป็นเวทมนตร์ที่ทรงพลังมากที่สุด ไม่มีใครสามารถทำลายมนต์ปริภูมิได้ นอกจากหลบหนีการโจมตี ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว”
ฉูเหอพูดอย่างเย็นชา:”คำพูดของคุณไร้สาระมาก หลินหยุนโดนกักขังไว้แล้ว เขาจะหลบหนีได้ยังไง!”
นักเวทย์โรเบิร์ตมองไปที่เพ้าดำด้วยสีหน้าที่เคารพ:”ท่านเพ้าดำสามารถปล่อยเวทมนตร์สเปซตัดขาดออกมา ดูเหมือนว่าท่านเพ้าดำจะเข้าใจมนต์ปริภูมิขั้นสูงแล้ว!”
เกียโรพูดด้วยความสงสัย:”แม้แต่สเปซก็สามารถตัดขาดได้ ไอ้หนุ่มชาวจีนคนนั้นต้องตายแน่ๆ”
หลินหยุนในสายตาของคนอื่นได้หายตัวไปแล้ว
นั่นเป็นเพราะสเปซทับซ้อนของเพ้าดำ มันได้บดบังสายตาของทุกคนเอาไว้
สเปซชั้นแล้วชั้นเล่า ได้บีบอัดบริเวณรอบๆของหลินหยุนตลอดเวลา เมื่อสเปซเหล่านั้นไม่สามารถรักษาสมดุลไว้ได้ มันก็จะทำให้สเปซแตกสลายทันที
ดังคำกล่าวว่าสเปซตัดขาด สามารถฆ่าคนได้อย่างไร้ร่องรอย
เวทมนตร์ประเภทนี้ เป็นมนต์ปริภูมิชั้นสูงของชาวตะวันตก
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ มนต์ปริภูมินั้นหลบหนีได้ยาก
เมื่อคุณรู้ตัวอีกที คุณก็โดนโจมตีไปแล้ว
แน่นอน กฎเกณฑ์แห่งมิติในระดับนี้ ทำอะไรหลินหยุนไม่ได้อยู่แล้ว
เขาที่เคยเป็นมหากษัตริย์ชางฉองที่ปกครองโลกนับพันนับหมื่น เขาสามารถเดินผ่านสเปซได้นานแล้ว สเปซตัดขาดที่เป็นเวทมนตร์ระดับต่ำขนาดนี้ เขาโบกมือก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย
“สเปซคือความว่างเปล่า”
จู่ๆก็มีน้ำเสียงปกติหนึ่งดังขึ้น
พวกเขาเห็นหลินหยุนสองมือไขว้หลัง และเดินออกมาจากสเปซที่ทับซ้อนกันนับร้อยชั้นได้อย่างง่ายดาย และเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บด้วย
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้!”เพ้าดำตกใจมากๆ
ไม่มีใครสามารถทำลายมนต์ปริภูมิของเขาได้ แม้แต่เทพฟ้าร้องก็ทำไม่ได้
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับมนต์ปริภูมิของเขา คนอื่นๆทำได้แค่หลบหนีเท่านั้น
แต่หลินหยุนกลับสามารถเดินออกมาโดยไม่บาดเจ็บแม้แต่นิดเดียวได้
“คุณทำได้ยังไง?”ดวงตาของเพ้าดำฉายแววสีแดงออกมา เขาจ้องมองไปที่หลินหยุนและถาม
หลินหยุนมองหน้าเขาและพูดด้วยสีหน้าปกติ:”ฉันเคยพูดแล้ว สเปซคือความว่างเปล่า”
เพ้าดำพูด:”มันเป็นไปได้ยังไง? ความกดดันของอากาศยังคงมีอยู่ สเปซจะกลายเป็นความว่างเปล่าได้ยังไง!”
หลินหยุนพูดเบาๆ:”ถ้าคุณเข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้ คุณจะรู้ว่ามันคือความว่างเปล่า”
