หลังจากที่ได้ฟังการอธิบายจากหลินหยุนแล้ว ฉูเหอก็อดไม่ได้ที่มองดูเขาด้วยสีหน้าเซอร์ไพรส์ “หลินหยุน คุณก็รู้เรื่องไม่ใช่น้อยเลยนะ!”
ตางอู่หัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันก็บอกแต่แรกแล้วว่า ปรมาจารย์หลินเป็นถึงยอดฝีมือที่สามารถเอาชนะเทพแห่งสงครามภายในหนึ่งกระบวนท่า และยังเป็นอันดับหนึ่งในระดับเทพด้วย คุณอย่าได้ดูถูกเพราะเห็นเขาอายุยังน้อยสิ!”
“ฮื่อ แต่ฉันก็ยังไม่เชื่อว่าเขาสามารถเอาชนะเพทสงครามได้! นอกจากว่าเขาสามารถต่อสู้กับเทพแห่งสงครามต่อหน้าฉัน!”
ความดื้อรั้นของฉูเหอ ทำให้ตางอู่รู้สึกจนปัญญา
“ปรมาจารย์หลิน ต้องขออภัยด้วย คุณอย่าได้ถือสาเธอเลยนะ” ตางอู่พูดด้วยรอยยิ้ม
หลินหยุนไม่ได้ไปสนใจอาการแง่งอนของฉูเหอ กลับมองไปยังเทือกเขาทิพย์ที่ค่อยๆไหลอย่างช้าๆนั้น “เทือกเขาทิพย์ถึงแม้เกิดจากการรวมตัวของชี่ทิพย์ฟ้าดินที่บริสุทธิ์ที่สุดบนโลกใบนี้ก็จริง แต่ว่าเมื่อไหร่ที่เข้าไปอยู่ท่ามกลางอากาศแล้ว ก็จะค่อยๆระเหยไปตามกาลเวลา แล้วกลับคืนไปสู่ชั้นบรรยากาศ”
“ถ้าคิดจะเก็บรักษาน้ำพุทิพย์พวกนี้ไว้ จำเป็นจะต้องใช้ภาชนะหยกชั้นดีที่ปิดสนิทในการเก็บรักษาจึงจะได้”
ตางอู่พูดอย่างเข้าใจว่า “ฉันว่าธารน้ำนี้ถึงแม้จะเล็กแต่ก็ไหลเวียนมานานขนาดนี้แล้ว ก็น่าจะกลายเป็นบ่อน้ำใหญ่แห่งหนึ่งแล้ว คงไม่ใช่มีขนาดเล็กเพียงเท่านี้ ที่แท้แล้วน้ำพุทิพย์พวกนี้ก็สามารถระเหยได้ด้วย”
คาร์นอตวิลเลียมพูดว่า “ฉันเคยเห็นคัมภีร์ของเผ่าโลหิต ที่ได้บันทึกเกี่ยวกับน้ำศักดิ์สิทธิ์ไว้ว่า การเก็บรักษาน้ำศักดิ์สิทธิ์จำเป็นจะต้องใช้ภาชนะที่ทำมาจากอัญมณีที่สะอาดที่สุด”
หลินหยุนพูดว่า “อัญมณีที่คุณพูดน่าจะเป็นหินหยกระดับชั้นสูง”
ฉูเหอขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “งั้นจะทำยังไงดี? พวกคุณใครเอาภาชนะที่ทำจากหยดมาบ้างล่ะ?”
ทั้งสามคนก็ไม่พูดอะไร ฉูเหอจึงพูดต่อไปว่า “ถ้าไม่มีภาชนะที่ทำมาจากหยกแล้ว งั้นพวกเราก็ดื่มกินให้เต็มที่เลย!”
“จะได้ไม่เสียเที่ยวที่มาครั้งนี้”
ตางอู่ขมวดคิ้ว มองดูหลินหยุน “ปรมาจารย์หลิน ในเมื่อคุณรู้ที่มาของน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้ งั้นพวกเราควรจะเก็บรักษายังไงดีล่ะ?”
หลินหยุนมองดูน้ำพุทิพย์แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “น้ำพุทิพย์พวกนี้ ถ้าจะนำกลับไป คงน้อยมากจริงๆ แต่ว่าถ้าหากสามารถฝึกฝนบำเพ็ญเพียรที่นี่เพียงหนึ่งวัน ก็จะเทียบเท่ากับเวลาหนึ่งเดือนที่พวกคุณฝึกฝนตามปกติเลยนะ”
“อีกอย่าง ผลไม้รวมทิพย์ก็ต้องการเวลาอีกหลายวันกว่าจะสุกงอมเต็มที่ เช่นนั้นแล้วพวกเราก็สามารถฝึกฝนอยู่ในบริเวณเทือกเขาทิพย์นี้ได้พอดีเลย”
“งั้นจะรออะไรอีกล่ะ ฝึกฝนเพียงหนึ่งวันเทียบเท่ากับหนึ่งเดือนเชียวนะ!” สีหน้าตางอู่ตื่นเต้นดีใจ รีบนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆน้ำพุทิพย์นั้น แล้วเริ่มฝึกฝนบำเพ็ญเพียรทันที
ฉูเหอทำตาค้อนใส่เขา “ดูคุณสิไม่ได้เรื่องเลย”
พูดจบก็ระงับความตื่นเต้นในใจไว้ไม่ได้อีกแล้ว จึงไปนั่งอยู่อีกด้านของน้ำพุทิพย์ เริ่มฝึกฝนบำเพ็ญเช่นกัน
คาร์นอตวิลเลียมสีหน้าอิจฉา “น่าเสียดาย ทำไมเผ่าโลหิตไม่สามารถฝึกฝนได้มั้งนะ?”
หลินหยุนมองดูเขาแวบเดียว “ต่อให้ไม่สามารถฝึกฝน คุณนั่งสมาธิอย่างเงียบๆอยู่ใกล้บริเวณน้ำพุทิพย์เป็นเวลาหนึ่งวัน ก็สามารถช่วยให้พลังของคุณเพิ่มพูนขึ้นได้อย่างรวดเร็ว”
“ได้เลย!” คาร์นอตวิลเลียมก็ไปหาสถานที่เหมาะที่หนึ่ง แล้วนอนลงไปบนพื้นหิมะ จากนั้นก็เริ่มนอนหลับไป
หลินหยุนเอาหินหยกในแหวนเก็บของออกมาหลายชิ้น แล้ววางค่ายกลป้องกันภัยไว้รอบๆ และยังวางค่ายกลปกป้องให้กับผลไม้รวมทิพย์อีกด้วย จากนั้นก็เริ่มส่งผ่านชี่ภูตป่า
แทรกซึมเข้าไปในผลไม้รวมทิพย์
ภายในหนึ่งชั่วโมง หลินหยุนก็ส่งผ่านชี่ภูตป่าในร่างไปยังผลไม้รวมทิพย์ทั้งหมดแล้ว
ผลไม้รวมทิพย์เดิมทีเป็นกิ่งไม้ที่ขาวใสสะอาด ตอนนี้กลายเป็นโปร่งใสมากยิ่งขึ้น ส่วนผลที่มีขนาดเท่าไข่ไก่นั้น ก็ขยายเติบใหญ่ขึ้นจนขนาดเท่าไข่เป็ดแล้ว
“เสียดายที่ว่า ชี่ภูตป่าในร่างของฉันน้อยเกินไป ถ้าฉันฝึกฝนร่างเต๋าไม่สิ้นสูญหุนหยวนได้สำเร็จละก็ จะสามารถใช้ชี่ทิพย์ห้าธาตุในการปรับเปลี่ยนหมุนเวียน ทำให้เวลาหนึ่งวันเท่ากับสามปีได้”
หลินหยุนส่งผ่านชี่ภูตป่าไปยังผลไม้รวมทิพย์ ทำให้พลังฝึกฝนก็ลดลงไปแปดส่วนแล้ว จึงไม่กล้ารอช้า รีบเริ่มฝึกฝนบำเพ็ญเพียรเพื่อฟื้นฟูพละกำลังให้คืนสู่ปกติ
เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เทือกเขาทิพย์ก็ค่อยๆไหลลงมา น้ำพุทิพย์ก็ขยายวงกว้างขึ้นกว่าเมื่อวานแล้ว
ชี่ทิพย์ภายในเทือกเขาทิพย์นั้น สลายหลอมรวมไปกับฟ้าดิน ทำให้ชี่ทิพย์ภายในหุบเขาทั้งหมดอุดมสมบูรณ์มากเป็นพิเศษ เข้มข้นกว่าระดับชี่ทิพย์ที่เสมือนเมฆหมอกไปแล้ว
การฝึกฝนบำเพ็ญตนที่นี่เพียงหนึ่งวัน ได้ผลลัพธ์เทียบเท่ากับอยู่ข้างนอกหนึ่งเดือน
ถึงแม้ว่าคาร์นอตวิลเลียมไม่สามารถฝึกฝนบำเพ็ญเพียรก็ตาม แต่ว่า ได้นอนหลับอยู่ในสถานที่ที่มีชี่ทิพย์อุดมสมบูรณ์เช่นนี้ แม้แต่การหายใจแบบธรรมชาติ ก็ยังสามารถทำให้ร่างกายได้รับการหล่อเลี้ยงจากชี่ทิพย์ในปริมาณที่มากอีกด้วย
ด้วยเหตุนี้ ทำให้การนอนหลับของคาร์นอตวิลเลียมค่อนข้างยาวนานมาก นอนหลับทั้งวันก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมา
ฉูเหอและตางอู่ทั้งสองคน ก็เข้าไปอยู่ในวังวนการฝึกฝนบำเพ็ญเพียรอย่างเต็มที่
หลินหยุนสามารถสัมผัสได้ว่า กลิ่นอายในตัวของพวกเขาทั้งสองคน หลังจากเวลาผ่านไปสั้นๆเพียงแค่วันเดียว ก็ได้ยกระดับสูงขึ้นกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด
ถ้าหากเป็นไปตามความเร็วที่เพิ่มขึ้นเช่นนี้ละก็ ภายในสิบวันพวกเขาทั้งสองคนก็สามารถบรรลุถึงแดนเทพได้แล้ว
พลังฝึกฝนในร่างของหลินหยุนก็ได้ฟื้นคืนสู่สภาพปกติแล้ว จึงส่งต่อชี่ภูตป่าไปยังผลไม้รวมทิพย์ต่อไปอีก หลังจากนั้นก็รอให้ชี่ทิพย์ส่งผ่านไปจนหมด แล้วจึงค่อยๆฝึกฝนตนเองต่อไป
ชั่วพริบตาเดียว ก็ผ่านไปอีกหนึ่งวันแล้ว
คาร์นอตวิลเลียมก็ยังคงนอนหลับอยู่ พวกฉูเหอทั้งสองคนก็ยังคงฝึกฝนต่อไป
ถ้าผ่านไปได้อีกหนึ่งวัน ผลไม้รวมทิพย์ก็จะสุกงอมเต็มที่แล้ว
“ฮ่าๆ ในที่สุดก็หาเจอแล้ว!”
เสียงตะโกนร้องด้วยความดีใจ ชาวตะวันตกที่แต่งกายแปลกประหลาดกลุ่มหนึ่งก็มาปรากฏขึ้นภายในหุบเขา
“น้ำศักดิ์สิทธิ์ เป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์จริงๆด้วย!”
ชายฉกรรจ์ไม่สวมเสื้อรูปร่างกำยำสูงราวสองเมตรคนหนึ่ง คำรามด้วยเสียงที่ดังราวกับหมาป่า ตื่นเต้นดีใจจนยกกำปั้นขนาดเท่าชามนั้น ทุบลงไปบนพื้นอย่างไม่หยุดหย่อน แต่ละหมัดก็เหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่ลูกหนึ่งที่ตกลงมา ทำให้พื้นน้ำแข็งแตกกร ะจายออกไปทั่ว ในไม่ช้าก็ถูกทุบจนกลายเป็นหลุมไปแล้ว
“โอ้สวรรค์ น้ำศักดิ์สิทธิ์มากมายขนาดนี้ ขอให้ฉันดื่มถึงสักสิบปีเลย!” ผู้ชายผมทองร่างสูงใหญ่ตาสีฟ้าคนหนึ่ง เลียริมฝีปากแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ
“อึม ทำไมถึงมีลูกลิงผิวเหลืองที่น่ารำคาญพวกนี้อยู่ด้วยล่ะ?”
เมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นพวกหลินหยุนแล้ว แสดงสีหน้ารังเกียจขึ้นมาทันที
“ให้ตายเถอะไอ้ลูกลิงผิวเหลืองพวกนี้ คิดจะทำให้น้ำศักดิ์สิทธิ์แปดเปื้อนไปด้วยเหรอ?”
“รีบไล่พวกเขาออกไป!”
การมาถึงของคนกลุ่มนี้ ทำให้หลินหยุนทั้งสี่คนตกใจตื่นขึ้นมา
อารมณ์ขี้โมโหของฉูเหอ ก็อาละวาดทันที “หมีควายมาจากไหนกัน ถึงกับมารบกวนการฝึกฝนของฉัน!”
คาร์นอตวิลเลียมมองดูคนกลุ่มนั้นแล้ว สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “พวกนี้คือคนขององค์กรศักดิ์สิทธิ์ และยังมีคนของแม่ม่ายดำ เป็นคนของกาฬโลกมาถึงแล้ว!”
“พวกยัยบ้า แกถึงกับกล้าด่าปู่ฉันเหรอ! ฉันจะฉีกเนื้อแกออกเป็นชิ้นๆเลย!”
ชายฉกรรจ์ไม่ใส่เสื้อรูปร่างกำยำสูงราวสองเมตร ราวกับคนป่าคนนั้น ก้าวเท้าเดินเข้ามาด้วยสีหน้าดุร้าย
ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยหิมะเหน็บหนาวไปทั่วเช่นนี้ คนนี้ถึงกับไม่ใส่เสื้อผ้าแสดงว่าเป็นคนที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
คาร์นอตวิลเลียมพูดว่า “ฉันรู้ว่าไอ้หมอนี่เป็นใคร”
“หอเหล็กเคท！ยอดฝีมือของกาฬโลก”
“สิ่งที่เขาชอบที่สุด ก็คือฉีกร่างศัตรูให้เป็นชิ้นๆ ใครก็ตามที่เขาเอาชนะได้ แทบจะไม่มีชีวิตรอดมาได้เลย อีกทั้งยังตายอย่างอนาถอีกด้วย”
ตางอู่ฟังแล้วก็ขมวดคิ้ว “เอาเถอะฉูเหอ ให้ฉันจัดการเขาดีกว่านะ!”
ฉูเหอไม่ได้สนใจเลย เงาร่างหายไปจากที่เดิมทันที พร้อมกับสายลมแรงที่พัดผ่าน
ชั่วพริบตาเดียว หมัดของฉูเหอนั้นก็ชกลงบนใบหน้าที่ใหญ่กว่าหัวหมูนั้นทันที
โป้ง!
เคทถูกชกจนหงายหน้าล้มลง รูปร่างที่ใหญ่โตตกลงบนพื้นหิมะ จนทำให้หิมะกระจายไปทั่วทิศ
ฉูเหอพูดเยาะเย้ยด้วยสีหน้าดูถูกว่า “ยอดฝีมือของกาฬโลกอะไรกัน โง่เซ่อราวกับหมูตอน แม้แต่หมัดเดียวของฉันก็ยังรับไม่ไหวเลย!”
คนที่มาพร้อมกับเคทพวกนั้น ไม่ได้ตกใจอะไรเลย ได้แต่มองดูฉูเหออย่างเย้ยหยัน
เคทที่ล้มลงบนพื้น ก็รีบคลานขึ้นมาอย่างรวดเร็วทันที นวดใบหน้าแล้วพูดด้วยความโกรธว่า “หญิงอัปลักษณ์ แกกำลังช่วยเกาที่คันให้ฉันอยู่เหรอ?”
พูดจบก็ชกหมัดไปยังฉูเหอหนึ่งที
ฉูเหอก็รีบกระโดดตัวถอยหนีออกไป ตะโกนพูดด้วยสีหน้าตื่นตกใจว่า “เป็นไปได้ยังไง! หมัดนี้ของฉัน แม้แต่เป็นรถยนต์ก็ยังถูกชกจนกระเด็นออกไปได้เลย เขาถึงกับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย!”
ตางอู่พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ฉูเหอเป็นถึงปรมาจารย์สูงสุดคนนี้ คนคนนี้ถึงกับแข็งขืนรับการโจมตีจากปรมาจารย์สูงสุดแล้วยังไม่ได้บาดเจ็บอะไรเลย ช่างเหลือเชื่อจริงๆ”
คาร์นอตวิลเลียมพูดเยอะเย้ยว่า “เคทเป็นสายเลือดมนุษย์ครึ่งสัตว์ เลือดเนื้อทั้งตัวยังแข็งแกร่งกว่าพวกสัตว์ป่าเสียอีก เขาเคยฝ่าดงปืนแก็ตลิงจำนวนสิบกระบอกที่กำลังกวาดยิงอยู่ เพื่อไปสังหารผู้นำของประเทศเล็กๆคนหนึ่ง”
“เลือดเนื้อทั้งร่างกายของเขานั้น เมื่อเทียบกับเคล็ดวิชาระฆังทองคุ้มกาย วิชาเสื้อผ้าเหล็กของชาวจีนพวกคุณแล้ว ยังแข็งแกร่งกว่ามากเลย!”
