หลินหยุนไม่ได้ใส่ใจกับพวกทหารรัสเซียที่ยิ้มเยาะกันอย่างบ้าคลั่ง
โดยเขาได้เดินตรงเรื่อย ๆ เข้าไปหาพวกทหารเหล่านั้น
กรูทคือแม่ทัพผู้สั่งการที่ยอดเยี่ยมและมีคุณสมบัติเพียบพร้อม ทั้งยังเป็นทหารที่แกร่งกล้าของรัสเซียด้วย
เขามองไปที่หลินหยุน แล้วก็แอบคำนวณระยะห่าง เพื่อที่จะให้อาวุธปืนแสดงพลังอานุภาพออกมาได้อย่างสุดความสามารถ
“ยิง! ”
กรูทออกคำสั่ง
ปังปังปัง!
ปืนกลอัตโนมัติรุ่นใหม่ได้เริ่มปฏิบัติงานแล้ว
ลูกกระสุนราวกับเม็ดฝนที่หนาแน่น กระหน่ำยิงไปยังหลินหยุน
ตูม!
พลแม่นปืนที่แอบซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคนก็ได้เริ่มลงมือยิงแล้ว
ลูกกระสุนที่มีพลังอานุภาพของพวกเขานั้น ได้เล็งเป้าหมายไปยังบริเวณศีรษะ และหัวใจของหลินหยุน เพื่อที่จะยิงดับชีวิตเขาโดยกระสุนนัดเดียว
ตูม!
รถถังรุ่นใหม่ล่าสุดสิบกว่าคัน ได้เล็งเป้าหมายและยิงเข้าใส่หลินหยุนพร้อมกัน
รวมไปถึงเครื่องยิงจรวดส่วนบุคคล ปืนต่อต้านรถถัง และพวกอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหมดบนพื้นที่สามารถใช้งานได้ล้วนระดมยิงเข้าใส่อย่างไม่หยุด
กรูทลูบไปที่หนวดเครายาวของตนเอง และยิ้มเยาะอย่างภาคภูมิใจ: “กระสุนปืนมากขนาดนี้ ต่อให้เป็นสไปเดอร์แมนของสหรัฐ ก็คงจะถูกยิงจนไม่เหลือชิ้นดี”
“เพียงแค่เด็กหนุ่มนักบู๊ชาวจีนคนหนึ่ง ช่างรนหาที่ตายจริง ๆ”
ไม่มีใครที่จะยอมรับในความเก่งกาจสามารถของหลินหยุน พวกเขาต่างก็คิดว่าเด็กหนุ่มชาวจีนคนนี้เป็นบ้าไปแล้ว
ลำพังแค่ร่างกายที่มีเพียงเนื้อหนังห่อหุ้มนั้น จะสามารถต้านทานระเบิดและปืนที่ทันสมัยได้อย่างไรกัน?
เหมือนว่าอีกไม่นาน หลินหยุนคงจะถูกยิงถล่มเข้าใส่จนย่อยยับ จากนั้นก็จะถูกระเบิดจนแหลกละเอียด
ลูกกระสุนปืนใหญ่ และลูกกระสุนปืนถล่มเข้าใส่ ราวกับคลื่นที่โหมกระหน่ำ ทับถมจนทำให้มองไม่เห็นหลินหยุนเลย
แต่ว่า ภาพเหตุการณ์ที่ทำให้พวกทหารของรัสเซียต้องตกตะลึงและเหลือเชื่อก็ได้ปรากฏขึ้นแล้ว
กระสุนที่ยิงเข้าใส่ร่างกายของหลินหยุนนั้น กลับกระเด็นกระดอนออกมาทั้งหมด
แม้แต่ลูกกระสุนปืนใหญ่ ก็ยังกระเด็นย้อนกลับออกมาเช่นกัน
หลินหยุนราวกับว่าเป็นเกราะพลังงานสะท้อนกลับขั้นสูงสุด ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่จู่โจมเข้าไปนั้น กระเด็นกลับออกมาทั้งหมด
บริเวณหนึ่งเมตรรอบกายของหลินหยุน เหมือนกับโลกของตัวเขาเอง สิ่งของใดที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ก็อย่าคิดว่าจะสามารถทะลุผ่านเข้าไปได้
หลินหยุนราวกับว่าเป็นกระบอกดอกไม้ไฟเคลื่อนที่ พวกลูกกระสุนปืนและกระสุนปืนใหญ่ที่กระเด็นกลับออกมานั้น ได้ระเบิดขึ้นกลางอากาศ กลายเป็นดอกไม้ไฟที่หลากหลาย
“เทพแห่งสว่างผู้ยิ่งใหญ่ ฉันกำลังมองเห็นอะไรอยู่! ”
ทหารคนหนึ่งหวาดกลัวจนถึงกับอ้าปากค้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
“เขา คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่กลัวกระสุนปืนและกระสุนปืนใหญ่เลย! ”
“โอ้ว แม่งสิ นี่มันผิดหลักวิทยาศาสตร์แล้ว! ”
สีหน้าของกรูทก็เริ่มมืดมิดลง มิน่าล่ะที่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดเกรงกลัวเด็กหนุ่มที่ชื่อหลินชางฉองผู้นี้อย่างมาก
ที่จริงแล้วก็เป็นความจริงดั่งคำร่ำลือเลย!
“ตอนนี้ฉันเชื่อบ้างแล้วว่า เขาสามารถที่จะต้านทานพ่อของระเบิดทั้งหมดได้”
แต่ว่า กรูทได้เคยเข้าร่วมสู้รบในสงครามปราบปรามผู้ที่ไม่ธรรมดามาก่อน เขารู้ว่าจะจัดการผู้ที่ไม่ธรรมดาเหล่านี้อย่างไร
“อย่าได้หวาดกลัวไป จัดกองกำลังพลให้พร้อม และฟังคำสั่งของฉัน! ”
กรูทตะโกนเสียงดัง เพื่อรักษาขวัญกำลังใจของพวกทหารที่ใกล้จะพังทลายลง
“ทุกคนฟังฉันพูด ต่อให้เขาสามารถต้านทานลูกกระสุนของพวกเราได้ ก็ไม่เห็นจะต้องไปหวาดกลัวอะไรเลย! ”
“รอให้พละกำลังของเขาหมดสิ้นแล้ว ก็ไม่สามารถที่จะทำให้กระสุนปืนและกระสุนปืนใหญ่ของพวกเรากระเด็นกลับมาได้อีก”
“เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป ปล่อยให้พวกเราลงมือจัดการได้ตามสบาย”
คำพดของกรูท ถือว่าได้ผลไม่น้อยเลยทีเดียว
เดิมทีพวกทหารที่หวาดกลัวต่อพลังที่แสดงออกมาของหลินหยุน และคิดที่จะถอยร่นนั้น
ตอนนี้ ได้ยินหลักการที่มีเหตุผลที่กรูทพูดขึ้น ก็สงบจิตสงบใจลงได้บ้างแล้ว
กรูทสั่งการเสียงดังว่า: “กองร้อยปืนกล รักษาสภาพการณ์ต่อสู้เอาไว้ ไม่หวังให้พวกนายยิงใส่เขาจนได้รับบาดเจ็บ แต่ต้องขัดขวางการบุกรุกเข้ามาของเขาเอาไว้ให้ได้”
“พลแม่นปืน เล็งเป้าหมายให้แม่นยำแล้วก็ยิงใส่เข้าไป ต่อให้พวกเขานักบู๊มีชี่แท้คุ้มกาย แต่หากถูกยิงนานเข้าก็จะทะลุจนเป็นรูได้! ”
“กองร้อยรถถัง ยิงถล่มเข้าไปเลย! ”
คำสั่งการของกรูท เป็นระบบระเบียบ ยอดเยี่ยมอย่างมาก
ถ้าหากเป็นนักบู๊ทั่วไป ต่อให้เป็นยอดฝีมือแดนเทพ หากเวลานี้อยู่เบื้องหน้าของกรมทหารที่ 6 ภายใต้การนำของกรูทแล้ว ก็คงจะรอดชีวิตไปได้ยาก
น่าเสียดายที่ เขาพบเจอกับหลินหยุน
หลินหยุนผู้ที่ใกล้จะบรรลุระดับขั้นแดนยาทอง
หลินหยุนได้เร่งความเร็วเพิ่มขึ้น
ราวกับเสือชีตาห์ พุ่งกระโจนเข้าไปใกล้กรมทหารที่ 6
“เขาเร่งความเร็วแล้ว! ”
“แย่แล้ว เขารวดเร็วอย่างมากเลย ฉันไม่สามารถที่จะเล็งเป้าอย่างแม่นยำได้! ”
“ฉันเองก็ด้วย ฉันเห็นเพียงแค่เงาดำเท่านั้น! ”
“โอ้ว เทพแห่งสว่าง นี่คือความเร็วของคนเหรอ? มันช่างรวดเร็วราวกับเครื่องบินความเร็วเหนือเสียงแล้ว”
“ผู้บังคับบัญชา จะทำอย่างไรกันดี! ”
กรูทเองก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก ความเร็วของหลินหยุนทำให้เขาตกใจกลัวขึ้นแล้ว
แต่ว่า กรูทรับมือกับสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว และรีบตะโกนขึ้นว่า: “ตื่นตระหนกอะไรกัน ไม่ต้องเล็งให้แม่นยำก็ได้ ยิงใส่เข้าไปเลย เพียงแค่เล็งไปยังเส้นทางการเดินด้านหน้าของเขา ลดอัตราความเร็วของเขาลง เพื่อยื้อเวลาให้กับอาวุธปืนหนัก”
“รับทราบ ผู้บังคับบัญชา! ”
ทุกคนต่างก็ระดมยิงเข้าใส่หลินหยุนอย่างเต็มอัตราศึกอีกครั้ง
แต่น่าเสียดาย การที่พวกเขาคิดจะหยุดขัดขวางฝีเท้าของหลินหยุนลงนั้น มันเป็นเพียงแค่ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ
เพราะว่า แม้แต่พ่อของระเบิดทั้งหมดยังไม่สามารถทำให้หลินหยุนตายได้ แล้วพวกอาวุธธรรมดาเหล่านี้ก็ยิ่งไม่สามารถที่จะสร้างอันตรายคุกคามให้กับหลินหยุนได้เลย
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่หลินหยุนได้กินผลไม้รวมทิพย์เข้าไปแล้ว พลังความสามารถก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีก
“ผู้บังคับบัญชา ไม่สามารถที่จะขัดขวางเขาได้เลย! ทำอย่างไรดี? ” รองผู้บังคับบัญชาพูดขึ้นอย่างร้อนใจพร้อมกับเหงื่อที่ไหลเต็มไปหมด
เวลานี้กรูทเองก็ไม่ลูบหนวดเครายาวของเขาอีกแล้ว บนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมามากมาย
จิตใจของเขาเองก็แทบจะพังทลายลงแล้วเช่นกัน
“นี่มันยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ? มันช่างเหลือเชื่อเกินความเป็นจริงแล้ว! ”
“การสนับสนุนช่วยเหลือภาคอากาศ เรียกการสนับสนุนช่วยเหลือภาคอากาศ! ”
กรูทตะโกนเสียงดังลั่น
ตอนนั้นที่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดได้ส่งกองกำลังทางอากาศมาช่วยเหลือเขานั้น เขายังทำเป็นยิ้มเยาะเหยียดหยาม
ตอนนี้เขาจึงเข้าใจได้แล้วว่า ผู้บังคับบัญชาสูงสุดยังไงก็คือผู้บังคับบัญชาสูงสุด
เครื่องบินรบหลายลำบินเหาะทะลุก้อนเมฆออกมาอย่างกึกก้อง
โดยเริ่มต้นทิ้ง ขีปนาวุธอากาศสู่พื้น และระเบิดพลังสูงอย่างต่อเนื่อง
แต่น่าเสียดายที่ หลินหยุนนั้นรวดเร็วมากเหลือเกิน
ต่อให้เป็นขีปนาวุธก็ไม่สามารถเล็งเป้าไปยังตำแหน่งของเขาได้
“แย่แล้ว เขามาแล้ว! ”
รองผู้บังคับบัญชาน้ำเสียงสั่นเทา
ถูกต้อง ในที่สุดหลินหยุนก็มาถึงแล้ว
โดยฝ่าด่านเอาตัวรอดออกมาจากห่ากระสุนปืน
จากนั้น ก็ลงมือสังหาร
ฆ่าสังหารอยู่ฝ่ายเดียว
หลินหยุนราวกับนักฆ่าผู้ไร้เทียมทาน เส้นทางที่เขาเดินผ่าน ต่างก็เกลื่อนกลาดไปด้วยศพ
พวกทหารธรรมดาเหล่านี้ ไม่สามารถที่จะต้านทานหลินหยุนได้แม้แต่วินาทีเดียว
หลินหยุนรวบนิ้วเป็นกระบี่ ชี่กระบี่เปล่งพลังแสงกระจายไปทุกทิศทาง เหมือนกับเครื่องปั่นเนื้อรูปร่างคน
สถานที่ที่เขาเดินผ่าน มีท่อนแขนท่อนขาหักกระจาย เลือดสาดกระเด็นไปทั่วทั้งสนามรบ น่าสยดสยองเป็นอย่างยิ่ง ราวกับนรกทั้งเป็น
“แม่งนี่มันอะไรกัน! ”
พวกทหารที่มีสภาพจิตใจอ่อนแอ ก็พลันคุกเข่าลงไปบนพื้น
“ช่างน่ากลัวอย่างมาก ปีศาจร้าย เขาคือปีศาจร้าย! ”
“อย่าฆ่าฉัยเลย เขายอมแพ้แล้ว! ”
มีพวกทหารบางคนที่คุกเข่าลงบนพื้น แล้วคำนับศีรษะขอความเมตตา
มีพวกทหารบางคนที่ร้องขอความช่วยเหลือจากเทพแห่งสว่าง
มีบางคนที่ล้มลงกับพื้น สลบตายไปเลย
กรูทเองก็ขาสั่นไปทั้งสองข้าง
“นี่คือยุคสมัยที่ใช้อาวุธปืนยุทโธปกรณ์ในการสู้รบ แต่ว่า สนามรบแห่งนี้กลับกลายเป็นเหมือนการสู้รบในสมัยก่อนที่ใช้อาวุธเย็น”
“หลินชางฉอง นายเป็นคนหรือเป็นปีศาจกันแน่! ”
รองผู้บังคับบัญชาก็ตกใจจนแขนขาอ่อนแรง: “ผู้บังคับบัญชา ยอมแพ้เถอะ! ”
“เขาไม่ใช่คน เขาเป็นปีศาจร้าย! ”
“พวกเรานั้นไม่เกรงกลัวกองทัพทหารของประเทศใด ๆ แต่พวกเราจะต่อสู้เอาชนะปีศาจร้ายได้อย่างไรกันล่ะ! ”
กรูทเองก็ขาดความมั่นใจ โดยได้ชูมือสองข้างขึ้น
“ชางฉอง หลิน เชิญหยุดก่อน พวกเรายอมแพ้แล้ว! ”
หลินหยุนไม่ได้สนใจอะไร ตอนนี้เพิ่งจะยอมแพ้ ซึ่งมันสายเกินไปแล้ว
เขาสังหารอย่างต่อเนื่อง จนสุดท้ายได้ตัดหัวของกรูทลง ขณะที่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
กรมทหารที่ 6 หน่วยรบยอดฝีมือของรัสเซีย ผู้ที่ผ่านศึกสงครามพร้อมกับชัยชนะมานับครั้งไม่ถ้วน
เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็สูญเสียกำลังพลไปกว่าครึ่งแล้ว
ผู้บัญชาการระดับร้อยโทขึ้นไป ต่างก็เสียชีวิตลงไปหมดแล้ว
ส่วนพวกที่มีชีวิตเหลืออยู่นั้น ต่างก็สูญสิ้นพลังการสู้รบ หลงเหลือไว้เพียงเงามืดในจิตใจไปตลอดทั้งชีวิต
