ฟาวล์เคสเหมือนจะยังไม่เข้าใจสภาพเหตุการณ์ในขณะนี้ ซึ่งเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าคาร์นอตวิลเลียม
ดูถูกเจ้าบ้านตระกูลจอร์จของพวกเขาอยู่
แต่ว่า ทำไมพ่อของเขาต้องตบเขาด้วย?
จอร์จ พีเทอะที่อ้วนกลมนั้นโมโหจนตัวสั่นไม่หยุด เขาจับไปที่ผมของฟาวล์เคส แล้วตะโกนเสียงดัง
ใส่: แกไอ้เด็กโง่ แกมองดูให้ชัดเจนว่าคนที่อยู่เบื้องหน้าของแกนั้นเป็นใคร!
เปิดตาของแกให้กว้างขึ้นแล้วมองดูให้ชัดเจน เขาคือฝ่าบาทตระกูลแดร็กคิวล่า!
ฟาวล์เคสตกใจขึ้นทันที จากนั้นก็หัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดว่า: คุณพ่อ ท่านอย่าได้มาล้อเล่น
กับฉัน ตระกูลแดร็กคิวล่า นั่นเป็นถึงตระกูลที่เก่าแก่และลึกลับที่สุดในตำนาน และเป็นตระกูล
ขนาดใหญ่สามอันดับแรกของตระกูลทั้งหมดในตะวันตก
ฝ่าบาทตระกูลแดร็กคิวล่า จะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
ตุบ!
จอร์จ พีเทอะตบไปที่ศีรษะของฟาวล์เคสอีกครั้ง และตวาดใส่ว่า: ใครล้อเล่นกับแกล่ะ เปิดตาของแกให้กว้างขึ้นแล้วมองดูให้ชัดเจน
ขณะที่พูด จอร์จ พีเทอะก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดรูปถ่ายหนึ่งขึ้น วางไว้ตรงหน้าของ
ฟาวล์เคส
ฟาวล์เคสตกตะลึงอย่างมาก มองเปรียบเทียบคาร์นอตวิลเลียมกับคนในรูปถ่ายนั้นอย่างละเอียด จากนั้นก็ทรุดตัวลงไปที่พื้นด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว
ใช่ฝ่าบาทจริง ๆ ด้วย!
ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพ ฉันไม่ได้จงใจที่จะล่วงเกินฝ่าบาท ขอให้ฝ่าบาททรงเมตตาประทาน
อภัยต่อความผิดของฉันด้วย!
ฟาวล์เคสคุกเข่าลงต่อหน้าของคาร์นอตวิลเลียม ลักษณะท่าทางต่ำต้อยราวกับทาส
ในฐานะที่เป็นถึงตระกูลใหญ่สามอันดับแรกในฝรั่งเศส ซึ่งตระกูลจอร์จก็รับรู้และเข้าใจเป็นอย่างดี
ถึงตระกูลที่เก่าแก่และยิ่งใหญ่เหล่านี้
แม้ว่าพวกตระกูลใหญ่เหล่านี้จะชอบเก็บตัวอยู่ในที่ลับ แต่ว่า พวกเขากลับเป็นผู้ควบคุมชะตาชีวิต
กว่าครึ่งหนึ่งของโลก
ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลจอร์จ ในสายตาของคนภายนอกแล้ว ก็ถือว่ายิ่งใหญ่อย่างมาก แต่เมื่อ
นำไปเปรียบเทียบกับตระกูลที่เก่าแก่และลึกลับเหล่านั้น ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลจอร์จนี้
กลับอ่อนแอเหมือนเด็กทารกโดยสิ้นเชิง
คนของตระกูลจอร์จเองก็เข้าใจตรงจุดนี้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเจ้าบ้านตระกูลจอร์จคนนั้น พูดตามตรงก็คือคนรับใช้ของตระกูลแดร็กคิวล่านั่นเอง
พวกเขานับถือตระกูลแดร็กคิวล่าเป็นพระเจ้า สำหรับบุคคลผู้ยิ่งใหญ่บางคนในตระกูล
แดร็กคิวล่าแล้ว พวกเขาต่างก็เก็บรูปถ่ายเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้ลูกหลานดูถูกเหยียดหยาม
บุคคลผู้ยิ่งใหญ่เหล่านั้นโดยไม่ตั้งใจ
แต่ว่า เด็กหนุ่มอย่างฟาวล์เคสกลับไม่ได้สนใจ โดยที่ไม่เคยเห็นรูปถ่ายบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่ทาง
ตระกูลมอบให้กับเขามาก่อน
ดังนั้น จึงไม่รู้จักคาร์นอตวิลเลียม
คาร์นอตวิลเลียมไม่ได้สนใจฟาวล์เคสที่กำลังคุกเข่าก้มศีรษะอ้อนวอน แต่มองไปยังจอร์จ พีเทอะ: ไอ้เด็กที่ไม่ได้เรื่องได้ราวที่มีตาแต่หามีแววไม่อย่างนี้ ตระกูลจอร์จไม่จำเป็นต้องเก็บเอาไว้อีก
ต่อไปแล้ว
จอร์จ พีเทอะตัวสั่นและพูดขึ้นว่า: รับทราบ ฉันจะขับไล่เขาออกไปจากตระกูลจอร์จเดี๋ยวนี้
ฟาวล์เคสถึงกับทรุดตัวลงไปกองกับพื้นเลย
คาร์นอตวิลเลียมมองไปยังเจซันที่กำลังตะลึงงัน
เจซันตกใจจนขาแข้งอ่อนไปหมด แทบจะคุกเข่าลงไปบนพื้นแล้ว
ยังดีที่เมื่อครู่ฉันไม่ได้โทรศัพท์เรียกคนมา ไม่อย่างนั้นชะตากรรมของฉันในตอนนี้ก็คงจะ
เหมือนกับเจ้าโง่ฟาวล์เคสเป็นแน่
มันช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ ฝ่าบาทตระกูลแดร็กคิวล่าในตำนาน คิดไม่ถึงว่าจะปรากฏตัวอยู่บน
ท้องถนนในปารีสได้!
เย่จื่อเชี่ยนตกตะลึง กระซิบพูดกับหลินหยุนว่า: ปรมาจารย์หลิน เพื่อนคนนี้ของคุณ มีเบื้องหลัง
ที่ยิ่งใหญ่มากเลยทีเดียว
หลินหยุนพูดว่า: พอใช้ได้!
คาร์นอตวิลเลียมมองไปยังจอร์จ พีเทอะอีกครั้ง และถามว่า: นายรับรู้ความเคลื่อนไหวของ
ตระกูลแดร็กคิวล่าในช่วงนี้บ้างไหม?
จอร์จ พีเทอะพลันมีสีหน้าท่าทางที่หวาดวิตก: ฝ่าบาท ท่านอย่าได้เข้าใจผิดไป ตระกูลจอร์จ
ต่างเป็นคนรับใช้ที่จงรักภักดีที่สุดต่อตระกูลแดร็กคิวล่าตลอดกาล จึงไม่กล้าที่จะแอบสอบถาม
รับฟังเรื่องราวของเจ้านายโดยเด็ดขาด
รูปถ่ายเหล่านั้น ก็ใช้สำหรับให้วัยรุ่นของตระกูลจอร์จได้รู้จัก โดยที่ไม่ได้มีความหมาย
อย่างอื่นเด็ดขาด
คาร์นอตวิลเลียมเหลือบตาขาวใส่จอร์จ พีเทอะ และพูดขึ้นว่า: ในช่วงที่ผ่านมาฉันอยู่ที่จีน
มาโดยตลอด จึงอยากที่จะรับทราบสภาพการณ์ความเคลื่อนไหวของตระกูลบ้าง นายไม่ต้อง
เคร่งเครียดขนาดนั้น
ได้ยินคำพูดนี้ จอร์จ พีเทอะจึงเบาใจลงได้บ้าง
ฝ่าบาท ฉันไม่รับทราบเรื่องราวของตระกูลแดร็กคิวล่าจริง ๆ ทำให้ท่านต้องผิดหวังแล้ว
คาร์นอตวิลเลียมส่ายมือไปมา: ช่างมันเถอะ ถามนายไปก็คงจะไม่ได้รับเรื่องราวที่เป็นประโยชน์ เดี๋ยวฉันกลับไปดูเองก็แล้วกัน!
จอร์จ พีเทอะน้อมตัวลง และพูดขึ้นอย่างเคารพว่า: อย่างนั้นฉันขอไปส่งฝ่าบาท
ไม่ต้องหรอก ฉันไปกับเพื่อนของฉันเอง คาร์นอตวิลเลียมปฏิเสธ
ไปกันเถอะ! คาร์นอตวิลเลียมพูดกับหลินหยุน
หลินหยุนมองไปที่เย่จื่อเชี่ยน ไม่ทันรอให้เขาพูด เย่จื่อเชี่ยนก็ถามขึ้นอย่างเศร้าโศกว่า: พวกคุณจะไปแล้วเหรอ?
อืม หลินหยุนพยักหน้า
พวกเราจะได้พบเจอกันอีกไหม? เย่จื่อเชี่ยนมองไปที่หลินหยุน ด้วยแววตาที่คาดหวัง
ถ้าหากไม่เกิดปัญหาอะไร คาดว่าคงจะไม่ได้พบเจอกันที่ฝรั่งเศสอีกแล้ว
แต่ว่า เมื่อเห็นแววตาที่คาดหวังของสาวน้อย หลินหยุนก็ทนไม่ได้ที่จะปฏิเสธ
หากมีโอกาสคงได้พบเจอกันอีกครั้ง
ดูแลรักษาตัวเองให้ดี
ดูแลรักษาตัวเองให้ดี
หลินหยุนกับคาร์นอตวิลเลียมก็จากไป ซึ่งเมื่อห่างออกมามองไม่เห็นเย่จื่อเชี่ยนแล้ว หลินหยุน
พบว่า วิญญาณที่ทรงพลังในจี้หยกที่อยู่ในแหวนเก็บของนั้น ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรแล้ว
ดูเหมือนว่า จี้หยกชิ้นนี้ปรากฏขึ้นที่ร่างของเย่จื่อเชี่ยน ไม่ใช่ความบังเอิญเป็นแน่
บางที วิญญาณทรงพลังที่หลับใหลอยู่ภายในนั้น มีความสัมพันธ์บางอย่างกับเย่จื่อเชี่ยน
แม้ว่าหลินหยุนจะแปลกใจอยู่บ้าง แต่ว่า จากพลังความสามารถของเขาในตอนนี้ ยังคงไม่สามารถ
ทำอะไรกับวิญญาณดวงนั้นได้
อีกทั้งอาการป่วยของอีหลิงไม่สามารถที่จะปล่อยยืดเยื้อออกไปได้ จำเป็นจะต้องรีบหาสิ่งของ
ที่มีพลังชีวิตที่บริสุทธิ์ให้ได้โดยเร็ว เพื่อกลั่นยาวิสุทธิ์ใจ รักษาอีหลิง
หลินหยุนติดตามคาร์นอตวิลเลียม มุ่งหน้าไปยังตระกูลแดร็กคิวล่า
และในขณะนี้เองบนเกาะเล็กที่รกร้างเปล่าเปลี่ยวแห่งหนึ่งบริเวณด้านข้างของทะเลดำ บนเกาะ
แห่งนี้มีรูปปั้นขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ นั่นคือพลูโตในตำนานเล่าขานของตะวันตก
แนวป้องกันของเกาะแข็งแกร่งอย่างมาก บนเกาะมีสิ่งของไฮเทคจำนวนมากมาย บางอย่างแม้ใน
กองทัพโลกก็ยังไม่มีเช่น เรดาร์ล้ำยุค ระบบต่อต้านขีปนาวุธทางอากาศ ต่างก็มีจัดวางเรียงรายอยู่
บนเกาะแห่งนี้
แม้ว่าสหรัฐอเมริกาที่มีเทคโนโลยีทางทหารที่ทันสมัยที่สุด ก็ยังไม่สามารถที่จะจัดวางแนวป้องกัน
ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ บนเกาะที่เปล่าเปลี่ยวห่างไกลที่อยู่บนตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่ถือว่า
ไม่สำคัญมากนัก
แต่ที่น่าแปลกใจที่สุดคือ มีระบบการป้องกันที่ทันสมัยขนาดนี้ แต่บนเกาะนั้นกลับไม่มีสิ่งก่อสร้าง
มากเท่าไร ซึ่งนอกจากรูปปั้นพลูโตนั้นแล้ว ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีสิ่งก่อสร้างที่สำคัญโดดเด่นอะไรเลย
แต่ว่า ด้านล่างภายใต้รูปปั้นพลูโตขนาดใหญ่นั้น มีประตูทางเข้าที่กว้างประมาณสองเมตร และสูง
สามเมตร
วังใต้ดินขนาดใหญ่มหึมานั้น อยู่ด้านล่างของรูปปั้นพลูโตขนาดใหญ่นี้
ที่นี่ก็คือองค์กรนักฆ่าที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในระดับสากล เทพมรณะ
ภายในวังใต้ดิน ก็มีรูปปั้นพลูโตขนาดเล็ก ด้านหน้าของรูปปั้น มีกระถางไฟขนาดใหญ่ ภายใน
มีเปลวไฟสีฟ้าลุกโชติช่วง ส่องสว่างภายในวังใต้ดินจนเกิดเป็นบรรยากาศที่น่ากลัว
ชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำ ยืนอยู่ด้านล่างของรูปปั้นพลูโต แล้วมองไปยังหลายเงาร่างที่อยู่
ในชุดสีดำเหมือนกันที่อยู่ด้านหลังของกระถางไฟ และพูดขึ้นด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า: หลินชางฉอง
มาแล้ว
แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะแหบแห้งจนแทบจะฟังไม่ออกถึงอารมณ์ความรู้สึก แต่ ทุกคนล้วนทราบดี
ว่าเขากำลังโมโห
ขณะเดียวกัน ภายใต้วังใต้ดินก็มีเจตนาสังหารที่แกร่งกล้าแผ่กระจายไปทั่ว ซึ่งพลังเหล่านี้เกิดขึ้น
จากพวกคนที่อยู่ในชุดคลุมสีดำเหล่านั้น
ฆ่า!
ฆ่ามัน!
เสียงตะโกนที่หนักแน่นดังขึ้นท่ามกลางวังใต้ดินที่หลอนและน่ากลัว
ชายในชุดคลุมสีดำที่อยู่ใต้รูปปั้นพลูโตนั้น พูดขึ้นว่า: หลินชางฉองฆ่าคนของพวกเราไปเป็น
จำนวนมาก ในการต่อสู้ที่หุบเขาหิมะ นักฆ่าระดับ SS สองคนก็ถูกเขาฆ่าตาย ความแค้นนี้พวกเรา
องค์กรเทพมรณะจะต้องแก้แค้นให้ได้
ตอนนี้ ฉันประกาศว่า การลอบฆ่าหลินชางฉองเป็นภารกิจระดับ S ขั้นสุดยอดซึ่งถือเป็นภารกิจขั้น สูงสุดขององค์กรเทพมรณะ
ผู้ใดฆ่าหลินชางฉองได้ ก็จะขึ้นเป็นผู้นำขององค์กรเทพมรณะคนต่อไป
