ในห้อง มีเพียงหลินหยุนกับอีหลิงเท่านั้น
เมื่อมองดูอีหลิงที่นอนนิ่งๆอยู่บนเตียง ทำให้หลินหยุนขมวดคิ้วทันที
ในชาติที่แล้ว ชะตากรรมของคุณไม่ดีและมีจุดจบที่น่าสังเวช ในชาตินี้ ฉันอยากจะปกป้องคุณ ให้ชีวิตที่สุขสบายกับคุณ ทำให้คุณมีความสุขและปลอดภัย
แต่คาดคิดไม่ถึงจริงๆ คุณกลับต้องสูญเสียพลังชีวิตทั้งหมดเพื่อฉัน ทำให้คุณเกือบจะต้องเสียชีวิต
ตอนนี้พลังชีวิตในร่างกายของคุณเหลือน้อยมากๆ แม้แต่ยาวิสุทธิ์ใจก็ไม่สามารถรักษาจนทำให้คุณกลับมาเป็นปกติได้ มีเพียงช่วยคุณสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่ ถึงจะสามารถรักษาให้คุณหายและกลับมาเป็นปกติได้
เมื่อครุ่นคิดชั่วครู่ ทำให้หลินหยุนหัวเราะเยาะตัวเอง
เดิมทีฉันอยากจะให้คุณเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป มีชีวิตที่มีความสุขและไม่มีความทุกข์ไปตลอดชีวิต แต่ใครจะไปคาดคิด สุดท้ายฉันก็ต้องให้เธอเดินทางเข้าสู่โลกแห่งการบำเพ็ญเซียน หวังว่าคุณจะไม่โกรธฉัน
โลกแห่งการบำเพ็ญเซียน เป็นเส้นทางที่ต้องแย่งกับฟ้าดิน เมื่อเดินเข้ามาสู่โลกแห่งการบำเพ็ญเซียนแล้ว ก็ต้องตัดขาดความสัมพันธ์ทุกอย่างบนโลก
มันเป็นเส้นทางของผู้แข็งแกร่ง มันเป็นเส้นทางที่ไม่มีวันหันหลังกลับได้ มันเป็นเส้นทางที่มีแต่ความโหดเหี้ยมและไร้ความปรานี
หลินหยุนมองหน้าอีหลิงและพูดเบาๆ ถึงแม้บนเส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนจะเต็มไปด้วยอันตราย ฉันก็จะคอยปกป้องเธอเสมอ
สีหน้าที่แดงของอีหลิงค่อยๆหายไป สีหน้าของเธอกลับมาขาวซีดอีกครั้ง
หลินหยุนรู้ตัวดี นี่เพราะฤทธิ์ยาของวิสุทธิ์ใจเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
ฉันต้องเริ่มสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่ให้เธอ เมื่อทำสำเร็จแล้ว พลังของเธอก็น่าจะอยู่ขั้นปรมาจารย์นักบู๊แล้ว
หลินหยุนยื่นมือออกไป ร่างกายของอีหลิงก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งทันที
ฝ่ามือของหลินหยุนกดไปที่กลางศีรษะของเธอ มีพลังทิพย์ที่อบอุ่นค่อยๆเข้าไปในร่างกายของเธอผ่านกลางศีรษะ
สิ่งที่หลินหยุนทำให้อีหลิงในตอนนี้คล้ายๆกับการสร้างร่างเต๋าใหม่ แต่มันง่ายกว่าการสร้างร่างเต๋าใหม่มากๆ
แต่สิ่งที่ยากที่สุดก็คืออีหลิงเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป ร่างกายของเธออ่อนแอมากๆ ทำให้หลินหยุนไม่กล้าใช้พลังทิพย์มากจนเกินไป
ดังนั้น การกระทำครั้งนี้จึงช้ามากๆ
หลินหยุนค่อยๆปล่อยพลังทิพย์ออกมา และช่วยอีหลิงสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่
ด้านนอก คาร์นอตวิลเลียมกับอีหยุ่นกังวลมากๆ
ไอ้เทพแห่งสว่างบ้า ฉันไม่เคยขอร้องคุณเลย ครั้งนี้ฉันขอร้องจริงๆ คุณต้องทำให้อีหลิงตื่นขึ้นมาให้ได้นะ คาร์นอตวิลเลียมที่เป็นแดร็กคิวล่า อธิษฐานต่อเทพแห่งสว่างที่ตัวเองเกลียดมากๆ
อีหยุ่นนั่งอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาของเขาเศร้ามากๆ ในสมองของเขามีแต่ภาพความทรงจำของอีหลิง
เขาโทษตัวเองและพูด ถ้าตอนนั้นฉันส่งคนไปที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดพร้อมกับอีหลิงเพื่อตามหาปรมาจารย์หลิน บางทีอาจจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้กับอีหลิงก็ได้
ฉันเป็นคนทำให้อีหลิงต้องเป็นแบบนี้!
คาร์นอตวิลเลียมเข้าใจอาการป่วยของอีหลิง ตอนนั้นอีหยุ่นไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เพราะทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดไม่ใช่สถานที่ที่คนธรรมดาอย่างอีหลิงจะเดินทางไปได้
ถ้าอีหยุ่นส่งคนไปอารักขาอีหลิงเพื่อเดินทางไปทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุด คนพวกนั้นก็คงจะเสียชีวิตที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดอย่างแน่นอน
คุณไม่ได้ทำผิด คุณทำทุกอย่างเพราะหวังดีต่ออีหลิง คุณไม่ต้องโทษตัวเอง คาร์นอตวิลเลียมก็ปลอบใจคนอื่นเป็นด้วย
ฉันเชื่อมั่นในตัวหลินหยุน เขาต้องรักษาอีหลิงให้กลับมาปกติได้ พวกเรารออย่างใจเย็นๆดีกว่า!
หลินหยุนใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน ถึงสามารถช่วยอีหลิงสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่สำเร็จ อีหลิงในเวลานี้ได้เปลี่ยนแปลงไปมากๆ
แต่สีหน้าของหลินหยุนขาวซีดมากๆ เพราะการปล่อยพลังทิพย์หนึ่งวันหนึ่งคืน ไม่เพียงสูญเสียพลังทิพย์ของเขาเท่านั้น ยังทำให้สูญเสียพลังกาย พลังจิตใจและพลังของจิตวิญญาณด้วย
ประตูห้องของอีหลิงโดนเปิดออก คาร์นอตวิลเลียมกับอีหยุ่นที่เฝ้าอยู่นอกประตูมาหนึ่งวันหนึ่งคืน รีบลุกขึ้นมาด้วยความประหม่าและมองไปที่หลินหยุน
เป็นยังไงบ้าง? สีหน้าของอีหยุ่นมีแต่ความกังวล แต่สายตาของเขามีแต่ความหวัง
คาร์นอตวิลเลียมก็จ้องมองหลินหยุนและรอคำตอบจากเขา
เธอไม่เป็นอะไรแล้ว หลินหยุนพูดเบาๆ
ฮ่าๆๆ ฉันรู้อยู่แล้ว ไม่มีเรื่องไหนที่คุณทำไม่ได้! คาร์นอตวิลเลียมดีใจมากๆ
จิตใจที่กังวลมากๆของอีหยุ่น ในที่สุดเขาก็โล่งใจแล้ว
ดีมากๆ ตอนนี้ฉันเข้าไปดูอีหลิงได้ไหม? อีหยุ่นถามด้วยความระมัดระวัง
หลินหยุนตอบ ได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้เธอยังไม่ได้สติ คงต้องรออีกหน่อย
ถ้าอีหลิงได้สติแล้ว พวกคุณให้เธอไปอาบน้ำด้วย
อีหยุ่นถามด้วยความสงสัย อาบน้ำเหรอ? เธอพึ่งจะหายดี เธอสามารถอาบน้ำได้เหรอ?
คาร์นอตวิลเลียมอึ้งทันที ดูเหมือนเขาจะนึกถึงอะไรบางอย่าง ทำให้เขาถามด้วยความโกรธ ไอ้สารเลว คุณทำอะไรอีหลิงเหรอ?
หลินหยุนจ้องเขม็งไปที่เขา ฉันสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่ให้เธอ หลังจากที่เธอได้สติแล้ว พลังของเธอน่าจะอยู่ขั้นปรมาจารย์นักบู๊แล้ว
อะไรนะ! คาร์นอตวิลเลียมมองหลินหยุนด้วยความตกใจ เขาสามารถสร้างยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์นักบู๊เพียงชั่วข้ามคืนได้
อีหยุ่นก็ตกใจมากๆเหมือนกัน ยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์นักบู๊ มันสามารถสร้างกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ
อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงอีหลิงได้กลายเป็นยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์นักบู๊แล้ว ทำให้อีหลิงดีใจมากๆ อีหลิงเป็นยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์นักบู๊แล้ว คือ……ต้องขอบคุณปรมาจารย์หลินมากๆ!
อีหยุ่นคุกเข่าคำนับและพูดขอบคุณหลินหยุนทันที
คุณลุกขึ้นได้แล้ว ฉันต้องไปพักผ่อนก่อน พวกคุณดูแลเธอด้วย เมื่อหลินหยุนพูดจบ เขาก็หันหลังจากไปทันที
ผ่านไปสามชั่วโมง อีหลิงก็ได้สติและฟื้นขึ้นมาทันที
หลังจากนั้น ในห้องของอีหลิงก็มีเสียงตะโกนด้วยความตกใจ อุ๊ย สกปรกจังเลย!
อีหลิงใช้เวลาสองชั่วโมงเต็มๆเพื่ออาบน้ำ
หลินหยุนเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ทำให้อีหยุ่นกับคาร์นอตวิลเลียมสบตากันแล้วยิ้ม และไม่ได้ไปรบกวนเธอ
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง อีหลิงก็ออกมา
เธอสวมใส่ชุดกระโปรงเดรสสีแดง บนตัวของเธอยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆหลังอาบน้ำ เส้นผมของเธอก็ยังแห้งไม่ค่อยดีนัก เหมือนกับดอกชบาที่พึ่งออกมาจากน้ำ
อีหลิงที่ผ่านการสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่ ทำให้เธอสวยกว่าเมื่อก่อน ผิวพรรณและร่างกายก็ดีกว่าเมื่อก่อนด้วย โดยเฉพาะร่างกายของเธอมีกลิ่นอายของนางฟ้าด้วย เธอดูสง่างามมากๆ ทำให้คนอื่นไม่กล้าดูหมิ่นหรือคิดไม่ดีกับเธอ
คาร์นอตวิลเลียมมองเธอจนตาค้าง
สวยมากๆ! คาร์นอตวิลเลียมพูดชมเชยทันที
สำหรับการเปลี่ยนแปลงบนร่างกายของอีหลิง เธอไม่ได้สังเกตเห็นเลย
คุณพ่อ คาร์นอตวิลเลียม ตอนนี้หลินหยุนอยู่ไหน? ฉันจำได้ว่าเขาเป็นคนช่วยชีวิตของฉันเอาไว้! อีหลิงถาม
อีหยุ่นพูด เพื่อรักษาอาการป่วยของเธอ ทำให้ปรมาจารย์หลินสูญเสียพลังไปมาก ตอนนี้เขากำลังพักผ่อนอยู่ เธออย่าพึ่งไปรบกวนเขา รอให้เขาฟื้นฟูพลังทั้งหมดแล้ว เขาก็จะมาหาเธอเอง
ถึงแม้อีหลิงอยากจะเจอหน้าหลินหยุนมากๆ แต่เธอก็พยายามระงับความคิดถึงที่มีต่อเขา เธอพยักหน้าทันที ได้ ฉันจะรอเขา!
คาร์นอตวิลเลียมรู้สึกน้อยใจและพูด ครั้งนี้ไปทวีปตะวันตกเพื่อหาสมุนไพรมารักษาคุณ ฉันก็ออกแรงไปไม่น้อยเลย
อีหลิงหัวเราะและพูด ต้องขอบใจคุณด้วยฝ่าบาทคาร์นอตวิลเลียม
พูดอย่างนี้ค่อยโอเคหน่อย คาร์นอตวิลเลียมยิ้มด้วยความดีใจ
หลังจากหลินหยุนฟื้นฟูพลังทั้งหมด ใช้เวลาไปหนึ่งวันเต็มๆ
พลังทิพย์ในร่างกายของเขา ฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่พลังกาย พลังจิตใจและพลังจิตวิญญาณที่เสียไป มันฟื้นฟูกลับมาได้ยากมาก ทำให้เขาต้องใช้เวลานานมากๆ
เมื่อหลินหยุนเดินออกมาจากห้องก็เห็นหน้าอีหลิงเลย เด็กผู้หญิงคนนี้ร้องไห้อย่างหนัก
หลังจากผ่านไปหลายนาที อีหลิงสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ หลินหยุนยิ้มและถาม ช่วงนี้เธอทำของแตกบ่อยๆใช่ไหม?
อีหลิงพยักหน้า ใช่ ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่ฉันนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเบาๆ แต่เก้าอี้กลับโดนฉันนั่งจนพัง!
เมื่อพูดจบ อีหลิงก็หน้าแดงเพราะเขินอาย ถ้าคนนอกที่ไม่รู้เรื่องก็คงนึกว่าเธออ้วนมากๆอย่างแน่นอน? แม้แต่เก้าอี้ก็รับน้ำหนักของเธอไม่ไหวจนพังไปเลย
ฉันได้ช่วยเธอสร้างเลือดเนื้อและกระดูกใหม่ ตอนนี้เธอเป็นยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์นักบู๊แล้ว
อีหลิงถามด้วยความประหลาดใจ ความหมายของคุณคือ ตอนนี้ฉันกับคุณเป็นนักบู๊เหมือนกันใช่ไหม?
หลินหยุนพยักหน้า ตอนนั้นร่างกายของเธอมีพลังชีวิตเหลืออยู่เพียงน้อยนิด เพื่อช่วยชีวิตของเธอเอาไว้ ฉันจำเป็นต้องทำอย่างนี้ หวังว่าคุณจะไม่โกรธฉัน
อีหลิงหัวเราะออกมาทันที ฉันไม่โกรธคุณหรอก? ฉันต้องขอบคุณมากกว่า? อันที่จริงฉันอยากให้คุณสอนวิธีการฝึกบู๊ให้ฉันตั้งนานแล้ว เพราะฉันไม่อยากเป็นตัวถ่วงของคุณ รอให้คุณมาปกป้องฉันอย่างเดียว ฉันอยากจะต่อสู้กับศัตรูพร้อมกับคุณ ฉันอยากจะปกป้องคุณด้วย
