บอดี้การ์ดเหล่านั้นตกใจกลัวมากๆ
เจ้าบ้านอภัยให้พวกเราด้วย พวกเราทำตามคำสั่งของคุณหนูเผียวฮุ่ย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเราจริงๆ!
หลี่เอนห้าวมองไปที่หลี่เผียวฮุ่ยอีกครั้งและพูดอย่างเย็นชา กลับไปแล้วฉันค่อยคิดบัญชีกับเธอ!
กลับไปได้แล้ว!
รับทราบ!
ฉินหลันพยักหน้าและพูด ได้!
ในที่สุดเรื่องอันตรายก็ผ่านไปแล้ว
หลี่เผียวฮุ่ยก้มหน้าและเดินอยู่ด้านหลังสุด เธอส่งสายตาให้กับบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆ
บอดี้การ์ดสองคนรับรู้ทันที พวกเขาเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและเดินเข้าไปใกล้ฉินหลันอย่างเงียบๆ
หลี่เผียวฮุ่ยหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ในใจ ในขณะที่เธอไม่ได้ระมัดระวังตัว จู่ๆก็ลอบสังหารเธอ เวทมนตร์ที่อยู่ในร่างกายของเธอต้องตอบสนองไม่ทันอย่างแน่นอน!
บอดี้การ์ดสองคนนี้เป็นคนสนิทของหลี่เผียวฮุ่ย และพวกเขาสองคนก็เชื่อฟังคำสั่งของเธอเพียงคนเดียว แม้แต่คำพูดของหลี่เอนห้าวพวกเขาก็ไม่สนใจ
หลี่เผียวฮุ่ยต้องการฆ่าฉินหลัน ถึงแม้พวกเขาต้องแลกด้วยชีวิตตัวเอง พวกเขาก็ต้องทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ
พวกเขาสองคนเดินมาอยู่ด้านหลังของฉินหลันอย่างรวดเร็ว พวกเขาเข้าใกล้ฉินหลันมากขึ้น หลังจากอยู่ห่างจากฉินหลันเพียงก้าวเดียว จู่ๆพวกเขาสองคนก็หยิบมีมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ และแทงแผ่นหลังของฉินหลันทันที
อย่างไรก็ตาม มีคนที่เคลื่อนไหวเร็วกว่าพวกเขาสองคน
พวกเขาสองคนรู้สึกมีเงาดำแว็บผ่าน และเขาก็โดนพลังโจมตีจนกระเด็นออกไป
ชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดจงซางจวงสีดำที่อยู่ข้างๆหลี่เอนห้าว ตอนนี้เขายืนอยู่ข้างหลังฉินหลัน
หลี่เผียวฮุ่ยตกใจมากๆ เขาคือนักบู๊!
ไม่แปลกใจเลยที่ข้างๆคุณพ่อมีเขาเพียงคนเดียว และคุณพ่อก็ไม่เคยต้องการบอดี้การ์ดเลย เขาเป็นนักบู๊นี่เอง!
หลี่เอนห้าวมองหลี่เผียวฮุ่ยด้วยความเย็นชาและพูดด้วยสีหน้าดูถูก ถ้าฉินหลันโดนลอบสังหารอีก ครั้งหน้าคนที่จะโดนหัวหน้าจินโจมตีก็คือเธอ!
หลี่เผียวฮุ่ยหน้าซีดทันที เธอรีบก้มหน้ารับผิด คุณพ่อ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว!
ฉินหลันมองหน้าหลี่เผียวฮุ่ยหนึ่งครั้ง เธอเห็นถึงความโหดเหี้ยมของน้องสาวคนนี้ทันที
ดูเหมือนฉันจะอยู่ที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปไม่ได้อีกแล้ว ฉันต้องรีบกลับไปที่ประเทศจีนด่วน
หลังจากที่พวกเขากลับไปที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปแล้ว หลี่เอนห้าวพูดปลอบใจฉินหลันและบอกให้ฉินหลันกลับไปพักผ่อนก่อน
หลังจากนั้นเขาก็กักบริเวณหลี่เผียวฮุ่ย เพื่อให้เธอไตร่ตรองเรื่องที่เธอทำ
ฉินหลันกลับไปที่ห้องของตัวเองและกำลังเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ คืนนี้น่ากลัวมากๆและทำให้เธอเหงื่อไหลเต็มตัวเพราะความกลัว
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะอยู่ในเวลาอาบน้ำ ฉินหลันก็จับยันต์หยกที่หลินหยุนมอบให้ตัวเองอย่างแน่น เหมือนกับคนที่กำลังจะจมน้ำและคว้าหญ้าที่อยู่ริมแม่น้ำเอาไว้
พรุ่งนี้เช้า ฉันก็จะบอกลาเขาเลย! สำหรับที่นี่ ฉันเป็นแค่คนภายนอกเท่านั้น
ฉินหลันตัดสินใจเรื่องนี้ทันที
……
หลินหยุนออกเดินทางจากมณฑลจงโจวของประเทศจีน หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินโซล
นักบินพูดด้วยความเสียใจ ปรมาจารย์หลิน ที่นี่คือสนามบินแห่งชาติ ฉันส่งคุณได้แค่ตรงนี้เท่านั้น
ขอบใจมากๆ หลังจากพูดจบ หลินหยุนก็หายตัวไปทันที
เครื่องบินจากประเทศอื่นๆมีสิทธิ์ลงจอดในสนามบินนานาชาติเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ส่งถึงที่นี่ก็พอแล้ว
ในเวลานี้ ใกล้จะสว่างแล้ว ท้องฟ้าทิศตะวันออกมีแสงสว่างๆจากพระอาทิตย์ยามเช้า
ความเร็วของหลินหยุนนั้น ถ้าเทียบกับคนธรรมดาทั่วไป เขาเหมือนเงาดำที่แว็บผ่าน
เขาไม่เคยมาที่โซล แต่ยันต์หยกคุ้มกายที่อยู่กับฉินหลันมีการประทับพลังจิตวิญญาณของเขาเอาไว้ เขาพุ่งไปยังทิศทางที่ฉินหลันอยู่
เมื่อหาฉินหลันเจอแล้ว เขาก็จะปกป้องความปลอดภัยของเธอ เรื่องอื่นไม่สำคัญเลย
ระยะทางหลายสิบกิโลเมตร หลินหยุนใช้เวลาเพียงแค่สิบนาที
คฤหาสน์ของบริษัทซานซัมกรุ๊ป เมื่อหลินหยุนปรากฏตัวหน้าห้องของฉินหลัน บอดี้การ์ดและกล้องวงจรปิดที่อยู่ในคฤหาสน์ ไม่สามารถตรวจเจอหลินหยุนเลย
เธออยู่ที่นี่ หลินหยุนเปิดประตูเบาๆและไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา
ภายในห้อง ฉินหลันกำลังหลับสนิทอยู่
เนื่องจากเมื่อคืนเธอเหนื่อยมากๆ เมื่อหลินหยุนเดินมาถึงข้างเตียงของฉินหลัน แต่ฉินหลันยังไม่ได้รู้สึกตัวเลย
เมื่อเห็นฉินหลันปลอดภัย หลินหยุนที่กังวลใจมากๆ ตอนนี้เขาก็รู้สึกโล่งอกทันที
เขาไม่ได้ปลุกฉินหลันให้ตื่น แต่เขากลับนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ และรอให้ฉินหลันตื่นอย่างเงียบๆ
มองเห็นใบหน้าที่หลับสนิทของฉินหลัน เธองดงามมากๆราวกับอยู่ในภาพวาด
พี่ฉินหลัน ชาติที่แล้ว คุณได้รับความอับอายขายขี้หน้าเพราะฉัน สุดท้ายคุณก็ตายเพราะฉัน
ชาตินี้ ถ้าฉันยังปกป้องคุณไม่ได้ ฉันหลินชางฉองคงเสียชาติเกิด!
ฉินหลันค่อยๆตื่นจากความฝันด้วยความตกใจ
หลินหยุนมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจมากๆ
ดูเหมือนว่าเมื่อคืนพี่ฉินหลันจะเจอเรื่องอันตรายและน่ากลัวมากๆ
คุณคือใคร? ประสาทสัมผัสของฉินหลันไวมากๆ เธอพบว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องทันที
เมื่อมองเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องคือหลินหยุน ทำให้ฉินหลันดีใจมากๆและพูด เสี่ยวหยุน คุณมาได้ยังไง? ฉันกำลังฝันอยู่ใช่ไหม!
หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม พี่ฉินหลัน ฉันเอง
ฉินหลันขยี้ตาตัวเอง เธอระงับอารมณ์ของตัวเองทันที เสี่ยวหยุนเป็นคุณจริงๆด้วย!
คุณมาที่ประเทศเกาหลีได้ยังไง? ใช่แล้ว คุณหาฉันเจอได้ยังไง?
เมื่อถามจบ ฉินหลันก็หัวเราะเยาะตัวเอง ทำไมฉันถึงได้ถามคำถามโง่ๆแบบนี้ ด้วยความสามารถของคุณ การจะหาฉันเจอมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ?
เอ๊ะ คุณออกไปก่อน ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ! ฉินหลันพึ่งจะพบว่าที่นี่คือห้องนอนของตัวเอง เธอใส่ชุดชั้นในเท่านั้น
หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม ฉันไม่ดูหรอก คุณรีบใส่เสื้อผ้าเลย!
ไม่ได้ คุณต้องออกไปก่อน! ฉินหลันพูดอย่างหนักแน่น แต่เธอหน้าแดงมากๆ
โอเค! หลินหยุนเดินออกมาจากห้องอย่างจำใจ
ฉันจะรอคุณอยู่ด้านนอก คุณแต่งตัวเร็วๆหน่อย ฉันมีเรื่องจะถามคุณ
ฉินหลันพูด ได้ คุณรีบออกไปเลย!
จากนั้น หลินหยุนก็ยืนรออยู่ด้านนอกครึ่งชั่วโมง
หลังจากนั้น เขาก็เห็นผู้หญิงที่แต่งตัวสวยมากๆเดินออกมาจากห้อง
หลินหยุนทนไม่ไหวและฝืนยิ้มออกมา มีคนพูดไว้ว่าผู้หญิงแต่งตัวอย่างน้อยต้องมีครึ่งชั่วโมง ฉันนึกว่าพี่ฉินหลันจะไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด!
ฉินหลันกลอกตาใส่หลินหยุนทันที ในสายตาของคุณ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเหรอ?
หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม พี่ฉินหลันเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว และเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆด้วย
พูดจาปลิ้นปล้อน! ฉินหลันหัวเราะออกมาทันที ในชั่วขณะนั้น เธอดูสวยมากๆ
พอได้แล้ว ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ ในเมื่อคุณมาเกาหลีแล้ว ถ้างั้นพวกเราก็กลับประเทศจีนพร้อมกันเลย ฉินหลันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
หลินหยุนก็รีบเก็บรอยยิ้มของตัวเอง สีหน้าของเขาเคร่งขรึมทันที ตอนนี้ยังกลับประเทศจีนไม่ได้ ฉันยังมีเรื่องต้องไปจัดการ
เมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของหลินหยุน ทำให้ฉินหลันตกใจมากๆ คุณคิดจะทำอะไร?
เธออยู่กับหลินหยุนมานาน ทำให้เธอเข้าใจนิสัยใจคอของหลินหยุนเป็นอย่างดี เธอรู้ดีว่าเมื่อหลินหยุนแสดงสีหน้าและท่าทางแบบนี้ออกมา มันแปลว่าเขาโกรธมากๆ
หลินหยุนมองไปที่ฉินหลันและถามทันที เมื่อคืนตอนดึก คุณเจอเรื่องอันตรายใช่ไหม?
ฉินหลันตกใจมากๆ เธอไม่ได้บอกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้หลินหยุนรับรู้ เพราะเธอกลัวว่าหลินหยุนจะไปแก้แค้นบริษัทซานซัมกรุ๊ปเพื่อเธอ
ถึงแม้หลี่เผียวฮุ่ยต้องการสังหารเธอ แต่หลี่เอนห้าวดีกับเธอมากๆ
ถึงแม้ตอนนี้ฉินหลันยังไม่เรียกหลี่เอนห้าวว่าพ่อ แต่ในใจส่วนลึกๆเธอก็รู้สึกดีต่อบริษัทซานซัมกรุ๊ปเหมือนกัน
ไม่งั้น เธอก็คงไม่ยอมปล่อยหลี่เผียวฮุ่ยไปง่ายๆแบบนี้แน่นอน
เมื่อคืนไม่ได้เกิดเรื่องอะไรเลย คุณคิดไปเองมากกว่า ในขณะที่ฉินหลันพูดประโยคนี้ เธอไม่กล้ามองหน้าหลินหยุน เพราะเธอกลัวมากๆและเธอรู้ดีถึงความสามารถทั้งหมดที่หลินหยุนมี
หลินหยุนพูด พี่ฉินหลัน คุณรู้ไหม? ยันต์หยกคุ้มกายที่ฉันมอบให้คุณ มันมีประทับพลังจิตวิญญาณของฉัน ถ้าคุณเจอเรื่องอันตราย ถึงแม้ฉันจะอยู่ไกลออกไปหลายพันกิโลเมตร ฉันก็สามารถรับรู้ได้
คุณปิดบังฉันไม่ได้หรอก!
พูดมาเถอะ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่? มิฉะนั้น ฉันจะไปถามคนของบริษัทซานซัมกรุ๊ปด้วยตัวเอง
