ตอนนั้นยันต์หยกคุ้มกายของฉินหลันกับหวางซูเฟินโดนตระกูลส้งลอบโจมตีจนได้รับความเสียหาย หลินหยุนก็หาโอกาสสร้างอันใหม่ให้พวกเขาสองคน
ยันต์หยกคุ้มกายครั้งนี้แข็งแกร่งกว่าครั้งที่แล้วมากๆ และในขณะที่หลินหยุนสร้างยันต์หยกคุ้มกาย เขาได้ประทับพลังจิตวิญญาณของตัวเองเอาไว้ ถ้าฉินหลันกับหวางซูเฟินโดนลอบโจมตี ถ้าหลินหยุนยังมีสติอยู่ก็จะสามารถรับรู้ได้
พี่ฉินหลันอยู่ประเทศเกาหลีและเจอเรื่องรับอันตราย
รังสีฆ่าฟันหลินหยุนพุ่งทะลุออกมาทันที อย่างไรก็ตาม เขาก็สงบนิ่งภายในชั่วพริบตา
ประเทศเกาหลีห่างจากประเทศจีนหลายหมื่นกิโลเมตร ด้วยพลังของฉันในตอนนี้ ยังต้องพึ่งพาการขนส่งทางอากาศอยู่
หลินหยุนรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของหงซานเหอและโทรไปหาเขาทันที
ถึงแม้จะเป็นเวลาตอนกลางคืน แต่สายโทรศัพท์ของหลินหยุนก็มีคนรับทันที
น้ำเสียงของหงซานเหอไม่ได้ต่างจากเวลาปกติเลย ทำให้หลินหยุนสงสัยว่าในเวลานี้เขายังไม่ได้พักผ่อนเลย
มีเรื่องอะไรเหรอ? หงซานเหอถาม หลินหยุนโทรมาในเวลานี้ จะต้องมีเรื่องใหญ่อย่างแน่นอน
น้ำเสียงของหลินหยุนเคร่งขรึมมากๆ ส่งฉันไปที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปของเกาหลีให้เร็วที่สุด
หงซานเหอนิ่งไปหนึ่งวินาที แต่เขาไม่ได้ถามอะไรเลย เขาตอบกลับทันที ได้
ตอนนี้คุณไปเขตทหารในรอบๆเมืองมณฑลจงโจว ฉันจะส่งเครื่องบินไปรับคุณ
อืม
หลินหยุนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วและไปยังสถานที่ที่เขาบอก ผ่านไปยี่สิบนาทีเขาก็มาถึงสถานที่ที่หงซานเหอพูด
ตรงนั้นคือสนามขนาดใหญ่ และมีเครื่องบินขนาดเล็กหนึ่งลำจอดอยู่
นักบินคือชายวัยรุ่น ในชั่วพริบตา เขาก็พบว่ามีชายวัยรุ่นคนหนึ่งอยู่บนเครื่องบินแล้ว
นักบินขยี้ตาตัวเอง เขานึกว่าตัวเองตาฝาด
คุณ คุณคือปรมาจารย์หลินใช่ไหม? นักบินมองหลินหยุนด้วยความเคารพ
หลินหยุนพยักหน้า อืม
ส่งฉันไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทซานซัมกรุ๊ปในประเทศเกาหลีให้เร็วที่สุด
ได้ครับ! นักบินทำความเคารพทันที จากนั้นก็บังคับเครื่องบินและบินขึ้นท้องฟ้าทันที
เรื่องราวของหลินหยุนนั้น เขาเคยได้ยินมาก่อน สำหรับบุคคลสำคัญอย่างหลินหยุน เขาอยากจะเจอมาตั้งนานแล้ว สามารถรับใช้บุคคลสำคัญขนาดนี้ได้ มันเป็นความภาคภูมิใจของเขา
ประเทศเกาหลี เมื่อหลี่เผียวฮุ่ยเห็นลูกน้องสี่คนจับตัวฉินหลันไม่ได้ ทำให้เธอโกรธมากๆและตะโกนออกมาทันที เศษสวะ! ผู้หญิงแค่คนเดียวก็จับไม่ได้ ฉันจะเลี้ยงพวกคุณเอาไว้ทำไม!
ชายวัยรุ่นที่เป็นหัวหน้าก้มหน้าด้วยความอายและพูด คุณหนู ร่างกายของเธอมีพลังบางอย่าง พวกเราไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เลย!
หลี่เผียวฮุ่ยไม่เชื่อและด่าทันที เศษสวะก็คือเศษสวะ ยังจะหาคำแก้ตัวแบบนี้อีก
หลังจากนั้น เขาก็มองบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆตัวเองและพูด พวกคุณลงมือเลย!
รับทราบ!
ทั้งสองคนพุ่งไปหาฉินหลันทันที ครั้งนี้พวกเขาโดนกระแทกจนกระเด็นออกไปเหมือนกัน
รอบๆร่างกายของฉินหลันเหมือนมีสปริงที่มองไม่เห็นอยู่ คุณใช้แรงมากเท่าไหร่ ก็จะกระเด็นออกไปแรงมากเท่านั้น
คุณหนู คำพูดของอาเหวินเป็นเรื่องจริง ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ มีพลังที่มองไม่เห็นคอยปกป้องอยู่!
หลี่เผียวฮุ่ยพูดด้วยความประหลาดใจ มีพ่อมดร่ายเวทมนตร์ป้องกันตัวให้เธอเหรอ?
ฉินหลันมองเห็นคนพวกนั้นไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ เธอรู้สึกโล่งอกทันที
เธอไม่ได้ยืนโง่ๆอยู่ที่เดิมอยู่แล้ว และเธอก็ไม่ได้ปล่อยให้หลี่เผียวฮุ่ยใช้วิธีอื่นๆโจมตีเธออีก
ฉินหลันหัวเราะอย่างเย็นชา ฉันขอตัวก่อนนะ!
เมื่อพูดจบ ฉินหลันหันหลังจากไปทันที
สายตาของหลี่เผียวฮุ่ยฉายแววโหดเหี้ยมและพูดอย่างเย็นชา อยากหนีเหรอ ฝันไปเถอะ!
ถึงแม้จะมีพ่อมดคอยปกป้องคุณ ฉันก็ไม่เชื่อว่าคุณจะรับลูกกระสุนของฉันได้!
เมื่อพูดจบ หลี่เผียวฮุ่ยก็หยิบมือพกขนาดเล็กออกมาจากหน้าอก จากนั้นก็ยิงปืนใส่แผ่นหลังของฉินหลันทันที
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น ทำให้ฉินหลันหยุดนิ่งทันที
เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลี่เผียวฮุ่ยจะพกปืนมาด้วย
ฉันลืมไปแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศจีน ที่นี่คือเกาหลี เธอที่เป็นคุณหนูของบริษัทซานซัมกรุ๊ปและเป็นผู้สืบทอดบริษัทซานซัมกรุ๊ปในอนาคต ถ้าเธอต้องการปืน มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ
อย่างไรก็ตาม เธอพบว่าร่างกายของเธอไม่เป็นอะไรเลย
ยิงพลาดเหรอ?
ฉินหลันหันหลังด้วยความสงสัย
หลี่เผียวฮุ่ยกับบอดี้การ์ดเหล่านั้น สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
พวกเขามองเห็นอย่างชัดเจนว่ากระสุนลูกนั้นยิงโดนแผ่นหลังของฉินหลัน จากนั้นกระสุนก็โดนกระเด็นออกไป
มันเหมือนกับการเล่นมายากลเลย
นี่มันหนังเหนียวจนฟันแทงไม่เข้าเหรอ? โอ้พระเจ้า!
พ่อมดของชาวจีนน่าทึ่งมากๆเลย
ไม่ใช่ ชาวจีนไม่เรียกพ่อมด เขาเรียกนักเวทย์ต่างหาก
บอดี้การ์ดเหล่านั้นของหลี่เผียวฮุ่ยลืมว่าตัวเองอยู่ฝั่งไหน พวกเขาชื่นชมความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจากฉินหลัน
สีหน้าของหลี่เผียวฮุ่ยโกรธมากๆและตะโกนด่าออกมาทันที พวกคุณปิดปากเดี๋ยวนี้ พวกคุณมันไร้สมอง พวกคุณลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองเป็นลูกน้องของใคร?
ทุกคนโดนด่าจนหน้าแดงและไม่กล้าพูดอะไรอีก
หึ ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะรับกระสุนทั้งหมดได้ หลี่เผียวฮุ่ยยิงปืนใส่ฉินหลันหลายนัดทันที
ปังๆๆๆ!
เธอยิงปืนหลายนัดติดต่อกัน ทำลายความเงียบยามค่ำคืนทันที
สายตาของฉินหลันจ้องมองปลายกระบอกปืนที่อยู่ในมือของหลี่เผียวฮุ่ย และเห็นปลายกระบอกปืนมีแต่สะเก็ดไฟ จากนั้นเธอก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองสั่นสะเทือน และกระสุนพวกนั้นก็กระเด็นออกไป
มันเป็นไปได้ยังไง! สีหน้าของหลี่เผียวฮุ่ยมีแต่ความหวาดกลัว
แม้แต่กระสุนก็ไม่กลัว เธอไม่เคยเจอเรื่องแปลกแบบนี้มาก่อน
ฉันไม่เชื่อหรอก!
ครั้งนี้หลี่เผียวฮุ่ยตั้งใจที่จะฆ่าฉินหลันให้ตาย แม้แต่ตอนนี้เธอยังไม่ยอมตัดใจเรื่องนี้เลย
ถ้ากระสุนยิงไม่ตาย งั้นก็ใช้กระบอกและขวานแทน!
พวกคุณลงมือเร็วๆ!
บอดี้การ์ดพวกนั้น ถึงแม้พวกเขาจะไม่เต็มใจ แต่พวกเขาก็หยิบกระบอกและมีดยาวออกมา และพุ่งเข้าไปหาฉินหลันทันที
ฉินหลันตกใจมากๆ เธอไม่ได้ยืนรอความตาย เธอหันหลังและวิ่งหนีทันที
ในเวลานี้ มีน้ำเสียงที่โกรธมากๆดังขึ้นจากด้านหลังของฉินหลัน หยุดเดี๋ยวนี้!
น้ำเสียงนี้เป็นน้ำเสียงของหลี่เอนห้าว
คุณพ่อ!
หลี่เผียวฮุ่ยตกใจมากๆและถามด้วยน้ำเสียงที่สั่น คุณมาที่นี่ได้ยังไง?
หลี่เอนห้าวพาชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดจงซานจวงของประเทศจีนและเดินเข้ามา
เพลียะ!
หลี่เอนห้าวตบหน้าของหลี่เผียวฮุ่ยทันทีและพูดด้วยความโกรธ ใครให้เธอทำเรื่องแบบนี้!
เธอคือพี่สาวแท้ๆของคุณ คุณลงมือเหี้ยมโหดแบบนี้ได้ยังไง!
หลี่เผียวฮุ่ยรู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองจำนนด้วยหลักฐาน เธอคงไม่มีสิทธิ์ได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลแล้ว ดังนั้นเธอก็เลยไม่สนใจอะไรอีก เธอเงยหน้าและตะโกนออกมา ใครบอกให้คุณลำเอียงละ!
ฉันเป็นลูกสาวที่อยู่ข้างกายคุณมายี่สิบปี เธอเป็นแค่ผู้หญิงแปลกหน้าที่คุณหามาจากประเทศจีน แต่คุณกลับจะยกตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลให้เธอ!
เธอมีสิทธิ์อะไร!
ถ้าเธอตายไป ฉันก็จะได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลเหมือนเดิม
ดังนั้น เธอต้องตาย!
หลี่เอนห้าวโกรธมากๆ ไอ้ลูกทรพี ฉันอยากให้เธอเป็นผู้สืบทอดบริษัทซานซัมกรุ๊ป เพราะฉันรู้สึกว่าหลายปีมานี้ตัวเองติดข้างเธอมากๆ และฉินหลันก็เคยบริหารชางฉองกรุ๊ปในประเทศจีนด้วยตัวเอง เธอเหมาะสมมากกว่าพวกคุณที่จะนำพาบริษัทซานซัมกรุ๊ปให้รุ่งเรืองมากขึ้น
ด้วยการกระทำของเธอแบบนี้ ยังดีที่ฉันไม่ได้ยกบริษัทซานซัมกรุ๊ปให้เธอ ไม่งั้นทรัพย์สมบัติทั้งหมดตระกูลหลี่คงโดนเธอล้างผลาญไปจนหมด
เมื่อพูดจบ หลี่เอนห้าวมองไปที่ฉินหลันด้วยความเสียใจ ลูกสาว พ่อขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องเจอเรื่องอันตรายแบบนี้
ฉินหลันรู้สึกอบอุ่นในใจ เดิมทีเธอคิดว่าหลี่เอนห้าวลืมเธอไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าหลี่เอนห้าวยังคงให้ความสำคัญกับเธออยู่
ไม่อย่างงั้น เขาก็คงไม่รีบร้อนมาที่นี่เพื่อช่วยเธอในเวลาดึกๆแบบนี้
ไม่เป็นไร คุณมาทันเวลาพอดี! ฉินหลันพูด
หลี่เอนห้าวจ้องเขม็งไปที่บอดี้การ์ดเหล่านั้นและตะโกนด่าทันที พวกคุณสมองหมูปัญญาควายเหรอ? เธอคือคุณหนูของพวกคุณ ฉินหลันก็คือคุณหนูของพวกคุณเหมือนกัน เมื่อสักครู่มีใครลงมือกับฉินหลันบ้าง? มือข้างไหนที่ทำร้ายเธอ หลังจากกลับไปก็ตัดมือข้างนั้นทิ้งซะ!
