ท่านจินหมุนตาตัวเองอย่างรวดเร็ว หลังจากมองหลินหยุนสักพักแล้ว จู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา
เด็กหนุ่ม ไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไรเหรอ?
เมื่อเห็นความแข็งแกร่งของหลินหยุนทำให้เขาดีใจและอยากจะได้หลินหยุนมาเป็นลูกน้อง
ถ้าได้หลินหยุนมาเป็นลูกน้องตัวเอง สำหรับเขาแล้ว เขาก็จะเหมือนเสือติดปีก
หลินหยุนพูดเบาๆ คุณยังไม่คู่ควรที่จะรู้ชื่อของฉัน
เมื่อท่านจินได้ยินคำพูดเหล่านี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปเลย สีหน้าของเขาเคร่งขรึมทันที
เขามองหน้าหลินหยุนและพูดอย่างเย็นชา เด็กหนุ่ม ฉันไว้หน้าคุณแล้ว แต่อย่าพูดอวดดีกับฉัน! ดูพลังที่คุณปลดปล่อยออกมาเมื่อสักครู่ คุณจะฝึกฝนถึงขั้นแดนฝึกพลังระยะสูงสุดเท่านั้น?
คุณคิดว่าด้วยพลังที่คุณมีอยู่ในตอนนี้ จะสามารถมาต่อสู้กับฉันได้เหรอ?
เด็กหนุ่ม ตอนที่ฉันไว้หน้าคุณ คุณก็น่าจะรับมันเอาไว้!
ฉันเห็นคุณเป็นเด็กหนุ่มอัจฉริยะ เอาเป็นว่าจากนี้เป็นต้นไปคุณมาเป็นลูกน้องของฉัน ฉันสามารถให้ทรัพยากรด้านการฝึกฝนจำนวนมากกับคุณได้!
เด็กหนุ่ม คุณลองคิดดูละกัน!
อย่าทำตัวอวดดีและไม่ยอมรับความหวังดีของฉัน!
หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด คุณยังไม่คู่ควร!
ท่านจินกัดฟันตัวเองและพูดด้วยความโกรธ ใช่เหรอ? เด็กหนุ่ม ฉันไม่รู้ว่าคุณมาจากไหน และฉันก็ไม่รู้ว่าคุณมีฐานะอะไรกันแน่
ในเมื่อคุณมองข้ามความหวังดีของฉัน ถ้างั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!
ขณะพูด ร่างกายของท่านจินก็ปลดปล่อยพลังอันแข็งแกร่งออกมา
ทุกคนตกใจมากๆและถอยหลังทันที
แต่หลินหยุนยังคงยืนอยู่ที่เดิมและไม่ได้ขยับตัวเลย
สีหน้าของเขายังคงนิ่งสงบเหมือนเดิม
ยังคงมองหน้าเขาเหมือนเดิม
ท่านจินหัวเราะอย่างเย็นชา เด็กหนุ่ม ในเมื่อคุณหาเรื่องตาย ถ้างั้นฉันจะทำให้คุณสมหวัง!
หลังจากพูดอย่างเย็นชาแล้ว เขาก็สะบัดแขนทันที จู่ๆก็มีแสงสีดำปรากฏขึ้นและโจมตีใส่หลินหยุนทันที
อุณหภูมิในสวนดอกไม้เยือกเย็นทันที ทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ออก
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของทุกคนตกใจมากๆและเปิดตากว้าง
ฉู่เทียนและคนอื่นๆที่มีความรู้และประสบการณ์ พวกเขารู้ทันทีว่าแสงสีดำนั้นคืออะไร
พวกเขาหวาดกลัวมากๆจนกลืนน้ำลายตัวเอง
โอ้พระเจ้า มันคือตะปูขังวิญญาณที่เป็นอาวุธที่มีชื่อเสียงมากๆในเมืองมี่หยุนของท่านจินใช่ไหม?
แรงกดดันมหาศาลนี้! มันแข็งแกร่งมากจริงๆ!
ท่านจินที่เป็นยอดฝีมือแดนยาทอง ได้ยินมาว่า ถ้าเขามีตะปูขังวิญญาณไร้ที่ติอยู่ในมือ ถ้าเขาเจอยอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่าเขาเล็กน้อย แน่นอนว่าคนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่แล้ว!
ครั้งนี้ หลินหยุนคนนี้ต้องซวยแน่ๆ!
ใช่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงท่านจินใช้ตะปูขังวิญญาณออกมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช้ตะปูขังวิญญาณ ด้วยความแข็งแกร่งขั้นแดนยาทองของเขาในตอนนี้ หลินหยุนคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน!
นี่คือความแข็งแกร่งจริงๆของแดนยาทอง!
ใช้ตะปูขังวิญญาณ มันเหมือนฆ่าไก่ตัวเล็กๆแต่กลับใช้มีดวัวอันใหญ่!
รอดูเถอะ หลินหยุนที่ไม่รู้จักเจียมตัวจะได้ตายอย่างสมใจภายใต้ตะปูขังวิญญาณของท่านจิน!
หึ ได้ตายด้วยตะปูขังวิญญาณ มันก็เป็นเกียรติของไอ้บ้านนอกแล้ว!
พลังของตะปูขังวิญญาณ ดูแล้วไม่ค่อยแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ แต่มันกลับทำให้ทุกคนรู้สึกหายใจติดขัดและลำบาก
ดวงตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที และเขาก็เปล่งเสียงแปลกใจออกมา
ตะปูขังวิญญาณโจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทุกคนนึกว่าวินาทีต่อมา หลินหยุนต้องตายอย่างแน่นอน
แต่ใครก็คาดคิดไม่ถึง จู่ๆหลินหยุนก็กลางฝ่ามือออกและยกนิ้วมือสองนิ้วขึ้นมา จากนั้นเขาก็ใช้สองนิ้วหนีบตะปูขังวิญญาณเอาไว้ทันที
ตะปูสีดำยาวประมาณสามนิ้วโดนหนีบไว้ทันที มีพลังปราณปรลัยปกคลุมนิ้วมือของเขาทันที
เขาปล่อยพลังออกมาเล็กน้อย พลังปราณปรลัยก็หายไปทันที
หลินหยุนให้ความสนใจและจ้องมองตะปูอย่างใกล้ชิด
หลังจากตรวจดูแล้ว
เขาก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าและพูดในใจ มันใช้ปราณปรลัยทำขึ้นมานี่เอง
แต่ตะปูอันนี้มันเล็กและอ่อนแอมากจนเกินไป ทำให้มันมีพลังไม่มากนัก!
เป็นอาวุธที่สร้างมาจากปราณปรลัย เขาในชาติที่แล้ว เคยเห็นอาวุธเหล่านี้จำนวนมากในโลกบำเพ็ญเซียน
อาวุธที่มีชื่อเสียงมากๆและทรงพลังมากๆ เป็นอาวุธที่ถูกสร้างขึ้นจากนิกายจิตมรณะ
ยอดฝีมือของนิกายจิตมรณะ เพื่อต้องการสร้าง เครื่องรางมรณะ ของตัวเอง พวกเขาจะฆ่าคนบนโลกต่างๆครั้งแล้วครั้งเล่า และดูดซับปราณปรลัยทั้งหมด มันเยอะมากๆราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า
มันเป็นเรื่องที่โหดเหี้ยมและอำมหิตมากๆ
เขาก็เคยฆ่าล้างยอดฝีมือแดนกษัตริย์เซียนของนิกายจิตมรณะคนหนึ่งมาแล้ว!
สำหรับตะปูขังวิญญาณเล็กๆอันนี้ มันดูดซับจำนวนของปราณปรลัยไม่น้อยแล้ว อย่างน้อยก็น่าจะมีพันกว่าคน
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าการสร้างเครื่องรางแบบนี้มันมีปัญหาจริงๆ ทำให้มันไม่ค่อยแข็งแกร่งมากนัก!
เมื่อเห็นหลินหยุนที่อยู่ภายใต้การโจมตีของตะปูขังวิญญาณกลับไม่เป็นอะไรเลย แต่เขาใช้นิ้วมือหนีบเบาๆก็สามารถหยุดการโจมตีของตะปูขังวิญญาณได้ ทำให้ทุกคนตกตะลึงจนตาค้าง
คนที่ตกตะลึงมากที่สุดก็คือท่านจิน
ในขณะที่ตะปูขังวิญญาณของเขาโดนหลินหยุนใช้สองนิ้วหนีบไว้ ทำให้เขาไม่สามารถบังคับตะปูขังวิญญาณได้อีกเลย
เรื่องนี้ทำให้เขาตกใจมากๆ
เขาไม่อยากจะเชื่อ เรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้าของเขา
เขามองไปที่หลินหยุน ท่านจินหายใจลึกๆด้วยความหวาดกลัว เขาเบิกตากว้างและถามด้วยความสงสัย คุณ……คุณเป็นใครกันแน่? ทำไมคุณถึง……สามารถใช้นิ้วมือหยุดตะปูขังวิญญาณของฉันได้?
เพราะเขารู้ดีว่าตะปูขังวิญญาณของตัวเองนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน
ยอดฝีมือแดนยาทองที่มีความแข็งแกร่งไม่ต่างจากเขามากนัก พวกเขาไม่กล้ารับตะปูขังวิญญาณของเขาเลยด้วยซ้ำ
พวกเขาทำได้แค่พยายามหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
แต่เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เขาไม่เพียงไม่หลบหลีก เขายังสามารถตัดการเชื่อมโยงระหว่างตัวเขากับตะปูขังวิญญาณด้วย
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตัวเองไม่เคยคาดคิดถึงมาก่อน
ถึงแม้เขาจะมีอาวุธที่แข็งแกร่งอยู่ในมือ อย่างเช่นตอนนี้ บนร่างกายของเขายังมีตะปูขังวิญญาณอีกแปดอัน
แต่เวลานี้ เขาเริ่มกลัวจริงๆแล้ว
หลินหยุนใช้สองนิ้วบีบอย่างเบาๆ ทำให้ตะปูขังวิญญาณกลายเป็นผุยผงสีดำและหายไปทันที
หลินหยุนมองไปที่ท่านจินและพูดเบาๆ ฉันเคยพูดแล้ว คุณยังไม่คู่ควรจะรู้ชื่อของฉัน! ตอนนี้ คุณยังจะลงมืออีกไหม?
สีหน้าของท่านจินเปลี่ยนไปทันที เขาถามอย่างเคร่งขรึม เด็กหนุ่ม คุณอย่าอวดดีจนเกินไป! มิฉะนั้น คุณจะมีจุดจบที่ไม่สวยอย่างแน่นอน!
ฉันเป็นแค่แดนยาทองระดับสองเท่านั้น ฉันยังกล้าไม่ไว้หน้าสำนักสุริยันเลย!
คุณคิดว่า ถ้าฉันไม่มีฐานะอื่นๆและความสามารถอย่างอื่น ฉันจะมีความมั่นใจขนาดนั้นได้ยังไง?
หลินหยุนพูดอย่างดูถูก งั้นคุณก็บอกฐานะที่แท้จริงของคุณออกมาเลย! คนอย่างฉันเกลียดปัญหาตามมาที่หลังมากๆ! ฉันจะจัดการปัญหาทั้งหมดทีเดียว!
ท่านจินหัวเราะออกมา คุณกล้ามากที่พูดแบบนี้! ดีมากๆ คุณจะพาคุณหนูของตระกูลฉินจากไปไม่ใช่เหรอ? ถ้างั้นตอนนี้คุณก็เดินจากไปเลย! อย่างไรก็ตาม ฉันต้องคงไปหาคุณอีกครั้งอย่างแน่นอน!
หลินหยุนไม่ได้ใส่ใจและพูด งั้นฉันจะรอคุณ!
ขณะพูด เขาก็เดินไปด้านหน้าฉินชิงถงและพูดจาอย่างสงบ พอแล้ว พวกเราไปกันเถอะ!
ฉินชิงถงในเวลานี้ เธอมองหน้าหลินหยุน ตอนนี้เธอรู้สึกตกตะลึงมากๆในใจ
เธอไม่อยากจะเชื่อ คนที่ตัวเองคิดว่าเป็นคนบ้านนอก เป็นเด็กหนุ่มที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง แต่เขากลับมีพลังที่แข็งแกร่งมากๆ
เขาสามารถต่อสู้กับแดนยาทองได้!
ท่านจิน!
ตอนนี้ทำอะไรเขาไม่ได้เลย
สิ่งที่เธอคิดไม่ออกก็คือ ในเมื่อหลินหยุนมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ทำไมเขาถึงต้องเข้าสำนักสุริยันด้วย
บางทีเขาอาจจะต้องการทรัพยากรด้านการฝึกฝนจากสำนักสุริยันก็เป็นไปได้
ฉินชิงถงสูดลมหายใจลึกๆและพูด คุณ……คุณสามารถให้ท่านจินปล่อยคุณชายเทียนและคนอื่นๆได้ไหม?
ฉินชิงถงในเวลานี้ เธอไม่ได้อวดดีและเย่อหยิ่งเหมือนเมื่อสักครู่แล้ว
หลินหยุนหันหลังกลับไปมองฉู่เทียนและคนอื่นๆ เขาพูดเบาๆ ฉันเคยรับปากแม่ของเธอ จะไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บ สำหรับคนอื่นๆ ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับฉัน!
เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกจากสวนดอกไม้ทันที
