ทุกคนที่กำลังให้ความสนใจการต่อสู้ในครั้งนี้นั้น หลังจากที่เห็นหลินหยุนถูกผ้าแพรขาวป่วนฟ้าของจางเซียวยู่พันร่าง และห่อหุ้มไปทั่วทั้งร่างกายแล้ว ความคิดอย่างแรกที่ผุดขึ้นมาในใจก็คือความผิดหวัง
ไม่ใช่ผิดหวังเพราะหลินหยุนพ่ายแพ้ แต่ผิดหวังเพราะหลินหยุนอ่อนแอ
หลินหยุนพ่ายแพ้ เป็นเรื่องธรรมดาอย่างมาก!
ไม่มีใครคิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะจางเซียวยู่ได้
แต่ เขาอ่อนแอเกินไป
อ่อนแอจนถึงขนาดทำให้พวกเขาเหล่านั้นที่ชมการต่อสู้ ต่างก็ไม่ได้สัมผัสและมองเห็นถึงความเก่งกาจสง่างามของจางเซียวยู่เลย
คนผู้ที่เผชิญหน้ากับคุณชายเซียวยู่นี้คือใครกัน?
ช่างอ่อนแอยิ่งนัก!
เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณชายเซียวยู่ถึงกับไม่สามารถใช้พลังต่อต้านอะไรกลับได้เลย!
เดิมทียังคาดหวังเอาไว้อย่างมากว่า ไอ้หนุ่มนี้จะแข็งแกร่งทรงพลังมากหน่อย เพื่อให้ฉันได้พบเห็นถึงความเก่งกาจสง่างามของคุณชายเซียวยู่บ้าง!
ผิดหวังอย่างมาก ผิดหวังจริง ๆ เลย!
มีคนจำนวนไม่น้อยที่มีความคิดเห็นแบบนี้
แต่ว่า ในจำนวนนี้มีผู้บำเพ็ญฝึกฝนผู้หญิง กลับไม่เห็นด้วยอย่างมาก
สายตาที่มองไปยังจางเซียวยู่นั้นล้วนอ่อนหวานนุ่มนวลเป็นอย่างมาก
ฮึ!
ไม่ใช่พวกหมาแมวที่ไหนก็สามารถมีสิทธิมาเป็นคู่ต่อสู้ของคุณชายเซียวยู่ได้!
คนผู้นี้อาจจะมีเบื้องหลังอยู่บ้าง และก็มีพลังบำเพ็ญที่ไม่เลวเลย!
หากภายในสำนักของตนเอง ประมาณว่าคงจะเป็นลูกศิษย์ที่อัจฉริยะ!
แต่หลงระเริงขนาดนี้! กำเริบเสิบสานขนาดนี้ แม้แต่คุณชายเซียวยู่ก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย แน่นอนว่าคงจะนำพาหายนะมาสู่ตนเองเท่านั้น
มีผลลัพธ์จุดจบแบบนี้ ก็ถือว่าสมน้ำหน้าแล้ว!
คุณชายเซียวยู่เก่งกาจสง่างามเพียงใด แข็งแกร่งทรงพลังเพียงใด?
คนผู้นี้เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้น ๆ ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ซึ่งจะใช่คู่ต่อสู้ของคุณชายเซียวยู่ได้อย่างไรกัน?
ฉันว่าเป็นไปได้ที่แม้แต่ชื่อของคุณชายเซียวยู่เขาเองก็อาจจะยังไม่เคยได้ยินเลยก็ได้!
ไม่อย่างนั้น เพียงแค่ได้ยินชื่อของคุณชายเซียวยู่ ก็คงจะตกใจหวาดกลัว จนไม่กล้าที่จะลงมือแสดงพลังอะไรออกมาเลยล่ะสิ!
พวกผู้ฝึกฝนผู้หญิงที่พักอยู่ในวิมานของโรงเตี๊ยมจำนวนไม่น้อย ต่างก็พากันโบกชูผ้าเช็ดหน้าหลากสีสัน กระโดดโลดเต้นไปมา พร้อมกับตะโกนโห่ร้องเสียงดังสนั่น เพื่อเป็นกองเชียร์ให้กำลังใจกับจางเซียวยู่
แน่นอนว่า ในโลกคุนชางไม่มีวัฒนธรรมด้านกองเชียร์มาก่อน
แต่ความไม่พึงพอใจของพวกเขา และความภาคภูมิใจของพวกเธอ แล้วแต่เป็นความจริง
แทบจะทุกคนที่ชมการต่อสู้ ต่างก็มองไปยังหลินหยุนที่ถูกผ้าแพรขาวป่วนฟ้าพันห่อหุ้มร่างอย่างแน่นหนาด้วยสายตาที่เย็นชา
สายตาเหล่านั้นบ้างก็เย็นชา บ้างก็ไม่พึงพอใจ
นายถูกโจมตีจนพ่ายแพ้ ถูกสังหาร ไม่เป็นไร แต่นายถูกโจมตีจนพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วเกินไป ท่วงท่าก็ดูย่ำแย่ แบบนี้มันไม่ได้!
ทำให้ผู้คนโดยรอบที่ดูชมนั้นรู้สึกถึงความขุ่นเคืองใจ
หลินหยุนเองก็ไม่รู้ว่าพวกคนเหล่านี้มีความคิดเห็นอย่างไร โดยไม่รู้ว่าจะกระทำการอะไรอีกหรือไม่
ตอนนี้เขาไม่มีจิตใจที่จะไปสนใจพวกผู้คนที่ชมการต่อสู้เหล่านี้
ตอนนี้เขามีสายตาที่ดุดัน สีหน้าท่าทางเย็นชา
เกิดการยอมรับในฝีมือของคุณชายเซียวยู่ที่อยู่เบื้องหน้านี้แล้ว
ของวิเศษผ้าแพรขาวชิ้นนี้ ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ
ไม่เพียงแค่มีพลังการอำพรางที่แข็งแกร่งแล้ว ยังจะมีพลังขอบเขตรวมอยู่ด้านในนั้นด้วย
นี่คือสิ่งที่เขาคาดคิดไม่ถึง
เพราะว่าพลังขอบเขตนี้ ก็มีการอำพรางที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน
ตอนเริ่มแรกนั้นไม่มีประโยชน์อะไร เพียงแค่บดบังปกคลุมท้องฟ้า แต่หลังจากที่ปิดกั้นช่องว่างทั้งหมดแล้ว ก็ค่อย ๆ แสดงพลังที่แท้จริงออกมา
เห็นว่าหลินหยุนถูกผ้าแพรขาวป่วนฟ้าผูกมัดตัวอยู่ เซียวยู่จึงได้ลูบคลำจี้เหรียญหยกในมือของเขาอีกครั้ง พร้อมกับมองไปที่หลินหยุน
และพูดขึ้นว่า นายสามารถที่จะเอาชนะศิษย์น้องเฉินหย่งของฉันได้ คงจะไม่ได้มีพลังความสามารถเพียงเท่านี้อย่างแน่นอน!
ถ้าหากในตอนเริ่มต้นนายได้ใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของนาย ในช่วงก่อนที่ขอบเขตผ้าแพรขาวป่วนฟ้าจะก่อตัวสำเร็จ บางทีอาจจะมีโอกาสอยู่บ้าง!
น่าเสียดายที่ ตอนนี้นายคงจะไม่มีโอกาสนี้แล้ว!
พูดเลยว่า นายทำให้ฉันผิดหวังอยู่บ้างเหมือนกัน!
แต่สามารถที่จะตายลงด้วยน้ำมือของฉันแล้ว นายก็สามารถที่จะภาคภูมิใจในตัวเองได้เลย!
จำไว้เถอะ! วันนี้ผู้ที่สังหารนายคือ จางเซียวยู่แห่งสำนักเทียนหยุน
ชาติหน้าอย่าได้มาทำตัวไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้น ก็จะต้องตายอย่างรวดเร็ว!
ถ่อมตัวบ้าง!
ระมัดระวังบ้าง!
ลดความโอ้อวดลงบ้าง
ชีวิตจะยืนยาวมากขึ้น!
รักษาดูแลชีวิตให้ดี สนุกสนานกับชีวิตที่สวยงาม ไม่ดีกว่าเหรอ? ทำไมจะต้องทำแบบนี้ด้วย?
ขณะที่จางเซียวยู่พูด ก็ได้ถอนหายใจอย่างน่าเสียดาย
หลินหยุนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า นายคิดว่านายชนะแล้วเหรอ?
จางเซียวยู่ได้ยินดังนั้น ดวงตาเป็นประกาย ยิ้มเยาะและพูดขึ้นว่า หรือว่าไม่ใช่ล่ะ? จนถึงตอนนี้แล้ว ต่อให้นายจะยังมีไพ่เด็ดอะไรอีก ก็คงจะไม่มีโอกาสได้ใช้งานแล้ว!
ฉันเพิ่งจะพูดไป!
นายควรจะใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่ตอนแรกแล้ว!
หลินหยุนหัวเราะอย่างเย็นชา ดูเหมือนว่านายจะมั่นใจในตนเองอย่างมาก! แต่น่าเสียดายที่ นายยังอ่อนด้อยอยู่อีกมากโข!
เมื่อพูดจบลง ก็เกิดเสียงดังสะเทือนเลือนลั่นขึ้น
วินาทีถัดไป
ผ้าแพรขาวที่ห่อหุ้มพันตัวของหลินหยุนอย่างแน่นหนานั้นก็ได้ระเบิดเสียงดังตูมตามขึ้น
ทันใดนั้น หลินหยุนก็แสดงพลังสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าห้ามสิ่งวายชนม์ออกมา
ห้ามสิ่งวายชนม์
จากนั้น เงาร่างของหลินหยุนก็ได้หายวับไป
พริบตาเดียว
เงาร่างเซียนขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมา
เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์!
เสียงที่ดังขึ้นเหมือนกับลอยมาจากความว่างเปล่า ฟ้าดินเปลี่ยนสี อากาศถูกปิดกั้น
พลังอานุภาพความน่ากลัวอย่างที่สุด ก็รวมตัวกันขึ้นอย่างรวดเร็ว
กระบี่ฟาดฟันออกไป
จางเซียวยู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสในทันที กระอักเลือดและกระเด็นลอยไปไกล สีหน้าของเขาขาวซีดราวกับกระดาษขาว
กระเด็นลอยไปไกลนับพันเมตร ถึงจะหยุดลง
อ๊าก—-
เห็นภาพเหตุการณ์นี้ แทบจะทุกคนต่างก็พากันอุทานขึ้น
ทุกคนที่ชมการต่อสู้ล้วนมีสีหน้าท่าทางที่เหลือเชื่อ จิตใจยิ่งเหมือนกับถูกคลื่นยักษ์ซัดโหมกระหน่ำ
หันมองไปที่หลินหยุนอีกครั้งด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้
แข็งแกร่งมาก!
ช่างแข็งแกร่งทรงพลังอย่างมากเลย!
ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์อัจฉริยะของสำนักเทียนหยุนที่มีชื่อเสียงโด่งดังนั้น ชื่อเสียงของจางเซียวยู่โด่งดังเหนือกว่าเจียงยี่อย่างมาก
ผ้าแพรขาวป่วนฟ้าของวิเศษของเขามีความแข็งแกร่งมากขนาดไหน ต่างเป็นที่รับรู้กันของทุกคนโดยทั่วไป
เมื่อถูกผ้าแพรขาวป่วนฟ้าผูกมัดพันร่างเอาไว้ นอกจากจะมีพลังบำเพ็ญสูงกว่าจางเซียวยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นคงจะไม่สามารถทำลายลงได้
แต่หลินหยุนกลับทำมันได้แล้ว!
ไอ้หนุ่มคนนี้……ทำไมถึงได้แข็งแกร่งมากขนาดนี้?
ช่างน่ากลัวมากจริง ๆ!
ไม่เพียงจะทำลายการผูกมัดด้วยผ้าแพรขาวป่วนฟ้าของคุณชายเซียวยู่ได้ลงในพริบตาแล้ว ยังจะแสดงพลัง……
อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นั้นช่างน่าสะพรึงกลัวมากเลยจริง ๆ……
ผู้ฝึกฝนผู้หญิงจำนวนมากต่างตื่นตกใจยิ่งนัก
โดยที่เป็นห่วงกังวลจางเซียวยู่อย่างที่สุด
และก็หวาดกลัวหลินหยุนอย่างคาดไม่ถึง
เวลานี้ต่างก็พูดจาอะไรไม่ออกเลย
ส่วนจางเซียวยู่ที่อยู่ในอากาศนั้น คุกเข่าข้างหนึ่ง และเช็ดรอยเลือดที่มุมปาก
จากนั้นก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน
สายตามองไปที่หลินหยุนอีกครั้ง ซึ่งไม่กล้าที่จะเชื่อในสายตาตนเอง และตกตะลึงเป็นอย่างมาก
แต่ก็สงบนิ่งลงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับถอนหายใจยาว
จางเซียวยู่เอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง โดยพูดว่า คิดไม่ถึงว่านายจะสามารถทำลายผ้าแพรขาวป่วนฟ้าของฉันลงได้……
คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่านายจะมีความแข็งแกร่งทรงพลังได้ถึงขั้นนี้!
ฉันยังคงคิดอยู่ว่า ชัยชนะอยู่ในมือของตนเองแล้ว นายไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้ว!
ตอนนี้ดูเหมือนว่า ช่างไร้เดียงสายิ่งนัก!
อับอายขายหน้าต่อหน้าสหายอย่างมาก!
จางเซียวยู่ถอนหายใจยาวอีกครั้ง แล้วก็กลับคืนสู่สภาพท่าทางที่สง่างามแบบเดิมของเขา มือก็ลูบคลำเบา ๆ ไปที่จี้เหรียญหยกสีขาวที่อยู่ในมืออีกครั้ง
