แต่ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนี้
เผชิญกับมุทราสีทองประทับลงมา
แววตาหลินหยุนวูบไหว กระบี่เฮ่าเทียนอยู่ในมือ กระบี่แทงออกไป
กระบี่พลังผกผัน
กระบี่ทลายนภา!
ไม่มีสีสันอะไรสักนิด แต่พลานุภาพของกระบี่กลับน่ากลัวมาก เหมือนจะทำลายอากาศอย่างไรอย่างนั้น
ปึงงงง
เกิดเสียงดังสะท้านฟ้าสะเทือนดิน
มหามุทราสีทองแตกกระจายหายไป
ชี่กระบี่ก็สลายหายไป กลายเป็นความว่างเปล่า
หนุ่มชุดดำอึ้งทันที จากนั้นมองหลินหยุนแล้วพยักหน้าพูดว่า ไม่ทำให้ฉันผิดหวังตามคาด! คนที่กล้าพูดเหตุผลกับฉัน กลับมีความสามารถอยู่บ้าง!
นายเป็นคนแรกตั้งแต่ฉันอยู่บนโลกใบนี้
เป็นคนแรกที่ทำลายมุทราธรรมจักรของฉันได้!
นายแข็งแกร่งมาก!
หลินหยุนไม่พูดอะไร อีกฝ่ายมีผลการฝึกตนยาทองระดับห้าแท้ๆ
แต่พลานุภาพของพลังเมื่อครู่ อยู่ในยาทองระดับหก
ยาทองระดับหกทั่วไป ไม่สามารถต้านทานได้
นี่ทำให้เขารู้สึกให้ความสำคัญแล้ว แต่เมื่อคิดถึงที่มาที่ไป ที่อีกฝ่ายสืบทอดมา
เขาก็เข้าใจ สามารถมีพลานุภาพที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ ก็ถือว่าปกติ
พุทธศาสนาสืบทอดมาตั้งแต่โบราณ
สิบสองนักบุญเป็นสิ่งที่อยู่ในตำนาน
และมหามุทราธรรมจักรสิบสอง เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ที่มหาพุทธะสืบทอดมา ถ้าไม่มีแม้แต่พลานุภาพนี้
ก็ไม่สามารถเป็นผู้ถ่ายทอดอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของสำนักพระธรรมได้
หนุ่มชุดดำพูดว่า ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะสั่งสอนนาย คงไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว!
เมื่อหลินหยุนได้ยิน อดหัวเราะออกมาไม่ได้ จากนั้นจึงพูดว่า ทำไม จะยอมแพ้แล้วเหรอ
หนุ่มชุดดำส่ายหัวอย่างแน่วแน่ แล้วพูดว่า ยังไม่ใช่เวลาที่จะยอมแพ้!
เขาเพิ่งพูดจบ ทำมือเป็นสัญลักษณ์มุทราสีทองอีกครั้ง กดลงไปบนหัวหลินหยุน
เมื่อแสงหนึ่งพุ่งออกไป อีกแสงก็พุ่งออกไป
แสงมหามุทราแสงที่สามก็รวมตัวพุ่งออกไป
แสงมหามุทราสีทองต่อเนื่องกันสองครั้ง
แต่ละแสงแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
แต่เมื่อแสงสีทองมหามุทรา แสงที่สามปรากฏออกมา
พลานุภาพอันน่ากลัวของมัน ใกล้เคียงกับพลานุภาพอันน่ากลัวของยอดฝีมือยาทองระดับเจ็ด
หลินหยุนไม่กล้าชักช้า ตัวหายวับไปทันที
ทันใดนั้น เงาขนาดใหญ่ของเซียนลอยออกมา
ในมือของเงาเซียนถือกระบี่ขนาดใหญ่อันน่ากลัว
ในแววตาสว่างไสว กระบี่แทงออกไปยังมหามุทราสีทอง ที่เหมือนลงมาจากสวรรค์ชั้นเก้า
มหามุทราทั้งสองซ้อนทับกัน ระเบิดพลังทำลายล้างโลกออกมา พลานุภาพอันน่ากลัวสยบโลก
แต่ชี่กระบี่ น่าหวาดผวาไร้เทียมทาน
นี่เป็นกระบี่ของเซียน
ดาบทะลุสวรรค์ที่สามารถทำลายนภา
อย่าว่าแต่มุทราเลย ถึงเป็นท้องฟ้าก็ต้องแตกสลาย
ตอนกระบี่เซียนสัมผัสกับมุทรา มหามุทราสีทองสลายหายไปในพริบตา
พลานุภาพของชี่กระบี่ ก็ลดลงอย่างรวดเร็ว
สูญเสียพลานุภาพไปเกือบครึ่ง แต่ยังคงโถมเข้าไปหาหนุ่มชุดดำ
ตู้ม!
เมื่อหนุ่มชุดดำเห็นดังนั้น จึงตะโกนออกมาว่าไม่ดีแล้ว
ทันใดนั้น แสงแวบขึ้นในมือ
มีระฆังเหลืองเหมือนดินอยู่ในมือ ระฆังเหลืองใหญ่ขึ้นทันที
วางกั้นอยู่ตรงหน้าเขา กระบี่เซียนแทงลงบนระฆังเหลืองอย่างรุนแรง
เกิดเสียงอึกทึกจนสะเทือนฟ้าดิน
หนุ่มชุดดำส่งเสียงอย่างน่าเวทนา
ใช้กำลังอันยิ่งใหญ่ กลายเป็นลำแสงสีดำ และหนีไปอย่างบ้าคลั่ง
โยมท่านนี้ วันนี้เณรจะไว้ชีวิตโยม ในอนาคตเณรจะโปรดสัตว์อย่างโยม ให้หลุดพ้นจากความทุกข์!
เมื่อพูดจบ เงาของคนหายวับไปที่ขอบฟ้า
ความเร็วน่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
แววตาของหลินหยุนวูบไหว ดูเหลือเชื่อเช่นกัน
เขาเห็นระฆังเหลืองอันนั้น รับรู้ได้ถึงพลังป้องกันของระฆังเหลือง
แต่กลับคิดไม่ถึงว่า นอกจากของล้ำค่าชิ้นนี้จะมีพลังป้องกันอันน่ากลัวแล้ว ยังเป็นของล้ำค่าด้านความเร็วด้วย
ความเร็วเช่นนี้ ถึงเทียบไม่ได้กับยอดฝีมือยาทองระดับแปด แต่ก็ไม่ต่างกันมากนัก
ถ้าทั้งสองคนมีผลการฝึกตนเหมือนกัน ระฆังเหลืองอันนั้น ต้องเร็วกว่าแผ่นทองเกล็ดมังกรของเขาอย่างแน่นอน
ซิงเฟยหายตัวแวบ มาอยู่ข้างหลินหยุน
ไม่รอให้เธอได้พูด หลินหยุนขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า ยอดฝีมือของสำนักฉีซานน่าจะถึงแล้ว! รีบออกจากที่นี่ก่อน!
พูดพลาง เขาคว้าซิงเฟยเอาไว้
ทั้งสองเหาะขึ้นไปกลางอากาศ
หลังผ่านไปประมาณครึ่งก้านธูป
ทั้งสองคนเหาะมาจากทิศใต้อย่างรวดเร็ว
เมื่อกี้เพิ่งอยู่ที่ขอบฟ้า วินาทีต่อมาก็เข้ามาใกล้แล้ว
หลังทั้งสองมาถึงได้ไม่นาน รู้สึกถึงเงาใหญ่อีกเงา
ทั้งสามลอยอยู่กลางอากาศ
หลังผ่านไปครู่ใหญ่
ถอนหายใจหนึ่งครั้ง จัดการทั้งสามศพเรียบร้อย และจากไป
ห่างจากหุบเขาเทียนยวนประมาณพันลี้
หลินหยุนกับซิงเฟย ก็หยุดลงเช่นกัน
จนกระทั่งตอนนี้ ซิงเฟยยังคงตั้งสติไม่ได้
มองหลินหยุน แล้วถามอย่างไม่อยากเชื่อ เกิดอะไรขึ้น นายรู้ได้ยังไงว่าหมอนั่นเป็นบุตรธยานะแห่งสำนักธยานะ
หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า ง่ายมาก เขาอายุน้อยมาก ผลการฝึกตนสูง คำพูดคำจาไม่พ้นคำว่าโปรดสัตว์
จู่ๆ ซิงเฟยพูดอะไรไม่ออก นี่มันตัดสินได้เหรอ
มันน่าเกลียดเกินไปหน่อยไหม
หลินหยุนพูดว่า ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แค่พูดไปอย่างนั้น แต่เขาไม่ได้คัดค้านอะไรนิ!
หึหึ!
จริงๆ เลย!
สูดหายใจลึก ซิงเฟยนั่งลงบนพื้น พูดอย่างทอดถอนใจว่า ครั้งนี้ซวยแล้ว! บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจปรากฏตัวออกมาแล้ว ตอนนี้บุตรธยานะแห่งสำนักธยานะก็ปรากฏตัวออกมาด้วย! ดูเหมือนว่าโลกคุนชางจะวุ่นวายขึ้นมาแล้ว!
ทุกๆ ครั้ง
การปรากฏตัวของผู้มีอิทธิพลพวกนี้
ทำให้โลกคุนชางล้วนไม่สงบสุข!
ไม่รู้ครั้งนี้จะกลายเป็นสภาพไหน!
ใช่สิ นายว่าครั้งนี้ฉันควรทำยังไง
เมื่อหลินหยุนได้ยิน ก็เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า ไม่ต้องกลับไปสำนักฉีซาน คนที่มาจากสำนักฉีซานเมื่อครู่ ล้วนมีผลการฝึกตนแข็งแกร่ง และไม่ใช่มู่หง ครั้งนี้พวกเธอมาหุบเขาเทียนยวนก่อน คงจะเป็นการลองเชิงที่มู่หงเตรียมไว้ ลองเชิงว่าฉันจะลงมือหรือเปล่า
ตอนนี้
เขาจะยิ่งรอบคอบระมัดระวังมากขึ้น!
ไม่น่าจะให้ออกจากสำนักได้ง่ายๆ!
เมื่อซิงเฟยได้ยิน ถึงกับเบิกตาโต พูดด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ นายพูดอะไร นี่เป็นแผนของมู่หงเหรอ ใช้น้องชายแท้ๆ ของเขามาเป็นเหยื่อล่อนายเหรอ
เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง
นั่นเป็นน้องชายแท้ๆ ของเขาเลยนะ!
อีกทั้งชิวเทียนกับปิงหลาน ไม่ใช่คนธรรมดานะ!
ล้วนเป็นศิษย์คนสำคัญของสำนักฉีซาน!
เป็นคนที่มีผลการฝึกตนไม่เลว!
ไม่ต้องพูดถึงชิวเทียน
แต่ปิงหลาน เป็นทายาทรุ่นหลังของผู้อาวุโสปิงหลิน เป็นสายเลือดแท้ๆ
เขาจะใช้น้องชายแท้ๆ ของตัวเอง กับปิงหลานที่มีเบื้องหลังยิ่งใหญ่ มาเป็นเหยื่อได้ยังไง
ซิงเฟยคิดว่า เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก
หลินหยุนกล้าที่จะคิดนะ
ถึงน้องชายแท้ๆ อย่างมู่เฉินไม่มีอะไรสักอย่าง
เพื่อเป้าหมาย เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
การขายสายเลือดแท้ๆ ก็ใช่ว่าจะไม่สามารถเข้าใจได้
แต่หลักสำคัญคือปิงหลาน!
ปิงหลานเป็นคนของตระกูลปิง เป็นทายาทรุ่นหลังของผู้อาวุโสปิงหลิน
มีที่มาอันยิ่งใหญ่ นี่เป็นสิ่งที่เธอสัมผัสได้ด้วยตัวเอง ตั้งแต่อยู่ในสำนักฉีซาน
คิดดูว่าชาติที่แล้ว มีฐานะเป็นผู้อาวุโสที่น่าเคารพ
ในชาตินี้ ยังมีสุดยอดที่เก่งกาจกว่ามู่หงอย่างปิงซิน
ในสำนักฉีซาน ฐานะของปิงซิน เทียบได้กับหวงฉาวของสำนักเทียนหยุน
ล้วนได้รับการให้ความสำคัญจากทุกคนในสำนัก
มู่หงมีความรู้สึกลึกซึ้งให้ปิงซินมาโดยตลอด ถึงเขาไม่ได้แสดงออกมา แต่เรื่องนี้ใครก็รู้
เขาจะจัดการปิงหลานรวมไปในนั้นด้วยได้ยังไงกัน
ความกล้านี้มากเกินไปแล้ว!
