นี่คือเหตุผลที่ช้าขนาดนี้ เขาจึงยังไม่กลั่นยา
แน่นอนว่าโจวฮ่าวไม่อยากตาย
ขอแค่มีชีวิตอยู่ ก็มีความเป็นไปได้อย่างไม่จำกัด
อย่าลืมสิ ในอนาคตเขาจะกลายเป็นเจ้าพ่อทั้งโลกคุนชาง!
นี่เป็นความคิดที่ตระกูลฝังหัวเขามาตั้งแต่เด็ก
หลินหยุนไม่ได้ลงมือทันที แปลกไปจากที่เขาคิดเอาไว้
ถึงแม้ความต้องการของหลินหยุน จะเกินไปสำหรับเขา แต่ตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะมาคิดเรื่องพวกนี้
หลังจากครุ่นคิด โจวฮ่าวสูดหายใจลึก มองหลินหยุน แล้วพูดอย่างจริงจัง ได้! แค่พี่หลินพาผมออกไปอย่างปลอดภัย ผมยอมรับข้อเสนอของพี่หลิน!
ขณะนั้น คนที่ลอยมาอย่างซิงเฟย ก็ได้ยินคำพูดของเขา ลอยมาข้างหลินหยุน มองโจวฮ่าวแล้วพูดจริงจังว่า ดูเหมือนตระกูลโจวของนาย ไม่ธรรมดามาก! ถึงขนาดที่เอาสมบัติล้ำค่าขนาดนั้นมาได้!
เมื่อโจวฮ่าวได้ยิน จึงฝืนยิ้ม ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา แล้วพูดว่า ถึงตระกูลโจวของผม นับว่าเป็นตระกูลที่สืบทอดมานาน ถึงอำนาจน้อยมาก แต่ยังไงก็มีของที่สะสมเอาไว้บ้าง
จึงไม่มีอะไรต้องปิดบัง!
ถ้าผมพูดว่าไม่มี นั่นคงเสแสร้งเกินไป!
เมื่อพูดถึงตรงนี้ โจวฮ่าวชะงักไปครู่หนึ่ง และพูดต่อ ถึงผมกับพี่หลินและแม่นางซิง จะพบกันโดยบังเอิญ ตอนนี้มารู้ว่าพี่หลินคือคุณชายชางฉอง เทพสังหารที่มีชื่อเสียงสะเทือนไปทั่วคุนชางในช่วงนี้!
แต่ดูเหมือนตอนนี้ ข่าวลืออาจไม่จริง!
ถึงเวลาไม่นาน แต่ช่วงนี้ได้รู้จักกันเพียงเวลาสั้นๆ ผมก็พอรู้จักความประพฤติของพี่หลินแล้ว!
นิสัยของพี่หลินคือพูดน้อย!
แต่ผมดูออกว่า พี่หลินไม่เหมือนข่าวลือที่พูดกันภายนอก ที่ว่ากันว่าเป็นอสุรกายฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา
ถึงผมยังไม่เจนโลก และเป็นครั้งแรกที่ออกมายังโลกภายนอก
แต่ผมคิดว่า ผมมองคนได้อย่างแม่นยำ!
ในเมื่อพี่หลินบอกราคามาแล้ว เพื่อที่จะแสดงความจริงใจ ผมจะตระหนี่ไม่ได้!
พูดพลาง
มีแสงสว่างในมือโจวฮ่าว ขวดยานัตถุ์หยกสีขาวปรากฏขึ้น และโยนไปทางหลินหยุน
หลินหยุนยื่นมือออกมารับไว้ โจวฮ่าวพูดว่า พี่หลิน นี่คือน้ำชี่ทิพย์แสนหยด และเป็นทั้งหมดที่ผมมีอยู่ มอบให้พี่หลินทั้งหมด ถือว่าเป็นส่วนที่จ่ายให้พี่หลินก่อน!
พี่หลินได้โปรดรับไว้ และพาผมเข้าไปในหุบเขานั้นด้วย!
ถ้าผมโชคร้าย ตายอยู่ในหุบเขานั้น ถือว่าการแลกเปลี่ยนสิ้นสุด น้ำชี่ทิพย์พวกนี้เป็นของพี่หลินทั้งหมด!
ถ้าผมออกมาได้สำเร็จ!
หลังจากพี่หลินพาผมออกไปจากสุดหล้าทะเลนี้ พี่หลินตามผมกลับไปที่ตระกูล เมื่อถึงตอนนั้นผมจะมอบสมบัติล้ำค่าที่ใช้กลั่นยาให้!
หลินหยุนพยักหน้า แล้วพูดอย่างราบเรียบ ได้!
เมื่อพูดออกมา หลินหยุนสะบัดมือ พลังที่มองไม่เห็น ปกคลุมโจวฮ่าวเอาไว้
หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า ไปเถอะ เข้าไปในหุบเขาได้ตามสบาย!
ตั้งแต่หลินหยุนออกมา อันที่จริงก็สัมผัสได้แล้ว
พลานุภาพกดดันตอนเข้าไปก่อนหน้านี้ หายไปจนหมดแล้ว
ไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องกับการที่เขาเข้าไปในหุบเขามาแล้วหรือเปล่า
ตอนนี้มีพลังทิพย์ของเขาปกคลุมเอาไว้ โจวฮ่าวเข้าไป แน่นอนว่าปลอดภัยอยู่แล้ว
เห็นได้ชัดว่าโจวฮ่าวดูเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็รีบพูดว่า พี่หลินไม่เข้าไปกับผมอีกครั้งเหรอ ก่อนหน้านี้พี่หลินเข้าไปคนเดียว น่าจะไม่ได้อะไร แต่ผมเชื่อว่าจะสัมผัสกับคำสาปแห่งสายเลือดได้!
เมื่อขจัดคำสาปแห่งสายเลือดได้ นับแต่นี้ไป จะได้มีอนาคตที่สดใสสวยงามแล้ว!
ความสามารถของพี่หลิน มองไปทั่วคุนชาง ตลอดเวลานับหลายปี คงมีแค่พี่หลินคนเดียวเท่านั้น!
ถ้าขจัดคำสาปสายเลือดได้ งั้นอนาคตของพี่หลิน จะต้องบรรลุถึงจิตปฐมได้แน่นอน!
ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ นี่เป็นจุดที่โจวฮ่าวเข้าใจยากที่สุด
เขาไม่เข้าใจ อย่าบอกนะว่าการขจัดพลังคำสาปแห่งสายเลือด ไม่ใช่เรื่องที่ผู้บำเพ็ญเซียนทั้งโลกคุนชางปรารถนาหรอกเหรอ
แต่ว่า
ตั้งแต่เขาบอกเรื่องคำสาปแห่งสายเลือดกับหลินหยุน
อันดับแรกหลินหยุนไม่มีท่าทีตกใจอะไรเลย
เหมือนฟังเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองอย่างไรอย่างนั้น
เดิมทีเขายังคิดว่า หลินหยุนจงใจทำท่าทีแบบนั้นออกมา
ตลก
การขจัดคำสาปสายเลือด สามารถปะทะกับแดนจิตปฐม ที่อยู่ในตำนานได้เลยนะ!
มันไม่สำคัญขนาดนี้เลยเหรอ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป จนถึงตอนนี้ เขาพบว่าเหมือนตัวเองจะเดาผิดไปจริงๆ
หลินหยุนไม่สนใจจริงๆ!
ดังนั้นเขาจึงอดถามออกมาไม่ได้!
เมื่อหลินหยุนได้ยิน จึงพูดอย่างราบเรียบว่า ฉันไม่เชื่อเรื่องคำสาปของสายเลือดอะไรทั้งนั้น ถ้านายเชื่อก็ไปเองสิ!
โจวฮ่าวยังอยากจะพูดอะไรอีก
แต่เมื่อคิดว่าคนตรงหน้าคือเทพสังหารหลินชางฉองที่แท้จริง
ถ้าทำอะไรไม่ดีขึ้นมา ตัวเองอาจถึงแก่ชีวิตได้
จึงไม่พูดอะไรออกมาเยอะอีก หันหลังเดินไปยังหุบเขาอีกครั้ง
มองโจวฮ่าวไกลออกไป
ซิงเฟยละสายตา หันมามองหลินหยุน นายไม่ไปจริงเหรอ
หลินหยุนพยักหน้า แล้วพูดว่า คำสาปสายเลือด เป็นเพียงคำพูดไร้สาระเท่านั้น! อย่าว่าแต่เผาสาปฟ้าธรรมดาๆ เลย ถึงเป็นเผ่าเทพสาป ก็ไม่สามารถสาปแช่งเผ่ามนุษย์ได้
เมื่อซิงเฟยได้ยินก็อึ้งไป รีบพูดว่า เผ่าเทพสาปเหรอ คืออะไร ทำไมถึงไม่เคยได้ยินเลย!
หลินหยุนพูดว่า นั่นเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งมาก เชี่ยวชาญด้านพลังคำสาป!
ซิงเฟยขมวดคิ้วถามว่า นายพูดเพ้อเจ้อหรือเปล่า ในประวัติศาสตร์โลกคุนชาง ยุคโบราณกาล มีพวกเผ่าอื่นๆ แต่หลังจากจักรพรรดิหวงตี้และจักรพรรดิหยานตี้ เผ่ามนุษย์กลายเป็นเจ้าของโลกคุนชาง
ถึงแม้ความลับของโบราณกาล ถ่ายทอดต่อกันมาไม่นับว่ามาก และไม่เรียกว่าสมบูรณ์
แต่เผ่าใหญ่บางส่วน ก็มีบันทึกเอาไว้
อย่างเช่นสุดหล้าทะเลแห่งนี้ คือที่ตั้งของเผ่าสาปฟ้า!
ยังมีเผ่ามังกร เผ่าหงส์ เผ่าเต่ามังกร เผ่ากิเลน เป็นต้น
เผ่าเทพสาปที่นายบอกว่าเชี่ยวชาญด้านพลังแห่งคำสาปอะไรนั่น ไม่เคยได้ยินมาก่อน
หลินหยุนส่ายหัว ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
สายตามองไปทั่วสุดหล้าทะเล
อันที่จริงตำแหน่งนี้ไม่ใหญ่
เพียงแวบเดียว สามารถมองไปทั่วทุกที่
และไม่มีสถานที่ใด ดูลึกลับ จนสามารถเปิดเป็นที่พำนักได้
แต่เผ่าโลหิตนั่น พูดได้เหมือนจริงมาก
จวนลับของเขา อยู่ที่สุดหล้าทะเลแห่งนี้
แล้วอยู่ที่ไหนกันล่ะ
ทันใดนั้น หลินหยุนขมวดคิ้วขึ้นมา
ผ่านไปนาน เขาหันมามองซิงเฟย แล้วพูดว่า เธอรอฉันที่นี่!
พูดพลาง เขาก็ลอยตัวขึ้นไปทันที
ใช้พลังของยาทอง ตรวจสอบในสุดหล้าทะเลแห่งนี้ โดยละเอียดอย่างต่อเนื่อง
ความเร็วของเขาเร็วมาก
สุดหล้าทะเลไม่ใหญ่ จึงสามารถตรวจดูได้อย่างรวดเร็ว
ตรวจดูไปมาสิบกว่ารอบ แต่ไม่พบอะไรสักอย่าง
นี่ทำให้หลินหยุนขมวดคิ้วเป็นปม
รอจนหลินหยุนลอยลงมาสู่พื้น ซิงเฟยรีบถามว่า นายกำลังหาอะไรกันแน่ ทำไมถึงไม่พูดออกมา ให้ฉันช่วยนายหาไม่ได้เหรอ
