บทที่ 82 ดำรงตำแหน่ง
วันที่สอง หลังจากที่ส่งถวนจื่อไปโรงเรียนเสร็จ เจียงหยุนเอ๋อก็กลับไปที่วิลล่า
ก่อนหน้านี้ว่าจะกลับไปทำงานที่บริษัท ซึ่งเจียงหยุนเอ๋อเคยชินกับชีวิตแบบนั้น แต่ตอนนี้กลับมาว่างอีกครั้ง ทำให้เธอรู้สึกไม่ชินเล็กน้อย
เจียงหยุนเอ๋อนั่งอยู่บนโซฟา จู่ ๆก็รู้สึกน่าเบื่อเล็กน้อย และไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าต้องวางแผนอย่างไร
ทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์เข้า แล้วเธอก็หยิบออกมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์แปลกที่ไม่คุ้นเคยเลยสักนิด “ฮัลโหล ใช่คุณหนูเจียงหยุนเอ๋อหรือเปล่า？”เสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนดังขึ้นที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ ถึงแม้ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะไม่รู้ว่าคนนั้นเป็นใคร แต่น้ำเสียงของเธอ ทำให้เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
เจียงหยุนเอ๋อลังเลไปสักครู่ แล้วพูดอย่างเบาๆว่า“ฉันใช่ ไม่ทราบว่าคุณคือ……”
“คืออย่างนี้ คุณหนูเจียง ฉันมาจากบริษัทเครื่องสำอางแห่งหนึ่ง ฉันโทรหาคุณเพราะอยากเชิญให้คุณมาเข้าร่วมการสัมภาษณ์ของเรา ถ้าหากคุณผ่านการสัมภาษณ์แล้วคุณสามารถดำรงตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเราได้เลย”คนในสายอีกด้านหนึ่งกล่าวอย่างอดทนและอธิบายให้เจียงหยุนเอ๋อฟัง
บริษัทเครื่องสำอาง？ผู้จัดการทั่วไป？
เจียงหยุนเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย และจิตใต้สำนึกรู้สึกว่าคนคนนี้เป็นพวกต้มตุ๋น จะมีเรื่องดี ๆแบบนี้บนโลกใบนี้ได้อย่างไร？ “เอ่อ……ขอโทษนะคะ ฉันคิดว่าฉันไม่ต้องการมันมากนัก ขอบคุณคุณมาก” เจียงหยุนเอ๋อคิดๆแล้ว ก็ตัดสินใจปฏิเสธ เพราะว่าเธอก็ไม่รู้รายละเอียดของอีกฝ่ายเลย ถ้าพวกเขาคือพวกหลอกลวง ตัวเองก็ไม่คุ้มกับสิ่งที่จะเสียไป?
ใครจะรู้ อีกฝ่ายจะคาดเดาถึงสิ่งที่เจียงหยุนเอ๋อสงสัย และพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“คุณเจียงกังวลว่าเราจะเป็นพวกต้มตุ๋นใช่ไหม？วางใจเถอะ เราเป็นบริษัทที่เป็นทางการมาก แต่ถ้าคุณไม่เชื่อคุณสามารถเข้าอินเทอร์เน็ตเพื่อตรวจสอบเราได้”
เจียงหยุนเอ๋อคิดสักพัก และรู้สึกว่าถึงแม้จะสามารถตรวจสอบหาข้อมูลของบริษัทนี้ได้จากทางออนไลน์ แต่ก็อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อถือ เพราะบนโลกออนไลน์ตอนนี้ข้อมูลเท็จก็มีเยอะไม่น้อยเหมือนกัน
ระหว่างที่เจียงหยุนเอ๋อกำลังจะวางสาย แต่กลับได้ยินอีกฝ่ายรายงานข้อมูลของเจียงหยุนเอ๋ออย่างละเอียด และต่อมาก็พูดกับเจียงหยุนเอ๋ออย่างตั้งใจว่า“คุณหนูเจียง เราได้ข้อสรุปมาจากประวัติการทำงานของคุณก่อนหน้านี้ รู้สึกคุณเหมาะกับงานนี้มาก บริษัทของเราเป็นบริษัทข้ามชาติที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นใหม่ ถ้าคุณสะดวก คุณสามารถมาลองดูก่อนได้”
ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะพูดมาเยอะมากขนาดนี้ แต่เจียงหยุนเอ๋อยังคงมีความสงสัยอยู่ และอีกฝ่ายก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า：“คุณเจียง เงินเดือนของเราที่นี่คือห้าหมื่นหยวนต่อเดือน และยังมีโอกาสเพิ่มขึ้นอีกในภายหลัง”
เมื่อฟังถึงตรงนี้ สุดท้ายเจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกหวั่นไหว ถึงแม้ว่าเธอจะหามาแล้วหลายงาน และต้องพบกับอุปสรรคมากมาย แต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้เลย และไม่คิดว่าโอกาสจะอยู่ตรงหน้าของตัวเองเร็วขนาดนี้ และ…… สวัสดิการก็ดีมากอีกด้วย
อย่างไรก็ตามในทางกลับกัน เจียงหยุนเอ๋อก็สงสัยในความสามารถของตัวเองมาก เธอสามารถที่จะดำรงตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปนี้ได้จริงเหรอ？ ถึงแม้ว่าเธอจะเคยทำงานอยู่ต่างประเทศหลายปี แต่ก็ไม่เคยที่จะดำรงถึงตำแหน่งนี้เลย
เธอรู้ว่าหน้าที่ของตำแหน่งนี้หนักมากแค่ไหน และความต้องการความสามารถก็สูงมากเช่นกัน ดังนั้น……เธอจึงไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง
“แต่ว่า……ฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถดำรงตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปได้ พวกคุณอาจจะดูฉันสูงเกินไป……” เจียงหยุนเอ๋อพูดเสียงเบา และในน้ำเสียงเธอมีความผิดหวังซ้อนอยู่
“คุณหนูเจียง คุณอย่าดูถูกตัวเองมากเกินไป ทุกอย่างย่อมมีความเป็นไปได้ ถ้าคุณไม่มาลองดูแล้วจะรู้ผลได้อย่างไร？”อีกฝ่ายกล่าว
ในที่สุด เจียงหยุนเอ๋อก็ถูกชักชวนสำเร็จ และนัดสัมภาษณ์กับอีกฝ่ายไว้ที่ร้านกาแฟในเมือง
เมื่อเธอรู้เกี่ยวกับสถานที่สัมภาษณ์ เจียงหยุนเอ๋อก็ยังคงงงงวยเล็กน้อย หลังจากมาถึงร้านกาแฟตามกำหนด เธอก็รู้ว่าเธอกำลังเผชิญกับการสัมภาษณ์พิเศษอยู่
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อมาถึงห้องที่นัดกันไว้ เขาก็เห็นว่าข้างในไม่มีใครเลยสักคน มีเพียงแต่คอมพิวเตอร์ที่เปิดอยู่เครื่องหนึ่ง
เธอขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ คิดว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ถูกใครบางคนทำหล่นไว้ก่อนหน้านี้ แต่ทันทีที่เธอนั่งลง ก็ได้ยินเสียงผู้ชายออกจากคอมพิวเตอร์ ทำให้เจียงหยุนเอ๋อตกใจอย่างมาก
“คุณเจียง？”ชายหนุ่มพูดภาษาจีนขึ้นอย่างไม่ถนัด แค่ฟังเขาก็รู้ว่าเป็นคนต่างชาติ
เจียงหยุนเอ๋อครุ่นคิดสักพัก ตัดสินใจใช้ภาษาอังกฤษตอบกลับไป“สวัสดีค่ะ ฉันคือเจียงหยุนเอ๋อ”
หลังจากยืนยันตัวตนของเจียงหยุนเอ๋อ การสัมภาษณ์ก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ทั้งสองสื่อสารภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว พวกเขาพูดคุยถึงเรื่องที่เกี่ยวกับความเข้าใจในหลายๆประเทศ และให้เจียงหยุนเอ๋อดูข้อมูลเกี่ยวกับเครื่องสำอางบางอย่าง
แต่สิ่งที่ทำให้เจียงหยุนเอ๋อประหลาดใจก็คือ เธอค่อนข้างคุ้นเคยเกี่ยวกับเครื่องสำอางพวกนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนัก เพราะการทดสอบที่แท้จริงยังอยู่ด้านหลัง
หลังจากดูเอกสารทั้งหมดเสร็จสิ้น ชายคนนั้นก็ใช้คอมพิวเตอร์ส่งตารางแบบสอบถามให้เธอหนึ่งฉบับ ในตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่หลังจากที่อ่านแบบสอบถามทั้งหมดเสร็จแล้ว เธอก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น
ก่อนหน้านี้ที่เจียงหยุนเอ๋อทำงานอยู่ต่างประเทศ ก็รับผิดชอบในส่วนของแผนกเครื่องสำอาง เมื่อทำแบบทดสอบฉบับนี้สามารถพูดได้เลยว่าสะดวกสบายมาก ผ่านไปไม่นานสักพักก็เสร็จสมบูรณ์
เธอส่งตารางแบบทดสอบกลับไปให้อีกฝ่าย และอีกฝ่ายก็เงียบไปสักพัก อาจจะกำลังทบทวนเนื้อหาในตารางของเธอ เดิมที เจียงหยุนเอ๋อยังมีความมั่นใจในตัวเองมาก แต่เนื่องจากเวลาที่ฝ่ายตรงข้ามเงียบยิ่งอยู่ยิ่งยาวนาน เธอเองก็เริ่มรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาทันที
“คุณเจียง”เสียงทุ้มดังมาจากคอมพิวเตอร์ หัวใจของเจียงหยุนเอ๋อแน่นขึ้น และต่อมาก็ได้ยินของชายคนนั้นพูดว่า“ยินดีด้วย คุณผ่านการสัมภาษณ์ของเรา！เราจะให้คนติดต่อคุณไปในภายหลัง”
หลังจากทราบผลสุดท้าย การโทรระหว่างเขาทั้งสองก็จบลง ทันทีที่เจียงหยุนเอ๋อเดินออกจากร้านกาแฟ รถธุรกิจหรูหราของยี่ห้อเบนซ์ก็หยุดอยู่ตรงหน้าเธอ หลายคนลงจากรถ และกล่าวกับเธอด้วยความเคารพ: “สวัสดีผู้จัดการทั่วไป”
ผู้ช่วยพิเศษสองคนยื่นสัญญาให้เธอ และบอกกับเธอว่าสัญญาจะมีผลทันที ตอนนี้เธอเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทอย่างเป็นทางการ
เจียงหยุนเอ๋อขึ้นรถไปพร้อมกับพวกเขา ไปที่บริษัทของพวกเขา และพบว่าบริษัทตั้งอยู่ในเขตเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมือง และอาคารสำนักงานแห่งนั้นก็หรูหราที่สุดในเมืองด้วย
หลังจากเดินเข้าไปในบริษัท เจียงหยุนเอ๋อเพิ่งรู้ว่าทางบริษัทได้ทำสัญญาเหมาทั้งชั้นเพื่อก่อตั้งสำนักงานนี้ และบริษัทดูแล้วค่อนข้างมีชีวิตชีวามาก ลำพังที่เจียงหยุนเอ๋อเห็น ก็มีจำนวนคนห้าสิบถึงหกสิบคนแล้ว
ล้อมรอบไปด้วยผู้คน เจียงหยุนเอ๋อเปิดประตูห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไปออก แต่กลับมาตกใจในความหรูหราของสำนักงานนี้อีกครั้ง
เธอเคยทำงานในหลายบริษัทมาก่อน และเคยเห็นสำนักงานหลายแห่ง แต่ก็ไม่มีที่ไหนเทียบได้กับสำนักงานที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้เลย
ทั้งหมดของทั้งหมดนี้ ที่อยู่ในหัวใจของเจียงหยุนเอ๋อตอนนี้ ก็เหมือนกับว่าเป็นความฝันที่สวยงามและยอดเยี่ยมมาก เธอไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นความจริงในชีวิตจริง
“ผู้จัดการ นี่คือห้องทำงานของคุณ คุณเข้าไปดูได้เลย”คนหนึ่งมองไปที่เจียงหยุนเอ๋อที่กำลังอึ้งอยู่ และอดไม่ได้ที่จะเตือนสติแล้วพูดขึ้น
