“คุณครับ เมื่อครู่เราทำตามที่คุณบอกแล้ว แต่ท่าทีของเซียวจิ่งสือดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คุณบอกไว้ พอผมบอกว่าสิบล้าน เขาก็วางสายไปเลย”
ปลายสายอีกด้านไม่ได้พูดอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าเสียงลมหายใจเข้าลึก และยังเร็วมากด้วย ผู้ชายคนนี้ก็คือพี่หู่ คนที่อี้อวิ๋นฉังสั่งให้มาจับตัวหลินหว่าน แต่เหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่พวกเขาวางแผนไว้ ส่วนผู้หญิงที่ปลายสายอีกด้าน…
พอเห็นว่าอี้อวิ๋นฉังไม่พูดอะไร พี่หู่ส่งเสียงเหมือนเป็นการถามย้ำไปอีกครั้ง ซึ่งเป็นการเตือนอี้อวิ๋นฉังว่า ตอนนี้พวกเขาควรจะทำอย่างไร
“คุณครับ”
“อ๊ะอ่า…คุณว่ามา” อี้อวิ๋นฉังถูกเสียงนี้เรียกสติกลับมา หันมาตั้งใจฟังคำพูดของพี่หู่
“คุณครับ ตอนนี้จะให้พวกเราทำยังไงกันดี”
ด้วยเรื่องเมื่อครู่ ทำให้อี้อวิ๋นฉังมีแผนใหม่ เดิมทีเธอคิดจะจับตัวหลินหว่านมา หลอกเอาเงินจากเซียวจิ่งสือ จากนั้นให้พี่หู่ข่มขืนหลินหว่าน ถ่ายคลิปลงเน็ต แล้วฆ่าหล่อนทิ้งซะ แต่ว่าเหตุการณ์ไม่เป็นไปตามแผนซะนี่! ท่าทีของเซียวจิ่งสือทำให้เธอดีใจขึ้นมา! เซียวจิ่งสือไม่ได้ให้ความสำคัญกับหลินหว่าน!!!! แค่สิบล้านยังไม่ยอมจ่าย ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นหลินหว่านแกก็จงไปตายอย่างสงบซะเถอะ ฉันจะให้แกไม่ต้องทรมานมากนัก ฉันนี่ช่างใจดีซะจริง ฮ่าๆๆๆๆ
“พี่หู่ จัดการฆ่าหลินหว่านซะ แล้วฉันจะให้คุณห้าล้าน คุณ…”
“ปึงปึง…”
“แกเป็นใคร…เฮ้ย…”
“ตุ้บๆ …”
อี้อวิ๋นฉังยังพูดไม่ทันจบคำ ปลายสายอีกด้วนก็มีเสียต่อสู้กันดังมา อี้อวิ๋นฉังแอบลุ้นอยู่ในใจ คงไม่ใช่จิ่งสือมาช่วยหลินหว่านกระมัง ไม่นะ!!!!
ข้างหูพลันได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่ง
“อี้อวิ๋นฉังคุณทำเกินไปแล้วนะ” พูดจบก็วางสายไป
พอได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ อี้อวิ๋นฉังก็วางใจลงได้ ฮั่วเทียนอวี่!!!! ไม่ใช่เซียวจิ่งสือ ยังดีนะ ขณะที่กำลังดีใจอยู่นั้น อี้อวิ๋นฉังก็ไม่ได้สนใจคำพูดของฮั่วเทียนอวี่
สำหรับกับเธอแล้ว ฮั่วเทียนอวี่แม้จะเป็นพันธมิตรกัน แต่ผลประโยชน์ของตัวเองย่อมสำคัญที่สุด แม้ว่าอาจเป็นไปได้ที่เซียวจิ่งสือไม่รักหลินหว่าน แต่ก็ห้ามหลินหว่านไปให้ท่าเซียวจิ่งสือไม่ได้นี่นา! ดังนั้นเธอจึงต้องกำจัดความเป็นไปได้ทั้งหมด เซียวจิ่งสือต้องเป็นของเธอเท่านั้น! หลินหว่าน แกคอยดูไปเถอะ!
……
ส่วนฮั่วเทียนอวี่หลังจากวางสายกับอี้อวิ๋นฉังแล้ว ก็ค่อยๆ ประคองหลินหว่านขึ้นมา เธอถูกพี่หู่ทำให้หมดสติไป ส่วนพวกพ้องของพี่หู่ก็ถูกจับมัดไว้ด้วยกัน
“หว่านเอ๋อร์ เธอเป็นยังไงบ้างหว่านเอ๋อร์ ตื่นสิ”
หลินหว่านฟื้นคืนสติขึ้นมายังมึนงงอยู่บ้าง มองฮั่วเทียนอวี่ที่ตรงหน้า ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก
“ฮ…ฮั่วเทียนอวี่ คุณช่วยฉันไว้หรือคะ?”
“อื้ม หว่านเอ๋อร์ ตอนนี้คุณเป็นไงบ้าง ไม่สบายที่ตรงไหนรึเปล่า”
“ฉันสบายดี แต่ทำไมคุณถึงมานี่ได้คะ”
“ผ…ผมแค่อยากจะพูดกับคุณให้รู้เรื่อง ตอนนั้น ตอนนั้นผมแค่รักคุณมากเกินไป จึงทำไปด้วยความวู่วาม ขอโทษด้วยนะหว่านเอ๋อร์ ผมอยากจะไปอธิบายกับคุณ ผมรออยู่หน้าประตูบ้านคุณ เห็นคุณถูกจับตัว ก็เลยแอบตามมา ผม…”
“ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ”
หลินหว่านพูดขัดขึ้น
“หว่านเอ๋อร์ ผมรู้ว่าผมทำผิดไปแล้ว ผมไม่ควรทำเรื่องแบบนี้แล้วยังจะมารบกวนคุณอีก คุณวางใจได้ ต่อไปผมจะไม่มารบกวนคุณอีก”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฮั่วเทียนอวี่ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น เรื่องในวันนี้ฉันต้องขอบคุณคุณอย่างมากเลย”
“ขอแค่คุณไม่เป็นไรก็พอแล้ว หว่านเอ๋อร์ พวกเราไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ”
“อื้อ แล้วคนพวกนี้ทำยังไงดีคะ”
“ทิ้งไว้นี่เถอะ คงมีคนมาจัดการพวกมันเองแหละ”
“ค่ะ”
หลินหว่านเข้าใจว่าหมายถึงมีตำรวจมาจัดการ แต่ฮั่วเทียนอวี่หมายถึงอี้อวิ๋นฉังต้องมานี่แน่
“หว่านเอ๋อร์ ยกโทษให้ผมได้ไหม? พวกเราเป็นเพื่อนกันเถอะนะ เรื่องก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมไม่ดีเอง”
“…ได้ค่ะ”
ทั้งสองประคองกันขึ้นรถของฮั่วเทียนอวี่กำลังจะจากไป ตอนนั้นเองเซียวจิ่งสือเพิ่งจะมาถึง เซียวจิ่งสือนิ่งมองคนทั้งสองประคับประคองกันเดินมา เขาไม่ได้เข้าไปรบกวนพวกเขา ได้แต่มองดูพวกเขาจากไปเงียบๆ พวกลูกน้องที่ด้านหลังคิดจะพูดอะไร แต่กลับถูกเซียวจิ่งสือห้ามไว้
ใช่ เซียวจิ่งสือมาแล้ว พอเซียวจิ่งสือรับโทรศัพท์ของพี่หู่ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว เขารีบให้คนหาตำแหน่งทันที เพื่อให้หลินหว่านปลอดภัย เขาจำต้องรีบวางสาย ให้พี่หู่เข้าใจว่าเขาไม่สนใจความปลอดภัยของหลินหว่าน พอเขาพาทหารรับจ้างมาหมู่หนึ่งมาถึง ก็เห็นภาพตรงหน้านี้
มาช้าไปจนได้สิน่า!
เดิมทีเซียวจิ่งสือคิดจะอธิบายกับหลินหว่าน แต่ตัวเองมาช้าไปก็คือช้าไป จึงได้แต่มองดูทั้งสองจากไป
“จัดการกับพวกคนข้างในซะ”
“ครับ”
……
ฮั่วเทียนอวี่ส่งหลินหว่านกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ ถามไถ่ปลอบโยนเสร็จก็จากไป ไม่ใช่ว่าไม่คิดจะทำอะไร แต่เขามีแผนที่ดียิ่งกว่า
หลินหว่านหนอหลินหว่าน ผมไม่ได้คิดจะเป็นเพื่อนกับคุณหรอกนะ ผมจะให้คุณรักผม อยู่กับผมไปชั่วชีวิต!
“ตู๊ด ตู๊ด…ตู๊ด ตู๊ด…”
สัญญาณมือถือดังขึ้น พอเห็นว่าเป็นสายจากจากอี้อวิ๋นฉัง ฮั่วเทียนอวี่ก็รับสาย
“ฮัลโหล พี่เทียนอวี่ คุณฟังฉันอธิบายนะ บ้านพักรับรองคราวที่แล้ว ฉันจะรอคุณที่นั่น คุณฟังฉันอธิบายนะ”
ฮั่วเทียนอวี่ฟังคำพูดอี้อวิ๋นฉังแล้ว วางสายไปโดยไม่พูดสักคำ แต่ขับรถไปทางบ้านพักรับรอง
พอเห็นฮั่วเทียนอวี่เดินเข้ามา อี้อวิ๋นฉังก็รีบเข้าไปหา
“พี่เทียนอวี่ คุณมาแล้ว นั่งสิ เชิญนั่ง”
ฮั่วเทียนอวี่ไม่ได้พูดอะไร แค่จ้องอี้อวิ๋นฉังด้วยสายตาเย็นชา
อี้อวิ๋นฉังถูกสายตาฮั่วเทียนอวี่จ้องซะเหงื่อตก อธิบายว่า
“พี่เทียนอวี่ เรื่องในวันนี้ฉันแค่คิดจะขู่ให้หลินหว่านตกใจน่ะ แต่พวกพี่หู่เขาเกิดคิดจะทำมากกว่านั้น คิดจะ…หลินหว่าน…”
อี้อวิ๋นฉังพูดเสียงเบาลงเรื่อยๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้ว่าเปล่าประโยชน์ จึงค่อยๆ หยุดพูดไปเอง
“ผมรู้ดีว่าคุณคิดจะทำอะไร หลินหว่านเป็นผู้หญิงที่ผมต้องการ คุณห้ามทำอะไรเธอ อย่างอื่นคุณจะทำอะไรก็ได้ตามใจเลย”
“ค่ะ ได้ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะพี่เทียนอวี่ ดื่มสักหน่อยนะคะ”
ฮั่วเทียนอวี่มองอี้อวิ๋นฉัง เห็นท่าทีอีกฝ่ายดูจริงใจซะเต็มเปี่ยม จึงรับเอาแก้วเหล้าที่อี้อวิ๋นฉังยื่นมาให้
“พี่เทียนอวี่ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อครู่ฉันให้พี่หู่เรียกเงินค่าไถ่จากจิ่งสือสิบล้าน แต่จิ่งสือปฏิเสธ คุณว่าเขาหมายความว่ายังไงคะ”
“หมายความว่าไง คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? เซียวจิ่งสือเป็นใคร ผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายที่ร่ำรวยมีเงินคนหนึ่ง ผู้หญิงแบบไหนที่ไม่เคยเจอบ้าง เขาจะยอมทำเรื่องแบบนี้เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งงั้นเหรอ? กับหลินหว่าน เขาก็แค่เล่นๆ เท่านั้นเอง นานเข้าก็เบื่อไปเอง สุดท้ายก็กลับมาหาคุณ ก็คุณเป็นผู้หญิงของเซียวจิ่งสือนี่นา”
อี้อวิ๋นฉังฟังแล้ว ก็ดีใจขึ้นมา พี่จิ่งสือไม่ได้รักหลินหว่าน!! ฮ่าๆๆๆ
ถึงแม้ในใจอี้อวิ๋นฉังจะคิดแบบนี้ แต่การที่คำพูดนี้ออกมาจากปากคนอื่นมันให้ความรู้สึกไม่เหมือนกัน มันฟินสุดๆ ไปเลย
“ใช่ๆ ใช่เลย พี่เทียนอวี่พูดได้ใช่เลย ฉันขอดื่มให้พี่เทียนอวี่แก้วนึง”
“ฮ่าๆๆ”
ทั้งสองหัวเราะให้กัน ขณะที่ต่างฝ่ายก็คิดจะใช้ฝ่ายตรงข้ามให้เป็นประโยชน์
