บทที่556
หลิวกว่างหัวเราะเยาะ และพูดอย่างเย่อหยิ่ง:”แน่นอนว่าคือประธานอู๋ของตระกูลอู๋พากูเข้ามา! จะบอกให้นะ ตอนนี้ข้าเป็นคนของตระกูลอู๋ เท่าที่กูรู้ ไม่มีใครในที่นี้มีความแข็งแกร่ง ที่จะสามารถเทียบได้กับตระกูลอู๋สินะ? แม้ว่าพวกนายจะรวมกัน ก็ไม่อาจเทียบได้กับตระกูลอู๋! พวกแกใครกล้าทำกู เท่ากับต่อต้านตระกูลอู๋! ”
พูดจบ ใบหน้าของหลิวกว่างเต็มไปด้วยชัยชนะ
เขารู้ว่า ถ้าเขาเอาตระกูลอู๋ออกมา ก็จะไม่มีใครกล้าทำอะไรเขา
ในขณะที่เขามองรอบ ๆอย่างภาคภูมิใจ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงเงาดำแวบผ่านมา หลังจากนั้น เขาก็ตบหน้าอย่างแรง!
แต่ตบหน้า ก็ทำเอาเขามึนได้
เขาเดินโซซัดโซเซจนเกือบถึงจุดสิ้นสุด หยุดนิ่ง และพบว่าเย่เฉินคือคนที่ตบเขา
ตอนนี้เย่เฉินมองเขาด้วยรอยยิ้ม และพูดเบาๆว่า:”ถ้านายไม่พูดถึงตระกูลอู๋ ฉันก็ขี้เกียจจะทำนาย แต่ในเมื่อนายพูดถึงมันแล้ว ฉันจะไว้หน้าให้ตระกูลอู๋!”
“มึงกล้าตบกูเหรอ?อยากตายรึไง!”
หลิวกว่างไม่คาดคิดมาก่อนว่า เขาพูดชื่อตระกูลอู๋แล้วยังถูกตบอีก แม้ว่าที่ตบจะเป็นใบหน้าของเขาเอง แต่จริงๆแล้วมันคือใบหน้าของตระกูลอู๋!
เย่เฉินก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าความสามารถในการหลอกผู้คน แต่อย่าลืมว่า ที่มึงทำผิดต่อเขา มันคือตระกูลอู๋ซึ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนาน!
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ยกมือขึ้นแล้วตบเขาอีกครั้ง พูดด้วยรอยยิ้มว่า:”นายคิดว่านายเป็นสุนัขรับใช้ของตระกูลอู๋ ฉันก็จะไม่กล้าเอาทำนายเหรอ? จะบอกให้นะ ที่ฉันก็คือสุนัขของตระกูลอู๋! ถ้านายไม่พอใจล่ะก็ กลับไปบอกนายของนาย ให้เขามาหาฉันสิ! ”
ในความเป็นจริงเย่เฉินคิดอย่างเข้าใจอยู่แล้วในใจของเขา
ก่อนหน้านี้หงห้าพวกเขาได้โทรหาตน ตอนนี้ตระกูลอู๋กำลังตามหาตัวเองอยู่ทุกหนทุกแห่ง
เขาไม่เพียงแต่เป็นคนที่เปลี่ยนอู๋ฉีให้กลายเป็นสัตว์ร้ายที่กินขี้ แต่ยังเป็นคนที่ซ่งหวั่นถิงชอบอีกด้วย
ดังนั้น ให้เวลากับตระกูลอู๋สักระยะ แล้วตระกูลอู๋จะมาเองอย่างแน่นอน
บางที ตระกูลอู๋อาจจะดูออกแล้วว่า ซ่งหวั่นถิงน่าจะชอบตัวเอง
แม้แต่เหตุผลที่หลิวกว่างนี้กล้าออกมายืน อาจเป็นเพราะตระกูลอู๋ที่คอยหนุนหลังเขาอยู่
ในกรณีนี้ ตนถึงได้บังคับให้ตระกูลอู๋ออกมาโดยตรง แล้วจะมีอะไรน่าคุย กับสุนัขอย่างหลิวกว่าง?
หลิวกว่างกำลังจะบ้าจริงๆ
เขาพูดถึงตระกูลอู๋อย่างชัดเจนแล้วยังใช้ไม่ได้ เย่เฉินอยากตายงั้นเหรอ?
ดี! ในเมื่อแกอยากตาย กูจะทำให้สมหวังเอง!
ทันทีที่หลิวกวงนึกถึงอู๋ซินนายน้อยคนที่สองของตระกูลอู๋ ตอนนี้เขากำลังเฝ้าดูจากระเบียงบนชั้นสอง และเขาจงใจตะโกนว่า:”เย่เฉิน กูได้บอกมึงอย่างชัดเจนแล้วว่า กูเป็นคนของตระกูลอู๋ มึงยังจะกล้าตบกูอีก มึงยังเห็นตระกูลอู๋อยู่ในสายตาอีกรึเปล่า?!”
เย่เฉินเห็นว่าเขากำลังเหล่ระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์ และเดาว่าเจ้านายของเขาน่าจะอยู่ที่นั่น
ดังนั้นเขาจึงเยาะเย้ยและพูดเสียงดังว่า:”ตระกูลอู๋คืออะไร?ตระกูลที่เลี้ยงขยะอย่างนายได้ ก็ต้องเป็นขยะเช่นกัน! กองขยะเท่านั้นเอง ก็คู่ควรที่จะปรากฏในสายตาของเย่เฉินอย่างฉันเหรอ?
