บทที่ 607
ตอนที่หลิวกว่างกำลังพาคนเข้ามายังห้องเพชรนั้น เย่เฉินก็เพิ่งออกจากบ้าน ขับรถBMWของพ่อตาตนเองออกมา มุ่งหน้าไปยังเทียนเซียงฝู่
เดิมที เขาไม่อยากรีบออกไปเร็วอย่างนี้
แต่แม่ยายของเขา ก็บ่นเขาอยู่ที่บ้าน
เดี๋ยวบ่นว่าเซียวฉางควนไปร้านอาหารสิ้นเปลืองเงิน คิดว่าเงิน2หมื่นนั้น ไม่สู้เอาไปซื้อเครื่องสำอางให้เธอเองดีกว่า แถมยังได้เอาไปเล่นไพ่นกกระจอกกับเพื่อนๆ ได้ตั้งหลายเที่ยว
เดี๋ยวก็บ่นว่าเย่เฉินอยู่ที่บ้าน ไม่รู้จักออกไปหางานหาเงิน มาอยู่กินฟรีๆ อยู่ได้
จากนั้น เธอยิ่งพูดก็ยิ่งใส่อารมณ์ บอกจะหางานให้เย่เฉินไปเป็นยามที่ลานจอดรถ ยังบอกว่าเงินเดือนเดือนละ3พันหยวน ถ้าได้เงินเดือนมา ก็ต้องให้เธอให้หมด
เย่เฉินรู้ว่า ช่วงนี้หม่าหลันไม่มีเงิน กระเป๋าโล่งกว่าหน้าเสียอีก ออกไปก็เล่นไพ่ไม่ได้ ดังนั้น ช่วงเวลาส่วนใหญ่ของเธอ ก็ได้แต่อยู่ในบ้าน
ส่วนเธอก็อยู่ได้แต่ในบ้าน คงจะเบื่อไม่น้อย คงต้องบ่นไม่หยุดอย่างแน่นอน
เธออารมณ์ไม่ดี พอเห็นเย่เฉินก็รกสายตา
พอดีว่า คืนนี้พ่อตาเซียวฉางควนและภรรยาตนเองเซียวชูหรัน ยังไม่ได้กลับบ้าน ดังนั้น หม่าหลันก็เลยถือโอกาสบ่นดุด่าเขา ทำให้เย่เฉินรำคาญมาก ดังนั้นก็เลยรีบออกบ้านไป ต่อให้นั่งในรถ ก็ยังดีกว่านั่งในบ้านกับเธอ
เย่เฉินขับรถมาถึงที่เทียนเซียงฝู่ หลังจากจอดรถไว้ที่ประตูเทียนเซียงฝู่แล้ว ก็ไม่ได้รีบขึ้นไปด้านบน
เขามองเวลาแล้วเห็นว่ายังไม่สาย คิดว่าพ่อตาคงยังนั่งอยู่ด้านบนสักพัก ก็เลยดับเครื่องยนต์ แล้วนั่งฟังเพลงในรถ เพื่อฆ่าเวลา
ตามแผนเดิม เขาคิดว่าพอพ่อตากินข้าวดื่มเหล้าเสร็จแล้ว ก็จะโทรหาตนเอง ตนเองค่อยขึ้นไป
แต่ว่า พอรออยู่ที่ประตูเทียนเซียงฝู่สักพัก เย่เฉินก็รู้สึกมีอะไรแปลกๆ
หน้าประตูเทียนเซียงฝู่ มักจะมีพนักงานหญิงและยามอยู่ตลอด2คน ยามทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัย พนักงานทำหน้าที่ต้อนรับ
แต่ว่าวันนี้ หน้าประตูเทียนเซียงฝู่ ไม่มีใครเลย
อีกอย่าง ที่ประตูก็วางป้ายไว้ว่า หยุดให้บริการชั่วคราว
“มันเกิดอะไรขึ้น? ”
เย่เฉินก็คิดในใจ หรือว่าหงห้าคิดว่าวันนี้พ่อตาตนเองจะมา ก็เลยปิดร้านต้อนรับ?
หงห้าทำงานอย่างชาญฉลาด ไม่แน่ว่าอาจจะปิดร้านต้อนรับ
ตอนกำลังคิด ก็เห็นที่หน้าประตูเทียนเซียงฝู่ มีคนแกวิ่งกรูกันออกมา
เย่เฉินก็ยิ่งฉงนใจ
คนแก่พวกนี้ ดูไปแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อตนเอง แต่ว่าแต่ละคนดูเหมือนจะกลัวอะไรกันสักอย่าง เหมือนว่าด้านในจะเกิดอะไรขึ้น
ดังนั้นเย่เฉินก็เลยรีบลงรถ แล้วรั่งนายท่านคนหนึ่งไว้ “คุณลุงครับ ด้านบนเกิดอะไรขึ้นครับ? ”
คนที่รั้งไว้ ก็คือประธานเพ๋ย
เขาก็กำลังตกอกตกใจหายใจไม่ทัน พูดตัวสั่นๆ ว่า “ด้านบนมีการฆ่ากันแล้ว！”
เย่เฉินได้ยินดังนั้น ใจก็เต้น！
ฆ่าคนงั้นรึ？！
เกิดอะไรขึ้น？！
หรือว่า จะเกิดเรื่องกับเทียนเซียงฝู่แล้ว？！
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็รีบเดินเข้าไปด้านในเทียนเซียงฝู่
