ตอนที่ 74: เข้าร่วมการต่อสู้
สัตว์ร้ายยังไม่เริ่มโจมตี เมื่อเห็นสายฟ้ามาทางพวกมัน ก่อนที่พยัคฆ์เงินจะตอบสนอง สายฟ้าก็พุ่งทะลุหัวของมัน ทําให้มันตายอย่างเจ็บปวดและรวดเร็ว
สัตว์ร้ายทั้งหมดเริ่มคําราม เมื่อเห็นพวกมันตัวหนึ่งถูกฆ่า พวกมันทั้งหมดโกรธจัด พวกมันจึงเริ่มวิ่งอย่างดุเดือดยิ่งขึ้น
อินทรีคิเมร่าที่บินอยู่บนท้องฟ้าได้เปิดปากของพวกมัน ลําแสงสีขาวจํานวนมากออกมาจากปากของพวกมันไปทางลูซิเฟอร์
กลุ่มพยัคฆ์เงินยังเปิดปากของพวกมัน พลางยิงลูกแก้วแสงสีขาว ซึ่งเต็มไปด้วยพลังงานแปลก ๆ ไปทางลูซิเฟอร์ ดูเหมือนว่าลูกแก้วแสงจะเต็มไปด้วยพลังงานจํานวนมหาศาลที่อาจเพียงพอที่จะหลอกหลอนใครก็ตามด้วยสติปัญญาของพวกมัน แต่ลูซิเฟอร์ไม่ถอยกลับ
เขาเฝ้าดูอินทรีย์คิเมร่าและพยัคฆ์เงินโจมตีเขา อย่างไรก็ตาม สัตว์ร้ายตัวอื่นไม่ได้ทําตาม นั่นจึงทําให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าสัตว์อื่นไม่มีพลังที่จะโจมตีในระยะไกล
เมื่อมองดูลําแสงสีขาวหลาย 10 ลําและทรงกลม 6 ลูกที่เต็มไปด้วยพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวที่พุ่งเข้ามาหาเขา ลูซิเฟอร์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องการที่จะถูกโจมตีโดยการโจมตีใด ๆ เหล่านี้เพราะเขาไม่ต้องการเสียเปรียบสัตว์หลายร้อยตัวจากการได้รับบาดเจ็บ
เขารู้ว่าเขาไม่สามารถใช้วิธีการอื่นๆกับพวกมันได้ เนื่องจากการต่อสู้ครั้งนี้แตกต่างจากการต่อสู้กับแวเรียนท์อย่างชัดเจน
สัตว์ร้ายจะไม่ยอมให้เขาได้รับการรักษา ถ้าพวกมันสามารถจับตัวเขาได้ เขาไม่ต้องการเสี่ยงที่จะเสียชีวิตระหว่างการต่อสู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะความประมาทของเขาเอง
“ฉันต้องฆ่าสัตว์ที่บินได้ก่อน มันน่าจะง่ายกว่าถ้าพวกมันหายไป” เขาพึมพํา ขณะที่เขากําลังจะโจมตี
ลูซิเฟอร์กระทืบเท้าของเขาบนพื้นอีกครั้ง เขาใช้การเสริมความแข็งแกร่งระดับ S ทั้ง หมดของเขาเพื่อกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า ครั้งนี้เขาไม่ได้เน้นที่การก้าวไปข้างหน้าแต่เพียงขึ้นเท่านั้น
เขากระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างง่ายดายด้วยความสูง 20 เมตร ในขณะที่การโจมตีตกลงบนพื้น กระแทกกับฝุ่นที่ว่างเปล่าทําให้เกิดหลุมอุกกาบาตลึก 5 เมตรที่ดูเหมือนจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 2 เมตร
“ฮะ-เขากําลังบินเหรอ!” เวสตันอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็นลูซิเฟอร์บินขึ้นฟ้าจากกระจกหน้ารถของเขา
“เขาไม่ได้บิน เขากําลังกระโดด ฉันหมายความว่าเขาบินได้นิดหน่อย ในขณะที่เขากําลังวิ่งจากสิ่งที่ฉันเห็น แต่นั่นคือทั้งหมด เขาไม่สามารถบินได้สูงขึ้นกว่านี้ เขาควรจะบินสูงตั้งแต่เริ่มต้น ถ้าเขาบินได้ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้สําหรับเขา” ซาเล่พึมพําพร้อมส่ายหัว
“อ่า นั่นสินะ ทําไมเขาถึงกระโดดได้สูงขนาดนั้น มันจะไม่เป็นการยากกว่าที่จะเล็งเป้าหมาย ในขณะที่เขาตกลงมาจากการกระโดดที่สูงขนาดนั้นเหรอ?” เวสตันถาม เขาเป็นแวเรียนท์คลาสนักเวทย์ ไม่ใช่นักรบ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง
“เขาอาจจะตกเป็นเป้า หรือเขาอาจจะระวังสถานการณ์นี้และใช้มันเพื่อประโยชน์ของเขา เรามาสนุกกับความบันเทิงกันเถอะ ศัตรูของเรา 2 คนกําลังต่อสู้กันเอง” ซาเล่ตอบพร้อมรอยยิ้มขบขันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
ซาเล่วางมือไว้ด้านหลัง เขาอยู่ในตําแหน่งที่สบายขึ้นเพื่อสนุกกับการต่อสู้
ลูซิเฟอร์เหวี่ยงมือขวาของเขา พลางยิ่งสายฟ้าอีกลูกหนึ่งเพื่อเล็งเป้าไปที่สัตว์ร้าย แต่คราวนี้ เขารู้ว่าตัวที่เขาต้องการจะเล็งเป้าหมายนั้น สัตว์ร้ายที่สามารถโจมตีในระยะไกลได้ดูเหมือนจะเป็นสัตว์ที่เขาต้องกําจัดก่อน
เป้าหมายหลักของเขาดูเหมือนจะอยู่ที่อินทรีย์คิเมร่าที่เป็นผู้นํา เขาโจมตีด้วยสายฟ้า เขาใช้ความสามารถของธาตุลมเพื่อเร่งตัวเองไปข้างหน้าและหยุดตัวเองจากการล้มลง
แม้ว่าเขาจะไม่ได้เชี่ยวชาญการบินในระดับความสูง แต่ตอนนี้เขาสามารถกระโดดได้สูงมากด้วยความช่วยเหลือจากการกระโดด เขาสามารถใช้ธาตุลมเพื่อบินในระยะทางสั้นๆ ได้
สายฟ้าพุ่งเข้าหานกอินทรีคิเมร่าที่บินไปด้านข้างและหลบหลีก น่าเสียดายที่นกอินทรีคิเมร่าที่อยู่ข้างหลังดูเหมือนว่าจะไม่ทราบว่าตัวที่อยู่ข้างหน้าจะหลบในวินาทีสุดท้าย อินทรีคิเมร่าที่อยู่เบื้องหลังเป้าหมายหลักถูกสังหารแทนในขณะที่มันตกลงมา
“อย่างที่คาดไว้ นี่คือนกที่ฉลาด” ลูซิเฟอร์ยอมรับขณะบินไปข้างหน้า
เนื่องจากอินทรีคิเมร่ากําลังเคลื่อนที่ไปในทิศทางของเขา ระยะห่างระหว่างทั้ง 2 จึงลดลงอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น จนกระทั่งลูซิเฟอร์อยู่ตรงหน้าอินทรีคิเมร่าโดยตรง
ปากของอินทรีคิเมร่าที่เหมือนสิงโตเปิดออกทันทีที่มันไปถึงลูซิเฟอร์หลังจากที่มันหลบสายฟ้าก่อนหน้านี้ได้ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
ลูซิเฟอร์จับอินทรีคิเมร่าที่คอและเริ่มลอยลงมาเรื่อยๆพร้อมกับอินทรีคิเมร่า เขาทุบมัน เหนือหัวของพยัคฆ์เงินซึ่งดูเหมือนจะอยู่ด้านล่างของเขา
ลูซิเฟอร์ใช้กําลังทั้งหมดของเขาทุบอินทรีคิเมร่าลงบนพื้น พลังดูเหมือนจะรุนแรงมาก จนไม่เพียงแต่ฆ่าอินทรีคิเมร่าเท่านั้น แต่พยัคฆ์เงินก็ตายทันทีเมื่อกระดูกของมันถูกบดขยี้
เมื่อยกร่างของอินทรีคิเมร่าที่เริ่มสลายตัวแล้ว เขาหมุนร่างของเขาเป็นวงกลม ทุบสัตว์ร้ายทั้งหมดที่อยู่ใกล้เขาก่อนที่จะปล่อยร่างของอินทรีคิเมร่า ไปทางทหารโครงกระดูกตัวหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง
ขณะที่เขาโจมตีสัตว์ทุกตัวที่อยู่รอบตัวเขา เขาก็สามารถมองเห็นยานเกราะยืนอยู่ด้านหลังได้เมื่อจําคนในนั้นได้ ใบหน้าก็ขมวดคิ้ว
“คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน” เขาพึมพําด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ฉันไม่ให้คุณดูหรอก คุณอาจจะเข้าร่วมด้วยก็ได้”
โดยไม่ทิ้งโอกาสให้ฝูงสัตว์โจมตีเขา เขาทุบเท้าลงบนพื้นอีกครั้งแล้วกระโดดขึ้นไปข้างบน แต่แทนที่จะโจมตีนกอินทรี เขาได้หันร่างกลับมา ก่อรูปสายฟ้าอีกอันหนึ่ง ซึ่งเขาขว้างไปทางยานเกราะ
เมื่อสายฟ้าฟาดไป มันดึงดูดความสนใจของสัตว์ร้ายบนพื้นให้ห่างจากลูซิเฟอร์ เนื่องจากไม่ได้มุ่งเป้าไปที่พวกมัน
สายฟ้าฟาดเข้าใส่ยานเกราะโดยไม่สร้างความเสียหายแม้แต่น้อย
“ฮ่าๆ เขาเห็นเรา แล้วไงล่ะ เขาคิดว่าเขาจะทําร้ายเราได้จริง ๆ เหรอ เราไม่ได้รับอันตรายจากฟ้าผ่าตราบเท่าที่เราอยู่ในยานพาหนะของเรา เขาไม่สามารถทําร้ายเราได้เลย” หนึ่งในนั้น นักรบในรถหัวเราะเมื่อเขาเห็นสายฟ้าสีดําหายไปหลังจากโดนรถหุ้มเกราะของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ไม่ได้หัวเราะ ดูเหมือนพวกเขาจะขมวดคิ้ว
“ทําไมพวกนายดูตกใจขนาดนั้น” นักรบถามคนอื่นด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าทําไม พวกเขาถึงจริงจัง “ยานของพวกเราทนสายฟ้าได้ใช่ไหม”
“ ยานพาหนะของเราสามารถรับมือกับสายฟ้าได้ แต่ไม่สามารถจัดการพวกในดันเจี้ยนหลายร้อยตัวที่โจมตีเราได้” เวสตันพึมพํา ในขณะที่ถอนหายใจ
“ความเสียหายได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ดูเหมือนว่าเราจะต้องเข้าร่วมการต่อสู้ในตอนนี้” ซาเล่ประกาศขณะเปิดประตูรถหุ้มเกราะที่อยู่ด้านข้างของเขา
นักรบยังคงดูสับสน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เวสตันตัดสินใจอธิบายเพราะเขาไม่แน่ใจว่าชายคนนั้นจะคิดออกเองได้หรือไม่
