ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 2022

บทที่ 2022
พูดแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมา กลับไปที่ห้องที่ตระกูลอิโตะจัดเตรียมไว้ให้ตัวเอง
หลังจากที่กลับไปที่ห้อง เย่เฉินหยิบแก้วสะอาดสองใบจากโต๊ะน้ำชา ต่อจากนั้นเทน้ำลงในแก้วครึ่งหนึ่ง
หลังจากที่เทเสร็จ เขาก็หยิบยาอายุวัฒนะออกมาจากกระเป๋าหนึ่งแท่ง
เขาขูดผงเล็กน้อยจากยาอายวัฒนะ หลังจากที่ผงตกลงสู่ในน้ำก็ละลายหายไปในทันที
น้ำสองแก้ว ทั้งหมดใช่ไปแค่หนึ่งส่วนสิบของยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่ง
ไม่ใช่ว่าเย่เฉินใจแคบ
เหตุผลหลักคืออาการป่วยของคนสองคนต่างกัน และความต้องการยาอายุวัฒนะก็ไม่ได้มาก
คนแรกคือนางาฮิโกะ อิโตะ ร่างกายอ่อนแอ สาเหตุหลักคือตอนนั้นประสบอุบัติหตุได้รับบาดเจ็บและตกใจ รวมทั้งหลังจากที่ผ่าตัดตัดมือ ปราณต้นทุนแต่กำเนิดได้รับความเสียหาย
สำหรับอาการแบบนี้ ยาอายุวัฒนะเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะเติมเต็มปราณโลหิตที่เขาสูญเสียไปให้สมบูรณ์ได้
สำหรับวาตานาเบะ ชินอิจิ
ปัญหาหลักของเขา คือปราณแก่นแท้ซึมเซา ยาอายุวัฒนะก็ย่อมสามารถพอที่จะเติมเต็มปราณแก่นแท้ให้สมบูรณ์ได้ แต่การเติมเต็มก็เหมือนเติมน้ำมันเต็มให้กับรถที่ไม่มีน้ำมัน ถ้าหากเขา
ขับจนถังน้ำมันนี้หมด ก็จะตกลงสู่สถานการณ์ที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก
ดังนั้น เย่เฉินจึงเตรียมลงมือทำพร้อมกันทั้งสองอย่าง
ขั้นตอนแรกใช้น้ำที่เติผงยาอายุวัฒนะเล็กน้อย ให้เขาฟื้นฟูปราณแก่นแท้ ต่อจากนั้นใช้ปราณทิพย์เล็กน้อยอย่างเหมาะสม ช่วยเขาซ่อมแซมปราณแก่นแท้ภายในที่ได้รับความเสียหาย
ทำให้เขาจากนี้ไปเหมือนกับผู้ชายทั่วไป ผลิตปราณแก่นแท้ได้ด้วยตัวเอง แบบนี้ เขาก็สามารถพอที่จะฟื้นฟูสมรรถภาพทางด้านนั้นได้
สำหรับเย่เฉิน ปราณทิพย์ก็เป็นมีดผ่าตัดที่ดีที่สุด เขาสามารถใช้ปราณทิพย์มาขจัดรอยโรคในร่างกายของคนได้ ฟื้นฟูปราณโลหิตและปราณต้นทุนแต่กำเนิดรวมทั้งปราณแก่นแท้ของคน
คนหนึ่งได้และซ่อมแซมเส้นเมริเดียนที่เสียหายของร่างกายคนได้
ในทางตรงกันข้าม เขาก็สามารถใช้ปราณทิพย์ กำจัดปราณลหิตกับปราณต้นทุนแต่กำเนิดและปราณแก่นแท้ของคนคนหนึ่งได้ แม้กระทั่งเส้นเมริเดียน
ตอนนั้นหลังจากที่เซียวอี้เชียนประธานของเชียนเฉิงกรุ๊ปในเย่นจิง อยู่ร่วมกันกับเซียวเวยเวย ก็สแสร้งอยู่ตรงหน้าเย่เฉิน หลังจากที่เฉินใช้ปราณทิพย์ผนึกปราณแก่นแท้ของเขา ก็
ทำให้เขาสูญเสียสมรรถภาพความเป็นชายไป
ยังมียอดฝีมือการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ประเทศญี่ปุ่นอย่างยามาโมโตะ คาซึกิ หลังจากที่พูดว่าขี้โรคแห่งเอเชียสี่คำนี้ตรงหน้าของเขา ถูกเขาใช้ปราณทิพย์ทำลายเส้นเมริเดียนของร่างกาย
ทั้งหมด
ดั่งนั้น ตอนนี้เย่เฉินสามารถใช้ปราณทิพย์ ซ่อมแซมปราณแก่นแท้ที่เสียหายของวาตานาเบะ ชินอิจิได้
ตอนที่เขายกน้ำทั้งสองแก้วออกมา นางาฮิโกะ อิโตะรวมทั้งวาตานาเบะ ชินอิจิก็รู้สึกค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย
เย่เฉินมาถึงตรงหน้าของทั้งสอง ยื่นน้ำสองแก้วแยกให้ทั้งสองคน: “เชิญ ทั้งสองคน ดื่มยาเถอะ”
ทั้งสองมองหน้ากันครู่หนึ่ง
พวกเขาคาดไม่ถึงว่า ยาที่เย่เฉินบอกนั้น ก็แค่น้ำเปล่าสองแก้วเหรอ?
เมื่อเย่เฉินเห็นทั้งสองคนเผยความประหลาดใจบนใบหน้าออกมา ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า : “พวกคุณทั้งสองดื่มน้ำแก้วนี้ลงไป ก็ย่อมจะรู้ว่ามีผลหรือไม่มีแล้ว”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า ยกขึ้นมา และพูดอย่างจริงจังว่า: “ได้ครับคุณเย่ ผมจะดื่มเดี๋ยวนี้!”
พูดแล้ว ก็ดื่มน้ำเปล่าในแก้วรวดเดียวจบ
วาตานาเบะ ชินอิจิมองไปที่นางาฮิโกะ อิโตะอย่างลังเล แล้วก็มองดูแก้วน้ำตรงหน้า ลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ตัดสินใจลองดู ยกแก้วขึ้นมา เงยหน้าดื่มลงไป
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ทั้งสองคนรู้สึกว่าความอบอุ่นที่แตกต่างกันไหลเข้าสู่ภายในร่างกายอย่างฉับพลัน และกระแสน้ำอุ่นที่แตกต่างกันก็ไหลออกจากช่องท้องไปทั่วร่างกาย
ในเวลานี้ ทั้งสองต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก มองหน้าซึ่งกันและกัน ก็สามารถที่จะมองความตกใจที่ลึกซึ้งในแววตาของอีกฝ่ายออก!