บทที่ 2078
ท้ายที่สุดแล้วเย่เฉินอาจารย์เย่ได้การขนานนามว่าเป็นมังกรจริงที่มีอยู่ในโลก ซ่งหรงวี่ไม่กล้าที่จะประมาทเลินเล่อ
เมื่อซ่งหรงวี่เห็นว่าเย่เฉินมาคนเดียว ก็รีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดกับเขาด้วยความเคารพว่า: “อาจารย์เย่คุณมาแล้ว!”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ และพูดกล่าวขอโทษเล็กน้อยว่า: “หรงวี่ ขอโทษด้วย เรื่องของหวั่นถึงฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว…”.
เย่เฉินจงใจพูดคำว่า”ยายาม”สามคำนี้ แต่กลับไม่ได้พูดผลลัพธ์อะไรทั้งนั้น เมื่อซ่งหรงวี่ได้ยินคำพูดนี้ กลับเอาสามคำนี้ นำไปสู่ตอนที่
หมอไม่สามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยได้ แล้วเป็นคำพูดที่พูดกับญาติผู้ป่วย
ดังนั้น เขาก็คิดมโนเนื้อหาที่เย่เฉินไม่ได้พูดออกมาได่ในทันที และแอบคิดในใจว่า: “ดูเหมือนว่าเย่เฉินไม่พบที่อยู่ของซ่งหวั่นถึง ยิ่งไปกว่า
นั้นตอนนี้เขาก็กลับมาในประเทศแล้ว คงจะยอมแพ้ที่จะตามหาต่อไปอย่างแน่นอน ด้วยแบบนี้ ในที่สุดฉันและพ่อก็สามารถวางใจได้แล้ว…”
ซ่งหรงวี่แอบรู้สึกสดชื่ในใจ แต่บนใบหน้ายังจงใจแกล้งทำเป็นท่าทางเจ็บปวดเป็นอย่างมาก และพูดอย่างซาบซึ้งใจว่า: “อาจารย์เย่
คุณเพื่อเรื่องของหวั่นถิง ไปที่ประเทศญี่ปุ่นดยเฉพาะ ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้ความพยายามมากขนาดนั้น สิ่งนี้ตระกูลซ่งของพวกเรารู้สึกซาบซึ้งใจ
เป็นอย่างมาก….
“หากหวั่นถึงไม่อยู่แล้วจริงๆ งั้นผมเชื่อว่าเธออยู่สวรรค์ ก็จะรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างไม่สิ้นสุดต่อความจริงใจที่คุณมีต่อเธอนี้…
เย่เฉินมองไปที่ซ่งหรง และพูดด้วยความจริงจังเป็นอย่างมาก: “หรงวี่ หลายครั้งที่ในใจยั่งมีจินตนาการอยู่เล็กน้อย ภาวนาขอให้มี
ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นบางเวลาในอน่าคต ถ้าเกิดบางเวลาในอนาคต ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นจริงๆแล้วล่ะ? ถ้าเกิดอยู่บางเวลาในอนาคต หวั่นถิงปรากฏตัว
ขึ้นตรงหน้าพวกเราล่ะ? นี่ก็เป็นสถานการณ์ที่ดีอกดีใจกันทุกคนไม่ใช่หรอกหรือ?”
เมื่อซ่งหรงวี่ได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ในใจก็เจ็บปวดทรมานมาก
เขาอดไม่ได้ที่จะแอบด่ในใจ: “ภาวน่าขอให้มีปฏิหาริงั้นเหรอ? ฉันจะภาวนาปาฏิหาริย์ของแม่มึงนะสิ! ทางที่ดีปาฏิหาริย์นี้แมร่งอย่าได้
เกิดขึ้นเลย! ทางที่ดีซ่งหวั่นถึงไม่ต้องปรากฏตัวขึ้นขี้ตรงหน้าฉันตลอดไป ขนาดศพของเธอฉันก็ไม่อยากจะเห็น ไม่งั้นยั่งต้องจัดงานศพให้กับ
เธอ ไม่เพียงแต่สิ้นเปลืองทรัพยากรและกำลังคน ยังแมร่งต้องแกล้งทำเป็นโศกเศร้าต่อหน้าทุกคน!”
แต่ทว่า บใบหน้าของเขากลับพูดอย่างเคร่งศรัทธาว่า: “อาจารย์เย่ คุณพูดถูก ผมก็หวังว่าจะมีสักวันหนึ่ง ปาฏิหาริย์ที่คุณพูดนั้นจะเกิด
ขึ้น…”
หลังจากที่พูดจบ เขารีบแสดงความเห็น: “อาจารย์ย่ รอหลังจากการแถลงข่าวในวันนี้สิ้นสุดลง ผมก็จะไปไหว้พระที่วัดหลงฉวนในทันที
อธิษฐานขอพรให้กับหวั่นถึง! คำอธิษฐานที่วัดหลงฉวนศักดิ์สิทธิ์มาก ผมมักจะไปอธิษฐานขอพรที่นั่น รู้จักกับเจ้าอาวาสที่นั่น สามารถที่จะขอให้
เขาทำพิธีอธิษฐานขอพรให้กับหวั่นถึงได้”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า: “ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอก ชาตินิ้นายไม่สามารถไปที่วัดหลงฉวนได้อีกแล้ว”
ซ่งหรงวี่ตกตะลึงในทันที และถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยว่า: “อาจารย์เย่…คุณ…คุณหมายความว่ายังไง?”
เย่เฉินตบไหล่เขา แล้วพูดว่า: “ไม่มีอะไรหรอก วัดหลงฉวนไม่ถูกโฉลก”
ซ่งหวั่นถึงถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ทำไมผมถึงได้ไม่ถูกโฉลกกับวัดหลงฉวนล่ะอาจารย์เย่? วัดหลงฉวนศักดิ์สิทธิ์มากจริงๆ…”
เย่เฉินพูดอย่างไม่ใส่ใจ: “เชื่อฉัน อีกไม่นานนายจะพบว่าวัดหลงฉวนไม่ศักดิ์สิทธิ์แม้แต่น้อย”
ซ่งหรงวี่ค่อนข้างไม่เข้าใจเพราะอะไร ยังคิดว่าเย่เฉินพูดเรื่องฮวงจุ้ยชวนซวน จึงถามด้วยความประหลาดใจว่า: “อาจารย์เย่ พระในวัด
หลงฉวนเหล่านั้น หรือว่าจะหลอกลวงคนทั้งนั้นเลยเหรอ?”
เย่เฉินโบกมือ: “ไม่จำเป็นต้องหลอกลวงคน อาจจะแค่บำเพ็ญปฏิบัติไม่พอ”
จากนั้น เย่เฉินก็พูดว่า: “เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องเหล่านี้แล้ว รีบเข้าไปเถอะ งานแถลงข่าวของพวกนายกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ซ่งหรงวี่รีบพูดว่า: “ใช่ๆๆๆ งานแถลงข่าวใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว อาจารย์เ คุณรีบเข้ามาเถอะ!”
เย่เฉินกายใต้การนำของซ่งหรงวี่ ก็ก้าวเดินเข้าไปในงานแถลงข่าว ซ่งหรงวี่จัดให้เขาอยู่ในที่นั่งวีไอในแกวแรก หลังจากนั้นพูดด้วย
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำขอโทษว่า: “ขอโทษด้วยครับอาจารย์เ ผมยังต้องเข้าร่วมงานแกลงข่าว ก็ไม่อยู่ที่นี่กับคุณแล้ว คุณต้องการอะไร บอก
กับเจ้าหน้าที่ได้เลย”
เย่เฉินพยักหน้า: “ได้ นายไปเถอะ”
ซ่งหรงรี่พูดอย่างมีมารยาทว่า: “ได้ครับอาจารย์เย็ นผมขอตัวไปทำธุระก่อน เชิญคุณตามสบายครับ”
หลังจากที่พูดจบ และรีบหันหลั่งเดินไปที่ห้องรับรองหลั่งเวที
ไม่กี่นาที่ต่อมา เลขาหญิงคนหนึ่งก็ก้าวขึ้นไปโพเดียม และเอ่ยปากพูดว่า: “ขอขอบคุณการมาของแขกผู้เกียรติและสื่อมวลชนทุกท่าน
ในวันนี้ ซ่งชื่อกรัปของพวกเรามีเรื่องใหญ่และสำคัญเป็นอย่างมากที่จะประกาศให้สาธารณชน ต่อไป ขอเสียงปรบมือต้อนรับสมาชิกคณะ
กรรมการของพวกเราด้วย!”
