ตอนที่ 144: ความปรารถนาของหมอราว
ผู้นํา APE ยืนอยู่ข้างหลังลูซิเฟอร์ นี่หมายความว่าเขาได้จับลูซิเฟอร์และฆ่าศัตรูหรือไม่?เขาเชื่อ
“ฮ่าฮ่าฮ่า เซอร์แซนเดอร์! คุณยอดเยี่ยมมาก คุณจับลูซิเฟอร์ได้! น่าทึ่งมากฉันขออะไรคุณอย่างหนึ่งได้ไหมฉันรู้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะถูกคุมขังโดยรัฐบาลฉันเหลือเวลา เพียงวันเดียวในวันนี้คุณช่วยเติมเต็มความปรารถนาของฉันได้ไหม ได้โปรด สิ่งนี้จะช่วยมนุษยชาติได้อย่างมาก” ดร.ราวกล่าว
“ช่วยอะไร?” เคนถามยิ้มๆ “ถ้าฉันเห็นว่ามันคุ้มค่า ฉัน จะฟัง”
ลูซิเฟอร์ยังยืนมองด็อกเตอร์ราว จดจําทุกสิ่งที่เขาผ่านมามีความโกรธมากมายในตัวเขา เขาต้องการฆ่าหมอเราตอนนี้ แต่เขาควบคุมตัวเองได้ เขามีแผนที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ เขายังต้องการได้ยินว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไร?
“ได้โปรดให้ตัวลูซิเฟอร์กับฉันสักวันหนึ่ง ฉันแค่อยากจะทําการทดสอบกับเขาสัก 2-3 ข้อเพื่อดูว่าเราจะสามารถหาวิ ธีรักษาของเขาได้หรือไม่หรืออะไรเป็นสาเหตุที่เขารอดมา ได้! ได้โปรดให้ฉันทําเถอะ! ลองนึกดูว่ามันจะกี่ชีวิตประหยัดจากการต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ในดั้นเจี้ยน!” หมอราวพูดกับเคน
“โอ้ หลังจากนี้คุณยังต้องการจะทดสอบเขาอีกหรือ” เคนถามก่อนจะหัวเราะออกมา
เขาหันไปมองทางลูซิเฟอร์ ในขณะที่เขายิ้ม “ลูซิเฟอร์ เด็กน้อย เธอเห็นความไร้ยางอายของชายผู้นี้หรือไม่ นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของมนุษย์ ”
“ท่านแซนเดอร์ คุณกําลังพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ” หมอราวถามพลางขมวดคิ้ว
“โอ้ แกจะเข้าใจในไม่ช้า และความอยากรู้ของฉันก็จะจบลงด้วยเพราะฉันก็รอดูว่าเขาจะทําอะไร” เคนกล่าว
ลูซิเฟอร์เริ่มเดินไปหาหมอราวอย่างช้าๆ
“เธอ หยุดตรงนั้น! ลูซิเฟอร์ ฟังฉันนะ! เธอไม่อยากช่วยผู้คนเหรอ ฉันรู้ว่าการทดสอบครั้งล่าสุดของเราผิ ดพลาดเล็กน้อยและฉันเสียใจเสมอที่เธอเสียชีวิตใน การทดสอบครั้งนั้น เราเลยพลาดไปหน่อยเธอไม่รู้หรอ กว่าฉันดีใจแค่ไหนที่เห็นเธอตื่น!”
“กลับมาหาเราเถอะ! เราสามารถทํางานเพื่อค้นหาการใช้ความสามารถของเธอให้ดีที่สุด และเธอสามารถเป็นเห มือนพ่อของเธอ เธอสามารถเป็นฮีโร่ของมนุษย์อย่างที่เขา เป็นได้! มาหาฉันสิ” หมอราวกล่าวเขาขว้างปืนที่อยู่ ในมือแล้วกางแขนออก
เขารู้ว่าลูซิเฟอร์รักษาได้และปืนนั้นก็ไม่มีประโยชน์สําหรับเขาดังนั้นเขาจึงต้องการใช้ความไร้เดียง สาของลูซิเฟอร์ช่วยตัวเองเขายังคงจําได้ว่าลูซิเฟอร์ตั้งใจแน่ วแน่ที่จะเป็นเหมือนพ่อของเขา ตราบใดที่เขาจําได้เขาก็แน่ใจว่าจะเห็นด้วยกับการทดสอบ เขาคิด
ลูซิเฟอร์เดินไปรอบๆ โต๊ะซึ่งหมอเรายืนอยู่
“มาเถอะ ลูซิเฟอร์ ลืมอดีตและตั้งตารออนาคตที่สดใสหมอราวกล่าว
“อนาคตที่สดใส? อนาคตของฉันมีเพียงความมืดเพราะแกและตอนนี้แกจะได้สัมผัสกับความมืดแบบเดียวกับ ที่แกให้ฉัน” ลูซิเฟอร์ตอบขณะยกมือขึ้นและยิงสายฟ้าอ่อน ที่เข่าขวาของด็อกเตอร์ราว
“อ๊ากกกกก!” สายฟ้าฟาดเข้าที่เข่าขวาของด็อกเตอร์เราทิ้งหลุมไว้บนเข่าของเขา ในขณะที่ทําให้เขากรีดร้องะลางล้มลงกับพื้น
“อ๊าาาา!”
เสียงกรีดร้องของเขาดังขึ้น เมื่อเข่าซ้ายของเขาถูกโจมตีเช่นกันเขาดึงขาทั้งสองข้างของเขาออก เขามั่นใจว่าตอนนี้ เขาจะเดินไม่ได้แล้ว
“ไอ้สารเลว! เราปฏิบัติต่อแกอย่างดีตอนแกอยู่ที่นี่มาตั้ง5 ปี!เราเลี้ยงแกและเราพยายามที่จะช่วยแก! นี่คือวิธี ที่แกตอบแทนเรางั้นเหรอ!หยุดเดี๋ยวนี้!”หมอราวกรีดร้อง
สําหรับหมอเรย์แมนเขาไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหว ในขณะที่เขาถูกแช่แข็งด้วยความกลัว
“ตอบแทนแกเหรอ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น แกจะได้เงินคืนเต็มจํานวน” ลูซิเฟอร์พูดก่อนจะยิ่งสายฟ้าอีก 2 ลูกใส่ ข้อศอกแต่ละอันของด็อกเตอร์ราวทําให้เขากรีดร้อง มากขึ้นไปอีก
เสียงของหมอเราแหบแห้ง ขณะที่ใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยน้ําตาใบหน้าของเขาได้สูญเสียสีไปทั้งหมด เมื่อมันกลายเป็นสีซีด
“แปลก เขาบอกว่าเขาจะไม่ฆ่าด้วยสายฟ้าเขาโกหกเหรอ?”ขณะยืนอยู่ด้านหลัง เคนสงสัยว่าลูซิเฟอร์กําลังทําอะไรอยู่เมื่อเขาถามว่าลูซิเฟอร์จะใช้พลังของเขาเพื่อฆ่า หรือไม่เขาก็ตอบว่าไม่
นั่นคือเหตุผลที่เคนสงสัยว่าลูซิเฟอร์จะใช้วิธีการใด หากต้องการเห็นเขาใช้สายฟ้า เคนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
หลังจากที่ลูซิเฟอร์ทําลายความสามารถของหมอราวในการใช้แขนและขาของเขา เขาก็หันไปมองหมอเรย์แมน
เมื่อเห็นลูซิเฟอร์มองมาที่เขา เข่าของหมอเรย์แมนก็อ่อนแรงขณะที่เขาล้มลงกับพื้น
” ฉันขอร้อง! อย่าฆ่าฉัน! ฉันสาบานต่อพระเจ้าว่าฉันจะทําทุกอย่างที่คุณพูด! ฉันจะเป็นทาสของคุณและแม้แต่สุ นัขของคุณถ้าคุณต้องการอย่าฆ่าฉัน!” หมอเรย์แมน เริ่มขอร้องให้ลูซิเฟอร์ช่วยชีวิต แต่ดูเหมือนลูซิเฟอร์ไม่ประทับใจ
“จะทําอะไรก็พูดมาสิ” เขาถามหมอเรย์แมน
“ฉันจะทํา! ฉันสาบานต่อพระเจ้า ฉันจะทํา! คุณจะไม่ได้รับคําถามจากฉันซ้ําสอง! อย่าเพิ่งฆ่าฉันเลย!” หมอเรย์แมนได้ตอบกลับ
“เอาล่ะ สิ่งที่ฉันต้องการง่ายๆ ถ้าอย่างนั้น หยิบมันขึ้นมาในอ้อมแขนของแก” ลูซิเฟอร์พูด ขณะที่เขาชี้ไปทางหมอราว
“ใช่ ๆ ฉันจะทําเดี๋ยวนี้!” ด็อกเตอร์เรย์ แมนรีบลุกขึ้นยืนก่อนที่เขาจะหยิบร่างของด็อกเตอร์ราว ที่ ยังคงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดน่าเสียดายที่ด็อกเตอร์ราวไม่ สามารถขยับแขนหรือขาของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถต้านทานได้ในตอนนี้
เขาเป็นเหมือนคนอัมพาตที่ยังรู้สึกเจ็บปวด
“พาเขาไปที่ห้องที่ฉันถูกฆ่า ฉันต้องการเห็นสถานที่นั้น” ลูซิเฟอร์สั่ง
หมอเรย์แมนได้ยินคําพูดของเขา ซึ่งตามที่เขาสัญญาไว้เขาไม่ได้ถามถามซ้ําสอง
หมอเรย์แมนเริ่มเดินนอกสํานักงานโดยมีหมอราวอยู่ในอ้อมแขนลูซิเฟอร์ตามหลังพวกเขาด้วยเคน
“ฉันเดาว่าฉันตัดสินเร็วเกินไป เขาไม่ได้ฆ่าด็อกเตอร์คนนั้นด้วยสายฟ้าฉันสงสัยว่าเขาจะแก้แค้นได้สําเร็จ แค่ไหน” เคนคิดขณะลูบมือด้วยความตื่นเต้น
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเขาเขาลืมไปว่าพวกเขาต้องจากไปให้เร็วที่สุดเพราะมีการต่อสู้เกิดขึ้นข้างนอก
