ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 2816 มีความสามารถแต่ถูกทำร้าย

เย่เฉินรู้เพียงแค่ ซูจือหยูกำลังประชุมถ่ายทอดสดอยู่ ไม่ได้พูดกล่าวโทษซูเฉิงเฟิง จะต้องประนีประนอมข้อตกลงบางอย่างกับซูเฉิงเฟิงได้แล้วแน่ ๆ

แต่ทว่า เขาก็ยังไม่รู้ชัดเจน สรุปแล้วซูจือหยูแลกเปลี่ยนอะไรกับซูเฉิงเฟิงกันแน่

ตอนนี้ได้ยินว่าซูจือหยูได้รับหยวนหยางขนส่งกรุ๊ปของตระกูลซู เย่เฉินตกตะลึงทันที

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ซูจือหยูเด็กคนนี้จะเก่งได้ขนาดนี้ แค่พูด ก็สามารถดึงเอาผลประโยชน์จากซูเฉิงเฟิงได้

หรือจะพูดว่า ไม่ใช่ได้ผลประโยชน์เพียงแค่ส่วนเดียวธรรมดาๆเช่นนี้ แต่แทบจะได้ผลประโยชน์จากซูเฉิงเฟิงทั้งหมด！

แต่ เย่เฉินก็ประหลาดใจเล็กน้อย ถามนานาโกะว่า: “ตอนนี้ธุรกิจของตระกูลซูถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์ หรือซูจือหยูจะมีวิธีไหนที่สามารถฟื้นฟูทรัพย์สินในธุรกิจส่วนนี้ได้?”

อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า: “พูดความจริง สรุปแล้วว่าซูจือหยูมีวิธีไหน ฉันเองก็ไม่รู้ชัดเจนมาก แต่ฉันคิดว่ามีเพียงแค่ 2 สองทางที่ไปได้ ทางที่หนึ่งคือย้ายธุรกิจที่เกี่ยวข้องทั้งหมดไปต่างประเทศ แต่สิ่งนี้ทำให้ความต้องการทรัพยากรในต่างประเทศของพวกเขาสูงมาก ก่อนหน้านี้ตระกูลซูไม่เคยทำได้เลย ฉันคิดว่าซูจือหยูก็ไม่น่าเป็นไปได้เช่นกัน”

พูดถึงตอนนี้ อิโตะ นานาโกะก็พูดอีกว่า: “ส่วนอีกทางที่เหลือ ก็คือหาพาร์ทเนอร์ สำหรับฉันวิธีที่ดีที่สุดคือการสลายหยวนหยางขนส่งกรุ๊ปของตระกูลซูทั้งหมด แบ่งออกเป็นส่วนๆ จากนั้นก็เอาทรัพยากรเหล่านี้ทั้งหมดมากระจายและรวบรวมไปอยู่ที่บริษัทอื่นๆ และเป็นการถือหุ้นทรัพยากรของตระกูลซู เบนความสนใจ หลีกเลี่ยงการปิดล้อมทั้งหมดของตระกูลซู

ตอนนี้ เฮ่อจือชิวอดไม่ได้ที่พูดว่า: “คุณอิโตะวิเคราะห์ได้ถูกต้อง แต่ฉันรู้สึกว่า ทางที่สองค่อนข้างเสียหายต่อตระกูลซูหน่อย เท่ากับว่าตอนแรกเปิดร้านวอลมาร์ตมาด้วยตัวเอง แต่ว่าตอนนี้ร้านค้าของตัวเองไม่สามารถขายกับข้างนอกได้ ดังนั้นพวกเขาทำได้เพียงเอาสินค้าทั้งหมด ส่งไปยังซูเปอร์มาร์เก็ตอื่นๆและขอความร่วมมือกับซูเปอร์มาร์เก็ตอื่น ๆ เช่น คาร์ฟูร์หรือแม้กระทั่งRT-Martและก็Yonghui Superstoresพวกนี้ เมื่อเป็นเช่นนี้ คู่แข่งเหล่านี้จะลดราคาลงอย่างมาก บีบกำไรของตระกูลซูอย่างบ้าคลั่ง

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ

สำหรับตระกูลซูและซูจือหยูนั้น ทางแรกไม่สามารถผ่านไปได้ และทางที่สอง ไปได้ง่าย แต่ก็ต้องเสียสละมากขึ้น

ตอนนี้อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า: “เย่เฉินซัง ฉันคิดว่าคุณติดต่อกับซูจือหยูได้ คุณเคยช่วยเหลือเธอ บางทีเธออาจจะตกลงที่จะรวบรวมทรัพยากรที่มีทั้งหมดในมือให้คุณก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณก็ได้ประหยัดเวลาในการเตรียมการที่แสนนาน รวมถึงระยะศึกษาเพื่อพัฒนา”

เฮ่อจือชิว ซ่งหวั่นถิงรวมถึงหวังตงเสวี่ยนได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนตกใจ สาวๆเหล่านี้ไม่มีใครคิดเลยว่า เย่เฉินเคยมีบุญคุณกับซูจือหยูด้วย

เฮ่อจือชิวอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “อาจารย์เย่ ท่านเคยช่วยซูจือหยูไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า ยื่นสองนิ้วออกมา พูดเบาๆว่า: “เคยช่วย 2 ครั้ง”

“คุณพระ……” เฮ่อจือชิวอุท่านออกมา ในใจแอบครุ่นคิดว่า: เย่เฉินแค่ช่วยฉันไว้ครั้งเดียว ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกเขาจับเป็นเชลยศึกแล้ว ในหัวก็คิดถึงแต่เขา ซูจือหยูคนอื่นได้รับการช่วยเหลือจากเขาถึง 2 ครั้ง……ถ้าเป็นอย่างนี้ ความรู้สึกของซูจือหยู เกรงว่าจะลึกซึ้งกว่าฉันเยอะน่ะสิ!”

ในตอนนี้ซ่งหวั่นถิงพูดว่า: “อาจารย์เย่ ในเมื่อท่านเคยช่วยซูจือหยูไว้สองครั้ง งั้นท่านก็ไปคุยกับเขาเรื่องร่วมมือกันจะเป็นไรไป ยังไงซะเขาก็ทำได้เพียงเอาทรัพยากรออกมาเพื่อหาคนอื่นมาร่วมทำงานด้วยได้ผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน ร่วมมือกับบริษัทอื่นก็ไม่เหมาะสมเท่าร่วมงานกับท่านอีกแล้ว”

เย่เฉินก็รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย